Νίκος Βρυώνης: Γιατί γιορτάζουμε Πατέρα;

Γιατί γιορτάζουμε Πατέρα;

Στο ερώτημα γιατί γιορτάσαμε την 28η Οκτωβρίου , γιατί είναι εθνική μας εορτή, η άμεση  απάντηση που δίνεται (με την βοήθεια της πολύχρονης εκπαιδευτικής, και όχι μόνο, διαδικασίας) είναι ότι γιορτάσαμε την αντίσταση του ελληνικού λαού στην επίθεση που δέχτηκε από τις δυνάμεις  του Φασισμού (Ιταλία , Γερμανία, Βουλγαρία).

Η απάντηση στο αρχικό ερώτημα γίνεται ποιο δύσκολη αν ολοκληρωθεί το ερώτημα και δεν μείνει μισό. Ολοκληρωμένο το ερώτημα είναι,  γιατί γιορτάσαμε την 28η Οκτωβρίου , δηλαδή την εμπλοκή της χώρας μας στον Β ΠΠ,  και όχι την λήξη του Πολέμου και της Κατοχής, όπως η συντριπτική πλειονότητα των λαών της Ευρώπης;;

Μια εύκολη απάντηση είναι ότι είμαστε από τους λίγους λαούς που πολέμησαν και αντιστάθηκαν αποτελεσματικά στην επίθεση που δέχτηκαν, σημειώνοντας τις πρώτες στρατιωτικές νίκες κατά των κατακτητών. Άμεσα  η έμμεσα γιορτάζουμε τον ηρωικό αγώνα του ελληνικού λαού , υπενθυμίζοντας σε εαυτούς και αλλήλους τα στρατιωτικά μας κατορθώματα και πόσο καλοί πολεμιστές είμαστε(αν). Πολύ εύκολη απάντηση για να είναι αληθινή.

Για τους λαούς της Ευρώπης ο πόλεμος τελείωσε το 1944 , θεωρητικά και για την Ελλάδα, με την παράδοση της Γερμανίας και την αποχώρηση των Γερμανών. Θα μπορούσε , το λογικό θα ήταν,  να έχουμε ως εθνική εορτή συμβολικά την ημέρα επίσημης αποχώρησης των Γερμανών από την Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου. Δεν την έχουμε όμως.

Για να οριστεί και να καθιερωθεί, να γίνει “εθνικά” αποδεκτή μια ημέρα ως εθνική γιορτή , ως εθνικό γεγονός , θα πρέπει να είναι αποδεκτή από την συντριπτική πλειονότητα ενός λαού , να αποτελεί ένα “συλλογικό αυτονόητο.” Η 28η Οκτωβρίου αποτελεί μια τέτοια ημέρα, που βοηθάει στην “κατασκευή” συλλογικής εθνικής ταυτότητας , διότι σύσσωμος ο δημοκρατικός ελληνικός λαός, ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσης, πολιτιστικού και εκπαιδευτικού επιπέδου, πολιτικής τοποθέτησης,  θρησκευτικών πεποιθήσεων ,φύλου, στρατεύτηκε στον αγώνα για την διατήρηση της εθνικής ανεξαρτησίας και την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας.

Εξαιρούνται του συλλογικού αυτονόητου, οι φασίστες,  φιλοναζί- γερμανόφιλοι,  οι ταγματασφαλίτες, οι χίτες, οι δωσίλογοι, οι μαυραγορίτες και όσοι επωφελήθηκαν η θέλησαν να επωφεληθούν της τριπλής κατοχής (και δεν ήταν λίγοι τον αριθμό).

Δυστυχώς για την Ελλάδα, για τον ελληνικό λαό, ο ΒΠΠ δεν τελείωσε με την αποχώρηση και του τελευταίου στρατιώτη κατακτητή. Συνεχίστηκε με την κατοχή των Άγγλων και Αμερικάνων και την συνεργασία τους με την τριπλή συμμαχία (αστικό δημοκρατικό μπλοκ, δυνάμεις της ακραίας κοινωνικής και πολιτικής αντίδρασης, συνεργάτες των κατακτητών) για την αντιμετώπιση των αριστερών  δημοκρατικών, προοδευτικών δυνάμεων και κυρίως των δυνάμεων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ . Μια νέα κατοχή  και τριπλή συμμαχία που οδήγησε τελικά  στον εμφύλιο Πόλεμο. Στρατιωτικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο ΒΠΠ τέλειωσε με την τελευταία τουφεκιά που έπεσε στο Γράμμο και στο Βίτσι και την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού τον Αύγουστο του 1949.

Θα μπορούσε άραγε να οριστεί ως εθνική εορτή συμβολικά μια ημέρα του Αυγούστου ως λήξη του ΒΠΠ; Αδύνατον , διότι την ιστορία την γράφουν μεν  οι νικητές , αλλά πρέπει να έχουν κερδίσει όχι μόνο στο πεδίο των στρατιωτικών μαχών , αλλά (και κυρίως) στο πεδίο των ιδεολογικών μαχών.” Και εκεί δεν ήταν νικητές , ήταν ηθικά και ιδεολογικά χαμένοι. Γιαυτό και ο εμφύλιος χαρακτηρίστηκε από τους νικητές ως  πόλεμος κατά των “συμμοριτών. Η ηγεμονία τους ήταν μόνο στρατιωτική (με την καθοριστική βοήθεια των ξένων δυνάμεων) και πολιτική (μέσω της καταστολής και του φόβου).

Με βάση τα παραπάνω , ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου αποτέλεσε μονόδρομο τόσο για τους νικητές, και με μεγάλη προσπάθεια συστηματικής παραχάραξης της ιστορίας, των γεγονότων και τον ρόλο προσώπων και δυνάμεων, όσο και για τους ηττημένους , ως σημείο αφετηρίας για την αντίσταση κατά του Φασισμού αλλά και γενικότερα ως μάχη για εθνική ανεξαρτησία, Δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία. Ως αφετηρία για το μεγάλο έπος της εθνικής αντίστασης.

Αν, και στο βαθμό που, υπάρχει δόση αλήθειας στα παραπάνω προκύπτει η ανάγκη απάντησης στο ερώτημα πότε τελείωσε πραγματικά ο ΒΠΠ στην Ελλάδα. Επισήμως  το 1944 με την αποχώρηση των Γερμανών και Ιταλών κατακτητών, αλλά  στρατιωτικά με την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού το 1949; Ακόμα και σε αυτή  την εναλλακτική ημερομηνία υπάρχουν διαφορετικές  ερμηνείες , προσεγγίσεις και απόψεις.

Μια άποψη είναι ότι το οριστικό τέλος του εμφυλίου άρα και του  ΒΠΠ είναι το 1974 με το Κυπριακό και την κατάρρευση της Χούντας.  Ζήσαμε δηλαδή  την  τελευταία πράξη του στρατιωτικού δράματος στη Κύπρο  αλλά και την ομαλοποίηση της πολιτικής ζωής με την νομιμοποίηση της Αριστεράς και τον αστικό εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος.

Μια άλλη άποψη είναι ότι το οριστικό τέλος του εμφυλίου άρα και του ΒΠΠ είναι το 1991 , με την συμμετοχή της Αριστεράς στις κυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα . Αποτελεί πολιτικό ορόσημο η συμμετοχή της Αριστεράς στη διακυβέρνηση της χώρας , το “δικαίωμα” συμμετοχής στη διακυβέρνηση των «ηττημένων συμμοριτών», έστω και σε διακυβέρνηση «ειδικού σκοπού» και «περιορισμένου χρόνου».

Κοινό σημείο του 1974 και του  1991 είναι ότι έχει  παγιωθεί, “επιτευχθεί¨, η ιδεολογική ηγεμονία των νικητών και η πολιτική κυριαρχία τους στηρίζεται πλέον και  κυρίως στην κοινωνική και πολιτική συναίνεση και όχι στην βία και επιβολή. Ως εκ τούτου η συμμετοχή με τους  όρους του αστικού κοινοβουλευτισμού και υπό όρους πολιτικής ηγεμονίας των νικητών, οι ηττημένοι δεν αποτελούν κίνδυνο για το μπλοκ εξουσίας και το πολιτικό σύστημα.

Μια τρίτη άποψη είναι ότι ο ιστορικός κύκλος (το πραγματικό τέλος του ΒΠΠ) που άνοιξε το 1940 έκλεισε τον Ιανουάριο του 2015 με την νίκη  της Αριστεράς  στις εκλογές και την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από ένα τμήμα της. Είναι πολιτικά σημείο τομής  με την έννοια ότι πρώτη φορά μετά το 1944 αναλαμβάνει την διακυβέρνηση της χώρας πολιτικό κόμμα που  αποτελεί  «συνέχεια των ηττημένων, των αποκλεισμένων των συμμοριτών».

Δεν θα υπενθυμίσω την ιδεολογική και πολιτική επιχειρηματολογία μεγάλου τμήματος του αστικού μπλοκ και την κινδυνολογία και τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν εντός κι εκτός Ελλάδας για να μην επιτευχθεί η εκλογική νίκη της Αριστεράς αλλά και κατά την διάρκεια της πρώτης διακυβέρνησης μέχρι την υποχώρηση και τον άνισο συμβιβασμό της τότε κυβέρνησης. Εδώ δεν θα μπούμε (δεν είναι ο σκοπός του άρθρου) στην ιστορική και πολύ περισσότερο στην πολιτική αξιολόγηση ούτε του 1991 , ούτε πολύ περισσότερο του 2015.

Επανερχόμαστε στην αρχική προβληματική λέγοντας ότι ένας πόλεμος, δεν είναι μόνο οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, είναι ένα πλέγμα οικονομικών, πολιτικών, κοινωνικών και ιδεολογικών σχέσεων και συγκρούσεων  που κορυφαία και εμφανής  τους έκφραση είναι οι πολεμικές επιχειρήσεις.  Σε έναν πόλεμο δεν συμμετέχει μόνο ο στρατιωτικός μηχανισμός, συμμετέχουν (και συμμετείχαν στον ΒΠΠ), με την δική τους σχετική αυτονομία και λογική, κοινωνικές τάξεις, πολιτικό και κομματικό  σύστημα, ιδεολογίες και φορείς αυτών, το σύνολο του θεσμικού συστήματος και φυσικά εξωτερικές δυνάμεις και συμφέροντα.

Για να λήξει ένας πόλεμος, θα πρέπει όλοι οι παραπάνω εμπλεκόμενοι να έχουν συμφωνήσει στον τερματισμό του και τους  όρους  και την πορεία στην μετά τον πόλεμο εποχή. Στην Ελλάδα φάνηκε με τον ποιο τραγικό τρόπο ότι η αποχώρηση των κατακτητών δεν βρήκε σύμφωνες καμιά από τις παραπάνω δυνάμεις και παράγοντες για τους όρους και την προοπτική του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού  μετά το τέλος του πολέμου.

Αν ισχύει το παραπάνω , το στρατιωτικό τέλος του ΒΠΠ μπορεί να επετεύχθη με την λήξη του εμφυλίου το 1949, σε ότι αφορά όμως το υπόλοιπο του τέλους του άργησε πολλές δεκαετίες. Το αν έληξε οριστικά το 1944, 1949,  1974, 1991 η το 2015 ο ΒΠΠ είναι ένα  ερώτημα που καθένας δίνει την απάντηση του, γνωρίζοντας όμως ότι κάθε απάντηση, ερμηνεύει και αξιολογεί διαφορετικά τα ιστορικά και πολιτικά γεγονότα (παλαιά και πρόσφατα) και παράγει ανάλογο πολιτικό αποτέλεσμα.

Το μόνο σίγουρο είναι πως καμία  ημερομηνία από όλες όσες αναφέραμε παραπάνω, πέραν της 28ης Οκτωβρίου, δεν μπορεί να οριστεί ως εθνική εορτή (ώστε να εορτάσουμε την λήξη του ΒΠΠ). Ως εκ τούτου  η μόνη «εθνικά» αποδεκτή ημερομηνία είναι η ημερομηνία έναρξης της αντίστασης κατά του Φασισμού και των κατακτητών.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν έχουν σημασία όλα τα παραπάνω, αν έχει νόημα ο προβληματισμός, τα ερωτήματα και οι απαντήσεις  που (δεν) δόθηκαν (η όσες δόθηκαν). Αν το ζητούμενο στην εποχή μας είναι να μην υποβαθμιστεί η Ιστορία σε  παρελθόν, με αποτέλεσμα την παραχάραξη της και την συλλογική ιστορική αμνησία, την εμφάνιση επιβίωση και αναπαραγωγή γκροτέσκων πολιτικών και Πολιτικών, την ανάγκη ρήξης με φαινόμενα πολιτικού αυτισμού οριζοντίως  του πολιτικού συστήματος , ο παραπάνω προβληματισμός και τα ερωτήματα (όχι απαραιτήτως οι απαντήσεις) πιστεύουμε πως έχουν την σημασία τους .

Μέχρι να δοθούν από τους ιστορικούς του μέλλοντος οριστικές απαντήσεις εμείς οφείλουμε να εορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου του 1940 ως την έναρξη της αντίστασης του δημοκρατικού ελληνικού λαού ενάντια στον Φασισμό και την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας, υπερασπιζόμενη την Ιστορία από την συστηματική προσπάθεια να την υποβαθμίσουν σε  παρελθόν. Το οφείλουμε στους αγωνιστές και τα θύματα του 40 , στους αντάρτες της εθνικής αντίστασης, στα θύματα του εμφυλίου πολέμου, στους φυλακισμένους,  εξορισμένους ,βασανισμένους και εκτελεσμένους και σε όσους αγωνίστηκαν για  εθνική ανεξαρτησία, Δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία.

