Δ. Στρατούλης: Η κυβέρνηση, οι δανειστές και τα δεξιά δεκανίκια

Του Δημήτρη Στρατούλη, μέλος της Π.Γ. της Λαϊκής Ενότητας, πρώην αν. Υπουργού Κοινωνικής Ασφάλισης

Στις διαπραγματεύσεις στα πλαίσια της δεύτερης αξιολόγησης προδιαγράφονται αρνητικές εξελίξεις στα εργασιακά.
Οι δανειστές εμμένουν στις ακραία νεοφιλελεύθερες απαιτήσεις τους για νέα και ολοκληρωτική εργασιακή κατεδάφιση και προσθέτουν και νέες για μεγαλύτερη μείωση των συντάξεων.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αδυνατεί πολιτικά να υπερασπίσει τις λεγόμενες κόκκινες γραμμές, που η ίδια είχε θέσει, και αρχίζει να υποχωρεί κατά κράτος.
Η ΝΔ συνεχίζει να αποτελεί το δεξιό δεκανίκι δανειστών και κυβέρνησης πιέζοντας για πιο γρήγορη και πιο πιστή ικανοποίηση των απαιτήσεων των δανειστών.
Η χρησιμοποίηση από την Κυβέρνηση εδώ και μήνες ως δήθεν αμυντικού εργαλείου της αναμενόμενης απόφασης του ευρωπαϊκού δικαστηρίου επί της προσφυγής της LAFARGE (ΑΓΕΤ) για ομαδικές απολύσεις λειτούργησε ως μπούμερανγκ εναντίον της. Αυτή η απόφαση, που εκδόθηκε πριν λίγες ημέρες, δεν αφήνει περιθώρια ελιγμών στην κυβέρνηση, την οδηγεί σε μία ακόμα τραγική υποχώρηση.
Η κυβέρνηση δεν έχει κόκκινες γραμμές απέναντι στις απαιτήσεις των δανειστών για νέα εργασιακή και ασφαλιστική κατεδάφιση με συμπληρωματικό τρίτο και 4^ο μνημόνιο. Κι αυτό, επειδή δεν έχει, ούτε θέλει να έχει – και την καίει λοιδορώντας την – εναλλακτική λύση απέναντι στη χρηματοδότηση και τα μνημόνια τους, με έξοδο από την Ευρωζώνη και έκδοση εθνικού νομίσματος, που θα συνοδεύεται από διαγραφή χρέους και αναπτυξιακό φιλολαϊκό πρόγραμμα.
Επομένως η κυβέρνηση, παρά τους ελιγμούς και τη δημιουργία εικόνας σύγκρουσης με τους δανειστές, στο τέλος και πάλι θα υποχωρήσει στους εκβιασμούς τους για διατήρηση και χειροτέρευση του μνημονιακού εργασιακού μεσαίωνα, όπως έκανε με τις μειώσεις των συντάξεων, τη «φορολεηλασία» και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.
Το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι θα έχει ως ασπίδα για τα εργασιακά «το μέτωπο» της ίδιας με το ΣΕΒ και την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αποδείχτηκε το πιο αστείο πολιτικό ανέκδοτο της χρονιάς.
Η στάση του ΣΕΒ, το πρωί να λέει ότι διαφωνεί με τους δανειστές και το βράδυ να υπερθεματίζει για νέα εργασιακή καταστροφή, αποδεικνύει για άλλη μια φορά, ότι τα μνημόνια έχουν ταξικό χαρακτήρα. Αυτά προωθούνται από τους δανειστές και εγκρίνονται από τις κυβερνήσεις για τη δημιουργία φτηνής και υποταγμένης εργατικής δύναμης, όχι μόνο για τις πολυεθνικές που αγοράζουν μπιρ-παρά το δημόσιο και κοινωνικό πλούτο της χώρας, αλλά και για τις δυνάμεις του εγχώριου κεφαλαίου.
Το πόρισμα της διορισμένης από τους δανειστές Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για τα εργασιακά, παρότι η κυβέρνηση το παρουσιάσει ως αμυντικό εργαλείο απόκρουσης των απαιτήσεων των δανειστών, στην ουσία αποτελεί το «Δούρειο Ίππο» τους. Κατοχυρώνει και επεκτείνει την υπάρχουσα μνημονιακή εργασιακή «ζούγκλα» στην χώρα μας. Σε ορισμένα, μάλιστα, σημεία του για τη διαιτησία, αντιπροσωπευτικότητα των σωματείων, ομαδικές απολύσεις, υποκατώτατο μισθό των νεοπροσλαμβανομένων και την ολιγόωρη ή μηδενική εργασία, υιοθετεί τις απαιτήσεις των δανειστών και του ΣΕΒ για ακόμα πιο φτηνούς, κακοπληρωμένους, «ευέλικτους», ανασφαλείς εργαζομένους (ιδιαίτερα μάλιστα όσο αφορά τους νέους).

Αυτό που χρειάζεται σήμερα, δεν είναι η μεγαλύτερη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, αλλά η επαναρύθμισή τους, δηλαδή:

• Αποκατάσταση και αναβάθμιση του εργατικού δικαίου, των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και του κατώτερου μισθού.
• Μέτρα ανάσχεσης των απολύσεων.
• Ριζική μείωση των ελαστικών μορφών εργασίας προς όφελος της πλήρους και σταθερής.
• Επαναφορά της κυριακάτικης αργίας , οκτάωρου και πενθήμερου.
• Ενίσχυση ρόλου, αρμοδιοτήτων και στελέχωσης του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας.
• Μέτρα περιορισμού της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας, της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και παραβατικότητας.

Μία τέτοια όμως δημοκρατική επαναρύθμιση των εργασιακών σχέσεων δεν μπορεί να γίνει στα πλαίσια των μνημονίων, αλλά με ανατροπή τους.
Τα νέα αντεργατικά και αντιασφαλιστικά μνημονιακά μέτρα μπορούν να ανατραπούν με ενωτικούς, μαχητικούς και συντονισμένους αγώνες των εργαζομένων και όλου του λαού.
ΤΩΡΑ χρειάζεται οι δυνάμεις της Αριστεράς, οι αντιμνημονιακές και προοδευτικές δυνάμεις να συμπαραταχθούν στον αγώνα, για να μην κατεδαφιστούν εργατικές κατακτήσεις ενός αιώνα. Κυρίως, όμως, να συμβάλλουν στη συγκρότηση ενός ευρύτατου πολιτικό, κινηματικού, αλλά και εκλογικού, μετώπου που, στη βάση ενός αντιμνημονιακού, ριζοσπαστικού και βιώσιμου προγράμματος, μπορεί να δώσει νέα ελπιδοφόρα διέξοδο για τον λαό, τη νεολαία και τη χώρα. Όποιος μένει γαντζωμένος στην καθαρότητα ή την αλαζονεία της άποψής του, αντικειμενικά και ανεξάρτητα από προθέσεις, διευκολύνει την συνέχιση των μνημονίων της λιτότητας και της υποτέλειας.

Παν. Λαφαζάνης: Δεν θέλουμε από το γερμανικό ευρώ να περάσουμε σε γερμανική δραχμή

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΕΥΡΩ, ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΣΕ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΔΡΑΧΜΗ

Ο Παν. Λαφαζάνης σχολιάζοντας στην τηλεόραση του «Αντέννα» τις δηλώσεις Ν. Ξυδάκη τόνισε τα εξής:
«Οι δηλώσεις του Ν. Ξυδάκη είναι ακαταλαβίστικες και το μόνο που δείχνουν είναι αδιέξοδο και σύγχυση.
Θα το πω ευθέως.
Εμείς δεν θέλουμε να φύγουμε από το γερμανικό ευρώ για να περάσουμε στη γερμανική δραχμή.
Δεν θέλουμε να ξεφορτωθούμε τα μνημόνια και τη λιτότηταμε το ευρώ για να περάσουμε σε νέα τρόικα,μνημόνια και λιτότηταμε δραχμή.
Εμείς θέλουμε το εθνικό νόμισμα.
Αλλά θέλουμε το εθνικό νόμισμα για να απελευθερώσουμε την Ελλάδα, για να ελευθερωθούν οι Έλληνες πολίτες, για να αποκτήσει η χώρα μας δημοκρατία και την εθνική της κυριαρχία, για να εφαρμόσουμε ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης της Ελλάδας με τους εργαζόμενους, τον λαό και τη νεολαία πρωταγωνιστές των εξελίξεων.
Αυτή είναι η δική μας εναλλακτική πρόταση για το εθνικό νόμισμα».

Το Γραφείο Τύπου της ΛΑ.Ε

Αθήνα, 31/01/2017

Γιάννης Τόλιος: «Κατάληκτικες ημερομηνίες και αναγκαστικές επιλογές»

