ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑΣ ΔΕΝ ΓΟΝΑΤΙΖΟΥΝ!
Παρεμβαίνουν
οι Πρεσβευτές:
Freddy Fernandez Torres – Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας
Zelmys Maria Dominguez Cortina – Κούβα
Αλέκος Χαλβατζής, μέλος του συντονιστικού του
Πολιτιστικού συλλόγου «Χοσέ Μαρτί» – Αλληλεγγύη με την Κούβα, Ελληνική
Επιτροπή Αλληλεγγύης «Είμαστε όλοι Βενεζουέλα»
Και ο Κώστας Ήσυχος τ. υπουργός – βουλευτής Λαϊκή Ενότητα
Για την κοινή δράση δυνάμεων της ανυπότακτης και ριζοσπαστικής Αριστεράς
Η πανδημία και οι επιπτώσεις που
διαμορφώνει για την οικονομία και την κοινωνία εγκαινιάζει μια νέα
κατάσταση με αυξημένους κινδύνους, καθήκοντα και δυνατότητες για το
σύνολο των δυνάμεων της αριστεράς και του εργατικού και λαϊκού
κινήματος.
Στον πυρήνα της ίδιας της πανδημίας
είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός και η κυρίαρχη μορφή διαχείρισής του, ο
νεοφιλελευθερισμός, που παρέδωσαν το περιβάλλον και τα οικοσυστήματα της
άγριας ζωής βορά στη ληστρική υπερεκμετάλλευση, ενώ παρήγαγαν τερατώδη
πλούτο για τους λίγους, υποβάθμισαν τα δημόσια συστήματα υγείας και την
επιστημονική έρευνα στον τομέα της υγείας. Παρότι η ιδέα της υπεροχής
του ιδιωτικού τομέα έναντι του δημοσίου, του «λιγότερου κράτους» και του
περιορισμού των δαπανών καταρρέει σήμερα με πάταγο, οι αστικές
κυβερνήσεις, που στην αρχή της πανδημίας αναγκάστηκαν –για να μην
καταρρεύσουν και οι ίδιες – να πάρουν κάποια αποσπασματικά μέτρα
ενίσχυσης της δημόσιας παρέμβασης, επί της ουσίας εκμεταλλεύονται την
πανδημία για να επιβάλλουν νέα αντεργατικά, αντιλαϊκά και
αντιδημοκρατικά μέτρα διαρκείας.
Έτσι και στη χώρα μας, η κυβέρνηση
Μητσοτάκη, ρίχνοντας το βάρος κυρίως στην «ατομική ευθύνη», αξιοποίησε
την κρίση για βαθιά ταξική επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, δίχως την
παραμικρή σύγκρουση με την ιδιωτική πρωτοβουλία, το χρέος, την ΕΕ και
τις πολιτικές που διέλυσαν κάθε έννοια κοινωνικής πρόνοιας και δημόσιας
υγείας. Αντίθετα, με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου προχώρησε στην εκ
περιτροπής εργασία με μείωση 50% μισθών, μονομερή επιβολή τηλεργασίας
και ελαστικών ωραρίων, σε τεράστιες διευκολύνσεις στο μεγάλο κεφάλαιο,
αύξηση των δαπανών αποζημίωσης στις ιδιωτικές κλινικές, απουσία ελέγχου
των υγειονομικών μέτρων στις επιχειρήσεις με αποτέλεσμα ιδιωτικές
κλινικές να γίνουν εστίες μετάδοσης. Η κυβέρνηση αξιοποίησε την πανδημία
μέχρι και για να αναστείλει την απαγόρευση επίταξης υπηρεσιών και
πολιτικής επιστράτευσης για την αντιμετώπιση απεργιών, μέτρο που μένει
να φανεί αν και πώς θα επεκταθεί πλέον και μετά την περίοδο της
επιδημίας. Επιπλέον ανέβαλε για το 2021 την έτσι κι αλλιώς προβληματική
διαδικασία διαμόρφωσης του κατώτατου μισθού.
Τόλμησε μάλιστα εν μέσω πανδημίας,
απαγόρευσης συναθροίσεων και ελλιπούς κοινοβουλευτικής λειτουργίας να
φέρει προς ψήφιση νομοσχέδια που περιλαμβάνουν τερατώδεις
μεταρρυθμίσεις, τόσο στην περιβαλλοντική νομοθεσία, όσο και στην
παιδεία.
Ταυτόχρονα διατήρησε τον ασφυκτικό
εγκλεισμό των φυλακισμένων και των προσφύγων σε συνθήκες που μόνο ως
βόμβες αναπαραγωγής του ιού μπορούν να περιγραφούν.
Σήμερα, παρότι έχει βγει το συμπέρασμα
ότι αρκετά αναπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη βρέθηκαν στο επίκεντρο της
υγειονομικής κρίσης, όταν οι κυβερνήσεις τους έβαλαν ως προτεραιότητα τη μη διατάραξη της καπιταλιστικής παραγωγής, η κυβέρνηση της ΝΔ αποφάσισε την
εσπευσμένη άρση των μέτρων υγειονομικής προστασίας και μάλιστα χωρίς να
μεσολαβεί επαρκής χρόνος για την εκτίμηση των αποτελεσμάτων της. Ειδικά
το άνοιγμα των σχολείων, των δικαστηρίων (για την εξυπηρέτηση των
συμφερόντων των τραπεζών) και η συζήτηση για την απελευθέρωση του
τουρισμού από το εξωτερικό κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα την υγεία και
τις θυσίες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Ενώ, την ίδια
στιγμή, δεν έχει γίνει καμία ουσιαστική πρόοδος για την μαζικοποίηση των
εργαστηριακών ελέγχων και την ιχνηλάτηση των κρουσμάτων και δεν έχει
παρθεί καμία πρωτοβουλία για την στήριξη και ενίσχυση του ΕΣΥ.