Υ,Γ.

Στις 30 Οκτωβρίου του 1944 μπαίνει ο ΕΛΑΣ στη Θεσσαλονίκη και την απελευθερώνει από τις τελευταίες δυνάμεις των Γερμανών. Σαν σήμερα, 31 Οκτωβρίου μικρή δύναμη Βρετανών στρατιωτών μπαίνει στην πόλη ως απελευθερωτής. Το πια ημερομηνία θα επιλέξεις (αν αποφασίσεις) να εορτάσεις , συμβολικά, την απελευθέρωση της πόλης , ούτε αθώα είναι, ούτε ουδέτερη, είναι αποτέλεσμα του πως θέλεις να γραφτεί και να διαβαστεί η  Ιστορία.

Το άρθρο γράφτηκε με αφορμή τα όσα ειπώθηκαν τις τελευταίες ημέρες από  μερίδα του πολιτικού κόσμου και δημοσιογράφους με στόχο και την ηθική και ιδεολογική “αναβάπτισει” προσώπων και δυνάμεων  της εποχής από τους  σημερινούς  πολιτικούς τους  απογόνους στο όνομα της “εθνικής ενότητας”.

 Νίκος Βρυώνης

Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΡ. ΡΕ.

Αγωνιστική Συνεργασία Πελοποννήσου: Για την υποβάθμιση του Περιφερειακού Συμβουλίου και την μεταφορά των αρμοδιοτήτων του στην Οικονομική Επιτροπή

Υποβάθμιση του Περιφερειακού Συμβουλίου και μεταφορά των αρμοδιοτήτων του στην Οικονομική Επιτροπή

(Απόσπασμα του πρακτικού 20 της συνεδρίασης της 05 – 10 – 2020  του περιφερειακού συμβουλίου Πελοποννήσου – Αριθμ. Απόφασης 326)

Στην Τρίπολη και στο «Αποστολοπούλειο» Πνευματικό Κέντρο Δήμου Τρίπολης, την 5η Οκτωβρίου 2020 ημέρα Δευτέρα και ώρα 5.00 μ.μ. συνήλθε σε συνεδρίαση το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου, ύστερα από την 229956/55975/29-09-2020 πρόσκληση του Προέδρου αυτού κ. Εμμανουήλ Σκαντζού, κεκλεισμένων των θυρών (κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 10 της αριθμ. 11-3-2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ 55/τ.Α ́/11-3-2020) και της αριθμ. πρωτ. 18318/13-3-2020 (ΑΔΑ: 9ΛΠΧ46ΜΤΛ6-1ΑΕ) εγκυκλίου του Υπουργείου Εσωτερικών), η οποία επιδόθηκε νόμιμα σε κάθε Περιφερειακό Σύμβουλο και δημοσιεύθηκε στον πίνακα ανακοινώσεων και στην ιστοσελίδα της Περιφέρειας Πελοποννήσου, για συζήτηση και λήψη απόφασης στα θέματα της ημερήσιας διάταξης.

Στην συνεδρίαση αυτή εκλήθη και παρέστη ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου κ. Παναγιώτης Ε. Νίκας και οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι:

1. Λαμπρόπουλος Χρήστος, Αντιπεριφερειάρχης ΠΕ Αρκαδίας

2. Μαλτέζος Ιωάννης, Αντιπεριφερειάρχης ΠΕ Αργολίδας

3. Γκιολής Αναστάσιος, Αντιπεριφερειάρχης ΠΕ Κορινθίας

4. Βερούτης Θεόδωρος, Αντιπεριφερειάρχης ΠΕ Λακωνίας

5. Αναστασόπουλος Ευστάθιος, Αντιπεριφερειάρχης ΠΕ Μεσσηνίας

6. Καπέλιος Βασίλειος, θεματικός Αντιπεριφερειάρχης

7. Τσουκαλάς Ανδρέας, θεματικός Αντιπεριφερειάρχης

8. Βυτινιώτης Χαρίλαος, θεματικός Αντιπεριφερειάρχης

9. Σχοινοχωρίτης Δημήτριος, θεματικός Αντιπεριφερειάρχης

10. Κόρκα – Κώνστα Αθηνά, θεματική Αντιπεριφερειάρχης

11. Τζινιέρης Νίκων, θεματικός Αντιπεριφερειάρχης

12. Καλογεροπούλου – Κανελλοπούλου Άννα, θεματική Αντιπεριφερειάρχης

13. Μαντζούνης Ιωάννης, θεματικός Αντιπεριφερειάρχης

14. Σκαντζός Εμμανουήλ, Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου

15. Χρονάς Άγγελος

16. Σαρδέλης Αναστάσιος

17. Σπυριδάκου Μαργαρίτα

18. Τατούλης Πέτρος

19. Γιαννακούρας Ευάγγελος

20. Τζανετέα Αδαμαντία

21. Σιδέρης Βασίλειος

22. Ρουμελιώτης Γεώργιος

23. Κανελλάκης Ηλίας

24. Παπαντωνίου – Κορώνη Κλημεντίνη (αποχώρησε στο 2ο θέμα ΗΔ)

25. Σταματάκος Μιχαήλ

26. Νικολάκου Κωνσταντίνα

27. Πισιμίσης Αθανάσιος (αποχώρησε στο 2ο θέμα ΗΔ)

28. Πετρίτσης Γεώργιος

29. Γανώσης Αναστάσιος

30. Μπούζα – Κωνσταντέλου Αντωνία

31. Δέδες Γεώργιος

32. Μποζίκης Αναστάσιος

33. Καρσιώτης Χρήστος

34. Καρούζος Χρήστος

35. Πουλοκέφαλος Γεώργιος

36. Δημητρακοπούλου Ευγενία

37. Μπουντρούκας Ιωάννης

38. Γκιλίτσης Νικόλαος – Κωνσταντίνος

39. Κελλάρης Ιωάννης

40. Πετράκος Αθανάσιος

41. Δρούγκας Δημοσθένης

42. Λυμπεροπούλου Δήμητρα

43. Οικονόμου Γεώργιος (αποχώρησε στο 2ο θέμα ΗΔ)

Από τη συνεδρίαση απουσίαζαν οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι κ.κ. Λυμπέρης Αντώνιος, Σκούρος Χαράλαμπος, Γκούνης Απόστολος, Ράλλης Γεώργιος, Βεργινάδη Μαρία, Γόντικας Νικόλαος, Τζεμπετζής Δημήτριος και Κάτσαρης Παναγιώτης , αν και νόμιμα είχαν κληθεί.

Στη συνεδρίαση αυτή παραβρέθηκαν οι κ.κ. Τριαντάφυλλος Στρατήγης και Παναγιώτης Χαραλαμπόπουλος, υπάλληλοι της Περιφέρειας Πελοποννήσου, για την τήρηση των πρακτικών. Αφού διαπιστώθηκε απαρτία ο Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου κήρυξε την έναρξη της συνεδρίασης.

……………………………………………………………………………………

Ακολούθως το Περιφερειακό Συμβούλιο προχώρησε στη συζήτηση του πέμπτου θέματος της ημερήσιας διάταξης, το οποίο συζητήθηκε έβδομο κατά σειρά.

Ο Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου ενημέρωσε το Σώμα ότι στο εν λόγω θέμα εισηγητής είναι ο Περιφερειακός Σύμβουλος κ. Αθανάσιος Πετράκος και έχει διανεμηθεί σχετική εισήγηση του – σχέδιο απόφασης, η οποία έχει ως εξής :

Ένα χρόνο μετά τις εκλογές το τοπίο στην Αυτοδιοίκηση έχει γίνει αγνώριστο. Ποτέ στην ιστορία του Ελληνικού κράτους μετά την μεταπολίτευση  δεν έχει υπάρξει κυβέρνηση που να έχει κάνει τόσα θεσμικά πραξικοπήματα ,να έχει δείξει τόση μεγάλη ασέβεια στη ψήφο των πολιτών και να έχει νομοθετήσει με το καλπονοθευτικό σύστημα που κυβερνάει και της έχει δώσει το bonuς των 50 εδρών, τόση μεγάλη απαξίωση των θεσμών της Αυτοδιοίκησης, τόση μεγάλη υποβάθμιση των συλλογικών οργάνων της Αυτοδιοίκησης σε όλα τα επίπεδα από το Κοινοτικό Συμβούλιο μέχρι το Περιφερειακό και τόσο μεγάλη πραξικοπηματική ακύρωση της λαϊκής βούλησης και των αποτελεσμάτων των εκλογών της 26ης Μαΐου του 2019. Είναι χαρακτηριστικές οι παραιτήσεις των προέδρων των Κοινοτήτων της Κυπαρισσίας και της Μ. Μαντίνειας για λόγους αξιοπρέπειας.

Για αυτό η συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου τη Δευτέρα 5 Οκτωβρίου είναι ιστορική .Όταν η Δημοκρατία μπαίνει στο απόσπασμα και το Ανώτατο Αιρετό όργανο υποβαθμίζεται πλήρως και στην ουσία καταργείται στη πράξη ουδείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να βάλει κανένα κομματικό καθήκον πάνω από τη Δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία. Ουδείς μπορεί να κλείνει τα μάτια ότι ζούμε το τέλος των αιρετών συλλογικών οργάνων και την επιστροφή στις εποχές «του Ενός Ανδρός Αρχή». Όταν όμως η εξουσία δρα αντισυνταγματικά και καταπατά τη Δημοκρατία και ακυρώνει τη Λαϊκή κυριαρχία το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος το άρθρο 120 ορίζει ότι η τήρηση του Συντάγματος είναι υποχρέωση και καθήκον των πολιτών .

Με δεδομένα συνεπώς ότι η κυβέρνηση συνεχίζει και εντείνει τα θεσμικά πραξικοπήματα στην Αυτοδιοίκηση με τα οποία έχει:

1. Ακυρώσει τη ψήφο των πολιτών και αλλάξει τη βούληση του εκλογικού σώματος και το εκλογικό αποτέλεσμα της 26ης.Μαΐου 2019 αφού με το πρόσχημα της «κυβερνησιμότητας» πραξικοπηματικά έδωσε απόλυτη πλειοψηφία, στη παράταξη του Περιφερειάρχη και του Δημάρχου στην Οικονομική Επιτροπή, στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής, καθώς και στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου που υπάγονται στις Περιφέρειες και στους Δήμους.

2. Υποβαθμίσει με συνεχή θεσμικά πραξικοπήματα πλήρως τα περιφερειακά συμβούλια αλλά και τα δημοτικά τα οποία από κυρίαρχα συλλογικά όργανα τα μετέτρεψε σε γνωμοδοτικούς «κομπάρσους» αφού κατά παράβαση κάθε έννοιας Δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας , μετάφερε από τα Εκλεγμένα από το λαό Συμβούλια στην διορισμένη στην ουσία Οικονομική Επιτροπή ,την οποία μετέτρεψε σε υπερόργανο αλλά και στους Αναπτυξιακούς Οργανισμούς-Ανώνυμες Εταιρείες όπως και στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής, καθώς και στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου που υπάγονται στους Δήμους και τις Περιφέρειες, τις αποφάσεις για τα περισσότερα θέματα που απασχολούν τους ΟΤΑ. Η κυβέρνηση με αυτά τα συνεχή θεσμικά πραξικοπήματα κατάργησε τη λαϊκή κυριαρχία διότι τα περιφερειακά και τα δημοτικά συμβούλια και μόνο αυτά είναι οι φορείς της άμεσης δημοκρατικής νομιμοποίησης και οι βασικοί εκφραστές των συμφερόντων των πολιτών αφού αυτά ψήφισαν οι πολίτες με το σύστημα της Απλής Αναλογικής όσο και αν νοιώθει αλλεργία η κυβέρνηση και τα στελέχη της για την Απλή Αναλογική .Ενώ η οικονομική επιτροπή είναι δευτερογενές όργανο με «στημένη» πραξικοπηματικά σύνθεση και στην ουσία διορισμένη από τον Περιφερειάρχη και το Δήμαρχο . Ειδικά στις Οικονομικές Επιτροπές των Περιφερειών έχουν μεταφερθεί σχεδόν όλες τις Αρμοδιότητες των Περιφερειακών Συμβουλίων .

Συγκεκριμένα:

1) Αρχικά τον Αύγουστο του 2019 μεταφέρθηκαν αρμοδιότητες ώστε η Οικονομική Επιτροπή Περιφερειών να μπορεί, εκτός από τον εισηγητικό ρόλο της, να αποφασίζει με μεγαλύτερη ευχέρεια για περισσότερα θέματα που αφορούν . Όπως αύξηση κόστους συμβάσεων, διαγραφή χρεών, διευκόλυνση οφειλετών, απευθείας αναθέσεις έργων, μελετών, υπηρεσιών, έγκριση προϋπολογισμών Ν.Π. ή επιχειρήσεων, άσκηση ή παραίτηση από ένδικα μέσα, έγκριση εξόδων μετακίνησης μελών συμβουλίων και ιδιωτών, προσλήψεις δικηγόρου, ειδικών συμβούλων, ειδικών συνεργατών, επιστημονικών συμβούλων κ.λπ.

2) Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν οι αρμοδιότητες των αναγκαστικών απαλλοτριώσεων για τις ΣΔΙΤ διαχείρισης των απορριμμάτων και οι αρμοδιότητες σύναψης Προγραμματικών Συμβάσεων.

3) Με το ΦΕΚ 121/22-8-2020 υποβαθμίστηκαν περαιτέρω τα Περιφερειακά Συμβούλια αφού μεταφέροντας στην οικονομική επιτροπή και τη δυνατότητα αναμόρφωσης του προϋπολογισμού αλλά και της υποβολής προτάσεων και ένταξης έργων σε αναπτυξιακά προγράμματα (ΕΣΠΑ, ΠΔΕ)!!!

4) Στο Σχέδιο Νόμου του ΥΠΕΣ που έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση «Τροποποίηση Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας κ.α. Διατάξεις στα άρθρα 23 και 29 δίνεται ένα ακόμη βαρύτατο χτύπημα περαιτέρω υποβάθμισης των Περιφερειακών και Δημοτικών Συμβουλίων αφού μεταφέρονται στις Οικονομικές Επιτροπές και άλλες αποφασιστικού χαρακτήρα αρμοδιότητες :Στο άρθρο 23 η ΟΕ στ)

Αποφασίζει για την υποβολή αιτημάτων πρόσληψης του πάσης φύσεως προσωπικού… η) Αποφασίζει για την τροποποίηση του φυσικού ή οικονομικού αντικειμένου συμβάσεων… iv. Αποφασίζει για τη χρηματοδότηση κοινωφελών επιχειρήσεων… vi. την έγκριση των προϋπολογισμών των ισολογισμών, των απολογισμών, των ετησίων προγραμμάτων δράσης και των εκθέσεων πεπραγμένων των νομικών προσώπων… κβ) Αποφασίζει για την υποβολή προτάσεων εκ μέρους της Περιφέρειας για τη χρηματοδότηση ή επιχορήγηση δράσεων, προγραμμάτων και αντίστοιχων έργων από εθνικούς πόρους ή/ και πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή/και οποιουδήποτε άλλου φορέα».

Στο δε άρθρο 29 προστίθενται αρμοδιότητες στην Οικονομική Επιτροπή για «την έγκριση και παραλαβή των μελετών» και «την αποδοχή χρηματοδότησης ή επιδότησης ή επιχορήγησης πράξεων που εντάσσονται στα πάσης φύσεως αναπτυξιακά προγράμματα ή προγράμματα επιχορήγησης». Επιπλέον προβλέπεται ότι για τη δαπάνη που απορρέει από προγραμματική σύμβαση, η απόφαση ανάληψης της υποχρέωσης εκδίδεται από τον Περιφερειάρχη , μετά τη σχετική απόφαση της Οικείας Οικονομικής Επιτροπής και πάντως πριν από τη σύναψη αυτής».

Η υποβάθμιση των Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων είναι πλέον απόλυτη με συνέπεια ακόμη και ο εισηγητής της ΚΕΔΕ και στέλεχος της Ν.Δ. Δήμαρχος Βάρης –Βουλιαγμένης κ. Κωνσταντέλος να εκφράζει στην εισήγηση του προς το Δ.Σ. της ΚΕΔΕ την απόλυτη διαφωνία του με την υποβάθμιση των Δημοτικών Συμβουλίων.Συνεπώς το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου επειδή δεν πρέπει να ανεχτεί άλλο ούτε την ακύρωση της λαϊκής ετυμηγορίας ούτε την κατάργηση των Περιφερειακών Συμβουλίων ούτε τα συνεχή θεσμικά πραξικοπήματα οφείλει να αντιδράσει έντονα με όλους τους θεσμικούς και δημοκρατικούς τρόπο ανεξαρτήτως ιδεολογικής και πολιτικής τοποθέτησης του κάθε μέλους του.

Για όλους αυτούς τους λόγους καταθέτουμε την εξής πρόταση απόφασης:

ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ

Το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου:

1. Καταγγέλλει τα συνεχή θεσμικά πραξικοπήματα της κυβέρνησης με τα οποία: α) ακύρωσε τα αποτελέσματα των εκλογών της 26ης Μαΐου 2019, β) στην ουσία κατάργησε τα Περιφερειακά Συμβούλια τα οποία είναι οι φορείς της άμεσης δημοκρατικής νομιμοποίησης και μετέφερε όλες σχεδόν τις αρμοδιότητες στην οικονομική επιτροπή στην οποία πραξικοπηματικά έχει δώσει απόλυτη πλειοψηφία στην παράταξη των Περιφερειαρχών.

2. Καλεί την κυβέρνηση να επαναφέρει άμεσα με νομοθετική ρύθμιση όλες τις αρμοδιότητες που είχαν τα Περιφερειακά Συμβούλια μέχρι τον Ιούνιο του 2019.

3. Καλεί την Ένωση Περιφερειών να προχωρήσει άμεσα σε γενική συνέλευση και να καταγγείλει την υποβάθμιση και στην ουσία κατάργηση των Περιφερειακών Συμβουλίων.

4. Συγκροτεί συντονιστική επιτροπή από τους επικεφαλής ή εκπροσώπους των παρατάξεων που δεν ανέχονται την κατάργηση του ρόλου του Περιφερειακού Συμβουλίου.

5. Απευθύνεται με ευθύνη της συντονιστικής επιτροπής σε όλα τα Περιφερειακά Συμβούλια και σε όλες τις παρατάξεις και καλεί όλους τους συναδέλφους περιφερειακούς συμβούλους να συγκροτήσουμε ένα μέτωπο αποκατάστασης της δημοκρατίας.

6. Η συντονιστική επιτροπή θα προχωρήσει σε συναντήσεις α) με την κυβέρνηση και τον αρμόδιο υπουργό για να ζητήσει την επαναφορά όλων των αρμοδιοτήτων που είχαν τα περιφερειακά συμβούλια, β) με τις κοινοβουλευτικές ομάδες όλων των κομμάτων και θα ζητήσει να πάρουν θέση και να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στον αγώνα που ξεκινάμε, γ) θα ζητήσει συνάντηση με την Πρόεδρο του ΣτΕ για να θέσει το θέμα της αντισυνταγματικότητας των συγκεκριμένων νομοθετικών ρυθμίσεων με τις οποίες υποβαθμίστηκαν πλήρως τα περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια, δ) με το ΔΣ της ΚΕΔΕ και τις παρατάξεις της.

7. Θα προχωρήσει σε δημοκρατικές και συμβολικές κινήσεις ώστε να εμποδίσει τη λήψη αποφάσεων θεμάτων που είναι σε αντίθεση με τα συμφέροντα των πολιτών ή με τη Δημοκρατία.

……………………………………………………………………………………………………………

Υπέρ της ανωτέρω πρότασης που κατατέθηκε από τον κ. Πετράκο

ψήφισαν οι κ.κ. Τατούλης, Γιαννακούρας, Τζανετέα, Ρουμελιώτης, Κανελλάκης, Σταματάκος, Νικολάκου, Πετρίτσης, Μπούζα – Κωνσταντέλου, Δέδες, Μποζίκης, Καρσιώτης, Καρούζος, Πουλοκέφαλος, Δημητρακοπούλου, Μπουντρούκας, Γκιλίτσης, Πετράκος, Δρούγκας και Λυμπεροπούλου.

Κατά της πρότασης αυτής ψήφισαν οι κ.κ. Λαμπρόπουλος, Μαλτέζος, Γκιολής, Βερούτης, Αναστασόπουλος, Καπέλιος, Τσουκαλάς, Βυτινιώτης, Σχοινοχωρίτης, Κόρκα – Κώνστα, Τζινιέρης, Καλογεροπούλου – Κανελλοπούλου, Μαντζούνης, Σκαντζός, Χρονάς, Σαρδέλης, Σπυριδάκου, Σιδέρης και Γανώσης.

Η πρόταση που κατέθεσε ο κ. Κελλάρης ψηφίστηκε από τον ίδιο.

Το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου, αφού συζήτησε το θέμα των νομοθετικών αλλαγών της κυβέρνησης για την Αυτοδιοίκηση, κατά πλειοψηφία

Α π ο φ α σ ί ζ ε ι

1. Καταγγέλλει τα συνεχή θεσμικά πραξικοπήματα της κυβέρνησης με τα οποία: α) Ακύρωσε τα αποτελέσματα των εκλογών της 26 η ς Μαΐου 2019 και κατά αντισυνταγματικό τρόπο έδωσε απόλυτη πλειοψηφία, στη παράταξη του Περιφερειάρχη και του Δημάρχου στην Οικονομική Επιτροπή, στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής, καθώς και στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου που υπάγονται στις Περιφέρειες και στους Δήμους. β) Καταργεί στην ουσία τα Περιφερειακά Συμβούλια τα οποία είναι οι φορείς της άμεσης δημοκρατικής νομιμοποίησης και μεταφέρει όλες σχεδόν τις αρμοδιότητες στην οικονομική επιτροπή στην οποία πραξικοπηματικά έχει δώσει απόλυτη πλειοψηφία στην παράταξη των Περιφερειαρχών.

2. Καλεί την κυβέρνηση να επαναφέρει άμεσα με νομοθετική ρύθμιση όλες τις αρμοδιότητες που είχαν τα Περιφερειακά Συμβούλια μέχρι τον Ιούνιο του 2019.

3. Καλεί την Ένωση Περιφερειών να προχωρήσει άμεσα σε γενική συνέλευση και να καταγγείλει την υποβάθμιση και στην ουσία κατάργηση των Περιφερειακών Συμβουλίων.

4. Συγκροτεί συντονιστική επιτροπή από τους επικεφαλής ή εκπροσώπους των παρατάξεων που δεν ανέχονται την κατάργηση του ρόλου του Περιφερειακού Συμβουλίου.

5. Απευθύνεται με ευθύνη της συντονιστικής επιτροπής σε όλα τα Περιφερειακά Συμβούλια και σε όλες τις παρατάξεις και καλεί όλους τους συναδέλφους περιφερειακούς συμβούλους να συγκροτήσουμε ένα μέτωπο αποκατάστασης της δημοκρατίας.

6. Η Συντονιστική Επιτροπή «Αποκατάστασης της δημοκρατικής και Συνταγματικής Νομιμότητας» θα προχωρήσει σε συναντήσεις α) με την κυβέρνηση και τον αρμόδιο υπουργό για να ζητήσει την επαναφορά όλων των αρμοδιοτήτων που είχαν τα περιφερειακά συμβούλια, β) με τις κοινοβουλευτικές ομάδες όλων των κομμάτων και θα ζητήσει να πάρουν θέση και να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στον αγώνα που ξεκινάμε, γ) θα ζητήσει συνάντηση με την Πρόεδρο του ΣτΕ για να θέσει το θέμα της αντισυνταγματικότητας των συγκεκριμένων νομοθετικών ρυθμίσεων με τις οποίες υποβαθμίστηκαν πλήρως τα περιφερειακά και δημοτικά συμβούλια, δ) με το ΔΣ της ΚΕΔΕ και τις παρατάξεις της.

7. Θα προχωρήσει σε δημοκρατικές και συμβολικές κινήσεις ώστε να εμποδίσει τη λήψη αποφάσεων θεμάτων που είναι σε αντίθεση με τα συμφέροντα των πολιτών ή με τη Δημοκρατία.

8. Η Συντονιστική Επιτροπή «Αποκατάστασης της δημοκρατικής και Συνταγματικής Νομιμότητας» αποτελείται από τους Περιφερειακούς Συμβούλους – εκπροσώπους των παρατάξεων :

Δημητρακοπούλου Ευγενία Λυμπεροπούλου Δήμητρα Μπουντρούκα Ιωάννη Νικολάκου Κωνσταντίνα Πετράκο Αθανάσιο

Η απόφαση αυτή πήρε αριθμό 326 Αφού συντάχθηκε και αναγνώσθηκε το πρακτικό αυτό, υπογράφεται ως κατωτέρω:

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΚΑΝΤΖΟΣ  – ΤΑ ΜΕΛΗ – Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΡΑΛΛΗΣ

Βασίλης Πριμικήρης: Η Γαλλία, οι Ισλαμοφασίστες, η συνείδηση του Μουσουλμανικού κόσμου και ο Ερντογάν

 

Βασίλης Πριμικήρης: Η Γαλλία, οι Ισλαμοφασίστες, η συνείδηση του Μουσουλμανικού κόσμου και ο Ερντογάν

Μετά τα δραματικά γεγονότα στην Γαλλία το τεράστιο ζήτημα σήμερα είναι να μην ταυτιστεί στην συνείδηση του μουσουλμανικού κόσμου ότι ο Ερντογάν και οι Τζιχαντιστές ισλαμοφασίστες, εκπροσωπούν και εκφράζουν την θρησκευτική τους πίστη και τα συμφέροντά τους σε αντίθεση με την χριστιανική δύση αλλά και τις νέο αποικιοκρατικές της φυσικά διαθέσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι θρησκείες ως όπιο των λαών λειτούργησαν πάντα για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων αντιλαϊκών οικονομικών και κοινωνικών συμφερόντων….!