Γιάννης Τόλιος,διδάκτωρ οικονομικών, υπευθ. Οικονομικής Πολιτικής ΛΑΕ

Ξεφυλλίζοντας το νέο ημερολόγιο 2017, εκτός από γιορτές και αργίες, υπάρχουν κι άλλες «ενδιαφέρουσες» ημερομηνίες, κυρίως από οικονομική και πολιτική άποψη. Το α’ τρίμηνο 2017 είναι πολύ πιθανό να αποδειχτεί ιδιαίτερα ….επεισοδιακό.! Στις 26/1/17 συνεδριάζει το Eurogroup που θα φανεί αν προχωρήσει η β’ αξιολόγηση. Στις 6/2/17 το ΔΝΤ θα καταλήξει εάν συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα (Γ’ Μνημόνιο). Στις 20/2/17 συνεδριάζει πάλι το Eurogroup που θα κριθεί η τύχη της β’ αξιολόγησης, ενώ στις 9/3/17 συνεδριάζει η ΕΚΤ όπου θα εξεταστεί άν η Ελλάδα μπει στην «ποσοτική χαλάρωση» (αγορά κρατικών ομολόγων από ΕΚΤ). Αμέσως μετά προκύπτουν εκλογές στην Ολλανδία, τον Απρίλη στη Γαλλία, αργότερα πιθανόν σε Ιταλία και Σεπτέμβρη στη Γερμανία. Αν η κυβέρνηση ελπίζει κάτι στις «καυτές» εκκρεμότητες που έχει (β’ αξιολόγηση, βραχυπρόθεσμες ρυθμίσεις χρέους, ποσοτική χαλάρωση, κά), πρέπει να γίνει το αργότερο ως αρχές Μάρτη ’17.
Μεταξύ «Σκύλας» και «Χάρυβδης»
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εξ’ αιτίας των μνημονιακών της επιλογών, αντιμετωπίζει ογκούμενα αδιέξοδα και είναι πολύ πιθανόν, παρ’ ότι δεν το επιθυμεί, να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές μέχρι τέλος Μάρτη ‘17. Η β’ αξιολόγηση προϋποθέτει εφαρμογή των προαπαιτούμενων («εργασιακά», ιδιωτικοποιήσεις, εκκαθάριση κόκκινων δανείων, κά), καθώς και αποδοχή των πρόσθετων απαιτήσεων των δανειστών. Ειδικότερα οι κυρίαρχες ελίτ Βρυξελών και Βερολίνου, ζητούν πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ από το 2018 με βάθος δεκαετίας (περίπου 7 δις το χρόνο), πράγμα που σημαίνει νέα επονείδιστα Μνημόνια. Αν υπολογίσουμε ότι το 2016 για «πλεόνασμα» 0,5% του ΑΕΠ είχαμε τα γνωστά μέτρα, το 2017 με τριπλάσιο «πλεόνασμα» (1,75%) τα μέτρα θα είναι τρεις φορές επώδυνα, ενώ από το 2018 για επταπλάσιο «πλεόνασμα» (3,5%), τα μέτρα θα μοιάζουν με τις «δέκα πληγές του Φαραώ», έχοντας μάλιστα την πρωτοτυπία εφαρμογής με αυτόματο δημοσιονομικό «κόφτη». Όταν μιλάμε για περικοπές, εννοούμε πάντα συντάξεις, μισθούς, επιδόματα, κοινωνικές δαπάνες, κά. Τα περί «δίκαιης ανάπτυξης» είναι απλώς επικοινωνιακές «πυρουέτες» του κ.Τρίσπρα.!
Από την άλλη το ΔΝΤ, προκειμένου να συμμετάσχει στο «πρόγραμμα», ζητά μεν μικρότερα πλεονάσματα (θεωρεί ανέφικτο το 3,5%), καθώς μείωση χρέους ώστε να γίνει βιώσιμο, αλλά ταυτόχρονα ζητά μείωση αφορολόγητου κατά 90% (στα 5.000 για ανύπανδρους και στα 10.000 για 4μελείς οικογένειες) ώστε να εξασφαλιστεί αύξηση κρατικών εσόδων 4,5 δις το χρόνο, ή εναλλακτικά νέες περικοπές συντάξεων.! Την ίδια στιγμή η Γερμανία δεν δέχεται β’ αξιολόγηση χωρίς συμμετοχή ΔΝΤ, τόσο για λόγους τεχνογνωσίας, όσο ως πολιτικό άλλοθι στις παραβιάσεις του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Χωρίς υπερβολή η κατάσταση θυμίζει επιλογή μεταξύ «Σκύλας» και «Χάρυβδης». Και στις δύο περιπτώσεις εκτός από νέα μέτρα, πρέπει να εφαρμοστούν τα προαπαιτούμενα της β’ αξιολόγησης, ιδιαίτερα τα εργασιακά (απελευθέρωση απολύσεων, συλλογικές διαπραγματεύσεις, δικαίωμα απεργίας, lock-out, κά).
Καλλιέργεια προσδοκιών και παράταση πολιτικού χρόνου
Η κυβέρνηση μετά την επιστολή «συγνώμης» στο ιερατείο της τρόϊκα, για διανομή έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης στους χαμηλοσυνταξιούχους, τρέχει τώρα πίσω τους, παρακαλώντας για τη β’ αξιολόγηση (συναντήσεις Ε.Τσακαλώτου με Π.Μοσκοβιτσί και Μ.Σαπέν), ενώ ξέμεινε κι από …«φίλους» (Ομπάμπα, Ολάντ, Ρέτζι, κά). Για να κρατηθεί στην εξουσία, υποχωρεί συνεχώς στις απαιτήσεις τους, παίζοντας ταυτόχρονα το θέατρο των «σκληρών διαπραγματεύσεων» (ήδη έχει δεχτεί μείωση αφορολόγητου κάτι λιγότερο απ’ ότι απαιτεί το ΔΝΤ και 3,5% «πλεόνασμα» αν εξασφαλιστεί κάτι για ανάπτυξη).! Επίσης δέχεται αύξηση του ποσοστού απελευθέρωσης των απολύσεων και αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο, ενώ κάνει «λεονταρισμούς» στις «συλλογικές διαπραγματεύσεις». Επίσης έχει ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των δανειστών στη δημιουργία υπερ-Ταμείου δημόσιας περιουσίας και παραχώρησης των δημοσίων εσόδων στην «Ανεξάρτητη Αρχή» υπό τον έλεγχο των δανειστών. Προωθεί επίσης εκκαθάριση των «κόκκινων δανείων» και απελευθέρωση πλειστηριασμών α’ κατοικίας, που προσωρινά έχουν «παγώσει» μετά την ανάπτυξη ισχυρού κινήματος αντίστασης.!
Στην ουσία η κυβέρνηση δεν έχει αναστολές στην εφαρμογή του Γ’ και ενός Δ’ Μνημονίου, αλλά φοβάται τις λαϊκές αντιδράσεις. Ουσιαστική στήριξη στην εφαρμογή των μέτρων, παρέχουν όλα τα μνημονιακά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων, κά). Η «οξεία» αντιπολιτευτική κριτική της ΝΔ, εξαντλείται σε λεκτικούς βερμπαλισμούς και σε αόριστες υποσχέσεις περί «μείωσης φορολογίας», ενώ το πρόγραμμα της περιέχει όλες τις νεοφιλελεύθερες «συνταγές» που βρίσκονται στο DNA των μνημονιακών μέτρων.
Κοινωνικές αντοχές, κοινωνικές αντιστάσεις και διέξοδος
Είναι φανερό ότι οι μνημονιακές πολιτικές, τόσο της σημερινής κυβέρνησης όσο και των προηγούμενων, δεν βγάζουν, αλλά βουλιάζουν τη χώρα στην κρίση και τα λαϊκά στρώματα στη φτωχοποίηση και εξαθλίωση, εξανδραποδίζοντας τη νεολαία. Η μόνη ελπίδα είναι η άμεση ανατροπή των αντιλαϊκών μέτρων, με την ανάπτυξη πολύμορφου κινήματος αντίστασης στα όρια λαϊκής εξέγερσης και δημιουργία αντιμνημονιακού μετώπου (αριστερών, ριζοσπαστικών, πατριωτικών, δυνάμεων), που θα εφαρμόσει εναλλακτικό πρόγραμμα προοδευτικής-φιλολαϊκής εξόδου από την κρίση, έχοντας ως «αιχμή» πέντε μέτρα. Πρώτον, κατάργηση λιτότητας, δεύτερον, αναστολή πληρωμής χρέους με στόχο τη βαθιά διαγραφή του, τρίτον, τη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, τέταρτον, εθνικοποίηση τραπεζών και πέμπτον, πρόγραμμα οικονομικής ανόρθωσης και δραστικής μείωσης της ανεργίας. Με αφετηρία αυτά τα μέτρα, μπορεί να ανοίξει δρόμος ελπιδοφόρας προοπτικής στη χώρα, στον ελληνικό λαό και ιδιαίτερα στη νέα γενιά.