Η επιλογή κυβέρνησης, κεφαλαίου και
ιμπεριαλιστών στην Ελλάδα και διεθνώς είναι ειλημμένη, να μετακυλήσουν
για άλλη μια φορά την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων. Ο ΣΥΡΙΖΑ,
παρότι ασκεί κριτική σε πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής, αποσιωπά τις
δικές του ευθύνες ως κυβέρνηση. Η πολιτική του και ως αντιπολίτευση
είναι δέσμια της υποταγής του στην ολιγαρχία και στην ΕΕ. Εμείς
απαιτούμε:
ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ
Άμεση θωράκιση και υπεράσπιση της Δημόσιας Υγείας (ενίσχυση
πρωτοβάθμιας Υγείας και Πρόνοιας, άνοιγμα ΜΕΘ, μαζικές, μόνιμες
προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, μέσα ατομικής προστασίας στους
εργαζομένους στην υγεία, αύξηση των τεστ και αντιδραστηρίων ελέγχου για
τον ιό.) Δημόσια και δωρεάν Υγεία για όλους. Επίταξη χωρίς αποζημίωση
των ιδιωτικών κλινικών και φαρμακοβιομηχανιών. Διεκδικούμε την
εθνικοποίησή τους με κοινωνικό έλεγχο.
Προστασία των εργαζομένων και του λαού από την πανδημία, δωρεάν
παροχή των μέσων ατομικής προστασίας στους εργαζόμενους/ες και τήρησης
όλων των κανόνων υγιεινής στους χώρους εργασίας που παραμένουν ανοιχτοί ή
ανοίγουν.
Ειδικά μέτρα περαιτέρω στήριξης για όλες τις πιο ασθενείς ομάδες του
πληθυσμού – άστεγους/ες, ΑΜΕΑ, νοσηλευόμενους/ες σε δομές ψυχικής
υγείας, χρόνια πάσχοντες, ηλικιωμένους/ες.
Αξιοποίηση – επίταξη ξενοδοχειακών μονάδων, ώστε σε αυτές να
μεταφερθούν άτομα που θα έπρεπε να μπουν σε καραντίνα ή τμήματα του
πληθυσμού που βρίσκονται σε συνθήκες εγκλεισμού
Εκκένωση των Κέντρων «Υποδοχής» – Κράτησης και μεταφορά των
προσφύγων σε δομές φιλοξενίας με όλα τα μέτρα υγειονομικής προστασίας
τους.
Αποσυμφόρηση των φυλακών. Μέτρα προστασίας για κρατούμενους/ες.
ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ, ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΩΝ
Καταβολή επιδόματος ανεργίας σε όλους τους ανέργους χωρίς τις
ασφυκτικές προϋποθέσεις που ισχύουν σήμερα, διαγραφή των χρεών τους,
κανένας άνεργος χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο και ίντερνετ.
Κάτω τα χέρια από τα κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα. Απαγόρευση των
απολύσεων, όχι στις μειώσεις μισθών, στην ελαστική και εκ περιτροπής
εργασίας και τις τροποποιήσεις των εργασιακών σχέσεων σε βάρος των
εργαζομένων.
Διεκδικούμε 751 κατώτατο μισθό, όχι στους παχυλούς και δυσανάλογους
μισθούς υπουργών, βουλευτών και των ανώτατων στελεχών του δημοσίου και
των ιδιωτικών μεγάλων ομίλων, δραστική μείωση του χρόνου εργασίας,
μόνιμη και σταθερή δουλειά με συμβάσεις αορίστου χρόνου για όλους/ες.
Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης, διατίμηση σε όλα τα μέσα υγειονομικής προστασίας ενάντια στην αισχροκέρδεια.
Διαγραφή χρεών, απαγόρευση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, αναστολή
κάθε υποχρέωσης λαϊκών νοικοκυριών σε καταβολές λογαριασμών (ΔΕΚΟ,
Τραπεζών κλπ ).
Ενίσχυση των αυτοαπασχολούμενων και ελεύθερων επαγγελματιών με
διαγραφή – ρύθμιση των χρεών τους, ευνοϊκή δανειοδότηση, φορολογική
ελάφρυνση.
Κάθε μεγάλη επιχείρηση που δεν λαμβάνει τα αναγκαία υγειονομικά
μέτρα και δεν αναλαμβάνει τις μισθολογικές της υποχρεώσεις να περάσει
στα χέρια του κράτους χωρίς αποζημίωση με εργατικό έλεγχο.
ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΟΡΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
Προοδευτική φορολογία, αύξηση και έκτακτη φορολογία στο μεγάλο κεφάλαιο.
Άμεση παύση πληρωμών στο δημόσιο χρέος, ανυποχώρητος αγώνας για τη διαγραφή του.
Εθνικοποίηση των τραπεζών και επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας με κοινωνικό έλεγχο.
Πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων για φιλολαϊκά έργα με προστασία των εργαζομένων και του περιβάλλοντος.
Δραστική περικοπή των δαπανών για εξοπλισμούς. Χρηματοδότηση των λαϊκών αναγκών.