 Το να περιφρονείς η να σαρκάζεις την θρησκεία του άλλου και τα σύμβολα της είναι ηθικά και πολιτιστικά απαράδεκτο γεγονός. Είναι απαράδεκτο το έντυπο που κοροϊδεύει τον Μωάμεθ. Το να σφάζεις αθώους ανθρώπους, όμως,  χάριν μιας θρησκείας και ενός θρησκευτικού φανατισμού  είναι βαρύτατο και αποτροπιαστικό έγκλημα.

Ούτε η αποικιοκρατία νέα και παλιά, ούτε ο ρόλος του ” λευκής φυλής”, ούτε τα στυγνά ιμπεριαλιστικά εγκλήματα της Γαλλίας και των άλλων νέο αποικιοκρατικών και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ούτε τίποτε απ΄όλα αυτά δεν δικαιολογεί το έγκλημα  που γίνεται στο όνομα της θρησκείας! Στην πραγματικότητα το φανατικό Ισλάμ είναι το ίδιο με την Ιερά Εξέταση!

Η Γαλλία και ο Γάλλος πρόεδρος της επιβάλλεται να μην παρασυρθεί, εξαιτίας ίσως και σειράς σκοπιμοτήτων του, σε ένα μέτωπο θρησκευτικών διαστάσεων με τους ισλαμοφασίστες και με το κατεστημένο της Τουρκίας, πράγμα που μπορεί να συμβάλλει ώστε να καταστεί ο Ερντογάν ηγέτης υπεράσπισης της μουσουλμανικής πίστης με δύο λόγια ηγέτης των απανταχού Μουσουλμάνων.

Δεν θα μπορούσε, ίσως, να υπάρξει πολυτιμότερο δώρο από αυτό στον Ερντογάν και μεγαλύτερη ώθηση για να τον καταστήσει, περίπου, ηγετική προσωπικότητα των όπου γης Μουσουλμάνων και επομένως ηγετική προσωπικότητα μιας παγκόσμιας δύναμης. Δεν αξίζει με τίποτα ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ένα τέτοιο ανέλπιστο δώρο, που θα έχει ως συνέπεια απρόσμενες και μεγάλες αναταράξεις σε όλο τον πλανήτη.

 Η αντιπαράθεση θα πρέπει να γίνεται σε ταξική δημοκρατική και αντιιμπεριαλιστική βάση και όχι στην βάση νέων θρησκευτικών πολέμων που στο παρελθόν κατέστρεψαν την ανθρωπότητα!

  Τέλος σε ότι αφορά την χώρα μας όχι μόνο δεν το αξίζει αυτό ο Ερντογάν αλλά και ειδικότερα θα αποτελέσει βούτυρο για τους σχεδιασμούς του στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία περιβρέχει σειρά μουσουλμανικών κρατών, ενώ ένας “ιερός πόλεμος” θα προκαλέσει μείζονες κινδύνους για μια χώρα σαν την Ελλάδα στο απώτατο σύνορο αυτής της αντιπαράθεσης.

 Πριμικήρης Βασίλης

Λαϊκή Ενότητα : Να ακυρωθεί η προωθούμενη ΠΟΑΥ για την άναρχη και καταστροφική επέκταση των ιχθυοκαλλιεργειών στο παράκτιο Ξηρόμερο, Αστακό, Μύτικα, Κάλαμο, Καστό.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Να ακυρωθεί η προωθούμενη ΠΟΑΥ για την άναρχη και καταστροφική επέκταση των ιχθυοκαλλιεργειών στο παράκτιο Ξηρόμερο, Αστακό, Μυτικα, Κάλαμο, Καστό.

 Η ίδρυση της Περιοχής Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (Π.ΟΑ.Υ.) Εχινάδων Νήσων και Αιτωλοακαρνανίας, των Περιφερειών Δυτικής Ελλάδας και Ιονίων Νήσων στην παραλιακή ζώνη Αστακός- Μύτικας – Μαραθάκι – Κανδήλας – Κάλαμος-  Καστός, με τις νέες μονάδες Ιχθυοκαλλιέργειας που θα δημιουργηθούν και την επέκταση των υφισταμένων, θα είναι ένα διαρκές αντιαναπτυξιακό, αντικοινωνικό και αντιπεριβαλλοντικό έγκλημα σε βάρος του λαού της ευρύτερης περιοχής.

Η σχεδιαζόμενη χωροθέτηση θα επιτρέψει την άναρχη και ανεξέλεγκτη επέκταση των υφισταμένων ιχθυοκαλλιεργειών και την εγκατάσταση νέων, σε μία τεράστια θαλάσσια έκταση 41.000 στρεμμάτων, καθώς και την κάλυψη εκτάσεων στην στεριά γι’ αυτές ή και άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Οι αρνητικές επιπτώσεις για την υγεία των κατοίκων και για το θαλάσσιο και παράκτιο περιβάλλον θα είναι μη αναστρέψιμες. Η παράκτια αλιεία και η όποια προοπτική ήπια τουριστικής ανάπτυξης θα δεχτούν θανάσιμο πλήγμα.

Οι μόνοι που θα ωφεληθούν θα είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι ιχθυοκαλλιέργειας, στους οποίους έχουν πάρει ήδη θέσεις ισχυρών μετόχων Αμερικανοαραβικά επιθετικά κερδοσκοπικά κεφάλαια,  που λυμαίνονται ήδη ασύδοτα την περιοχή, προχωρώντας ακόμα και σε απολύσεις εργαζομένων.

Oι ΠΟΑΥ, αποτελούν περιοχές συγκέντρωσης και αποκλειστικής δραστηριοποίησης ιχθυοτροφείων, οι οποίες καταλαμβάνουν τεράστιες θαλάσσιες και χερσαίες εκτάσεις και διοικούνται από τις ιδιωτικές εταιρίες ιχθυοκαλλιέργειας χωρίς καμία εμπλοκή του Κράτους. Πρόκειται δηλαδή για ένα ακραίο μοντέλο ιδιωτικοποίησης δημόσιου χώρου και βίαιης επιβολής αναπτυξιακών κατευθύνσεων σε σύγκρουση με τις επιθυμίες και επιλογές των τοπικών κοινωνιών.

            Οι πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ, που προωθεί ταχύτατα τις ΠΟΑΥ, αλλά και των ηγεσιών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, που δεν αντιδρούν, γιατί έχουν βάλει το χεράκι τους στην προώθηση αυτών των σχεδίων, είναι μεγάλες και ιστορικές.

Η ΛΑΕ στηρίζει τους αγώνες του Δήμου Ξηρομέρου και των συλλογικών φορέων των κατοίκων του ενάντια στην ΠΟΑΥ και απαιτεί από την κυβέρνηση:

1. Να ακυρωθεί άμεσα η σχεδιαζόμενη Π.Ο.Α.Υ που θα βάλει ταφόπλακα στις όποιες προϋποθέσεις για ικανοποίηση των αναγκών των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής της Δυτικής Αιτωλοακαρνανίας και των νησιών Καλάμου και Καστού για ήπια τουριστική ανάπτυξη, αλιεία κλπ
2. Να ανακληθεί το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τις Υδατοκαλλιέργειες και να θεσμοθετηθεί νέο με αδιάβλητες διαδικασίες, αφού προηγηθεί η θεσμοθέτηση Γενικού Χωροταξικού Πλαισίου για τον Παράκτιο και Νησιωτικό Χώρο, και η γνώμη της τοπικής αυτοδιοίκησης να είναι δεσμευτική για κάθε άδεια ιχθυοκαλλιεργητικής δραστηριότητας.
3. Να εφαρμοστούν επιτέλους τα μέτρα που προβλέπουν οι σχετικοί νόμοι για δραστική μείωση των επιβλαβών επιπτώσεων στην υγεία των κατοίκων και το περιβάλλον από τις υπάρχουσες ιχθυοκαλλιέργειες.

Αγρίνιο – Αθήνα

29/10/2020

Το Γραφείο Τύπου

Νίκος Γεωργακάκης: Διαφοροποίηση εισαγωγών ενέργειας στον εφοδιασμό των κρατών μελών Ε.Ε.

Διαφοροποίηση εισαγωγών ενέργειας στον εφοδιασμό των κρατών μελών Ε.Ε.

Διαφοροποίηση ναι, αλλά ποια διαφοροποίηση;

 Νίκου Γεωργακάκη*

• Είναι δεδομένο, πως η Ευρωπαϊκή Ένωση(ΕΕ) σαν σύνολο, αλλά και κάθε κράτος μέλος χωριστά, δεν έχει αρκετούς  ενεργειακούς πόρους για ικανοποίηση των αναγκών τους.  Όλες οι χώρες της ΕΕ, στον ένα ή άλλο βαθμό, έχουν ενεργειακό έλλειμμα και γι αυτό κάνουν εισαγωγές ενεργειακών υλών σε βαθμό που κυμαίνεται από 98% (Μάλτα)  ως 24%  Δανία και μηδενικό περίπου μόνο η Εσθονία. Η ΕΕ- 27 κατά μέσο όρο  είναι εξαρτημένη  58,2%, η Ελλάδα 71%, η Γερμανία ~64%, η Ιταλία 77%, η Γαλλία 47 % λόγω χρήσης πυρηνικών. Όλες οι δυτικοευρωπαϊκές  χώρες είναι ενεργειακά εξαρτημένες.Το ίδιο όπως προαναφέραμε και η   Ελλάδα που έχει λίγους αξιοποιήσιμους σήμερα ενεργειακούς πόρους και γι αυτό κάνει  εισαγωγές. Το Ενεργειακό έλλειμμα της ΕΕ και των κρατών μελών φαίνεται χαρακτηριστικά από τον  παρακάτω πίνακα 1.
• Με βάση αυτή την πραγματικότητα, όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση κάνοντας εισαγωγές. Στα κείμενα  της, η Ε.Ε, αναφέρει, ότι, η  «Ενεργειακή Ασφάλεια 
  αποτελεί σήμερα πρωταρχικό τομέα της Ενεργειακής Στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθ’ όσον περιλαμβάνει σειρά πρωτοβουλιών και δράσεων όπως τις διασυνδέσεις των δικτύων ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου, την ενεργειακή αποδοτικότητα, τη διαφοροποίηση των ενεργειακών πηγών». Αποτελεί λοιπόν στόχο για κάθε μέλος της Ε.Ε. η διαφοροποίηση στην προμήθεια ενεργειακών υλών.
• Το έλλειμμα των χωρών της ΕΕ που αποτυπώνεται με τις εισαγωγές στις οποίες προβαίνουν, δείχνει πως καμία χώρα της ΕΕ δεν έχει αυτάρκεια, δηλαδή πλήρη κάλυψη των αναγκών της αποκλειστικά με εγχώριους ενεργειακούς πόρους, με εξαίρεση την Εσθονία που φαίνεται να μην έχει ανάγκες για εισαγωγές.
• Η ΕΕ με βάση αυτό το δεδομένο, και γνωρίζοντας ότι όλες οι χώρες  προβαίνουν  σε εισαγωγές για κάλυψη των αναγκών τους,  δίνει κατεύθυνση στα κράτη μέλη της, για εξασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού με  «διαφοροποίηση πηγών όσον αφορά τις εισαγωγές τους, τις οδούς εφοδιασμού ώστε να εξασφαλιστούν ασφαλείς και ανθεκτικές ενεργειακές προμήθειες στους Ευρωπαίους πολίτες και στις επιχειρήσεις, που προσδοκούν να έχουν πρόσβαση ανά πάσα στιγμή στην ενέργεια σε προσιτές και ανταγωνιστικές τιμές».
• Βεβαίως η κατεύθυνση αυτή, για διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας,   είναι κατανοητή και αυτονόητη γιατί αποτρέπει τις χώρες να κάνουν      εισαγωγές, αποκλειστικά από μία ή από  λίγες  χώρες που θα είχε συνέπεια επικίνδυνη  εξάρτηση και ρίσκο.  Σήμερα,  δεν πιστεύω να υπάρχει χώρα που να μην ενδιαφέρεται πρώτον για σίγουρη εξασφάλιση των αναγκαίων ενεργειακών υλών και ασφαλώς στις καλύτερες δυνατές τιμές. Η συγκεκριμένη  λοιπόν κατεύθυνση θεωρώ πως υλοποιείται σε κάθε  ευρωπαϊκή χώρα. Όλες οι χώρες με βάση τη διαχρονική τους εμπειρία, φροντίζουν να μη τους λείψει ένα τόσο σημαντικό, ένα αγαθό  πρώτης ανάγκης

 

Πίνακας 1.

	ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ	ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ ΠΡΟΣ ΖΗΤΗΣΗ (%)
1	Malta	97,8
2	Luxembourg	95,1
3	Cyprus	92,5
4	Italy	76,3
5	Portugal	75,6
6	Lithuania	74,2
7	Spain	73,3
8	Greece	70,7
9	Ireland	67,4
10	Austria	64,3
11	Slovakia	63,7
12	Germany	63,6
	EUROZONE 2019	63,2
13	Belgium	62,3
14	Netherlands	59,7
	EU (27 countries)	58,2
15	Hungary	58,1
16	Croatia	52,8
17	Slovenia	51,4
18	France	46,6
19	Finland	44,9
20	Poland	44,8
21	Latvia	44,3
22	Czech Republic	36,7
23	Bulgaria	36,4
24	Sweden	29,2
25	Romania	24,3
26	Denmark	23,7
27	Estonia	0,8
	https://ec.europa.eu/eurostat/databrowser/view/t2020_rd320/default/table?lang=en

Για ποιον λόγο λοιπόν, υφίσταται τέτοια πρόβλεψη από την ΕΕ; Είτε  αυτό  αναφέρεται συγκεκριμένα, είτε προκύπτει εμπειρικά, η έγνοια των κέντρων της Δύσης(ΗΠΑ, Βρυξέλλες),  είναι κυρίως να περιοριστούν οι ενεργειακές σχέσεις και εισαγωγές από χώρες που έχουν θέσει σε μαύρη λίστα, όπως η Ρωσία και το ΙΡΑΝ.