Β. Πριμικήρης: Στην αριστερά σήμερα οι μοναχικοί δρόμοι είναι αδιέξοδοι

Του Βασίλη Πριμικήρη*
Τον τελευταίο καιρό έχει ενταθεί μια επίθεση στην ΛΑΕ και στους ανθρώπους της, κατά την γνώμη μου τουλάχιστον άδικη όταν γίνεται από καλόπιστους συναγωνιστές ή φίλους και ύπουλη και βρόμικη, όταν προέρχεται από κύκλους αρρωστημένους πολιτικά που στοχεύουν να διαλύσουν το λαϊκό αντιμνημονιακό μέτωπο που η ΛΑΕ σιγά σιγά προσπαθεί να κτιστεί σε όλη την χώρα.
Οι άνθρωποι της ΛΑΕ, ο καθένας με την διαφορετικότητά του έχουν την δική τους ιστορική διαδρομή. Είναι άνθρωποι που πάλεψαν και συνεχίζουν να παλεύουν με ανιδιοτέλεια την δεξιά και την δεξιά πολιτική που προωθούν σήμερα αντίστοιχα η Ν.Δ ο μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ και τα πολιτικά τους δεκανίκια. Δεν είναι φτιαγμένοι για την εύκολη κριτική στους άλλους από τον καναπέ τους. Παλεύουν για την κοινή δράση και την ενότητα όλων των αριστερών προοδευτικών και πατριωτικών αντιμνημονιακών δυνάμεων. Δεν θέλουν την υπονόμευση και το κτύπημα των άλλων δυνάμεων που με τον δικό τους τρόπο και μεθόδευση συγκρούονται με τις καταστροφικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές που προωθούνται στην χώρα μας. Έχουν μάθει να συνυπάρχουν με την διαφορετικοτητάτους με όλους τους άλλους που θέλουν και αυτοί να συνυπάρξουν μαζί τους.
Όλοι εμείς έχουμε συνειδητοποιήσει ότι μαζί με τον λαό μας θα ανατρέψουμε αυτή την κυβέρνηση και αυτές τις πολιτικές . Για να το πετύχουμε δεν μπορεί μίζερα να κοιτάμε μόνο πίσω όπως θέλουν ορισμένοι που δεν κάνουν άλλη δουλειά από το να κριτικάρουν τους άλλους που αγωνίζονται. Στην αριστερά σήμερα οι μοναχικοί δρόμοι είναι αδιέξοδοι. Το να κοιτάζουμε τον πολιτικό μας καθρέφτη και να αυτοερωτευόμαστε είναι τραγικό λάθος. Οι λογικές του «μικρομάγαζου» του δικού μας «κήπου» όταν ο χιονιάς καταστρέφει τους πάντες και τα πάντα στον κόσμο της εργασίας είναι λογικές αποτυχημένες.
Φυσικά, κανένας δεν πρέπει να υποστηρίζει ότι οι διαφορές θα πρέπει να μπαίνουν κάτω από το χαλί. Το αντίθετο μάλιστα. Θα πρέπει να αναδεικνύονται με τρόπο δημιουργικό που να μην χάνουν το στόχο που είναι η υπεράσπιση της εργατικής τάξης και όλων των μικρομεσαίων στρωμάτων του χωριού και της πόλης, της νεολαίας, των άνεργων και γενικά όσων είναι στο περιθώριο της ζωής. Η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα εκ των πραγμάτων γίνεται σ΄ αυτούς τους δύσκολους καιρούς βασικό στοιχείο της υπαρξής μας. Το σύστημα της Ε.Ε και της Ευρωζώνης υπό την κυριαρχία της Γερμανίας που σήμερα προωθεί αυτές τις άγριες αντεργατικές αντιλαϊκές πολιτικές δεν θα ανατραπεί με μοναχικές κραυγές ή με απίθανες συμμαχίες κεντροαριστερού τύπου…
Η ΛΑΕ επιδιώκει την συγκρότηση των αντιστάσεων του ελληνικού λαού με μαζικούς κοινωνικούς και πολιτικούς όρους ώστε να ανακοπεί η εγκαθίδρυση του μνημονιακού διπολισμού η ακόμα και ενός νέου δικομματισμού,να ακυρώσει τις συνθήκες της επιτροπείας ,της υποτέλειας και της λεηλασίας της εργατικής τάξης και του λαού.Αγωνίζεται για τη δημιουργία ενός ευρύτερου πολιτικού μετώπου και για την διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας ικανής να θέσει αποφασιστικά και τελεσίδικα το ζήτημα της ακύρωσης των μνημονίων και των συνεπειών τους,της διαγραφής του χρέους,της ανάκτησης της νομισματικής κυριαρχίας και ευρύτερα της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και για ένα πλέγμα μεγάλων θετικών δομικών αλλαγών και αναδιαρθρώσεων,οι οποίες θα ενισχύουν κύρια την θέση των εργαζομένων,θα οδηγήσουν στον παραγωγικό μετασχηματισμό και θα ανοίξουν τον δρόμο για την ριζοσπαστική αλλαγή και τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της χώρας.
Τα συντρίμμια που αφήνει πίσω η παταγώδες αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει ένα ριζοσπαστικό κοινωνικό πρόγραμμα και η εμφανής αδυναμία συνολικά της ευρωπαϊκής αριστεράς να ορθώσει το –μετρημένο, έστω- ανάστημά της προς τις κυρίαρχες δυνάμεις, έχουν, από καιρό, αλλάξει το ευνοϊκό, για την ίδια, κλίμα τουλάχιστον στη χώρα μας.Δυστυχώς έχει περάσει σε μεγάλο βαθμό η αντίληψη στον κόσμο του «Όλοι το ίδιο είναι». Για να ανατρέψουμε αυτή την λαθεμένη αντίληψη χρειάζεται να κάνουμε σκληρό αγώνα και ο αγώνας δεν γίνεται με μια αρρωστημένηεσωστρέφεια και μάχες χαρακωμάτων.
Ορισμένοι, δυστυχώς, επιμένουν στο χθες και ιδικά στην στάση των μελών και στελεχών της ΛΑΕ την δραματική περίοδο του επταμήνου της συμμετοχής στην κυβέρνηση το 2015. Η κριτική και η αυτοκριτική είναι συστατικό στοιχείο της αριστερής διαφορετικότητας αλλά δεν πρέπει να χάνουμε το μέτρο και προπαντός τον στόχο. Είμαστε «καταδικασμένοι» όλοι μας να σταθούμε στο πλευρό του άλλου. Οπωσδήποτεχρειάζεται να γίνει μια σε βάθος ανάλυση εκείνης της τρομερής περιόδου αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται ηρεμία και αυτή την ώρα είμαστε σε πόλεμο, οι πολιτικές εξελίξεις τρέχουν και η κοινωνία απαιτεί απαντήσεις στα προβλήματα της σκληρής καθημερινής πραγματικότητας αλλά και στα μεγάλα ερωτήματα του γιατί και του πως θα γίνει η υπέρβαση της νομισματικής ομηρίας του Ευρώ και προπαντός η μετάβαση στην μεταμνημονιακή εποχή.
Ο Τσίπρας και οι μεταλλαγμένοι συντροφοί του για τους «απονήρευτους» πολίτες είναι ακόμα έκφραση ή έστω ένα κομμάτι τηςαριστεράς, μιας αριστεράς όμως που έχει συνδεθεί με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου και τις άγριες πολιτικές λιτότητας που τους κάνουν να δεινοπαθούν, για τον λόγο αυτό ορισμένοι λαθεμένα πιστεύουν ότι θα πρέπει να αποβάλλουμε την αριστερά από το πολιτικό μας λεξιλόγιο, καθότι υπεύθυνη για τα δεινά μας. Οι τυχοδιωκτισμοί και τέτοιου είδους σκέψεις όμως και οι εύκολες λύσεις της στιγμής, δεν μπορούν να σε οδηγήσουν στο τέλος της διαδρομής.
Επειδή η σημερινή απόληξη της Αριστεράς, δεν είναι μοιραία, οφείλουμε να ξαναδούμε τα πράγματα από άλλη οπτική. Να διαμορφώσουμε με σαφήνεια την φυσιογνωμία και τον πολιτικό λόγο μιας Αριστεράς που δεν θα είναι κακέκτυπο ή επανάληψη του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε όμως και αγκιστρωμένη στην παρελθοντολογία, με άρωμα μαυσωλείου, όπως του ΚΚΕ. Μιας Αριστεράς μακριά από ατέρμονες συζητήσεις, απωθητικές εκδηλώσεις, ανάλωσης στα οργανωτικά ζητήματα και ψυχαναγκαστικής ενασχόλησης με τα ίδια και τα ίδια. Μιας Αριστεράς ανοιχτών οριζόντων, απομακρυσμένη από κάθε είδους δογματισμό και λογικές «καθαρότητας», με διάθεση να ξαναδεί τη μεγάλη εικόνα, την οποία οφείλει να στοιχειοθετήσει. Μιας Αριστεράς η οποία θα ξεφύγει οριστικά από τη γοητεία της «πιασάρικης» ατάκας, του εύκολου αφορισμού και της καταγγελίας. Κανένας μας δεν έχει την απόλυτη αλήθεια στο τσεπάκι του. Ας τελειώνουμε με τον πολίτικο ναρκισσισμό τουλάχιστον στην αριστερά. Πάνω απ΄ όλα είναι να μην χάνουμε την ταξική μας όχθη.
* Ο Βασίλης Πριμικήρης είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της Λαϊκής Ενότητας

Ν. Χουντής: «Πέντε μνημονιακά χρόνια απραξίας για το λαθρεμπόριο καυσίμων»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Νίκος Χουντής προς Κομισιόν:

• «Γιατί απέτυχαν πάλι τα χρονοδιαγράμματα για τη λήψη μέτρων για το λαθρεμπόριο καυσίμων;»
• «Γιατί πιέζετε ασφυκτικά για μείωση μισθών και συντάξεων και αύξηση φορολογικών βαρών, ενώ αδιαφορείτε για την πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων;»

Ενώ για 5 περίπου χρόνια, από την εποχή του πρώτου Μνημονίου, υποτίθεται ότι η Κομισιόν και οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις θα πάτασσαν το λαθρεμπόριο καυσίμων, το οποίο προκαλεί τεράστια απώλεια εσόδων στο Δημόσιο, έχουν βρει την «εύκολη λύση» της μείωσης μισθών και συντάξεων, της αύξησης των φορολογικών βαρών και της τιμής της βενζίνης.
Αυτό καταγγέλλει με ερώτησή του προς την Κομισιόν, ο ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας, Νίκος Χουντής.
Πιο συγκεκριμένα, ο Έλληνας ευρωβουλευτής, αφού υπενθυμίζει παλαιότερες ερωτήσεις του για το τεράστιο αυτό θέμα προς την Κομισιόν, ζητά από την τελευταία να ενημερώσει, γιατί τα μέτρα που διαρκώς επαναλαμβάνει στις απαντήσεις της ότι θα συμβάλλουν στην πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων, δεν έχουν υλοποιηθεί μέχρι σήμερα.
Στην ερώτησή του, σημειώνει συγκεκριμένα τα μέτρα και τα ανανεωμένα χρονοδιαγράμματα στα οποία είχαν δεσμευθεί οι ελληνικές κυβερνήσεις -της σημερινής συμπεριλαμβανομένης-, τα οποία όμως, ούτε αυτά έχουν υλοποιηθεί και τηρηθείκαι είναι τα εξής:

1. Η «έγκαιρη εφαρμογή της κοινής υπουργικής απόφασης και του σχεδίου δράσης για την πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων, καθώς και των σχετικών μέτρων για τον εντοπισμό δεξαμενών αποθήκευσης και για την εγκατάσταση συστημάτων εισροών-εκροών»
2. Η «έγκριση στρατηγικής κατά του λαθρεμπορίου καυσίμων και καπνού έως τον Μάιο του 2016»

• Η «αγορά σαρωτών για τον εξοπλισμό των τριών κύριων διεθνών λιμένων» που προβλεπόταν να έχει γίνε έως τον Ιανουάριο του 2017.

Καταλήγοντας στην ερώτησή του, ο Νίκος Χουντής ζητά από την Κομισιόν να εξηγήσει στον ελληνικό λαό τους λόγους για τους οποίους πιέζει ασφυκτικά όταν πρόκειται για μειώσεις μισθών και συντάξεων, για αύξηση της τιμής των καυσίμων, για την επιβολή νέων δυσβάσταχτων φόρων,αλλά δεν ενεργεί με τον ίδιο ζήλο στο τεράστιο πρόβλημα της πάταξης του λαθρεμπορίου καυσίμων».
Η πλήρης ερώτηση του Νίκου Χουντή, έχει ως εξής:
Σε ερώτησή μου (Ε-002592/2016), αναφορικά με την ανάγκη πάταξης του λαθρεμπορίου καυσίμων στην Ελλάδα, σημείωνα ότι, «ο σχετικός νόμος 4093/2012 εκδόθηκε με βάση το Μνημόνιο Συνεννόησης αλλά, 4 χρόνια μετά την ψήφισή του, εκκρεμούν υπουργικές αποφάσεις και, ως εκ τούτου, δεν υλοποιήθηκε ποτέ, ενώ απορρόφησε πάνω από 100 εκ. δημοσίων και ιδιωτικών πόρων».
Αυτό αναγνώρισε η Επιτροπή, σημειώνοντας στην απάντησή της ότι, τα ίδια μέτρα που είχαν προβλεφθεί στο πρώτο Μνημόνιο, καθώς ποτέ δεν υλοποιήθηκαν, μεταφέρθηκαν και στα Μνημόνια Συνεννόησης του Αυγούστου 2015 και Ιουνίου 2016.
Τα μέτρα αυτά περιλάμβαναν:

1. Την «έγκαιρη εφαρμογή της κοινής υπουργικής απόφασης και του σχεδίου δράσης για την πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων, καθώς και των σχετικών μέτρων για τον εντοπισμό δεξαμενών αποθήκευσης και για την εγκατάσταση συστημάτων εισροών-εκροών»
2. Την «έγκριση στρατηγικής κατά του λαθρεμπορίου καυσίμων και καπνού έως τον Μάιο του 2016»

• Την «αγορά σαρωτών για τον εξοπλισμό των τριών κύριων διεθνών λιμένων έως τον Ιανουάριο του 2017»

Με βάση τα ανωτέρω και ένα σχεδόν έτος μετά την ερώτησή μου, ερωτάται η Επιτροπή:

1. Έχουν υλοποιηθεί τα μέτρα που αναφέρονται στα σημεία (i), (ii) και (iii); Αν όχι, γιατί;
2. Γιατί πιέζει ασφυκτικά όταν πρόκειται για μειώσεις μισθών και συντάξεων, για αύξηση της τιμής των καυσίμων και επιβάλλει τεράστια φορολογικά βάρη, αλλά δεν ενεργεί με τον ίδιο ζήλο στο τεράστιο πρόβλημα της πάταξης του λαθρεμπορίου καυσίμων;

Το Γραφείο Τύπου                                                                                        31.01.2017

Δημήτρης Στρατούλης: Νέο πολλαπλό σφαγείο στις συντάξεις

Νέο πολλαπλό σφαγείο στις συντάξεις – Αντίσταση και μέτωπο αντιμνημονιακής ανατροπής ΤΩΡΑ
Του Δημήτρη Στρατούλη, μέλους της Π.Γ. της ΛΑ.Ε.