Άμεση έξοδος από το Σύμφωνο Σταθερότητας για να ζήσει ο λαός, ρήξη
& σύγκρουση με την ΕΕ και την Ευρωζώνη στην κατεύθυνση εξόδου από
τους μηχανισμούς αυτούς.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ
Υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών και
λαϊκών ελευθεριών. Να μην αποτελεί η πανδημία αιτία και αφορμή για
ηλεκτρονική παρακολούθηση και για να μπαίνουν συνεχώς στον γύψο οι
δράσεις του συνδικαλιστικού και λαϊκού κινήματος που είναι απαραίτητες
στα μέτρα του δυνατού και υγειονομικά επιτρεπτού ακόμα και σε αυτές τις
έκτακτες συνθήκες.
Διαχωρισμός του κράτους από την εκκλησία, που έδειξε για μια ακόμα
φορά το βαθιά αντιδραστικό, σκοταδιστικό και επικίνδυνο χαρακτήρα της.
Άσυλο σε πρόσφυγες, μετανάστριες/ες. Κατάργηση της ρατσιστικής
Συμφωνίας ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκίας. Παροχή αξιοπρεπούς στέγης στους πρόσφυγες
μέσα σε πόλεις και χωριά. Δικαίωμα στο άσυλο, χορήγηση ταξιδιωτικών
εγγράφων και δικαίωμα μετακίνησης στις χώρες προορισμού
Έρχεται σημαντικός κλυδωνισμός
κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά και στη χώρα μας και διεθνώς.
Ταυτόχρονα, όμως, ανατρέπονται μύθοι για τη σχέση δημόσιου και
ιδιωτικού, αμφισβητούνται έντονα οι κυβερνήσεις που δεν έλαβαν έγκαιρα
μέτρα (Τραμπ, Τζόνσον), δημιουργούνται προϋποθέσεις για να ανατραπεί η
λογική του ΤΙΝΑ – Δεν Υπάρχει Εναλλακτική. Είναι στιγμή για το λαϊκό
κίνημα και την ανατρεπτική αριστερά να ξαναβγούν στο προσκήνιο. Ενάντια
στο νεοφιλελευθερισμό, τον εθνικισμό, τον πόλεμο, τον ρατσισμό. Σήμερα,
περισσότερο από ποτέ, αναδεικνύεται η ανάγκη για μια κοινωνία χωρίς
εκμετάλλευση, ενάντια στον κόσμο του κέρδους και της αγοράς, ενάντια
στον καπιταλισμό.
Για αυτό είναι απαραίτητη η διεκδίκηση αιτημάτων άμεσης ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών.
Για αυτό είναι απαραίτητη η κοινή δράση
των αριστερών δυνάμεων στο εργατικό και λαϊκό κίνημα και το άνοιγμα του
διαλόγου για την αναγκαία κινηματική και πολιτική απάντηση στη νέα κρίση
που ξεσπά.
Όμως, για να καταστεί κάτι τέτοιο
εφικτό, απαιτείται συσπείρωση δυνάμεων και μετωπική πολιτική γύρω από
συγκεκριμένες πολιτικές αιχμές, αιτήματα και πρωτοβουλίες. Κοινή δράση
μέσα στο συνδικαλιστικό και λαϊκό κίνημα στην παραπάνω κατεύθυνση και
άνοιγμα του δρόμου για μία αγωνιστική ενότητα των ταξικών δυνάμεων, με
στόχο προοπτικά τη δημιουργία μαζικών μορφών συντονισμού σωματείων και
συλλογικοτήτων των εργαζομένων και του λαού.
Στα πλαίσια αυτά, οι οργανώσεις που
συνυπογράφουμε αυτό το κείμενο δεσμευόμαστε να συνεργαστούμε για την
ενίσχυση της κοινής δράσης και της κοινωνικής αλληλεγγύης σε όλα τα
μέτωπα της συγκυρίας, για την προώθηση μιας μετωπικής λογικής στο κίνημα
και την αριστερά, για το άνοιγμα του διαλόγου για μια συνολική απάντηση
στην κρίση, για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό που απαιτεί η εποχή μας.
Αρχίζοντας με τον σχεδιασμό βημάτων
κοινής δράσης, θα προχωρήσουμε τολμηρά στην αναζήτηση των αναγκαίων
απαντήσεων κινηματικά και πολιτικά για να αναμετρηθούμε με το καθήκον
της ανατροπής της νέας αντιλαϊκής επίθεσης που έρχεται.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣτΕ ΣΩΖΕΙ ΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ
Η χθεσινή απόφαση του Δ´
Τμήματος του ΣτΕ, το οποίο έκρινε μη νόμιμη τη μεταβίβαση 10.119
ακινήτων στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου (ΕΤΑΔ), καθώς εντόπισε
νομικές πλημμέλειες, δικαιώνει τον αγώνα μας όπως και όλων όσων
αγωνίστηκαν και προσέφυγαν για να προστατεύσουν τη Δημόσια περιουσία,
από την εκχώρηση της από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, δια χειρός Τσακαλώτου
το 2018, όλων των ακινήτων του Δημοσίου στο Υπερταμείο.