• Τι συμβαίνει όμως με την Ελλάδα; Ποια είναι τα δεδομένα; Τίθεται  πραγματικό πρόβλημα επάρκειας  για την Ελλάδα, θέμα  μονοσήμαντου προσανατολισμού εισαγωγών; Έχει υπάρξει ως σήμερα πρόβλημα επάρκειας; Η απάντηση, με βάση την  εμπειρία δεκαετιών,  είναι ΟΧΙ, διότι πάντοτε, από όλες τις κυβερνήσεις, άλλωστε δεν γινόταν κι αλλιώς, οι ανάγκες καλύπτονταν από  διάφορες, πλούσιες σε ενεργειακές ύλες χώρες, Μοναδικό ίσως  πρόβλημα, η  Ελλάδα, είχε,  αν θυμόμαστε,  με το φυσικό αέριο(Φ.Α.)  το Γενάρη 2009, που λόγω  της μεγάλης όξυνσης σχέσεων Ουκρανίας -Ρωσίας,  σταμάτησε η τροφοδοσία  στη Δυτική Ευρώπη και σε Ελλάδα. Όμως, και τότε η Ελλάδα  αντιμετώπισε το πρόβλημα με εισαγωγές ποσοτήτων Φυσικού αερίου Spot, δηλαδή από την ελεύθερη αγορά.  Γενικά λοιπόν  ΟΧΙ., δεν υπήρξε ποτέ  πρόβλημα εξασφάλισης των ενεργειακών αναγκών μας.
• Η Ελλάδα, για την κάλυψη των αναγκών της, για  την ενεργειακή ασφάλεια, ήδη εδώ και δεκαετίες εφαρμόζει πολιτική  διαφοροποίησης πηγών ενέργειας; Για τις ανάγκες σε πετρέλαιο  όπως  είναι γνωστό από  προηγούμενες δεκαετίες, έκανε  εισαγωγές κυρίως από Ρωσία, Σαουδική Αραβία,  ΙΡΑΝ, Λιβύη, Καζακστάν,  Για Φυσικό Αέριο εισαγωγές από Ρωσία, από Αζερμπαϊτζάν μέσω Τουρκίας, από Αλγερία, και την περίοδο κρίσης στις σχέσεις Ρωσίας- Ουκρανίας από ελεύθερο εμπόριο. Για  ηλεκτρική ενέργεια αν και η Ελλάδα  έχει  δυνατότητα πλήρους κάλυψης των αναγκών της από  υφιστάμενες μονάδες   ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα, (μονάδες λιγνίτη, φυσικού αερίου, υδροηλεκτρικών έργων, άλλες ΑΠΕ), προέβαινε σε εμπόριο  ηλεκτρικής ενέργειας με  βαλκανικές χώρες , εισαγωγές-εξαγωγές με Βόρεια Μακεδονία, με Αλβανία  κυρίως με Βουλγαρία για οικονομικούς λόγους, δεδομένου ότι η προσφερόμενη τιμή της εισαγόμενης ενέργειας ήταν  χαμηλότερη από το εγχώριο κόστος παραγωγής. Επίσης για ταμιακούς λόγους έκανε και εξαγωγές σε Ιταλία.
• Επομένως, θέμα διαφοροποίησης ενεργειακών πηγών δεν ισχύει για την Ελλάδα, αφού υλοποιείται, ούτως ή άλλως αυτή η κατεύθυνση. Παρ όλα αυτά και η Ελλάδα όπως και οι περισσότερες χώρες της ΕΕ υφίστανται πίεση, ώστε όχι μόνο να υπάρχει διαφοροποίηση αλλά διαφοροποίηση αρεστή στα προαναφερθέντα κέντρα.
• Έχει κάποιο άλλο πρόβλημα η Ελλάδα στην κάλυψη των ενεργειακών της αναγκών; Βεβαίως, το θέμα των τιμών ήταν η βασική έγνοια των κυβερνήσεων, η εξασφάλιση δηλαδή των αναγκαίων ποσοτήτων ενέργειας για την κάλυψη της ζήτησης, σε προσιτές τιμές. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα, Στο πλαίσιο όμως  αυτό, η Ελλάδα θα έπρεπε  να έχει  ελευθερία  στην επιλογή των εμπορικών σχέσεων καθώς και στην εφαρμογή ενεργειακής πολιτικής ώστε  να έχει  τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα για αυτήν. Όμως, η Ελλάδα,  τα τελευταία και όχι μόνο  χρόνια, πιέζεται και στα 2 αυτά ζητήματα. Πχ στις εμπορικές σχέσεις έχει υπάρξει ποικιλόμορφη πίεση για μη εισαγωγές πετρελαίου από ΙΡΑΝ οι οποίες ήταν συμφέρουσες για τη χώρα μια και ήταν η μοναδική χώρα που δεχόταν να μας τροφοδοτήσει με πετρέλαια, με πίστωση. Επίσης υφίστατο  μόνιμη πίεση περιορισμού  των όποιων σχέσεων (είτε ενεργειακών , είτε εμπορικών)  με Ρωσία.
• Όσον αφορά την ενεργειακή της πολιτική, πχ στον ηλεκτρισμό, η ΕΕ έχει επιβάλει   ένα συγκεκριμένο  Νεοφιλελεύθερο(ΝΦ) μοντέλο που είχε  σαν συνέπεια   την  ιδιωτικοποίηση όλων των σημαντικών δημόσιων φορέων (πχ ΔΕΗ, ΑΔΜΗΕ),  ιδιαίτερη ενίσχυση όσων ιδιωτών προώθησαν επενδύσεις  σε ΑΠΕ (Αιολικά, φωτοβολταϊκά), με αποτέλεσμα ως σήμερα πέρα του εξοστρακισμού των Δημόσιων επιχειρήσεων σε όφελος των ιδιωτών, την σημαντική αύξηση των τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας στα για τα οικιακά τιμολόγια. Με βάση μάλιστα τα δεδομένα της ΕΒΙΚΕΝ (φορέα που εκπροσωπεί τις ηλεκτροβόρες  βιομηχανίες, με υψηλή  κατανάλωση ρεύματος πχ χαλυβουργίες, τσιμεντοβιομηχανίες κλπ)  και δω τα τιμολόγια ηλεκτρικής ενέργειας είναι από τα υψηλότερα στην ΕΕ. και για αυτό ζητούν ανταγωνιστικές τιμές  ρεύματος (Αντ. Κοντολέων, πρόεδρος ΕΒΙΚΕΝ  30 Ιανουαρίου 2020   http://www.unicen.gr/simantika-nea/2020/319/a-kontoleon:-anagki-antagonistikis-timis-reumatos-gia-ti-biomihania)
• Εξετάζοντας τις  τιμές ρεύματος στα νοικοκυριά, βλέπουμε να  έχουν αυξηθεί σημαντικά (Πίνακας 2). Έτσι, η  πραγματικότητα διαψεύδει  τους θιασώτες του ΝΦ που διατράνωνε με βεβαιότητα πως η εφαρμογή του ΝΦ  θα μείωνε τις τιμές ηλεκτρικής ενέργειας στις χώρες της ΕΕ. Τα στοιχεία που ακολουθούν  τους διαψεύδουν.

Οι τιμές σε ΕΕ και Ευρωζώνη αυξήθηκαν μεταξύ 2009 και 2020 κατά μέσο όρο 27% και 30% αντίστοιχα σε ΕΕ και Ευρωζώνη. Ο  παρακάτω πίνακας παρουσιάζει τις μεταβολές τιμών  μεταξύ 2009 και 2020 για  μεσαίου μεγέθους νοικοκυριά

Πίνακας 2

		2009	2020
	ΕΕ27	0,167	0,2126	27,31
	EUROZONE	0,1727	0,2247	30,11
	€/KWH	Τιμή    2009	Τιμή  2020	ΜΕΤΑΒΟΛΗ %
1	Lithuania	0,0951	0,1426	49,95
2	Romania	0,0976	0,1459	49,49
3	Belgium	0,1916	0,2792	45,72
4	Greece	0,1154	0,1681	45,67
5	Spain	0,1577	0,2239	41,98
6	Portugal	0,1508	0,212	40,58
7	Cyprus	0,1558	0,2133	36,91
8	Latvia	0,1052	0,142	34,98
9	Estonia	0,0922	0,1238	34,27
10	Finland	0,1296	0,174	34,26
11	Germany	0,2282	0,3043	33,35
12	Poland	0,1131	0,1475	30,42
13	Czechia	0,1455	0,1841	26,53
14	Bulgaria	0,0823	0,0997	21,14
15	Ireland	0,203	0,2413	18,87
16	Sweden	0,1602	0,1826	13,98
17	Croatia	0,1151	0,1301	13,03
18	Austria	0,1909	0,2102	10,11
19	Slovakia	0,154	0,1686	9,48
20	Slovenia	0,1346	0,1448	7,58
21	France	0,1206	0,1283	6,38
22	Italy	0,2098	0,2226	6,10
23	Luxembourg	0,1882	0,1986	5,53
24	Denmark	0,2699	0,2833	4,96
25	Netherlands	0,1979	0,1427	-27,89
26	Malta	0,1708	0,1204	-29,51
27	Hungary	0,1483	0,1031	-30,48
		0	0
	United Kingdom	0,1466	0,2202	50,20

https://ec.europa.eu/eurostat/tgm/table.do?tab=table&plugin=1&language=en&pcode=ten00117

Με εξαίρεση, Μάλτα, Ολλανδία, Ουγγαρία, σε όλες τις υπόλοιπες χώρες είχαμε αύξηση στις τιμές ηλεκτρικής ενέργειας  ΕΕ μεταξύ 2009 και 2020

Στην Ελλάδα είχαμε αύξηση ρεκόρ, περίπου 46%, καταλαμβάνοντας την 4^η  χειρότερη θέση στον δείκτη αυτό.

• Διαφοροποίηση πηγών προμήθειας ενέργειας και Ελλάδα.

Ας αναλύσουμε, όμως, στο στόχο της  διαφοροποίησης πηγών ενέργειας για την Ελλάδα. Με δεδομένο ότι η Ελλάδα υλοποιεί την κατεύθυνση της ΕΕ  δεν θα έπρεπε να  τίθεται  θέμα για την ενεργειακή πολιτική και για τις εισαγωγές που κάνει ως σήμερα η Ελλάδα. Και όμως τίθεται. Η Ελλάδα πιέζεται  να υλοποιεί   διαφοροποίηση στις εισαγωγές της αλλά  να εφαρμόζει  διαφοροποίηση αρεστή στα προαναφερθέντα κέντρα. ΗΠΑ και Βρυξέλλες. Η επιθυμία θα ήταν  ακόμη και να  διακοπούν πλήρως οι  εισαγωγές  από χώρες της μαύρης λίστας (Ρωσία ΙΡΑΝ ) και να μεταφερθούν οι εισαγωγές πέρα του Αζερμπαϊτζάν και Αλγερίας που έχουμε ως σήμερα,  από  κοιτάσματα της  Ανατολικής Μεσογείου και από  ΗΠΑ. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ασχέτως αν τα projects που σχεδιάζουν, τους «βγαίνουν» ή  όχι, που δεν τους «βγαίνουν»  γιατί είναι αντιοικονομικά, επιμένουν. Επιμένουν θέλοντας να εξοστρακίσουν κυρίως Ρωσία  και  ΙΡΑΝ,   να ξεμπερδέψουν  με αυτές.