Μετά τη συνεδρίαση του EUROGROUP, στις 26/2 και τη συμμαχία των ευρωπαίων δανειστών της χωράς μας με το ΔΝΤ, ως προς τα νέα απάνθρωπα μέτρα που απαιτούν από την χώρα μας, είναι πλέον φανερό σε όλους ότι οι πρωθυπουργικές δεσμεύσεις ότι δεν θα μειωθούν οι συντάξεις και δεν θα κατεδαφιστούν εκ νέου τα όρια των απολύσεων και οι εργασιακές σχέσεις είναι χωρίς πραγματικό αντίκρισμα.
Βέβαια έτσι κι αλλιώς -ανεξάρτητα από τις νέες απαιτήσεις των δανειστών- αυτές οι δεσμεύσεις του ήταν άνευ ουσίας, αφού μειώσεις των συντάξεων προβλέπονται από το νόμο 4387/2016, που ψήφισε η κυβερνητική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ στη Βουλή τον περασμένο Μάιο σε εφαρμογή του 3^ου μνημονίου, το οποίο είχαν εγκρίνει από κοινού ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ στις 14 Αυγούστου του 2015.
Σύμφωνα με αυτό το νόμο και με βάση την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του κράτους, που είχε κατατεθεί κατά τη διάρκεια της συζήτησης και έγκρισής του στη Βουλή, τα εισοδήματα των συνταξιούχων και των ασφαλισμένων οδηγούνται σε λεηλασία κατά 8,25 δισ. ευρώ από το 2016 μέχρι το 2019. Αυτό προβλέπεται να γίνει είτε με μειώσεις κύριων και επικουρικών συντάξεων, εφ’ άπαξ παροχών, μερισμάτων του μετοχικού ταμείου, και σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ είτε με αύξηση ασφαλιστικών εισφορών εργαζομένων και εργοδοτών στις επικουρικές συντάξεις και αυτοαπασχολουμένων, επαγγελματιών και αγροτών για κύριες, επικουρικές συντάξεις και υγειονομική περίθαλψη. Όλα αυτά έχουν δρομολογηθεί από τις 12/5/2016, που άρχισε να ισχύει αυτός ο μνημονιακός νόμος.
Επίσης, νέες μειώσεις συντάξεων προβλέπονται με τον δημοσιονομικό κόφτη, που ισχύει μέχρι και το 2018, στην περίπτωση που η χώρα δεν εκπληρώσει τους μνημονιακούς δημοσιονομικούς στόχους για συγκεκριμένα μεγάλα ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτόν τον κόφτη η κυβέρνηση, στα πλαίσια της 2^ης αξιολόγησης -και προκειμένου να την κλείσει με υποταγή άνευ όρων στους εκβιασμούς των δανειστών- τους έχει προτείνει να επεκτείνει μετά από αυτή τη χρονολογία είτε ευθέως είτε αντεστραμμένα. Οι δανειστές, όμως, αποθρασυνόμενοι συνεχώς από την υποχωρητικότητά της κυβέρνησης που δεν θέλει να έχει αλλά και συκοφαντεί και η ίδια την μόνη υπάρχουσα σήμερα εναλλακτική λύση εξόδου από την ευρωζώνη, εκβιάζουν αυτά τα μέτρα να νομοθετηθούν από τώρα.
Τι ακριβώς ζητούν οι δανειστές για τις συντάξεις για μετά τον Αύγουστο του 2018
Τριπλό σφαγείο απειλεί τις συντάξεις, με περικοπές στις λεγόμενες «προσωπικές διαφορές» για τους παλαιούς συνταξιούχους, είτε ολοκληρωτικά με πλήρη κατάργησή τους είτε σε 2-3 δόσεις μετά το 2018, αλλά και για όσους κατ’ αρχή βγήκαν σε σύνταξη μετά τις 12/5/2016, από την εφαρμογή ενός νέου κόφτη μισθών, που θα αναπροσαρμόζει προς τα κάτω, στις περισσότερες περιπτώσεις, τις συντάξιμες αποδοχές για τον υπολογισμό των νέων συντάξεων.
Αυτές οι νέες μειώσεις συντάξεων έχουν ήδη συμπεριληφθεί όχι μόνο στην ατζέντα μέτρων, που απαιτεί το κουαρτέτο των δανειστών, αλλά και στις περικοπές δαπανών είτε με κόφτη είτε απευθείας, που η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη αποδεχτεί να θεσπίσει για μετά το 2018 υποχωρώντας πλήρως στις απαιτήσεις των δανειστών, για να κλείσει την δεύτερη αξιολόγηση με πλεονάσματα 3,5% για πολλά χρόνια.
Κατάργηση προσωπικής διαφοράς
Σύμφωνα με μία πρώτη κοστολόγηση της περικοπής των προσωπικών διαφορών στις καταβαλλόμενες συντάξεις, οι ετήσιες απώλειες για τους 2.650.000 συνταξιούχους θα είναι περίπου 1,5 μέχρι 2 δισ. ευρώ. Το σχέδιο δανειστών και κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για τις νέες περικοπές στις καταβαλλόμενες αλλά και στις νέες συντάξεις περιλαμβάνει:

1. Επανυπολογισμό των καταβαλλόμενων συντάξεων με τα ποσοστά αναπλήρωσης και την προσθήκη της Εθνικής Σύνταξης του νόμου Κατρούγκαλου (ν. 4387/2016) για όλους τους συνταξιούχους, οι οποίοι είχαν αποχωρήσει και έπαιρναν σύνταξη μέχρι 12/5/2016. Με τον επανυπολογισμό το ποσό της σύνταξης και των επιδομάτων (π.χ. οικογενειακά, ή επίδομα εξομάλυνσης για συντάξεις Δημοσίου), που υπερβαίνει τη νέα σύνταξη, θα μπει «στο κουτάκι» της προσωπικής διαφοράς. Αυτές οι διαφορές δεν θεωρούνται πλέον από αυτό το νόμο ως τμήμα της σύνταξης, αλλά δαπάνη, που θα μειώνεται ανάλογα με τα μέτρα περικοπών που θα ζητά ο κόφτης. Από την πρώτη κοστολόγηση που έχουν κάνει οι αρμόδιες δημοσιονομικές υπηρεσίες, οι μειώσεις των καταβαλλόμενων συντάξεων από την κατάργηση των προσωπικών διαφορών, που θα προκύψουν για τους συνταξιούχους του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ, θα είναι κατά μέσο όρο 27%, αλλά θα φτάνουν μέχρι και 45%, ενώ για τους συνταξιούχους του ΙΚΑ θα είναι κατά μέσο όρο 20%, αλλά θα φτάνουν μέχρι και 42%.
2. Κατάργηση των προσωπικών διαφορών σε δόσεις. Από την κυβέρνηση εξετάζεται το ενδεχόμενο και εκλιπαρεί τους δανειστές να το δεχτούν, αντί της ολοκληρωτικής κατάργησης από 1-1-2-19 των προσωπικών διαφορών στις καταβαλλόμενες κύριες συντάξεις, να αφαιρείται το 1/3 τους κατ’ έτος από τα μέσα του 2018, ή από το 2019 και μετά μέχρι την οριστική κατάργησή τους. Στην περίπτωση, όμως, που απαιτηθούν από τους δανειστές μεγαλύτερες περικοπές, τότε οι ετήσιες δόσεις περικοπής της προσωπικής διαφοράς να μπορεί να περιοριστούν σε δυο αντί για τρεις.
3. Εφαρμογή του δείκτη αναπροσαρμογής μισθών για τις νέες κύριες συντάξεις, που θα αρχίσει να απονέμει ο ΕΦΚΑ σε όσους υπέβαλαν αίτηση από 13/5/2016 και μετά. Ο δείκτης αναπροσαρμογής μισθών θα βγει από τη Στατιστική Αρχή με μια ειδική μεθοδολογία. Είναι ένας νέου τύπου κόφτης, που θα μειώνει αυτόματα ή θα διατηρεί παγωμένους τους μισθούς των εργαζομένων, που θα θεωρούνται συντάξιμες αποδοχές, για τον υπολογισμό των νέων κύριων και επικουρικών συντάξεων.