Θυμίζουμε ότι οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι
της «Αγωνιστικής Συνεργασίας Πελοποννήσου» Σαράντος Αλεξανδρής ,
Σταύρος Χρυσαδάκος και ο ανεξάρτητος συνεργαζόμενος Θοδωρής
Βασιλακόπουλος ανέδειξαν και κατήγγειλαν πρώτοι απ όλους στις 18 -9-
2018 με επερώτηση τους στο Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου την
εκχώρηση 10.119 ακινήτων κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου του Ελληνικού
Δημοσίου για 99 χρόνια, στο λεγόμενο Υπερταμείο, ως εγγύηση αποπληρωμής
του χρέους, κατ απαίτηση των δανειστών. Ανάμεσα στα 10.119 ακίνητα ήταν
εκατόν εξήντα επτά (167) στην Περιφέρεια
Πελοποννήσου. Όπως τόνιζαν στην επερώτηση τους οι Σαράντος Αλεξανδρής,
Σταύρος Χρυσαδάκος και Θοδωρής Βασιλακόπουλος:
«…Η Κυβέρνηση έσπευσε να υλοποιήσει την
απαίτηση του Υπερταμείου και με την αριθμ. ΥΠ.ΟΙΚ. 0004586 ΕΞ 2018
απόφαση του Υπουργού Οικονομικών (ΦΕΚ Β’ 2320 / 19-6-2018) μεταβίβασε
στην ΕΤ.Α.Δ. Α.Ε. 10.119 ακίνητα, κυριότητας του Ελληνικού Δημοσίου,
συνολικού εμβαδού γης 511.357.451 τ.μ. και συνολικής δομημένης
επιφάνειας 22.601 τ.μ. και ενήργησε ερήμην των Τοπικών Κοινωνιών που
χρησιμοποιούν, αξιοποιούν ή διεκδικούν προς αξιοποίηση τα συγκεκριμένα
Ανάμεσα στα 10.119 ακίνητα στην Περιφέρεια Πελοποννήσου ανήκουν εκατόν εξήντα επτά (167) και τα μισά από αυτά στους κεντρικούς Δήμους των Π.Ε. ως εξής:
Ενενήντα πέντε (95) ακίνητα ανήκουν στην Περιφερειακή Ενότητα Κορινθίας. (Κόρινθο 30)
Τριάντα δύο (32) ακίνητα ανήκουν στην Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας. (Καλαμάτα 15)
Δώδεκα (12) ακίνητα ανήκουν στην Περιφερειακή Ενότητα Αρκαδίας. (Τρίπολη 12)
Σύμφωνα δε με τις πρώτες πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας ανάμεσα στα προαναφερόμενα ακίνητα βρίσκονται: Στη Μεσσηνία,
η παραλία μπροστά από το «Πανελλήνιο», η πλατεία Φραγκόλιμνας, το
Μπενάκειο Μουσείο, ο παραθαλάσσιος χώρος της Αεροπορίας στη Διασπορά, το
1ο Δημοτικό Σχολείο Καλαμάτας, το Λύκειο Παραλίας, το κτίριο της
Πυροσβεστικής και μια σειρά από άλλα ακίνητα.Στη Λακωνία, το
κτίριο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Σπάρτης, το παλαιό Δικαστικό Μέγαρο, η
πλατεία στο κενοτάφιο του αγάλματος του Λεωνίδα, το κτίριο της
Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, ο λόφος του Ξενία, ο αρχαιολογικός χώρος της
Αρχαίας Σπάρτης και το οικόπεδο του πρώην ΦΙΞ που θα γίνει το νέο
Αρχαιολογικό Μουσείο της Σπάρτης….»
Ζητούσαν να
«συγκροτηθεί ένα μεγάλο κοινωνικό κίνημα υπεράσπισης της δημόσιας
περιουσίας» και να προσφύγει η Περιφέρεια μαζι με τους Δήμους ενάντια
στην απαράδεκτη και ντροπιαστική απόφαση αυτή της τότε κυβέρνησης.
Η Περιφέρεια βέβαια δεν
προσέφυγε.Ευτυχώς όμως προσέφυγαν οι οι δήμοι Πάτρας , Σπάρτης ,Αλίμου,
Ελληνικού-Αργυρούπολης, Χαλανδρίου, Καλαμαριάς, Χανίων και Ωραιοκάστρου και με βάση την προσφυγή τους είχαμε αυτή τη θετική απόφαση τουΔ´ Τμήματος του ΣτΕ.το οποίομε
μια σειρά αποφάσεων του (929-934/2020) ακύρωσε τη μεταβίβαση στην ΕΤΑΔ
10.119 ακινήτων που είχαν συνολικό εμβαδόν 511.357.451 τ.μ. και συνολική
δομημένη επιφάνεια 22.601 τ.μ., τα οποία είναι κατοχυρωμένα στο Εθνικό
Κτηματολόγιο, απορρίπτοντας και την παρέμβαση υπέρ του κύρους της
υπουργικής απόφασης της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας
(Υπερταμείο).
Βέβαια δεν έχουμε καμιά αυταπάτη, ότι μια απόφαση του ΣτΕ θα «διορθώσει» μια συνολική πολιτική εκποίησης της δημόσιας περιουσίας που αποτελεί και μνημονιακή δέσμευση! Όλες οι δυνάμεις που κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτόν τον τόπο, καμιά τέτοια πρόθεση δεν έχουν! Ίσα- ίσα αυτήν την πολιτική όχι μόνο την εφαρμόζουν, αλλά την θεωρούν σωστή και την υπηρετούν πιστά!
Για αυτό το λόγο καλούμε τον
Περιφερειάρχη , την Περιφερειακή αρχή, όλες τις παρατάξεις και
ολόκληρο το λαό της Πελοποννήσου να υψώσουν μια ασπίδα προστασίας και
υπεράσπισης της δημόσιας περιουσίας και να είναι έτοιμοι να αντισταθούν
με όλα τα όπλα, νομικά και πολιτικά, σε μια νέα πολιτική απόφαση,
πιθανώς διορθωμένη, μεταβίβασης της περιουσίας του λαού μας στο
Υπερταμείο των δανειστών της χώρας!
