Άρθρο του ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΚΟΝΤΟΓΕΩΡΓΟΥ διδάκτορα οικονομολόγου, εργαζομένου & συνδικαλιστή ΟΤΕ, υποψήφιου βουλευτή με τη ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ στο Β1 Βόρειο Τομέα Αθηνών
Το εθνικό νόμισμα έχει ταυτιστεί σε τόσο μεγάλο βαθμό με τη Λαϊκή Ενότητα από τα μέσα μαζικής «ενημέρωσης», που ακόμα και τα μέλη της απαντούν αρκετές φορές αυθορμήτως ότι αυτή είναι η βασική οικονομική πολιτική για την αντιμετώπιση του δημοσίου χρέους. Είναι όμως αυτό αλήθεια; Η απάντηση είναι καταφανέστατα αρνητική!
Η Λαϊκή Ενότητα υποστήριξε ένθερμα ότι το δημόσιο χρέος είναι ανέφικτο να εξυπηρετηθεί, ενώ επιπλέον είναι άδικο και επονείδιστο. Ως εκ τούτου, θα έπρεπε η Ελλάδα να επαναδιαπραγματευτεί το χρέος της. Εάν η ανάγκη αυτή οδηγούσε τους δανειστές να μας βγάλουν έξω από την ευρωζώνη, τότε η επιλογή αυτή θα ήταν δική τους και η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα σαφώς δεν θα ήταν καταστροφή για τη χώρα, αλλά αντίθετα μια ευκαιρία για ανάπτυξη.
Συνεπώς η βασική οικονομική πολιτική για την αντιμετώπιση του δημοσίου χρέους ήταν και είναι η επαναδιαπραγμάτευσή του. Θέση τεκμηριωμένη, ρεαλιστική και απολύτως βάσιμη, που επιβεβαιώνεται τόσο από τα οικονομικά στοιχεία όσο και από το γεγονός ότι ο κύριος λόγος που δεν προτιμάται η Ελλάδα για επενδύσεις (ακόμα και από τους εγχώριους επιχειρηματίες οι οποίοι έχουν διοχετεύσει τα χρηματικά τους κεφάλαια στο εξωτερικό) είναι ο φόβος για πτώχευση της χώρας.
Η ανάγκη για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, αποδεικνύεται εξάλλου κι από την τεράστια έκρηξη του ιδιωτικού χρέους, που ουσιαστικά σημαίνει τη χρεοκοπία συμπολιτών μας οι οποίοι αν και ήταν απολύτως ενήμεροι πριν τη χρηματοοικονομική κρίση, εντούτοις οι πολιτικές των μνημονίων τους χρεοκόπησαν, δηλαδή μετέφεραν σε αυτούς τη χρεοκοπία του δημοσίου τομέα.
Πράγματι, αν και υποτίθεται ότι ο βασικός σκοπός των μνημονίων ήταν η αντιμετώπιση του δημοσίου χρέους και παρόλα τα PSI, τα μικροκουρέματα και τις επιμηκύνσεις, ωστόσο το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε από το 120% κοντά στο 175%. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι οι οικονομικές μνημονιακές πολιτικές έχουν αποτύχει παταγωδώς και ότι οι πιθανότητες χρεοκοπίας έχουν αυξηθεί μετά τα μνημόνια, μια και οι ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών δεν συνοδεύτηκαν από μεταρρυθμιστικά μέτρα στο κεντρικό ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Η Ελλάδα, λοιπόν, είναι τώρα περισσότερο κι όχι λιγότερο ευάλωτη σε μια ενδεχόμενη χρηματοοικονομική κρίση (τύπου Goldman Sachs), ή, σε μία απευκταία πολιτικο-στρατιωτική κρίση. Σε αυτό έχει συμβάλλει εκτός από την ποσοστιαία αύξηση κατά το ήμισυ του δημοσίου χρέους της και το μεγάλο ψαλίδισμα των διαθεσίμων της (βλ. PSI). Σημειώνεται ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι με διαφορά το μεγαλύτερο σε όλο τον κόσμο προς εξωτερικούς δανειστές (το δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας που ήταν η πρώτη χώρα παγκοσμίως στη σχετική λίστα, προέρχεται κύρια από το εσωτερικό της), άρα οι πιθανότητες για χρεοκοπία θα είναι πολύ σημαντικές σε όλο το επιμηκυμένο χρονικό διάστημα αποπληρωμής του. Ο όρος, δε, «πρωτογενές πλεόνασμα» σκοπίμως χρησιμοποιείται για να αποκρύψει το γεγονός ότι μετά από 9 χρόνια μνημονιακών πολιτικών η χώρα συνεχίζει να έχει ελλείμματα. Διότι «πρωτογενές πλεόνασμα» σημαίνει ότι το ισοζύγιό μας θα είχε πλεονάσματα αν δεν είχε να εξυπηρετήσει δάνεια και τόκους. Στην πράξη, όμως, η Ελλάδα έχει να εξυπηρετήσει υπέρογκα δάνεια και για να ακριβολογούμε τα περισσότερα συγκριτικά από κάθε άλλη χώρα στον κόσμο.
Η βασική, λοιπόν, οικονομική θέση της Λαϊκής Ενότητας για την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους φαίνεται με μαθηματική ακρίβεια ότι θα αποδειχθεί ως αναγκαιότητα στο μέλλον. Το πόσο σύντομα θα γίνει αυτό εξαρτάται από μια σειρά αστάθμητων παραγόντων, αλλά πάντως είναι σημαντικό να υπάρχει αυτή η πολιτική οντότητα σε εκείνο το χρονικό σημείο που θα επαληθευτεί. Τον εάν μέχρι τότε η κατάρρευση της ευρωζώνης έχει προηγηθεί κι έχει επίσης επιβεβαιώσει τη Λαϊκή Ενότητα και σε αυτή την πολιτική της θέση, είναι ένα άλλο και εντελώς ανεξάρτητο θέμα, που ως μόνη κοινή βάση έχει τον εκ βάθρων λάθος προσανατολισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σύντομο Βιογραφικό
Ο Ευθύμιος Κοντογεώργος είναι γεννημένος το 1970. Είναι Διδάκτορας Οικονομολόγος και εργαζόμενος στον Όμιλο ΟΤΕ από το 2000 έως σήμερα. Από το 2012 είναι εκλεγμένος συνδικαλιστής και από το 2018 είναι μέλος του Δ.Σ. της ΟΜΕ-ΟΤΕ. Έχει διδάξει ως λέκτορας στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Αιγαίου και του ΤΕΙ Αθηνών (νυν Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής). Έχει εκλεγεί στη Συνέλευση των Αντιπροσώπων του Οικονομικού Επιμελητηρίου από το 12/2013. Έχει δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά και έχει συμμετέχει ως εισηγητής σε επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Διαμένει στο Μαρούσι κι ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στο συνδυασμό «Ενότητα, Ανατροπή και Έργο για το Μαρούσι» με επικεφαλής τον κ. Λ. Μαγιάκη.