Ο νέος αυτός τρόπος μείωσης των συντάξεων προβλέπεται στο νόμο Κατρούγκαλου (ν.4387/2016) και θα λειτουργήσει σύντομα με την έκδοση των σχετικών εγκυκλίων από το υπουργείο Εργασίας. Ο δείκτης θα μετράει την εξέλιξη των μισθών κάθε χρόνο με βάση το μέσο όρο της μεταβολής των αποδοχών των εργαζομένων στο σύνολο της οικονομίας από το 2002 και μετά.
Εάν δηλαδή ένας εργαζόμενος είχε αύξηση από την επιχείρησή του κατά 3% το 2005 και κατά 2% το 2006, αλλά στο σύνολό της οικονομίας οι μισθοί είχαν μικρότερη αύξηση (π.χ. 1%), τότε οι αποδοχές για τα συγκεκριμένα έτη θα αναπροσαρμοστούν με τα ποσοστά του δείκτη μισθών για το σύνολο της οικονομίας. Ο τελικός μέσος όρος των συντάξιμων αποδοχών, που θα ληφθούν υπόψη για να υπολογιστούν οι κύριες και επικουρικές συντάξεις, δεν θα προκύπτει από τις αποδοχές, που πραγματικά είχαν οι εργαζόμενοι, αλλά από αυτές, που θα αναπροσαρμόζονται με τα ποσοστά εξέλιξης των μισθών στο σύνολο της οικονομίας. Με αυτό τον τρόπο, οδηγούν σε νέες μειώσεις τις συντάξεις της πλειοψηφίας όσων βγήκαν στην σύνταξη μετά τις 12/5/2016, των λεγόμενων δηλαδή νέων συνταξιούχων, αλλά και των παλιών, εφόσον η κυβέρνηση δεχτεί – και όπως φαίνεται θα δεχτεί -την απαίτηση των δανειστών για την πλήρη εξομοίωση τους με τους νέους συνταξιούχους.
Οι συνταξιούχοι οδηγούνται στον κοινωνικό καιάδα
Οι μνημονιακές κυβερνήσεις και οι δανειστές με τις μειώσεις των συντάξεων από το 2010, που άρχισαν να εφαρμόζονται στη χώρα μας τα μνημόνια της άγριας λιτότητας, έχουν ήδη αφαιρέσει μέχρι σήμερα από τα εισοδήματα των συνταξιούχων συνολικά περίπου 43 δισ. ευρώ, που μαζί με τις νέες μειώσεις συντάξεων, οι οποίες προβλέπονται μέχρι το 2019, θα υπερβούν συνολικά τα 50 δισ. ευρώ.
Επιπλέον «κούρεμα» 30% στις καταβαλλόμενες συντάξεις θα φέρουν οι «ευέλικτες» συμβάσεις εργασίας με τα μειωμένα ωράρια (κάτω των 20 ωρών την εβδομάδα) και τους αντίστοιχα μειωμένους μισθούς (των 200,400 ή και 500 ευρώ), οι οποίες με βάση τις απαιτήσεις των δανειστών στη δεύτερη αξιολόγηση, που η κυβέρνηση με τις ευλογίες της ΝΔ τελικά θα αποδεχτεί, θα επεκταθούν ακόμα περισσότερο, παρότι σήμερα το ποσοστό των συμβάσεων μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης έχει ήδη φτάσει στο 60% στις νέες προσλήψεις.
Η συνεχιζόμενη λεηλασία των εισοδημάτων των συνταξιούχων οδηγεί σε οικονομική – κοινωνική εξαθλίωση και φτωχοποίηση όχι μόνο τους ίδιους αλλά και τις οικογένειές τους, εάν πάρουμε υπόψη ότι περισσότερο από το 50% των λαϊκών νοικοκυριών της χώρας μας επιβιώνουν χάρη στις συντάξεις των ηλικιωμένων μελών τους, λόγω της δραματικής μείωσης των μισθών και της πρωτοφανώς υψηλής ανεργίας, που προκάλεσαν τα μνημόνια της καταστροφής και της υποτέλειας.
Παλλαϊκή Αντίσταση και μέτωπο ανατροπής ΤΩΡΑ, πριν να είναι αργά
Οι συνταξιούχοι δεν πρέπει να επαναπαυτούν ούτε να παγιδευτούν στις άνευ ουσίας πρωθυπουργικές δεσμεύσεις. Πρέπει να συνεχίσουν τους μαζικούς και ενωτικούς αγώνες τους, που το 2016 κορυφώθηκαν με τη μαζικότατη και μαχητική πανελλαδική συγκέντρωσή τους στις 15 του περασμένου Δεκέμβρη. Για την απόκρουση της προωθούμενης από τους δανειστές και την κυβέρνηση νέας ασφαλιστικής κατεδάφισης και για την αντιμνημονιακή ανατροπή, που είναι πλέον προϋπόθεση για την ίδια την επιβίωση των ίδιων και των παιδιών τους.
Η ένταση της επίθεσης, που δέχονται οι συνταξιούχοι και οι ασφαλισμένοι είναι πρωτοφανής. Από μόνοι τους δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Η διατήρηση και αναβάθμιση της ενότητάς τους, χωρίς ανόητα καπελώματα και ταπεινωτικά ξεπουλήματα, και ο αγωνιστικός συντονισμός τους με τους εργαζόμενους και τη νεολαία, που έχουν να αντιπαλέψουν την προωθούμενη νέα εργασιακή κατεδάφιση, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες και επιστήμονες, που οδηγούνται στην καταστροφή από την εξοντωτική αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και των φόρων τους, και τους αγρότες, που ήδη είναι στους δρόμους για τα δικά τους προβλήματα, είναι ζητήματα άμεσης προτεραιότητας για την ίδια την επιβίωσή τους.
Οι ανυπότακτες αριστερές και αντιμνημονιακές δυνάμεις μπορούν και πρέπει να βοηθήσουν σε αυτή την κατεύθυνση, πριν σαρωθούν όλες οι ασφαλιστικές και εργασιακές κατακτήσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος εδώ και 150 χρόνια.
Ο καλλίτερος τρόπος για να δώσουν μία νέα ώθηση και έμπνευση στους λαϊκούς αγώνες για την απόκρουση των νέων μνημονιακών μέτρων και την αντιμνημονιακή ανατροπή είναι να εγκαταλείψουν τις άγονες και καταστροφικές εμφύλιες αντιπαραθέσεις μεταξύ τους και να συγκροτήσουν ένα ισχυρό πολιτικό, κινηματικό και εκλογικό μέτωπο στη βάση κοινού αντιμνημονιακού προοδευτικού προγράμματος.
Αλλιώς, όσες από αυτές τις δυνάμεις εμποδίσουν ή δεν θα συμμετέχουν σε αυτή την ενωτική ανατρεπτική και ελπιδοφόρα προσπάθεια όχι μόνο θα βλέπουν τους μνημονιακούς οδοστρωτήρες να περνούν, αλλά και θα έχουν να λογοδοτήσουν σε όλο το λαό και κυρίως στις νέες γενιές της εργατικής τάξης, γιατί δεν έκαναν, αυτό που έπρεπε, όταν έπρεπε, όπως έπρεπε και πριν να είναι ΑΡΓΑ, προκειμένου να μην περάσει ο νέος μνημονιακός αντιασφαλιστικός και αντεργατικός Αρμαγεδδών.

Παν. Λαφαζάνης: «Η Ελλάδα σε τροχιά ασύντακτης πτώχευσης»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΑΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ

ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

Ο Παν. Λαφαζάνης παρευρέθηκε και μίλησε στη Νομαρχιακή Συνδιάσκεψη της ΛΑ.Ε της Θεσσαλονίκης και στην ομιλία του τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής:
«Η τραγωδία για την Ελλάδα είναι ότι κυριαρχείται από μια εθελόδουλη παρακμιακή μνημονιακή και βαθιά ευρώπληκτη πολιτική τάξη, η οποία, εκτός τόπου και χρόνου, είναι χωρισμένη σε «κομματικές συμμορίες». «Κομματικές συμμορίες» που ανταγωνίζονται, όχι στη βάση προγραμμάτων και ιδεών αλλά μόνο για τις καρέκλες, τις εξυπηρετήσεις μεγάλων οικονομικών λόμπι, τις πελατειακές σχέσεις και τα λάφυρα της εξουσίας.
Η Ελλάδα, όπως επανειλημμένα έχω τονίσει, είναι το πιθανότερο, αν όχι βέβαιο, ότι λόγω της παταγώδους αποτυχίας των μνημονιακών προγραμμάτων και τώρα του τρίτου μνημονίου, δεν θα μπορέσει μέχρι το τέλος της χρονιάς να βγει στις αγορές, με συνέπεια να τεθεί σε τροχιά ασύντακτης πτώχευσης και εξόδου από την ευρωζώνη, αφού τέταρτο χρηματοδοτικό πρόγραμμα από τους «θεσμούς» είναι αδύνατο να υπάρξει.
Αυτήν την αμετάκλητη πορεία προς την ασύντακτη πτώχευση της χώρας στην ουσία προδιαγράφουν οι δύο Εκθέσεις του ΔΝΤ, ευρείες περιλήψεις των οποίων είδαν το φως της δημοσιότητας και αφορούν από τη μια την Έκθεση μη βιωσιμότητας και εκτόξευσης του χρέους και από την άλλη τα σκληρά μέτρα που εισηγείται το ΔΝΤ για το κλείσιμο της αξιολόγησης.
Είτε ο Τσίπρας βρει φόρμουλα και τακτικούς ελιγμούς για να ψηφίσει τη νέα συνθηκολόγηση της δεύτερης αξιολόγησης είτε, πολύ περισσότερο, αν η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές, που θα επισπεύσουν και την πτώχευσή της, η Ελλάδα θα γνωρίσει συγκλονιστικές εξελίξεις, που θα στείλουν στο σκαμνί των πολιτικών και όχι μόνο, ευθυνών τη μνημονιακή πολιτική τάξη της χώρας και όσα άνομα συμφέροντα την στήριξαν και τη βοήθησαν.
Δεν υπήρξε στην ιστορία της χώρας μεγαλύτερο πολιτικό έγκλημα σε βάρος του τόπου, απ’ αυτήν που διέπραξαν όσοι έφεραν, ψήφισαν και διαχειρίστηκαν μνημόνια.
Μέσα σε μια ευρωζώνη και μια ΕΕ που αποσυντίθενται και σπαράσσονται από αντιθέσεις και αντιφάσεις, η μόνη λύση στην ελληνική τραγωδία είναι ένα μεγάλο μέτωπο όλων χωρίς εξαίρεση των αριστερών πατριωτικών δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων που θα βγάλει συντεταγμένα τη χώρα από την ευρωζώνη σε σύγκρουση με την ΕΕ και στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος που θα έχει επίκεντρο τον κόσμο της εργασίας και στόχο τον παραγωγικό μετασχηματισμό της».

Το Γραφείο Τύπου της ΛΑ.Ε

Αθήνα, 30/01/2017

Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας φέρνουν… κούρεμα-φωτιά 30% στις συντάξεις

Νέο «κούρεμα» 30% στις καταβαλλόμενες συντάξεις θα φέρουν οι «ευέλικτες» συμβάσεις εργασίας με τα μειωμένα ωράρια (κάτω των 20 ωρών την εβδομάδα) και τους αντίστοιχα μειωμένους μισθούς (των 200,400 ή και 500 ευρώ).

Την πρόβλεψη αυτή κάνουν στην «Ημερησία» ο ομότιμος καθηγητής του Παντείου Σάββας Ρομπόλης και ο υποψήφιος διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου Βασίλης Μπέτσης με σημείο εκκίνησης τον σημερινό «χάρτη» της μισθωτής εργασίας – όπως αυτός έχει διαμορφωθεί μετά την επικράτηση σε ποσοστό 60% στις νέες προσλήψεις των συμβάσεων μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης – και το ηπιότερο σενάριο για την εξέλιξη αυτών των μορφών εργασίας σε βάθος χρόνου. Το έλλειμμα στις εισφορές, με βάση την προβολή της σχετικής μελέτης, θα φτάσει τα 90 δισ. ευρώ την περίοδο 2017 ? 2050. Και, θα «ανοίξει» ακόμη μια «μαύρη τρύπα» στο ήδη «διάτρητο», ως προς τα έσοδα, σύστημα από την υψηλή ανεργία, την εκτεταμένη αδήλωτη ή μερικώς δηλωμένη εργασία, την εισφοροαποφυγή (ιδιαίτερα μετά τη σύνδεση που έγινε από 1/1/2017, του εισοδήματος με το ύψος των εισφορών) και τις ανείσπρακτες οφειλές.

Η ανεργία

Οι Σ. Ρομπόλης και Β. Μπέτσης, ξεκινώντας από την πρόβλεψη του ΔΝΤ (Π. Τόμσεν) στο Παγκόσμιο Οικονομικό Forum στο Davos (Ελβετία, Ιανουάριος 2017), σχολιάζουν πως «είναι αντίστοιχη με αυτή του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, στις αρχές της δεκαετίας του 2010, την οποία, ωστόσο, εκείνη την περίοδο η Γενική Συνομοσπονδία προέβαλε συνδικαλιστικά και κοινωνικά, προκειμένου να αναδείξει, εκ των προτέρων, τις αναμενόμενες μετρήσιμες συνέπειες της εφαρμογής των Μνημονίων στην εξέλιξη του ΑΕΠ, της ανεργίας, της απασχόλησης, της κοινωνικής ασφάλισης, κ.λπ. Η συγκεκριμένη πρόβλεψη εκτιμούσε, ότι “η μείωση του διαμορφούμενου (2013) υψηλού επιπέδου (28,5%) της ανεργίας, εξαιτίας των ασκούμενων πολιτικών ύφεσης και λιτότητας των Μνημονίων, στα επίπεδα του 2009 ( 9,5%, 450.000 άτομα) θα απαιτούσε τουλάχιστον 20 χρόνια”».

Και εξηγούν ότι «αντίθετα, η πρόσφατη αναφορά του ΔΝΤ, σηματοδοτεί ουσιαστικά αφενός τη συνέχιση της συμμετοχής του Διεθνούς Οργανισμού στο ελληνικό πρόγραμμα και αφετέρου την άσκηση πιέσεων στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης, για τη λήψη πρόσθετων μέτρων (π.χ. σημαντική μείωση του αφορολόγητου ορίου, κατάργηση της προσωπικής διαφοράς των συντάξεων (παλαιών και νέων), γενικευμένη απελευθέρωση και ευελιξία των μορφών απασχόλησης, κ.λπ.), προκειμένου, κατά την άποψη του ΔΝΤ, να μειωθεί το υψηλό επίπεδο ανεργίας (23,4%, 2016) και ιδιαίτερα της ανεργίας των νέων στην χώρα μας».