Εμείς, για μια ακόμη φορά, θα είμαστε
παρόντες και παρούσες όπως είμασταν πάντα στη μάχη για την προστασία
του Δημόσιου Πλούτου, του Δημόσιου Χώρου, και της περιουσίας του λαού!
Όλα τα στοιχεία που παρουσιάζονται για την οικονομία καταλήγουν στο ίδιο σημείο, ότι η ύφεση που έρχεται είναι τρομακτική, παρά την προσπάθεια που κάνουν οι κυβερνητικοί παράγοντες να παρουσιάσουν ότι όλα είναι υπό έλεγχο, το πρόβλημα είναι προσωρινό και σε μερικούς μήνες όλα θα έχουν ξεπερασθεί και η ανάπτυξη θα εκτοξευθεί. Απολύτως ψευδές και οι άνθρωποι που το υποστηρίζουν γνωρίζουν ότι είναι ψέματα. Απλώς κινούνται βάση σχεδίου που έχει εκπονηθεί από τους επικοινωνιολόγους τους. Παρουσιάζουμε δηλαδή ότι η ύφεση θα είναι μικρή για να μην υπάρχουν αντιδράσεις
και σιγά σιγά αναδεικνύεται η πραγματικότητα, ώστε ο καθένας τότε να
αισθάνεται ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Τώρα παρουσιάζουν ότι πλήθος τουριστών θα επισκεφθεί την Ελλάδα σώζοντας την τουριστική οικονομία τάχα, γιατί στην Ελλάδα διαχειριστήκαμε καλά την υγειονομική κρίση. Ουδέν ψευδέστερο τούτου.
Οι κυβερνήσεις της Ευρώπης κατευθύνουν τον κόσμο τους να μη φύγει από την πατρίδα τους.
Το πιο σημαντικό όμως είναι τα ψέματα που λένε για την πρώτη κατοικία.
Από την αρχή της κρίσης οι δανειστές είχαν βάλει συγκεκριμένους όρους, τους οποίους φυσικά είχαν δεχθεί οι μνημονιακές κυβερνήσεις:
την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας
την μείωση του αριθμού των ελευθέρων επαγγελματιών
την μείωση του αριθμού των επιστημόνων
την μείωση του ποσοστού της ιδιοκατοίκησης.
Τα τρία πρώτα ήδη έχουν υλοποιηθεί με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την μετανάστευση των νέων επιστημόνων στο εξωτερικό και το κλείσιμο χιλιάδων καταστημάτων και μικρών επιχειρήσεων. Έμεινε μόνο η ιδιοκατοίκηση.
Στην αρχή της κρίσης που χιλιάδες άνθρωποι ή έχασαν την δουλειά τους ή μειώθηκε ο μισθός τους, υπήρξε αδυναμία να αποπληρώσουν τις δόσεις των στεγαστικών δανείων τους. Οι μεγάλες κινητοποιήσεις εκείνης της εποχής ανάγκασαν την τότε κυβέρνηση Παπανδρέου να ψηφίσει τον νόμο 3869/2010 (νόμος Κατσέλη), που παρά το γεγονός ότι δεν έλυνε το πρόβλημα, οπωσδήποτε έδωσε την δυνατότητα προσωρινής ρύθμισης, μέχρι την τελική δικαστική απόφαση σε χιλιάδες δανειολήπτες και παράλληλα υπήρξε η αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας μέχρι το 2015.
Μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι) και την ανάληψη της υποχρέωσης από την Ελλάδα μείωσης των κόκκινων δανείων, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να επισπεύσει τους πλειστηριασμούς, βρέθηκε όμως αντιμέτωπη με ένα μαζικό κίνημα αντίστασης, που για να το αντιμετωπίσει επιχείρησε να το διασύρει και να το καταστείλει. Με νέους νόμους μετέτρεψε τους πλειστηριασμούς σε ηλεκτρονικούς και με τον Νόμο 4509/2017 κατέστησε την παρακώλυση τους σε ιδιώνυμο έγκλημα με ποινή φυλάκισης, που είχε ως αποτέλεσμα την παραπομπή σε δίκη δεκάδων αγωνιστών μεταξύ των οποίων του Π. Λαφαζάνη και πολλών στελεχών της ΛΑΕ.
Η κυβέρνηση της ΝΔαυστηροποίησε ακόμη περισσότερο το νομικό πλαίσιο, σύμφωνα με το οποίο επιβάλλεται ποινή φυλάκισης όχι μόνο για παρεμπόδιση αλλά και για την παρουσία σε χώρο διεξαγωγής πλειστηριασμών.
Και δεν φτάνει μόνο αυτό, ενώ με πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση προβλέπεται η παραγραφή και η παύση της ποινικής δίωξης για αδικήματα που επιφέρουν ποινή φυλάκισης μέχρι ενός έτους, λόγω διακοπής λειτουργίας των δικαστηρίων, εξαιρείται από την παραγραφή η παρακώλυση των πλειστηριασμών.
Φαίνεται καθαρά ότι ο στόχος είναι η αρπαγή της πρώτης κατοικίας και οι διώξεις εναντίον των αγωνιστών.
Οι ρυθμίσεις της κυβέρνησης για τρίμηνη παράταση της προστασίας (31 Ιουλίου 2020) είναι κοροϊδία, διότι στους ήδη αδυνατούντες να πληρώσουν θα προστεθούν λόγω της νέας οικονομικής κρίσης και χιλιάδες άλλοι.