• Η αντίληψή μου αυτή δεν είναι θεωρητική αλλά πραγματική, με βάση δεδομένα και εμπειρία.. Με χίλιους δύο τρόπους στο παρελθόν οι ΗΠΑ εξανάγκασαν την Ελλάδα να εγκαταλείψει το project του πετρελαιαγωγού Bourgas Αλεξανδρούπολη. Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και Ηνωμένες Πολιτείες πίεσαν Ελλάδα και άλλες χώρες (πχ Βουλγαρία), (βλέπε  (ΒΗΜΑ 10 Ιουνίου 2014 Αθανασόπουλος Αλ Άγγελος) , έντονα και  ασφυκτικά την κυβέρνηση της Βουλγαρίας ώστε τελικά να παγώσει τις εργασίες κατασκευής του αγωγού South Stream που επρόκειτο  (όταν ολοκληρωθεί) να μεταφέρει φυσικό αέριο στην ευρωπαϊκή αγορά, παρακάμπτοντας την Ουκρανία. Μόνιμος στόχος λοιπόν των ΗΠΑ και Δύσης, η μείωση οικονομικών και ενεργειακών σχέσεων με Ρωσία και όχι μόνο εμπορικών. Πίεση ασκήθηκε και την περίοδο μετά το 2015 που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ την κυβέρνηση, όταν επιδιώχτηκε η αναβάθμιση σχέσεων με ΙΡΑΝ.
• Βέβαια, να υπογραμμίσουμε εδώ πόσο αντιφατικό είναι, να ασκείται πίεση προς Ελλάδα για μη στήριξη και μη συμμετοχή στον αγωγό South Stream και από την άλλη η Γερμανία να έχει  υλοποιήσει σε συνεργασία με Ρωσία τον μεγαλύτερο υφιστάμενο αγωγό, τον  Nord Stream 1 δυναμικότητας 50 δις κμ φυσικού αερίου το χρόνο και ενώ προωθείται παρά τις αντιδράσεις Τραμπ  τώρα και ο Nord Stream 2 ανάλογης δυναμικότητας 50 δις κμ. Βέβαια  άλλο η Ελλάδα και άλλο η Γερμανία.!!!
• Η κατεύθυνση των προαναφερθέντων κέντρων της Δύσης είναι   να αξιοποιηθούν τα ενεργειακά αποθέματα από ΗΠΑ και  Αζερμπαϊτζάν και όσα βρεθούν στην Ανατολική Μεσόγειο (Αίγυπτο, Ισραήλ, Κύπρο και Ελλάδα) και να τροφοδοτηθούν με αυτά τα ενεργειακά projects που  στηρίζουν η προωθούν. Για   τα κοιτάσματα από Αλγερία, επίσης δεν υπάρχει αντίρρηση,
• Στο πλαίσιο αυτό υποστηρίζουν τον αγωγό ΤΑΡ που θα τροφοδοτήσει Ιταλία και Δυτική Ευρώπη με κοιτάσματα από Αζερμπαϊτζάν. Προωθούν επίσης και χρηματοδοτικά τον  κάθετο  Ελληνοβουλγαρικό αγωγό IGB   που είναι παρακλάδι του TAP και ο πραγματικός λόγος κατασκευής του είναι να τροφοδοτήσει με  φυσικό αέριο Βουλγαρία Ρουμανία ως και Ουκρανία για να μειωθεί η εξάρτηση των προαναφερθέντων χωρών από Ρωσία και να προμηθευτούν οι χώρες αυτές με Αζέρικο, με  αμερικανικό και αν βρεθούν κοιτάσματα σε Ανατολική  Μεσόγειο και αέριο αυτής της περιοχής.
• Επίσης οι ΗΠΑ επέβαλαν την Γ Δεξαμενή στη Ρεβυθούσα  και μαζί με Βρυξέλλες υποστηρίζουν την πλωτή δεξαμενή Φ.Α. σε Αλεξανδρούπολη που στόχο επίσης έχει την τροφοδοσία των προαναφερθέντων χωρών και με Αμερικάνικο σχιστολιθικό αέριο.
• Επίσης προωθούν γνωστά  δικά τους  ενεργειακά σχέδια, ακόμη και αντιοικονομικά και τεχνικά πολύ δύσκολα projects (πχ ο αγωγός Eastmed δυναμικότητας 10 ως 15 δις κμ, όταν οι ανάγκες της δυτικής Ευρώπης σε φυσικό αέριο εκτιμώνται γύρω στα 500 δις κμ ετησίως. Όμως το γεγονός πως προτάθηκε από  Ισραήλ συνεπάγεται τη στήριξη και από  ΗΠΑ και από  ΕΕ αλλά   με μισή καρδιά από  Ιταλία που προβλέπεται να είναι ο βασικός αποδέκτης αλλά έχει τονίσει στο παρελθόν πως είναι αντιοικονομικός.
• Επίσης προωθούν  το project (Euroasia Interconnector), την ηλεκτρική διασύνδεση Ισραήλ, Κύπρος Κρήτη , ηπειρωτική Ελλάδα που  από ειδικούς,  (πχ Αλβέρτος Μαΐσης πρώην διευθυντικό στέλεχος ΔΕΗ )  κρίνεται και αυτό το project, τεχνικά δύσκολο  και  αντιοικονομικό, μη  βιώσιμο έργο. Όμως προωθείται, επειδή το θέλουν  κυρίως το Ισραήλ αλλά και η Κύπρος. Ας μην ξαφνιαστούμε αν και αυτό το  project οδηγηθεί στον κάλαθο των αχρήστων. Όμως αφού είναι επιθυμία του  Ισραήλ και το στηρίζει και Κύπρος έχει  πλήρη αποδοχή από Βρυξέλλες και το έχει εντάξει  σε κοινοτική χρηματοδότηση

• Επίλογος

 Συνοψίζοντας., σχετικά με την κατεύθυνση της διαφοροποίησης εισαγωγών  από χώρες της ΕΕ, δεν εννοείται η όποια διαφοροποίηση. Εννοούνται εισαγωγές που επιθυμούν  ΗΠΑ Βρυξέλλες και φίλες χώρες και θα περιθωριοποιούν  χώρες που είναι σε black list (Ρωσία, ΙΡΑΝ) Τα δυτικά κέντρα ενδιαφέρονται πρώτον για την  έρευνα  από τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες δικών τους κοιτασμάτων  που φυσικά θα ερευνήσουν οι γνωστές, ισχυρές πολυεθνικές (πχ (Exxon Mobil, BP, Total) και δεύτερο οι όποιες αναγκαίες εισαγωγές, να προωθούνται   από Αζερμπαϊτζάν, ΗΠΑ, Αλγερία., Ανατολική Μεσόγειο (Αίγυπτος, Ισραήλ Κύπρος). Η Ελλάδα δεν παίζει ακόμη γιατί οι έρευνες που έχει πραγματοποιήσει ως σήμερα με διαχρονικές ευθύνες είναι σε πολύ πρώιμα στάδια),

Οι ενεργειακοί πόροι της Ελλάδας  είναι ελάχιστοι και επομένως  είναι αναγκασμένη να απευθύνεται σε τρίτες χώρες, αλλά  είναι  δεδομένο και  αντικειμενικό ποιες χώρες έχουν άφθονους ενεργειακούς πόρους. Η Ελλάδα αν και εισάγει ενεργειακούς πόρους από διάφορες χώρες η ενεργειακή πολιτική της  είναι μονόπλευρη με την έννοια ότι κινείται μονίμως στο δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν». Υλοποιεί τις επιλογές της Δύσης απορρίπτοντας διαχρονικά,  θετικά για τη χώρα ενεργειακά projects να παίζοντας  τελικά το  ρόλο τροχονόμου για τα συμφέροντα ισχυρών τρίτων.  Να  επισημάνουμε εδώ πως, ποτέ στο παρελθόν, πριν το 2015  δεν είχε τεθεί θέμα εισαγωγών φυσικού αερίου από ΗΠΑ. Υιοθετήθηκε 1^η φορά με διακυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ και έκτοτε αποτελεί βασικό προγραμματικό στόχο της χώρας μας

Συνολικά ΕΕ και ΗΠΑ  επιδιώκουν  να προωθηθούν  οι εισαγωγές από ΗΠΑ, από Αζερμπαϊτζάν, από Αλγερία, από πιθανά κοιτάσματα Ανατολικής Μεσογείου, αλλά προς Θεού όχι από Ρωσία και ΙΡΑΝ.

Κλείνοντας, θα τονίσουμε  πως με βάση όλα τα παραπάνω οι κυβερνήσεις μας δεν  έχουν κανένα μα κανένα δικαίωμα να μιλούν για πολυδιάστατη  ενεργειακή πολιτική; Η Ελλάδα αν και συνήθιζε  να  προβάλλει το slogan αυτό o  ΣΥΡΙΖΑ, , αυτό είναι μύθος. Μάλιστα με το χρόνο   η ενεργειακή μας πολιτική γίνεται ολοένα και πιο μονόπλευρη στη λογική του δόγματος «ανήκομεν εις την Δύσιν¨. Αν ακόμη διατηρεί ενεργειακές σχέσεις με Ρωσία αυτό αφορά ιστορικά δεδομένα , πχ περίοδο καλύτερων σχέσεων με Ρωσία και αντικειμενικά δεδομένα όπως τα τεράστια ενεργειακά αποθέματα της.

*Μηχανικός-Στατιστικός

Λαϊκή Ενότητα: Ιστορική υποχρέωση η καθημερινή και χωρίς εκπτώσεις μάχη κατά του Φασισμού και για υπεράσπιση της Εθνικής Ανεξαρτησίας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 Ιστορική υποχρέωση η καθημερινή και χωρίς εκπτώσεις  μάχη κατά του Φασισμού και  για υπεράσπιση της Εθνικής Ανεξαρτησίας

Συμπληρώνονται 80 χρόνια από το ηρωικό έπος που έγραψε ο ελληνικός λαός  το 1940 με το παλλαϊκό ΟΧΙ και την αντίστασή του κατά των κατακτητών και του Φασισμού. Αντίσταση που ξεκίνησε από τα Βουνά της Ηπείρου  κατά των Ιταλικών φασιστικών στρατευμάτων του Μουσολίνι και συνεχίστηκε με την ηρωική αντίσταση κατά της τριπλής φασιστικής κατοχής.

Ο ελληνικός λαός πριν από 80 χρόνια, αγνόησε στρατιωτικούς και  οικονομικούς συσχετισμούς, αγνόησε γεωστρατηγικά και πολιτικά παιχνίδια και αγωνίστηκε , θυσιάστηκε για την υπεράσπιση της εθνικής ακεραιότητας , αγωνίστηκε και θυσιάστηκε  κατά του πιο κτηνώδους προσώπου του ιμπεριαλισμού, του φασισμού και του ναζισμού.

Σήμερα 80 χρόνια μετά το ηρωικό έπος, τιμούμε τη αντίσταση, τιμούμε τους αγωνιστές, τις θυσίες  του ελληνικού λαού, υπερασπιζόμενοι την ιστορική μνήμη, αντιστεκόμενοι στην συστηματική παραχάραξη της ιστορίας.

Σήμερα 80 χρόνια από την έναρξη της αντίστασης κατά του Φασισμού και για την υπεράσπιση της Εθνικής Ανεξαρτησίας, η καλύτερη τιμή στους αγώνες και θυσίες του ελληνικού λαού, είναι η καθημερινή και χωρίς εκπτώσεις μάχη κατά του Φασισμού που πάει να σηκώσει κεφάλι σε Ελλάδα και Ευρώπη, μάχη κατά των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών αιτιών που τον γεννούν.

Η μάχη του ελληνικού λαού κατά του Φασισμού, του ιμπεριαλισμού, οι αδικαίωτοι πόθοι για Εθνική Ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, και κοινωνική δικαιοσύνη, η τραγική κατάληξη των θυσιών χιλιάδων αγωνιστών, δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως οι λαοί, δεν μπορούν να περιμένουν την δικαίωση τους από προστάτες, από ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και θεσμούς , αλλά να στηρίζονται μόνο στην δική τους δύναμη και στο δίκαιο του αγώνα τους.

Το Γραφείο Τύπου 28.10.2020

Γιάννης Δούκας: Τα αναδρομικά των συνταξιούχων και η ευρύχωρη καλύβα

Τα αναδρομικά των συνταξιούχων και η ευρύχωρη καλύβα

 του Γιάννη Δούκα

Ποιος δεν έχει ακούσει το παραμύθι για την καλύβα που τη γέμισαν με πολλά ζώα και μετά τις διαμαρτυρίες έβγαλαν το ένα και τους παραμύθιασαν για το πόσο ευρύχωρη ήταν τώρα η καλύβα.

Κάτι τέτοιο έγινε και με τα αναδρομικά που δόθηκαν στους συνταξιούχους αυτές τις μέρες. Οι συντάξεις τη δεκαετία που πέρασε μειώθηκαν από 14,3 έως και πάνω από 50%.

Τη μικρότερη μείωση ύψους 14,3% είχαν οι συντάξεις εκείνες στις οποίες έγινε μόνο η κατάργηση των δώρων και του επιδόματος άδειας. Από κει και μετά και όσο μεγαλύτερη ήταν μια σύνταξη τόσο μεγαλύτερες ήταν και οι κρατήσεις και έτσι όλες οι συντάξεις συμπιέστηκαν προς τα κάτω.

Το ΣτΕ το 2015 κάποιες από τις κρατήσεις των νόμων του 2012 τις έκρινε με οριστική και αμετάκλητη απόφασή του αντισυνταγματικές. Η απόφαση αυτή θα έπρεπε να εφαρμοστεί από την επομένη της δίκης (10/6/2015) και να επανέλθουμε στο προηγούμενο καθεστώς.

Η απόφαση αυτή δεν εφαρμόστηκε ποτέ.

Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ την έγραψε εκεί που δεν πιάνει μελάνι και με το νόμο Κατρούγκαλου θέσπισε νέο τρόπο υπολογισμού ο οποίος για τους παλιούς συνταξιούχους έφερε το ίδιο αποτέλεσμα. Η πολυσυζητημένη προσωπική διαφορά κάλυπτε τις διαφορές νέου και παλιού υπολογισμού λαμβάνοντας όμως ως βάση το ποσό που έμενε μετά τις παράνομες κρατήσεις.