Η ευέλικτη εργασία

Όπως προκύπτει από την έρευνα, οι Σ. Ρομπόλης και Β. Μπέτσης υπογραμμίζουν ότι η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και η γενικευμένη ευελιξία των μορφών απασχόλησης, δεν συμβάλλουν στη μείωση της ανεργίας και στη δημιουργία σταθερών και αμειβόμενων νέων θέσεων εργασίας, αλλά συμβάλλουν στην απόκρυψη του υψηλού, στην πραγματικότητα, επιπέδου ανεργίας. Έτσι παρατηρείται η ταυτόχρονη συρρίκνωση του ΑΕΠ με τη δημιουργία περισσότερων αλλά ευέλικτων και χαμηλά αμειβόμενων θέσεων απασχόλησης.

Πιο συγκεκριμένα, σήμερα στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία του πληροφοριακού συστήματος Εργάνη παρουσιάζεται σημαντική αύξηση της ευέλικτης μισθωτής απασχόλησης. Πράγματι, το 2016 καταγράφηκε ότι από τις 82.679 θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν, το 57,34% ήταν με δηλωμένο εβδομαδιαίο ωράριο κάτω των 20 ωρών και από αυτούς το 48,4% είχε μηνιαίες μεικτές αποδοχές κάτω των 600 ευρώ. Αναλυτικότερα, από τα στοιχεία για τις αποδοχές των μισθωτών, το σύστημα Εργάνη κατέγραψε ότι 41,25% των μισθωτών λαμβάνει μεικτό μισθό κάτω των 700 ευρώ και το 63,2% κάτω των 1.000 ευρώ μεικτά.

Έτσι, λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία του πληροφοριακού συστήματος Εργάνη για την κατανομή των μορφών απασχόλησης της μισθωτής εργασίας καθώς και του ύψους των μισθών, αποτιμήθηκαν οι συνέπειες αυτής της νέας εργασιακής πραγματικότητας, όπως αυτή προκαλείται από την υλοποίηση των πολιτικών των Μνημονίων στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Η αποτίμηση αναφέρεται στο χρονικό διάστημα 2017-2050. Σ’ αυτή τη χρονική περίοδο θεωρήθηκε: μέσος ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ 1,5% και κατανομή των μισθωτών εργαζομένων, όπως αποτυπώνεται από το σύστημα Εργάνη τον Δεκέμβριο του 2016 (δηλαδή το 57,34% των εργαζομένων θα είναι με απασχόληση κάτω των 20 ωρών και το 41,25% θα έχει μηνιαίες μεικτές αποδοχές κάτω των 700 ευρώ).

Επίσης, θεωρήθηκε ότι και οι νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργούνται στο μέλλον θα έχουν την ίδια κατανομή (ήπιο σενάριο – moderate scenario). Από τα ευρήματα των αναλογιστικών προβολών, κατά το χρονικό διάστημα 2017-2050, λόγω των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, προκύπτει ότι από το κοινωνικο – ασφαλιστικό σύστημα θα χαθούν συνολικά 90 δισ. ευρώ περίπου, δηλαδή 2,6 δισ. ευρώ κατά μέσο όρο τον χρόνο. Αναλυτικότερα θα χαθούν σε ασφαλιστικές εισφορές 1,435 δισ. ευρώ το 2017, 1,525 δισ. ευρώ το 2018, 1,580 δισ. ευρώ το 2019, 1,64 δισ. ευρώ το 2020, 1,96 δισ. ευρώ το 2021 και 2,1 δισ. ευρώ το 2022. Δηλαδή, το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης θα στερείται κατά μέσο όρο τον χρόνο από ασφαλιστικές εισφορές 1,12% του ΑΕΠ περίπου, λόγω των ευέλικτων μορφών απασχόλησης.

Το γεγονός αυτό αποτελεί σημαντική αντίφαση στους ποσοτικούς υπολογισμούς των δανειστών και του ΔΝΤ, με την έννοια ότι ενώ προωθούνται πολιτικές γενικευμένης ευελιξίας των μορφών απασχόλησης (gig economy) ώστε να μειωθεί το μισθολογικό κόστος και να δημιουργηθούν, κατά τους ισχυρισμούς τους, νέες θέσεις εργασίας, εντούτοις στις αναλογιστικές τους μελέτες θεωρούν ότι οι δημιουργούμενες θέσεις εργασίας θα είναι πλήρους απασχόλησης αφού προβλέπουν ότι το επίπεδο των μέσων αποδοχών θα είναι 1.300 ευρώ μεικτά.

Παρατηρείται η ταυτόχρονη συρρίκνωση του ΑΕΠ με τη δημιουργία περισσότερων αλλά ευέλικτων και χαμηλά αμειβόμενων θέσεων απασχόλησης

Το 41,25% των μισθωτών λαμβάνει μεικτό μισθό κάτω των 700 ευρώ και το 63,2% κάτω των 1.000 ευρώ

Eπιβάρυνση: Απώλεια 90 δισ. ευρώ

Με αφετηρία τα ευρήματα αυτά της έρευνας, είναι φανερό ότι είτε θα πρέπει κατά το χρονικό διάστημα 2017-2050 να επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός κατά 90 δισ. ευρώ, ποσό το οποίο οι δανειστές δεν έχουν προβλέψει στις μελέτες τους, είτε θα πρέπει να εξοικονομείται διαμέσου της μείωσης των συντάξεων ποσό ίσο με 1,12% του ΑΕΠ τον χρόνο. Η επιλογή της δεύτερης περίπτωσης σημαίνει ότι το επίπεδο των συντάξεων θα πρέπει να μειωθεί περαιτέρω κατά 30%, αφού η κρατική χρηματοδότηση θα περιορίζεται μόνο στην εθνική σύνταξη.

Με άλλα λόγια, όπως αποδεικνύεται από την έρευνα, οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης στην χώρα μας, όπως και στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελούν, μεταξύ των άλλων, σοβαρή απειλή για το μελλοντικό επίπεδο των συντάξεων και δεν συνιστούν, όπως ισχυρίζονται το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κινητήρια δύναμη ανάκαμψης της οικονομίας, δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, μείωσης της ανεργίας, αύξησης της απασχόλησης, βελτίωσης του επιπέδου ανταγωνιστικότητας και ενδυνάμωσης των οικονομικών του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. «Γι’ αυτό τον λόγο επιβάλλεται ο άμεσος σχεδιασμός και η υλοποίηση πολιτικών ρύθμισης και αντιμετώπισης των ευέλικτων μορφών απασχόλησης στην Ελλάδα και στα άλλα κράτη-μέλη της Ε.Ε.», καταλήγουν.

Εισηγητικό σημείωμα για τη συγκρότηση της θεματικής επιτροπής νέων της Λαϊκής Ενότητας

 

διαβάστε εδώ το Εισηγητικό σημείωμα για τη συγκρότηση της θεματικής επιτροπής νέων της Λαϊκής Ενότητας

Στην Ελλάδα προτεκτοράτο, άλλοι αποφασίζουν για αυτήν

Από Iskra -

26/01/2017

0

Όταν μια βαθιά καθεστωτική εφημερίδα όπως η Sueddeutsche Zeitung (SZ) αναγνωρίζει και αναδεικνύει σε άρθρο της μια αυταπόδεικτη αλήθεια, ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα προτεκτοράτο, στην οποία άλλοι αποφασίζουν γι’ αυτήν, τότε ο ελληνικός λαός δεν διαθέτει πολλές επιλογές.

Ή δέχεται ότι είναι ένας σύγχρονος ραγιάς και αποδέχεται πλήρως το ραγιαδισμό της εγχώριας πολιτικής τάξης από τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τη ΝΔ και ναζιστική του συστήματος απόφυση “Χρυσή Αυγή” ή ξεσηκώνεται για την ανατροπή και την χειραφέτηση του από τον Γερμανικό και αμερικάνικο ιμπεριαλιστικό ζυγό, προσβλέποντας σε μια νέα κυρίαρχη δημοκρατική και προοδευτική χώρα σε ρήξη με την γερμανική ευρωζώνη και στην γερμανική ΕΕ.

Κατά τα άλλα το άρθρο της S.Z που παραθέτουμε παρακάτω επιβεβαιώνει όσα εδώ και μέρες έχουμε γράψει στην Iskra σε σχέση με τις εξελίξεις για τη δεύτερη αξιολόγηση και τα όσα πρόκειται να συμβούν στο Eurogroup της Πέμπτης (26/1/17).

Η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή, όσο παραμένει εντός της ευρωζώνης, από την πλήρη υιοθέτηση όλων των επώδυνων μέτρων που προτείνει το ΔΝΤ για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης.

Καμιά απολύτως.

Ο Αλ. Τσίπρας παίζει απλώς θέατρο της κακιάς ώρας και αν δεν θέλει να προχωρήσει σε νέα ακόμα πιο εξευτελιστική συνθηκολόγηση, θα πρέπει να παραδώσει την εξουσία στον εξίσου παραδομένο τη στάμπα της ιδεολογικής του συγκρότησης: “Γερμανός και νεοφιλελεύθερος μέχρι το κόκκαλο”.

Μόνη εναλλακτική η ανατροπή και προς επίρρωση της προτροπής παραθέτουμε τα δύο επίκαιρα κείμενα.

SZ: «Η Ελλάδα είναι χώρα που οι άλλοι αποφασίζουν γι’ αυτήν»

«Για γεωστρατηγικούς λόγους, η ΕΕ δεν πρέπει να αφήσει την Ελλάδα να καταρρεύσει. Την χρειάζεται ως αξιόπιστο εταίρο για τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων και για την υπέρβαση της προσφυγικής κρίσης και παρά τα προβλήματα, η χώρα κινήθηκε πάντα στο πνεύμα ευρωπαϊκής ανάληψης ευθύνης (…) τυχόν Grexit θα προσέθετε άλλη μια σοβαρή κρίση στην ήδη διχασμένη Ευρώπη. Καλά θα έκαναν λοιπόν οι υπουργοί Οικονομικών να υλοποιήσουν επιτέλους την σαφώς διατυπωμένη υπόσχεσή τους και να βάλουν το ΔΝΤ στο πρόγραμμα, καλύτερα πριν τις εκλογές στην Ολλανδία» γράφει σε άρθρο της η Sueddeutsche Zeitung.

Στο Eurogroup οι υπουργοί θα πρέπει να υλοποιήσουν τον απαράβατο όρο συμμετοχής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, σχολιάζει η γερμανική εφημερίδα, γιατί έρχονται εκλογές και γιατί η ΕΕ χρειάζεται την Ελλάδα στο προσφυγικό.