Είναι εμπαιγμός όμως και εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ομιλεί τώρα για ανάγκη προστασίας της πρώτης κατοικίας και για διώξειςαγωνιστών, ενώ ό ίδιος ξεκίνησε αυτήν την διαδικασία, αλλά και η πρότασή του τώρα, για παράταση της προστασίας μέχρι το τέλος του χρόνου, είναι αστεία, αφού στο τέλος του χρόνου τα οικονομικά προβλήματα των νοικοκυριών θα είναι πολύ μεγαλύτερα.
ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο προσπαθούν να είναι αρεστοί στους δανειστές και στα κερδοσκοπικά funds, ο λαός όμως θα αντισταθεί.
Το δικαίωμα στην στέγη είναι αδιαπραγμάτευτο και θα το υπερασπιστούμε όλοι, όποτε είναι αναγκαίο. Τα σχέδια τους δεν θα περάσουν.
*Η Δέσποινα Σπανού είναι υπεύθυνη Γραφείου Τύπου της Λαϊκής Ενότητας
Σε εξήντα μέτρα περίπου φτάνω στην
κορυφή της Οίτης Τούρλα. Το αρχικό αίσθημα της αδημονίας αντικαταστάθηκε
στην ανάβαση από την περιέργεια, την οποία ξεπέρασε με την σειρά της η
παρατήρηση, για να επικρατήσει τελικά ο Θαυμασμός.
Πίσω μου βλέπω έναν ανθρωποσυρμό να
κινείται σταθερά, με σιγουριά, από τον Αετό την πρώτη κορυφή που είχε
«κατακτήσει»,ως την κορφή της Τούρλας. Την οποία πριν λίγη ώρα, είχαν
«καβαλήσει» οι προπορευόμενοι τραβώντας για την κορφή της Οίτης
Βλιτοτσούμαρο.
Μου νεύουν και μου φωνάζουν από την
πρώτη ομάδα (8 δικών μας) του Ορειβατικού Συλλόγου Άμφισσας, που μαζί με
τον Αντρέα και τα παιδιά του, έχουν «πατήσει» στην κορυφή.
Έχουμε περπατήσει 700 περίπου
συμμετέχοντες, γυναίκες άντρες και παιδιά, στη διαδήλωση διαμαρτυρίας
κατά της εγκατάστασης των Ανεμογεννητριών στην Οίτη, απόσταση 3.800
μέτρων. Από το διάσελο της Πάθενας στα 750 μέτρα υψόμετρο που
συναντηθήκαμε, ως την κορφή της Τούρλας πάνω από τα 1.700 μέτρα.
Έχουν έρθει από την Λαμία, το Νεοχώρι
Υπάτης (πρώτο χωριό ακριβώς κάτω από τις βουνοκορφές), την Υπάτη, τη
Μακρακώμη, το Λιανοκλάδι, από όλα τα μέρη του Δήμου Λαμιέων. Από το
Γαρδίκι, την Καρδίτσα, την Ευρυτανία, την Αθήνα και εμείς από την
Φωκίδα. Στρώμη, Μαυρολιθάρι, Άμφισσα, Ιτέα, Γαλαξίδι. Ο Ορειβατικός της
Άμφισσας είναι στην ομάδα διοργανωτών της πορείας- ανάβασης
διαμαρτυρίας.
Στέκομαι πάνω στο ύψωμα της Τούρλας
και γυρνάω το βλέμμα μου από Ανατολή σε Δύση και από τον Νότο στον
Βορρά, αντικρύζοντας την Θάλασσα από τις Βουνοκορφές των Αρχέγονων
βουνών.
Μπροστά στην πορεία μας ορθώνεται η
κορυφή Πύργος της Οίτης. Μας κρύβει τον Παρνασσό, κι όποιος αποφασίσει
να συνεχίσει να φτάσει ως εκεί (κάποιοι το συζητάνε), θα πατήσει χιόνι
(!) 24 Μάη.
Κι ακολουθεί η Πυραμίδα της Γκιώνας, ο
Κοκκινιάς, ο Κόρακας και η Πυραμίδα στα Βαρδούσια, η Σαράνταινα της
Οξυάς, τα Κοκκάλια, η Καλιακούδα & η Χελιδόνα της Ευρυτανίας, το
Βελούχι του Τυμφρηστού. Πίσω από την πεδιάδα της Ξυνιάδας η θολούρα στον
ορίζοντα που σήκωσε η μεσημεριάτικη ώρα δεν μπορεί να κρύψει τον
επιβλητικό όγκο του Ολύμπου και το όρος ‘Οθρυς προς την Μαγνησία.
Αυτά τα περήφανα βουνά που δεσπόζουν μέσα στο «πανδαιμόνιο της φύσης» οι νέο-άνθρωποι αποφάσισαν να τα ταπεινώσουν.
Σαρώνουν τις βουνοκορφές με
ανεμογεννήτριες και στο όνομα του κέρδους εμπορευματοποιούν ότι υπάρχει,
ότι κινείται, ότι ανασαίνει.