Η ΝΔ με τη σειρά της, που για να μην ξεχνιόμαστε αυτή θέσπισε το 2012 τις κρατήσεις αυτές, ξαναπαίρνοντας τη σκυτάλη επανέφερε το θέμα στο ΣτΕ και μετά από μια νέα απόφαση και μια ντροπολογία η καλύβα έγινε ευρύχωρη. Δόθηκαν στους συνταξιούχους οι παράνομες κρατήσεις των κύριων συντάξεων για το εντεκάμηνο από τον Ιούνιο του 2015 (δίκη ΣτΕ) μέχρι το Μάιο του 2016 (ψήφιση νόμου Κατρούγκαλου). Την ίδια ώρα η κυβέρνηση προς δόξαν της διάκρισης των εξουσιών ψήφισε ότι παύει και το δικαίωμα της δικαστικής διεκδίκησης. Σε ότι μας αφορά θέλουμε να σημειώσουμε:

1. Που το είδατε ρε λεβέντες ότι η παρανομία αφορά μόνο τους έντεκα μήνες; Δηλαδή πριν και πολύ περισσότερο μετά το εντεκάμηνο οι ίδιες κρατήσεις είναι νόμιμες;
2. Οι ίδιες παρανομίες που αφορούν στις κύριες αφορούν και στις επικουρικές συντάξεις. Αυτό γιατί το κάνετε γαργάρα;
3. Μέσα στις ρυθμίσεις που κρίθηκαν αντισυνταγματικές είναι και οι ρυθμίσεις που σε δεύτερη φάση κατάργησαν τελείως τα δώρα και το επίδομα κανονικής άδειας (800 € ετησίως).
4. Με βάση την απόφαση τα δώρα και το επίδομα κανονικής άδειας θα έπρεπε να δοθούν σε όλους τους παλαιούς συνταξιούχους και να δίνονται μέχρι και σήμερα. Η ψευδοαιτιολόγηση πως υπολογίζεται στο νέο συντάξιμο μισθό αφορά μόνο τους νέους και όχι τους παλαιούς προ του νόμου Κατρούγκαλου συνταξιούχους.

Η όλη εξέλιξη θα φέρει και πάλι τους συνταξιούχους σε νέες δικαστικές περιπέτειες. Εμείς πιστεύουμε ότι το θέμα είναι κοινωνικό και πολιτικό και θα λυθεί μόνο με συντονισμένους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Ο δρόμος των δικαστηρίων δοκιμάστηκε. Από το 2012 μέχρι το 2020 μόλις έντεκα μήνες μερικής παρανομίας.

Δέσποινα Σπανού: Κυβέρνηση και υγειονομική-οικονομική κρίση – Ψέματα, εμπαιγμός, φτωχοποίηση για τον λαό, δώρα στην πλουτοκρατία

Κυβέρνηση και υγειονομική-οικονομική κρίση: Ψέματα, εμπαιγμός, φτωχοποίηση για τον λαό, δώρα στην πλουτοκρατία.

 Της Δέσποινας Σπανού*

Η κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, παρουσιάζει μία εικονική πραγματικότητα για την κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, ενώ αποκρύπτει την αλήθεια για τα μέτρα που εξήγγειλε, αλλά και για τις ταξικές επιλογές που κατηύθυναν αυτά τα μέτρα.

• Από την αρχή παρουσίαζαν περιορισμένη ύφεση σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες και προανήγγειλαν εκτόξευση της ανάπτυξης το 2021. Τα στοιχεία όμως έδειξαν, ότι η ύφεση ξεπέρασε το 10%, το έλλειμμα του προϋπολογισμού σε ταμειακή βάση την περίοδο ΙΑΝ-ΣΕΠ 2020 έφτασε στα 12,86 δις €, έναντι ελλείμματος 1,243 το αντίστοιχο διάστημα του 2019. Οι δε προβλέψεις του κ. Στουρνάρα, τάχα για ανάπτυξη το 2021, μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθούν.
• Η πανδημία βάθυνε ακόμα περισσότερο την οικονομική κρίση και ενίσχυσε τα φαινόμενα εξαθλίωσης. Με βάση τα στοιχεία της ΑΑΔΕ 2.000.000 φορολογούμενοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας, το 83% των φορολογουμένων δηλώνει έσοδα μέχρι 20.000 €, 357.000 πολίτες δήλωσαν εισόδημα το 2019 έως 1000€/έτος και αποτελούν το 20% των 6.469.044 δηλώσεων, οι οποίες υποβλήθηκαν στην εφορία και ο αριθμός αυτών είναι διπλάσιος από τον αντίστοιχο αριθμό του 2018. Αντιθέτως, 407 φορολογούμενοι δήλωσαν εισοδήματα πάνω από 900.000€/έτος, ενώ το 2018 ο αριθμός αυτών ήταν 302 φορολογούμενοι.
• Η πανδημία στην Ευρώπη και η χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας έδωσαν τη δυνατότητα σε χώρες όπως η Γερμανία, να στηρίξουν μεγάλες επιχειρήσεις τους, π.χ. Lufthansa, υπήρξε δηλαδή ωμή παρέμβαση του κράτους για στήριξη του συστήματος. Αντίστοιχα στην Ελλάδα η κυβέρνηση αξιοποίησε την πανδημία προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, επιταχύνοντας τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων και προωθώντας ακόμα περισσότερο την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων. Είναι χαρακτηριστικό, ότι τα κυβερνητικά μέτρα βοήθησαν το κεφάλαιο να ενισχύσει τις προθεσμιακές του καταθέσεις. Με στοιχεία της ΤτΕ, οι προθεσμιακές καταθέσεις των επιχειρήσεων κατά την περίοδο ΙΑΝ-ΑΥΓ 2020 αυξήθηκαν πάνω από 1 δις € (από 4,1 δις € πήγαν στα 5,227 δις € και αυτά μάλιστα προήλθαν από την ενίσχυση του Ελληνικού Δημοσίου). Αντιθέτως, η βιομηχανική παραγωγή συρρικνώνεται, οι εργασιακές σχέσεις αποδιαρθρώνονται και η φτωχοποίηση του πληθυσμού διευρύνεται μέρα με τη μέρα.

Συγκεκριμένα:

• Με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ κατεγράφη μείωση κατά 15,1% στον δείκτη κύκλου εργασιών της βιομηχανίας, ενώ τον Αύγουστο του 2019 είχε καταγραφεί μείωση 8,2%, σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2018. Δηλαδή υπάρχει σε μεγάλο βαθμό σταδιακή συρρίκνωση της βιομηχανίας στην Ελλάδα. Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση λαμβάνει μέτρα τα οποία όχι μόνο δε συμβάλλουν στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αλλά διαλύουν και όποιες παραγωγικές επιχειρήσεις υπήρχαν

α) Πωλείται η ΛΑΡΚΟ, μία από τις 5 μεγαλύτερες βιομηχανίες του κόσμου παραγωγής νικελίου, η οποία θα μπορούσε να αναδειχθεί σε ατμομηχανή της ανάπτυξης της χώρας. Με ευθύνη της παρούσας, αλλά και των προηγουμένων κυβερνήσεων, οδηγήθηκε αρχικά στη χρεωκοπία και τώρα στην πώληση, αντί πινακίου φακής.

β) Ιδιωτικοποιείται o ΔΕΔΔΗΕ, με τη δικαιολογία ότι τάχα ανοίγει στην ελεύθερη αγορά ο δημόσιος τομέας, ενώ ουσιαστικά εξελίσσεται σε υπερμονοπώλειο του ιδιωτικού τομέα.                                                                                                                             γ) Πωλούνται τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, όπου ο νέος αγοραστής δεν αναλαμβάνει καμία υποχρέωση για τους εργαζόμενους, ενώ θα κρατήσει όλες τις παραγγελίες.                   δ) Η ΠΙΤΣΟΣ, μεταφέρεται στην Τουρκία από τους Γερμανούς, διότι η Siemens, χωρίς καμία συνέπεια, δε σεβάστηκε τις δεσμεύσεις της.                                                          Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, η πώληση και το κλείσιμο αυτών των επιχειρήσεων, θα φέρει περαιτέρω αύξηση της ανεργίας.

• Η κυβέρνηση προωθεί νέες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις. Είναι σε εξέλιξη το νομοσχέδιο για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και τη μη πληρωμή των υπερωριών. Όλα αυτά οδηγούν στην ακόμα μεγαλύτερη μείωση των μισθών, αρχίζοντας από τον ιδιωτικό τομέα.
• Ψηφίζεται ο νέος πτωχευτικός νόμος, ο οποίος εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα των τραπεζών και των funds. Οδηγεί σε ρευστοποίηση όλων των περιουσιακών στοιχείων των δανειοληπτών και σε αρπαγή ακόμα και αυτής της πρώτης κατοικίας. Κατάσχει το εισόδημά τους όταν αυτό είναι πάνω από 611€. Μετατρέπει τους ιδιοκτήτες σε ενοικιαστές των ίδιων τους των σπιτιών, δίνοντάς τους μόνο τη δυνατότητα να τα επαναγοράσουν μετά από 12 χρόνια, στην εμπορική τους αξία, χωρίς να αφαιρεθούν τα ενοίκια που έχουν ήδη πληρώσει!
• Η κυβέρνηση στηρίζεται μόνο στα ΜΜΕ, τα οποία πληρώνει από το δημόσιο χρήμα για να προπαγανδίζει το έργο της και παρουσιάζοντας το μαύρο, άσπρο εμπαίζει τους πολίτες.

Υπόσχεται «χρήμα που θα έρθει»? και παρουσιάζει ως θετικές τις προτάσεις της επιτροπής Πισσαρίδη, οι οποίες αποτελούν νέο μνημόνιο.

Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική.

Η εξαθλίωση, η υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και παιδείας, η μείωση των μισθών, η κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων και ο απίστευτος αυταρχισμός που ζούμε, είναι ήδη εδώ και μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με αγώνες και κοινωνική αλληλεγγύη.

*Η Δέσποινα Σπανού είναι υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου της Λαϊκής Ενότητας

Λαϊκή Ενότητα: Ο πρωθυπουργός οφείλει να ζητήσει την παραίτηση του κου Χρυσοχοίδη – Έκθετοι πολλοί “πρωταγωνιστές” της δίκης της Χρυσής Αυγής

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

• Ο πρωθυπουργός οφείλει να ζητήσει την παραίτηση του κου Χρυσοχοίδη

• Έκθετοι πολλοί “πρωταγωνιστές” της δίκης της Χρυσής Αυγής

Η εξαφάνιση του υπαρχηγού της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής  Χρήστου Παππά εκθέτει ανεπανόρθωτα πολλούς “πρωταγωνιστές” της δίκης.

 Εκθέτει την Εισαγγελέα που πρότεινε την αναστολή της καταδικαστικής απόφασης με το έωλο επιχείρημα πως δεν διατρέχει κίνδυνος φυγής των καταδικασθέντων εγκληματιών.

 Εκθέτει την Ελληνική Αστυνομία, που ενώ δήλωνε ότι έχει έτοιμο επιχειρησιακό σχέδιο για την σύλληψη των εγκληματιών, και ιδιαίτερα του Διευθυντηρίου της Οργάνωσης, ο εγκληματίας υπαρχηγός της Οργάνωσης εξαφανίστηκε μπροστά από τα  μάτια της.

Εκθέτει κυρίως την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, τον Υπουργό κο Χρυσοχοίδη προσωπικά, ως τον άμεσα πολιτικά υπεύθυνο για το τραγικό φιάσκο που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας. Ο κος Υπουργός  όφειλε ως ελάχιστη ένδειξη πολιτικής υποχρέωσης και ικανότητας να είχε εκπληρώσει το καθήκον του με την άμεση σύλληψη όλων των καταδικασθέντων εγκληματιών της Χρυσής Αυγής.

Ο κος Χρυσοχοίδης, αποδεικνύεται  τελικά ικανός μόνο να εφαρμόζει  τις κυβερνητικές λογικές και πολιτικές  αυταρχισμού και αστυνομοκρατίας,  και να καθοδηγεί την Ελληνική Αστυνομία να δείχνει περίσσιο ζήλο στην τρομοκράτηση και την καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων και της νεολαίας .

Η παταγώδης αποτυχία του κου Υπουργού και της Αστυνομίας να εφαρμόσουν την απόφαση του δικαστηρίου, να συλλάβουν και να οδηγήσουν στις φυλακές όλους ανεξαιρέτως τους καταδικασθέντες μέλη της εγκληματικής οργάνωσης ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θα έπρεπε να έχει ήδη οδηγήσει τον Πρωθυπουργό να ζητήσει την παραίτηση του κου Χρυσοχοίδη ως ένδειξη ανάληψης της πολιτικής ευθύνης συνολικά της κυβέρνησης του.

 Το Γραφείο Τύπου 24.10.2020

Λαϊκή Ενότητα: Η κυβέρνηση προωθεί το νέο Πτωχευτικό Κώδικα για να αρπάξουν οι τράπεζες όλη την περιουσία των υπερχρεωμένων δανειοληπτών

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η κυβέρνηση προωθεί το νέο Πτωχευτικό Κώδικα για να αρπάξουν οι τράπεζες όλη την περιουσία των υπερχρεωμένων δανειοληπτών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που ως κυβέρνηση ψήφισε τους ίδιους νόμους τώρα εμπαίζει το λαό με προτάσεις μομφής.

Η Νέα Δημοκρατία εισηγήθηκε και ψηφίζεται στη Βουλή ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας, που οδηγεί στη ρευστοποίηση όλων των περιουσιακών στοιχείων των υπερχρεωμένων δανειοληπτών και επιτρέπει την αρπαγή, ακόμα και της πρώτης κατοικίας.