Ο σχολιαστής αναφέρεται στο επίμαχο σημείο της συμφωνίας της 14ης Αυγούστου του 2015, όπου τονίζεται ότι το ΔΝΤ πρέπει να παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα. Όμως η απόφαση δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί και το ερώτημα, στο οποίο θα πρέπει οι υπουργοί Οικονομικών να απαντήσουν είναι πότε θα εφαρμόσουν τη συμφωνία ή πότε θα την παραβιάσουν.

Εύκολη λύση στο δίλημμα δεν υπάρχει, αλλά παρόλα αυτά υπάρχουν δύο δυνατότητες, υποστηρίζει ο σχολιαστής. «Η μια είναι επιθυμητή, η άλλη ρεαλιστική. Εάν ήταν στο χέρι των συμμετεχόντων στο ελληνικό παζλ, τότε θα αντικαθιστούσαν το ΔΝΤ με έναν ευρωπαϊκό θεσμό ελέγχου, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας ESM. Από καθαρά οικονομικής άποψης, οι Ευρωπαίοι δεν χρειάζονται τα δις. του Ταμείου, από τεχνικής ο ESM στο μεταξύ θα μπορούσε να αναλάβει το ρόλο ενός ευρωπαϊκού νομισματικού ταμείου. Αλλά αυτό το σενάριο δυστυχώς δεν είναι ρεαλιστικό, τουλάχιστον όχι ακόμη».

Ο σχολιαστής ανατρέχει στο παρελθόν και υπενθυμίζει ότι ο απαράβατος όρος συμμετοχής του ΔΝΤ δεν υπάρχει μόνο στο κείμενο της απόφασης του Αυγούστου 2015, αλλά τόσο το γερμανικό όσο και σε άλλα εθνικά κοινοβούλια ενέκριναν το πρόγραμμα με τη σταθερή πεποίθηση στη συμμετοχή του Ταμείου. Τυχόν αντικατάστασή του από το EΜΣ θα έπρεπε να περάσει από τη γερμανική βουλή, κάτι που θέλει να αποτρέψει ο Wolfgang Schaeuble, μιας και η αναθέρμανση της ελληνικής κρίσης αποτελεί εσωτερικοπολιτική βόμβα, που θα έδινε στο λαϊκιστικό κόμμα “Εναλλακτική για τη Γερμανία” μεγάλη χαρά. Εκτός αυτού υπάρχουν και οι εκλογές στην Ολλανδία με το κόμμα του λαϊκιστή Wilders να έρχεται πρώτο.

«Άρα» συμπεραίνει ο σχολιαστής «δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την παραμονή του ΔΝΤ. Και όποιος το επιθυμεί, πρέπει παράλληλα να δεχθεί και τους όρους του». Η εφημερίδα περιγράφει την όλη προβληματική, τις διαφορές απόψεων για το κατά πόσο είναι βιώσιμο το ελληνικό χρέος και τις γερμανικές απαιτήσεις για διατήρηση του πρωτογενούς πλεονάσματος από το 2018 και για άλλα δέκα χρόνια στο 3,5%. Όποια κι αν είναι η κατάληξη των διαπραγματεύσεων και οι δύο πλευρές θα πρέπει να κάνουν παραχωρήσεις. Στο τέλος θα μείνει μια πικρή αλήθεια, ότι η Ελλάδα είναι χώρα που οι άλλοι αποφασίζουν γι’ αυτήν (…).

Eurogroup: Διαβουλεύσεις για ελληνική παράδοση και ολοκλήρωση της αξιολόγησης

Διορία ενός μήνα για να πάρει μέτρα που να διασφαλίζουν την επιστροφή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα και να ολοκληρώσει την αξιολόγηση δίνουν οι δανειστές στην κυβέρνηση. Τα ζητήματα αυτά τίθενται επί τάπητος στο Eurogroup σήμερα, Πέμπτη, με τη συμμετοχή του Πολ Τομσεν.

Ευρωπαίος αξιωματούχος έστειλε χθες στην Αθήνα το μήνυμα ότι ο Φεβρουάριος είναι ο τελευταίος μήνας που θα μπορούσε να κλείσει η αξιολόγηση, καθώς από τον Μάρτιο ξεκινά μια «μακρά εκλογική περίοδος» για σειρά κρατών – μελών.

Την ίδια ώρα, ο πρωθυπουργός διεμήνυε σε συνέντευξή του, με αφορμή την επέτειο δύο χρόνων από την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι η κυβέρνηση δεν προτίθεται να νομοθετήσει «ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα».

Σύμφωνα με Τα Νέα, οι επισημάνσεις αυτές του ευρωπαίου αξιωματούχου, που θεωρείται ότι εκφράζει το πνεύμα του Eurogroup, θέτουν εκ των πραγμάτων θέμα προσαρμογής της κυβέρνησης στις απαιτήσεις του Ταμείου για προκαταβολική λήψη μέτρων.

Είναι γνωστό ότι το Ταμείο δεν ικανοποιείται από την πρόταση της παράτασης του κόφτη για έναν χρόνο, όπως προτείνει η κυβέρνηση, αλλά ζητά να ψηφιστούν τώρα τα μέτρα και συγκεκριμένα η μείωση του αφορολογήτου και η κατάργηση της διαφοράς των συντάξεων που ισχύει για τους παλιούς συνταξιούχους.

Για το θέμα αυτό, ο αξιωματούχος της ευρωζώνης παραδέχθηκε ότι είναι το μεγάλο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί προκειμένου να βρεθεί λύση.

Σύμφωνα με πληροφορίες που έγιναν γνωστές τις τελευταίες ημέρες, προωθείται μια συμβιβαστική φόρμουλα, σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση θα ψηφίσει προκαταβολικά τα μέτρα, αλλά θα υπάρχει ρήτρα που θα της επιτρέπει να μην τα εφαρμόσει σε περίπτωση που οι δημοσιονομικές επιδόσεις εξασφαλίζουν το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ χωρίς αυτά.

Επιπλέον, σε αντάλλαγμα, οι θεσμοί φέρονται να έχουν υποσχεθεί στην κυβέρνηση να συγκεκριμενοποιήσει η ευρωζώνη τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.

Τη φόρμουλα αυτή αναμένεται να συζητήσει σήμερα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος βρίσκεται από χθες το απόγευμα στις Βρυξέλλες, προκειμένου να εχει επιπλέον διμερείς επαφές. Σημειώνεται ότι στο Eurogroup σήμερα θα συμμετάσχει και ο Πολ Τόμσεν εκ μέρους του Ταμείου.

Ο αξιωματούχος της ευρωζώνης είπε χθες ότι η επιστολή Τσακαλώτου είναι ένα καλό σημείο έναρξης, αλλά όχι και σημείο τερματισμού.

Ο ίδιος αποκάλυψε, εξάλλου, ότι το ΔΝΤ αναμένεται να φέρει προς συζήτηση στο διοικητικό του συμβούλιο την επόμενη ή τη μεθεπόμενη εβδομάδα την έκθεσή του για την αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας με βάση το άρθρο IV , η οποία θα περιλαμβάνει και έκθεση βιωσιμότητας χρέους. Προφανώς, η έκθεση αυτή θα δώσει το έναυσμα για τις τελικές διαπραγματεύσεις σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή του Ταμείου.

Η εκτίμηση του ίδιου είναι ότι υπάρχουν «πολύ καλές πιθανότητες» να βρουν κοινό τόπο οι τέσσερις θεσμοί και να επιστρέψουν στην Αθήνα για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης στο εγγύς μέλλον. Οπως είπε, οι ελληνικές Αρχές είναι σε θέση να συμφωνήσουν στις βασικές παραμέτρους και επομένως η ολοκλήρωση της αξιολόγησης είναι δυνατόν να επιτευχθεί ώς το Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου.

Εκτός, όμως, από το θέμα της συμμετοχής του ΔΝΤ, το οποίο σχετίζεται κυρίως με τα μέτρα μετά το 2018, υπάρχουν πάντα και οι εκκρεμότητες της αξιολόγησης, που συνεχίζουν να αποτελούν αγκάθια και να μην κλείνουν. «Ολοι γνωρίζουμε ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ των διάφορων πλευρών» είπε ο αξιωματούχος. Αυτές επικεντρώνονται σε περαιτέρω φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις σε τομείς όπως η αγορά εργασίας, οι αγορές προϊόντων, η ενέργεια κ.λπ.

Βόμβα προερχόμενη από ΗΠΑ: Το Ευρώ μπορεί να καταρρεύσει το 2017

Από Iskra -

26/01/2017

0

Κ

Η συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ έχει πεθάνει.

Ο Ted Malloch, καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής Οικονομίας στο Henley Business School και επικεφαλής των Global Fiduciary Governance και Roosevelt Group, φημολογούμενος ως νέος πρεσβευτής των ΗΠΑ στην ΕΕ, μιλώντας στο ραδιόφωνο του BBC τόνισε ότι το ευρώ βρίσκεται σε απαξίωση και θα μπορούσε να καταρρεύσει στο ερχόμενο έτος έως και τους επόμενους 18 μήνες.

Να σημειώσουμε ότι την εκτίμηση αυτή για διαφορετικούς λόγους έχει κάνει εδώ και καιρό και πρόσφατα σε αλλεπάλληλεςε συνεντεύξεις του και ο Παν. Λαφαζάνης, τονίζοντας ότι πιθανόν το 2017 να είναι χρονιά διάλυσης της ευρωζώνης και ασύντακτης χρεοκοπίας της χώρας μας, υπογραμμίζοντας ότι η Ελλάδα χρειάζεται άμεσα να προωθήσει ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα εξόδου από το ευρώ, ριζοσπαστικό πρόγραμμα που θα μπορεί να εγγυηθεί μια νέα πορεία ανασυγκρότησης, διεξόδου, ανάπτυξης και προοπτικής για την Ελλάδα σε όφελος του λαού και των εργαζομένων.

Ο Ted Malloch εξηγεί με τη συνέντευξή του ότι η υπάρχουσα συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ των ΗΠΑ και της Ε.Ε. (υπό το όνομα Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων – TTIP) έχει πεθάνει.

Επίσης αμφισβήτησε το μέλλον του ενιαίου νομίσματος.

«Το μόνο πράγμα που θα έκανα για το 2017 είναι να μειώσω τη διάρκεια ζωής του ευρώ» είπε ο κ. Malloch.

«Νομίζω οτι είναι ένα νόμισμά που δεν είναι μόνο σε απαξίωση, αλλά έχει και ένα πραγματικό πρόβλημα που θα μπορούσε να καταρρεύσει στο ερχόμενο έτος έως και τους επόμενους 18 μήνες.

Δεν είμαι το μόνο άτομο ή οικονομικός αναλυτής που έχω αυτή την άποψη καθώς και ο Joseph Stiglitz – ο διάσημος οικονομικός αναλυτής της Παγκόσμιας Τράπεζας – έχει γράψει ολόκληρο βιβλίο πάνω στο συγκεκριμένο θέμα».

Ολόκληρη η συνέντευξη του Ted Malloch:

Το ευρώ «θα μπορούσε να καταρρεύσει» λέει ο φερόμενος ως (νέος) πρεσβευτής των ΗΠΑ στην ΕΕ.