Οι επενδυτές δεν «μένουν σπίτι» και
το αιολικό λόμπυ δουλεύει με φουλ τις μηχανές. Εκσυγχρονίζει την
Περιβαλλοντική Νομοθεσία εν μέσω της καραντίνας για τον Κορονοϊό. Τα
τελευταία 10 χρόνια παρεμβαίνει κάθετα στις κυβερνήσεις της Ν.Δ., των
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και πάλι της Ν.Δ. και καταφέρνει να παρατείνει την ισχύ των
ΑΕΠΟ (Αποφάσεις Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων) για τις ήδη εγκεκριμένες
άδειες, ενώ παράλληλα παίρνει νέες άδειες εγκατάστασης. Ζητάει
επενδύσεις ακόμα και μέσα στην καρδιά των προστατευόμενων περιοχών όπως
οι Natura 2000. Προς διευκόλυνση κι αυτής της απαίτησης, η Κυβέρνηση
συρρικνώνει ή ακόμα και καταργεί «επανασυστήνοντας» τους Φορείς
Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, όπως αυτόν του Παρνασσού πρόσφατα,
δημιουργώντας για τους τύπους κάποια παραρτήματα κατά τόπους.
Φτιάχνοντας ένα νέο Ν.Π.Ι.Δ. το οποίο θα ελέγχει πλήρως το Υπουργείο.
Στην ουσία θα έχει ένα Αθηνοκεντρικό φορέα που θα βρίσκετε μακριά από το
πεδίο του,από την στιγμή μάλιστα που θα εκλείπουν οι προστατευόμενες
περιοχές.
Το καπιταλιστικό μοντέλο οργάνωσης
σήμερα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είτε στο όνομα του εξ ορθολογισμού
και του νοικοκυρέματος της Οικονομίας μέσω της παγκόσμιας οικονομικής
φούσκας που προκάλεσε το ίδιο, είτε στο όνομα της Πανδημίας που κανείς
δεν ξέρει από που μας ήρθε, αλλά στον ορίζοντα αρχίζει να διαφαίνεται
μία φοβερή σύγκρουση τεράστιων οικονομικών συμφερόντων, θα μοιράσει
«ακριβοδίκαια» όπως πάντα το σχέδιο επαναφοράς μας στην κανονικότητα.
Το κόστος των αλλαγών- την εργασία με
την μικρότερη αμοιβή, την ανεργία για όσους «δεν χρειάζονται», την
ανασφάλεια και τους περιορισμούς – θα δώσει απλόχερα στις κυριαρχούμενες
κοινωνικές τάξεις και ομάδες.
Τα κέρδη θα τα «επωμιστούν» και θα
παιδευτούν να τα σηκώσουν οι επενδυτές, οι κυρίαρχοι. Που δεν επιτρέπουν
πια να υπάρχει ούτε υποψία πως κάποια μέρη μπορεί να παραμείνουν
παρθένα και απάτητα. Πως μπορεί να παραμείνει έδαφος και τόπος ως
Αναξιοποίητη πηγή κέρδους.
Το επιχείρημα πως μας δίνεται τώρα η
ευκαιρία να επουλώσουμε τις πληγές μας από την οικονομική κρίση που
βάθυνε περισσότερο ο κορονοϊός, είναι στα σκαριά. Θα το ακούσουμε
σύντομα ως προπομπό ή επωδό ανάλογα με την περίπτωση, κάθε είδους
αναπτυξιακής και επενδυτικής πρότασης.
Εμείς, οι πολλοί και περισσότερο
δοκιμαζόμενοι, πρέπει να κρατήσουμε τα μυαλά μας στην θέση τους. Η
προσπάθεια και η πάλη για το μεροκάματο, για την επιβίωση των
οικογενειών μας, για την Υγεία μας, δεν μπορεί να είναι απέναντι στον
τόπο, δεν πρέπει να ανεχτούμε την καταστροφή του. Η υπεράσπισή του είναι
κοινή και αδιαίρετη με την υπεράσπιση της ζωής μας.
Γι’ αυτό εμείς που χθες μαζευτήκαμε
στα ριζώματα του βουνού και ανεβήκαμε στις κορφές της Οίτης, δώσαμε όρκο
στις νέες γενιές που έρχονται πως θα κρατήσουμε ζωντανό τον τόπο που
μας άφησαν οι πατεράδες και οι παππούδες μας. Για να μπορούν να ζήσουν
κι επόμενοι όπως ζούμε κι εμείς.
Γιατί ο«κοπανιστός αέρας» που θα μας
χρεώσουν οι ανεμογεννήτριες σε ενέργεια ηλεκτροπράσινη, (πόση
χρειαζόμαστε άραγε; ) δεν αρκεί από μόνος του να μας ζήσει.
Χρειαζόμαστε τα λιβάδια που θα
καταπατήσουν, τα κοπάδια που αναγκαστικά θα διώξουν, μαζί με όλα τα άλλα
τα πολύ «μικρά» και «ασήμαντα» που θα διαλύσουν στον χρόνο, για μια
Ισορροπημένη και Καλή Ζωή.
Να μην πληρώσουν το λογαριασμό πάλι οι δυνάμεις της εργασίας
Η περίοδος της πανδημίας αξιοποιήθηκε
από τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις – και από την κυβέρνηση Μητσοτάκη –
για να λαμβάνονται – εκτός από αναγκαία μέτρα περιορισμού διάδοσης της
πανδημίας – και αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα με στόχο να παραμείνουν
και μετά.
Η κυβέρνηση δεν αξιοποίησε το χρόνο της καραντίνας για ουσιαστική
ενίσχυση του ΕΣΥ. Δημιούργησε λίγες ΜΕΘ κι από αυτές τις μισές με δωρεές
ιδιωτών, έκανε λίγες προσλήψεις και από αυτές πολύ λίγες μόνιμου
προσωπικού και διέθεσε πολύ λίγα από τον κρατικό προϋπολογισμό για την
ενίσχυση της έτσι κι αλλιώς πενιχρής χρηματοδότησης του δημόσιου τομέα
υγείας. Ταυτόχρονα αξιοποίησε την πανδημία για μία νέα επίθεση στα
εργασιακά δικαιώματα και για χαριστικές ρυθμίσεις σε μεγάλα ιδιωτικά
συμφέροντα.