Με το νέο Πτωχευτικό Κώδικα χιλιάδες συμπολίτες μας θα χάσουν το σπίτι τους, μετατρεπόμενοι σε ενοικιαστές στην ίδια τους την ιδιοκτησία, και  μάλιστα θα υπόκεινται και σε έξωση από αυτήν, σε περίπτωση που δε θα μπορούν να πληρώσουν το μίσθωμα. Κινδυνεύουν δε με κατάσχεση εσόδων τους από μισθούς, συντάξεις και επαγγελματική δραστηριότητα, εάν το εισόδημά τους υπερβαίνει τα 611 € (!).

Σε μία εποχή, που το Ιδιωτικό χρέος της χώρας υπερβαίνει κατά πολύ το ΑΕΠ φτάνοντας τα 234 δις €, η κυβέρνηση, αντί να λάβει μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης των υπερχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών και επανεκκίνησης της οικονομίας, προωθεί ρυθμίσεις διευκολύνοντας τις τράπεζες να αρπάξουν τα πάντα. Η προώθηση των ρυθμίσεων αυτών, η οποία στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό, στο 3^ο μνημόνιο, ξεκίνησε από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θεσμοθέτησε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και κατέστησε ιδιώνυμο αδίκημα τη διαμαρτυρία ενάντια σ’ αυτούς.

Με αυτούς τους νόμους που ψήφισε, οδήγησε στα δικαστήρια δεκάδες αγωνιστές και στελέχη της ΛΑΕ σε όλη τη χώρα για τη δράση τους ενάντια στους πλειστηριασμούς και την αρπαγή της πρώτης κατοικίας.

Είναι λοιπόν καθαρός εμπαιγμός εκ μέρους του Αλέξη Τσίπρα η πρόταση μομφής, κατά του υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα, όταν ο ίδιος ως πρωθυπουργός ξεκίνησε όλη αυτή τη διαδικασία, κατά τη διάρκεια δε της διακυβέρνησής του, εκπλειστηριάστηκαν χιλιάδες πρώτες λαικές κατοικίες στον τόπο μας.

Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς και όλα τα μνημονιακά κόμματα εμπαίζουν το λαό με κινήσεις εντυπωσιασμού, ενώ συμφωνούν στη βάση της πολιτικής τους, όπως απεδείχθη και από την υπερψήφιση του 3^ου μνημονίου.

Η Λαϊκή Ενότητα, αλλά και άλλοι αγωνιστές, που παλέψαμε όλο το προηγούμενο διάστημα ενάντια στους πλειστηριασμούς και στην αρπαγή της πρώτης κατοικίας, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε απαιτώντας:

• Βαθειά σεισάχθεια στο Ιδιωτικό χρέος, με λήψη συγκεκριμένων μέτρων, ώστε να ανακουφιστούν τα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά και να επανεκκινηθεί η οικονομία.
• Νομοθετική κατοχύρωση του ακατάσχετου της πρώτης κατοικίας.

 Γραφείο Τύπου Λ.Α.Ε.

Αθήνα 23.10.2020

Δημήτρης Στρατούλης: Αναδρομικά συνταξιούχων – Η κυβέρνηση συνεχίζει να τους εμπαίζει με ψίχουλα ελεημοσύνης.

Αναδρομικά συνταξιούχων: Η κυβέρνηση συνεχίζει να τους εμπαίζει με ψίχουλα ελεημοσύνης.

Δημήτρης Στρατούλης*

Η κυβέρνηση της ΝΔ «μετά βαΐων και κλάδων» επιστρέφει εφ’ άπαξ στους συνταξιούχους ένα μέρος από τα αναδρομικά ένδεκα μηνών, που αυτοί δικαιούνται, με βάση την 1439/2020 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ). Αυθαίρετα και κατά παράβαση αυτής της απόφασης, τους επιστρέφει μόνο ένα μικρό μέρος από τα ποσά που δικαιούνται, αυτά που αφορούν τις κύριες συντάξεις τους, εξαιρώντας όσα τους είχαν αφαιρεθεί με τη μνημονιακή ληστεία των επικουρικών συντάξεων και δώρων τους.
Η κυβέρνηση ουσιαστικά απόκλεισε από την επιστροφή των αναδρομικών τους μισούς και πλέον συνταξιούχους, και μάλιστα, όλους τους χαμηλοσυνταξιούχους με άθροισμα μικτών μηνιαίων συντάξεων κάτω των 1.000 ευρώ, που οι περικοπές τους έγιναν με μειώσεις όχι στις κύριες συντάξεις, αλλά στις επικουρικές τους και με την κατάργηση των δώρων τους.
Αυτή η απόφαση του ΣτΕ αποκαθιστά ένα πολύ μικρό μέρος (3,9 δις ευρώ), του συνόλου των μνημονιακών μειώσεων στις συντάξεις, που είχαν φτάσει τα 60 δις ευρώ, και μόνο για 11 μήνες, ακυρώνοντας ουσιαστικά προηγούμενη απόφαση του ίδιου δικαστηρίου, τον Ιούνη του 2015, που θεωρούσε άκυρες όλες τις μνημονιακές μειώσεις των συντάξεων, που έγιναν τη διετία 210 – 2012.
Η κυβέρνηση, όμως, κι από αυτά τα λίγα, για τα οποία δικαίωσε τους συνταξιούχους το ΣτΕ, περιέκοψε περίπου το 60%, επιστρέφοντάς τους μόνο 1,4 δις ευρώ.
Η κυβέρνηση έβαλε, βέβαια, και ως τυρί στη φάκα ότι τα αναδρομικά των έντεκα μηνών (10/6/2015 έως 12/5/2016) για τις περικομμένες κύριες συντάξεις επιστρέφονται σε όλους τους συνταξιούχους που τις υπέστησαν, ανεξάρτητα από το εάν έκαναν αγωγή στα δικαστήρια ή όχι. Τα φιλικά της Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης πανηγυρίζουν, μάλιστα γι’ αυτό, λες και δεν ήταν αυτονόητη υποχρέωσή της να επιστρέψει με πολιτική απόφαση τα αναδρομικά σε όλους τους συνταξιούχους, όχι μονό γι αυτές, αλλά για όλες τις μνημονιακές περικοπές των συντάξεων.
Επειδή, όμως, το μόνο τυρί που δίνεται δωρεάν είναι αυτό στη φάκα, η σχετική τροπολογία, που η κυβερνητική πλειοψηφία ψήφισε στην βουλή, θέτει ως όρο ότι, όσοι/ες πάρουν αυτά τα αναδρομικά, παραιτούνται από τις δικαστικές ή άλλες αξιώσεις τους για τα οφειλόμενα σε αυτούς, με βάση την ανωτέρω απόφαση του ΣτΕ, υπόλοιπα αναδρομικά λόγω περικοπών των επικουρικών συντάξεων και κατάργησης των δώρων τους.
Η κυβέρνηση, λοιπόν, εμπαίζει τους συνταξιούχους και συνεχίζει απτόητη την κλοπή του μεγαλύτερου μέρους των λεηλατημένων από τις μνημονιακές πολιτικές εισοδημάτων τους.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει υποκριτικά την κυβέρνηση της ΝΔ γι’ αυτή την κλοπή σε βάρος των συνταξιούχων, όταν η ίδια την είχε νομιμοποιήσει με τον αντιασφαλιστικό νόμο 4387/2016 (Κατρούγκαλου), αλλά και ψηφίζοντας μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ) το 3ο μνημόνιο (νόμος 4336/2015).
Η κυβέρνηση οφείλει να εφαρμόσει πλήρως την 1439/2020 απόφαση του ΣτΕ, καταβάλλοντας στο σύνολο των δικαιούχων, χωρίς εξαιρέσεις, το σύνολο των αναδρομικών του 11μηνου. Και για λόγους δικαιοσύνης και για να μην μπουν οι συνταξιούχοι σε επιπρόσθετα έξοδα για νέες δικαστικές προσφυγές.
Έχω πει κι έχω γράψει πολλές φορές το επαναλαμβάνω: Το πρόβλημα είναι πολιτικό. Με πολιτικές αποφάσεις έγιναν οι μνημονιακές περικοπές των συντάξεων, με πολιτικές αποφάσεις πρέπει να επιστραφούν όλες στους συνταξιούχους.
Οι συνταξιούχοι και οι συλλογικοί φορείς τους δεν πρέπει να αποδεχτούν και να θεωρήσουν τετελεσμένη τη λεηλασία των συντάξεών τους από τη σημερινή κυβέρνηση αλλά και απ’ όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Η απαίτηση τους είναι πολιτικά και ηθικά απαράγραπτη, σταθερή και διαχρονική, και δεν μπορεί να τους εμπαίζει κανένας Πρωθυπουργός και καμία κυβέρνηση με ψίχουλα ελεημοσύνης. Μπορούν και πρέπει να συνεχίσουν το μόνο δρόμο, που μπορεί να έχει χειροπιαστά αποτελέσματα, τον μαζικό ενωμένο αγώνα τους, για την επιστροφή όλων των ποσών που τους αφαιρέθηκαν και τους κλάπηκαν με τους μνημονιακούς νόμους.

*Δημήτρης Στρατούλης
Στέλεχος ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
π. Υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης και Βουλευτής

Αναδημοσίευση από την  “Εφημερίδα των Συντακτών”

Η Λαϊκή Ενότητα εκφράζει την ικανοποίηση της για την απόφαση άμεσης φυλάκισης των ηγετών της εγκληματικής «Χρυσής Αυγής»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 Η Λαϊκή Ενότητα εκφράζει την ικανοποίηση της για την  απόφαση άμεσης φυλάκισης των ηγετών της εγκληματικής «Χρυσής Αυγής»

• Σήμερα, νίκησαν ο Παύλος Φύσσας και ο Σαχζάντ  Λουκμάν, ο αντιφασιστικός αγώνας είναι αναγκαίο να συνεχιστεί και να γιγαντώσει!

Η Λαϊκή Ενότητα εκφράζει την ικανοποίηση της για την δικαστική απόφαση άμεσης φυλάκισης των ηγετών και πολλών κεντρικών στελεχών της εγκληματικής «Χρυσής Αυγής» και των ναζιστικών ταγμάτων εφόδου της, που δολοφόνησαν, τραυμάτισαν, επιτέθηκαν και προσπάθησαν να επιβάλλουν καθεστώς τρομοκρατίας σε βάρος προσφύγων, μεταναστών, συνδικαλιστών και μελών του αντιφασιστικού κινήματος.

Παρά  το  γεγονός ότι, σε αντιδιαστολή με το κοινό περί δικαίου αίσθημα και την  πολιτική κρισιμότητα της ανάγκης για πραγματική καταδίκη της Χ.Α., πολλές ποινές που επιβλήθηκαν σε στελέχη και μέλη της, που κατηγορούνταν ακόμα και για απόπειρες ανθρωποκτονίας,  ήταν εξαιρετικά ήπιες, με αποτέλεσμα να μην εκφράζεται η ουσιαστική απαξία της δράσης τους, αλλά και να υπάρχει κίνδυνος πολύ σύντομης αποφυλάκισης τους. Παρά το γεγονός ότι σημαντικά στελέχη της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης  θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν ελεύθερα, σε αναμονή του δεύτερου βαθμού δικαστικής κρίσης, που είναι πιθανό να μειώσει ακόμα περισσότερο τις ποινές τους.

Δεν ξεχνάμε  ότι η υπόθεση της «Χρυσής Αυγής» καθυστέρησε επί χρόνια στα συρτάρια κυβερνητικών στελεχών, που την συγκάλυψαν. Δεν ξεχνάμε ότι η Ζαρούλια παρά λίγο να είναι εργαζόμενη της Βουλής.

Δεν ξεχνάμε -και το βιώνουμε και σήμερα- ότι καμία κάθαρση δεν έγινε όλα αυτά τα χρόνια στους ναζιστικούς θύλακες της αστυνομίας και του κρατικού μηχανισμού.

Δεν ξεχνάμε ότι ένα μέρος της πολιτικής ατζέντας της Χρυσής Αυγής έχει γίνει επίσημη κυβερνητική πολιτική: ο θεσμικός ρατσισμός, η καταπάτηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων,  του δικαιώματος στην απεργία και στην διαδήλωση, η καταστολή των εργατικών και κοινωνικών κινητοποιήσεων, η τεράστια συρρίκνωση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Δεν ξεχνάμε ότι η «Χρυσή Αυγή» προβλήθηκε και ενισχύθηκε από επιχειρηματικά συμφέροντα και καναλάρχες, που και σήμερα συνεχίζουν να προπαγανδίζουν απόψεις που συγκλίνουν πολιτικά με αυτές της Χ.Α. , αποκλείοντας από την δημόσια προβολή και δυσφημώντας κάθε μορφή κοινωνικής και εργατικής διαμαρτυρίας.

Σήμερα, νίκησαν ο Παύλος Φύσσας και ο Σαχζάντ  Λουκμάν. Νίκησε ο αγώνας χιλιάδων αντιφασιστών, που αγωνίστηκαν για την καταδίκη της Χ.Α. και του ναζισμού. Αλλά ο αντιφασιστικός αγώνας, ο αγώνας για τις ελευθερίες, τα ταξικά και κοινωνικά  δικαιώματα όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, θρησκεύματος και σεξουαλικού αυτοπροσδιορισμού,  είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίο να συνεχιστεί και να γιγαντώσει!

 Το Γραφείο Τύπου 22.10.2020