Ο άνθρωπος που λέγεται ότι θα είναι ο πρεσβευτής του Donald Trump στην ΕΕ δήλωσε στο BBC ότι το κοινό νόμισμα «θα μπορούσε να καταρρεύσει μέσα στους επόμενους 18 μήνες.

Ο καθηγητής Ted Malloch είπε ότι θα «μείωνε τη διάρκεια ζωής του ευρώ», παίρνοντας τη θέση της αγοράς, η οποία στοιχηματίζει στην πτώση της αξίας του ευρώ.

Δήλωσε επίσης ότι η Βρετανία θα μπορούσε να συμφωνήσει σε μία «αμοιβαία επωφελή» συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τις ΗΠΑ το πολύ μέσα στις επόμενες 90 μέρες.

Από τη στιγμή που βγήκε από την κοινή αγορά και την τελωνειακή ένωση, η Βρετανία θα μπορούσε να παρακάμψει τους «γραφειοκράτες των Βρυξελλών» και να σφυρηλατήσει μία συμφωνία ελεύθερου εμπορίου, είπε.

Ο κ. Malloch πρόσθεσε ότι οποιαδήποτε προσπάθεια από την ΕΕ να μπλοκάρει τις διαπραγματεύσεις που αρχίζουν ανάμεσα στην Βρετανία και τις ΗΠΑ θα ήταν «παράλογη» και θα έμοιαζε με την προσπάθεια ενός συζύγου «να εμποδίσει τη γυναίκα του να έχει έναν εξωσυζυγικό δεσμό».

«Σωστή ενέργεια»

Η Theresa May θα είναι η πρώτη ξένη ηγέτις που θα συναντηθεί με τον νέο Πρόεδρο (των ΗΠΑ) την ερχόμενη εβδομάδα, που θα μεταβεί στην Ουάσιγκτον.

Η πιθανότητα μιας όψιμης εμπορικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ, από τη στιγμή που η Βρετανία εγκατέλειψε την ΕΕ, θα βρίσκεται στην ατζέντα (των συνομιλιών).

«Υπενθυμίζω, ότι οι μεγαλύτερες συμφωνίες συγχωνεύσεων και εξαγορών στην Ιστορία, γίνονται συχνότερα ακριβώς μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα (90 μέρες), δήλωσε ο κ. Malloch, καθηγητής στο Henley Business School.

«Μερικοί από εμάς που έχουμε εργαστεί στην Wall Street ή στο City γνωρίζουμε ότι εάν βάλεις τους σωστούς ανθρώπους στον σωστό χώρο, στον σωστό χρόνο και με τη σωστή ενέργεια, και ο Trump έχει ασφαλώς υψηλή ενέργεια, μπορεί να πετύχεις πράγματα».

«Θεωρώ ότι αυτό θα μπορούσε να αποκόψει τους γραφειοκράτες και ως αποτέλεσμα να μην πάρει δύο, ούτε επτά χρόνια για να επιτευχθεί πραγματικά μια συμφωνία».

Και πρόσθεσε: «Προφανώς και υπάρχουν πράγματα που πρέπει να εξομαλυνθούν, ασφαλώς και υπάρχουν διαφορές και συμβιβασμοί που πρέπει να γίνουν, όμως αυτά μπορούν να γίνουν.

Είναι πολύ θετικό και στέλνει ένα μήνυμα ότι οι ΗΠΑ στέκονται στο πλευρό της Βρετανίας σε ώρα ανάγκης».

Η θέση των Βρυξελλών

Αν και ακόμη δεν έχει επιβεβαιωθεί, ο κ. Malloch είναι ευρέως διαδεδομένο ότι αποτελεί την επιλογή του Προέδρου (των ΗΠΑ) για τη θέση στις Βρυξέλλες.

Ο οικονομολόγος και πρώην αναπληρωτής Εκτελεστικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη είχε πάει για συνέντευξη με την ομάδα εργασίας του Προέδρου των ΗΠΑ στο Trump Tower νωρίτερα αυτόν τον μήνα.

Εάν η συνέντευξη θεωρηθεί επιτυχημένη, τότε διοριστεί επίσημα από τον πρόσφατα τοποθετημένο στη θέση του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Rex Tillerson.

Η ΕΕ έχει καταστήσει σαφές, ότι η Βρετανία δεν μπορεί να εισέλθει σε ουσιαστικές συνομιλίες για συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου με χώρες εκτός της Ένωσης, μέχρι να αποχωρήσει οριστικά από την ΕΕ, θέση που ο κ. Malloch – υποστηρικτής του Donald Trump και της καμπάνιας υπέρ του Brexit – απέρριψε κατηγορηματικά.

«Θεωρώ ότι είναι μια παράλογη πρόταση και ένα νομικίστικο τερτίπι», είπε.

«Υπάρχουν πολλών ειδών πράγματα που συμβαίνουν πίσω από κλειστές πόρτες και μπορείτε να τα αποκαλέσετε όπως θέλετε.

Το γεγονός είναι, ότι εάν η γυναίκα σας έχει εξωσυζυγικό δεσμό με κάποιον και της πείτε να σταματήσει, συχνά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός ο δεσμός όντως θα διακοπεί».

Αδύνατο να υλοποιηθεί

Πολλοί εμπορικοί αναλυτές λένε ότι η «πρόταση των 90 ημερών» είναι αδύνατο να υλοποιηθεί, δεδομένου ότι χρειάζεται να γίνουν λεπτομερείς διαπραγματεύσεις σε τομείς όπου υπάρχουν διαφορές, όπως οι εισαγωγές τροφίμων ανάμεσα στη Βρετανία και τις ΗΠΑ, όπως και οι οικονομικές υπηρεσίες και τα φαρμακευτικά είδη.

Τα «μη δασμολογικά» ζητήματα, όπως οι κανόνες υγείας και ασφάλειας και η αναγνώριση των επαγγελματικών δεξιοτήτων, θα πρέπει επίσης να λυθούν εγκαίρως.

Θα πρέπει επίσης να υπάρξει κάποιας μορφής συμφωνία περί μετανάστευσης.

Επιπλέον, η Βρετανία δεν είναι ακόμη αυτόνομο μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, ο οποίος επιβλέπει τους κανόνες των διεθνών συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου.

Λαμβάνει μέρος ως τμήμα της συμφωνίας της ΕΕ με τον ρυθμιστικό οργανισμό του παγκόσμιου εμπορίου.

Κυβερνητικές πηγές (της Βρετανίας, στμ) επιμένουν ότι η μεταφορά πλήρων δικαιωμάτων στην Βρετανία ως ξεχωριστό κράτος θα είναι απλή.

Ο κ. Malloch δήλωσε πως, παρά τα εμπόδια, η Βρετανία θα μπορούσε να αποκομίσει μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου πολύ νωρίτερα από την υπόλοιπη ΕΕ και ότι οι εκλογές στην Ολλανδία, τη Γαλλία και τη Γερμανία θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μία θεμελιώδη αναδιοργάνωση της Ένωσης.

«Προσωπικά δεν είμαι βέβαιος ότι θα υπάρξει μια Ευρωπαϊκή Ένωση με την οποία οι ΗΠΑ θα μπορέσουν να κλείσουν μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου, δήλωσε.

«Πολιτική πραγματικότητα»

«Υπάρχει η πιθανότητα να υπάρξει ένας αριθμός διμερών συμφωνιών με διάφορες χώρες;

Πιστεύω πως η προοπτική, σε μία αλλαγμένη πολιτική πραγματικότητα, είναι πολύ μεγαλύτερη για κάτι τέτοιο.

Θεωρώ ότι ο Donald Trump είναι εντελώς αντίθετος προς τους υπερεθνικούς οργανισμούς. Πιστεύει στα εθνικά κράτη, στις διμερείς σχέσεις και νομίζω ότι θεωρεί ότι η ΕΕ έχει ξεπεράσει τα όριά της.

Μου φαίνεται ότι ο Trump πιστεύει ότι η ΕΕ κατά τις τελευταίες δεκαετίες έχει την τάση να ευνοεί ολοένα και περισσότερο την πλευρά της Γερμανίας.

Ο κ. Malloch εξηγεί οτι η υπάρχουσα συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ των ΗΠΑ και της Ε.Ε. (υπό το όνομα Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων – TTIP) «έχει πεθάνει».

Επίσης αμφισβήτησε το μέλλον του ενιαίου νομίσματος.

«Το μόνο πράγμα που θα έκανα για το 2017 είναι να μειώσω τη διάρκεια ζωής του ευρώ» είπε ο κ. Malloch.

«Νομίζω οτι είναι ένα νόμισμά που δεν είναι μόνο σε απαξίωση, αλλά έχει και ένα πραγματικό πρόβλημα που θα μπορούσε να καταρρεύσει στο ερχόμενο έτος έως και τους επόμενους 18 μήνες.

Δεν είμαι το μόνο άτομο ή οικονομικός αναλυτής που έχω αυτή την άποψη καθώς και ο Joseph Stiglitz – ο διάσημος οικονομικός αναλυτής της Παγκόσμιας Τράπεζας – έχει γράψει ολόκληρο βιβλίο πάνω στο συγκεκριμένο θέμα».

Πηγή: bbc.com

Πολιτικοοικονομικός πόλεμος ΗΠΑ – Γερμανίας;

Πολιτικοί παρατηρητές τόνιζαν ότι οι δηλώσεις του Ted Malloch δεν είναι άσχετες με ένα κλίμα αντιπαράθεσης το οποίο φαίνεται να αναπτύσσεται ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία και το οποίο εκπορεύεται από τον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντ. Τραμπ και τη διαγραφόμενη νέα πολιτική του.

Ας μην ξεχνάμε ότι η ΕΕ και ειδικότερα η ευρωζώνη μπόρεσαν να διαμορφωθούν ως περιφερειακές και νομισματικές ολοκληρώσεις μόνο με την στήριξη και κάτω από την πολιτικοστρατιωτική ομπρέλα των ΗΠΑ, ενώ είναι πολύ αμφίβολο αν μπορέσουν να συνεχίσουν να υπάρχουν, τουλάχιστον, με τη σημερινή τους μορφή, σε περίπτωση που οι ΗΠΑ αρχίζουν να τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια τους.

Και αυτό πολύ περισσότερο και κυριότερο που τόσο η ΕΕ και ιδιαίτερα η ευρωζώνη, γνωρίζουν βαθύτατη κρίση και παρακμή, ενώ διαπερνώνται από μεγάλες ανισότητες, αντιφάσεις, αντιθέσεις και διαλυτικά φαινόμενα.

Κάτω από τις σημερινές συνθήκες καθίσταται ακόμα πιο επείγον, πιο αναγκαίο και πολύ πιο ρεαλιστικό ένα πρόγραμμα εξόδου από την ευρωζώνη με βαθιά προοδευτικό δημοκρατικό πρόσημο και μέτρα διαγραφής χρέους, ευρείας σεισάχθειας στα ιδιωτικά χρέη των αδυνάτων, εθνικοποίησης των τραπεζών, στήριξης των μισθών και συντάξεων και στήριξης της αγροτιάς και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και επαγγελματιών, ως η μόνη πρόταση που μπορεί να προσφέρει διέξοδο και να δώσει στη χώρα την εθνική της κυριαρχία και μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική.

Κ.Μ