Το 3ο πακέτο Μέτρων, που παρουσίασε ο Πρωθυπουργός, περιλαμβάνει
γενικευμένη επέκταση της ελαστικής εργασίας και μειώσεις μισθών στους
εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, δεν περιέχει κανένα αναπτυξιακό
επενδυτικό σχέδιο, όταν προβλέπεται ύφεση μέχρι και 12% και επίσημη
ανεργία μέχρι 30%. Επομένως, προσεχώς θα έχουμε μία μεγάλη καταιγίδα
απολύσεων, περικοπής μισθών, ελαστικής απασχόλησης και μαζικής
φτωχοποίησης, πρωτοφανή για τη χώρα μας, ακόμα και με μέτρο σύγκρισης τα
πιο σκληρά μνημονιακά χρόνια.
Οι μειώσεις μισθών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα θα συμπαρασύρουν
σε αντίστοιχες μειώσεις και στον δημόσιο τομέα, μειώνουν δραστικά τα
έσοδα του δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων. Η παραγωγική βάση της
χώρας δέχεται κι άλλα πλήγματα, μετά από αυτά των μνημονίων.
Η περίοδος μετά την πανδημία του κορωνοϊού, εάν δεν συντελεστεί στη χώρα
μας και στον κόσμο μία μεγάλη αντινεοφιλελεύθερη προοδευτική ανατροπή,
μπορεί να είναι χειρότερη κι από αυτή που βίωσαν οι λαοί στη μεγάλη
κρίση το 1929.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ασκεί αποσπασματική κριτική σε δευτερεύουσες πλευρές της
κυβερνητικής πολιτικής, χωρίς να αμφισβητεί το περιεχόμενο και την
κατεύθυνση της. Η επιμονή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να τον μετατρέψει σε
νέο ΠΑΣΟΚ ολοκληρώνει τη συστημική μετάλλαξή του. Οριστικοποιεί το
διαζύγιό του με την Αριστερά. Ένα διαζύγιο, που έτσι κι αλλιώς είχε
πάρει απ’ αυτή τον Αύγουστο του 2015, όταν ψήφισε το 3ο μνημόνιο,
μετατρέποντας το περήφανο δημοψηφισματικό ΟΧΙ του λαού στα μνημόνια σε
ταπεινωτικό ΝΑΙ.
Το διάστημα της πανδημίας τα ιδεολογήματα του νεοφιλελευθερισμού και της
ελεύθερης αγοράς, που μπορεί να ρυθμίζει τα πάντα, του άκρατου
ατομισμού, του περιορισμού του κράτους και των ιδιωτικοποιήσεων,
δέχτηκαν ισχυρή αμφισβήτηση.
Ωστόσο ο νεοφιλελευθερισμός δεν ανατράπηκε, γιατί αυτό δεν μπορεί να το
κάνει ένας ιός, αλλά μόνο οι λαοί, όταν βέβαια αγωνίζονται γι αυτό το
σκοπό και όταν υπάρχουν πολιτικές πρωτοπορίες και πλατειά κοινωνικά και
πολιτικά μέτωπα, που αναλαμβάνουν να προωθήσουν ένα τέτοιο σχέδιο.
Οι δυνάμεις της Αριστεράς μπορούν να βοηθήσουν το λαό εν μέσω
υγειονομικής και οικονομικής κρίσης. εάν κατανοήσουν τις πραγματικές
ανάγκες του και αγωνιστούν για την οικονομική ανακούφιση και την
επιβίωσή του, συνδυάζοντας τη διεκδίκηση άμεσων μέτρων στήριξής του με
την προβολή μίας εναλλακτικής πρότασης θετικής διεξόδου, σε αντιπαράθεση
με τη λιτότητα και τον ευρωμονόδρομο.
Ενός οικονομικού, παραγωγικού και κοινωνικού προτύπου, ριζικά
διαφορετικού από το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα, που γεννά τις κρίσεις και
γιγαντώνει τις κοινωνικές αδικίες. Ενός φιλολαϊκού, ριζοσπαστικού αλλά
και ρεαλιστικού και εφαρμόσιμου προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης
κι ανάπτυξης, που θα στηρίζει τους μισθούς, τις συντάξεις, τα λαϊκά
εισοδήματα, τις θέσεις εργασίας, τη δημόσια υγεία, παιδεία, πρόνοια, που
στο επίκεντρό του θα έχει την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.
Για μία τέτοια ελπιδοφόρα εξέλιξη χρειάζεται να ενταθούν οι κοινωνικοί
αγώνες και να υπάρξει ένα ευρύτατο μέτωπο υπεράσπισης των λαϊκών
συμφερόντων από αριστερές και προοδευτικές, δημοκρατικές αντισυστημικές
δυνάμεις. Κυρίως, να προχωρήσει η κοινή δράση και συνεργασία όλων των
δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Δεν υπάρχει χρόνος για καθυστέρηση. Η έκταση της νέας οικονομικής κρίσης
και η δύναμη ισχύος της επίθεσης στον κόσμο της εργασίας, που θα είναι
πρωτοφανής, θα προκαλέσουν κοινωνικές αντιστάσεις και εκρήξεις, που δεν
πρέπει ν’ αφήσουμε ακροδεξιές, οπισθοδρομικές και φασιστικές δυνάμεις ν’
αξιοποιήσουν πολιτικά
Δημήτρης Στρατούλης
στέλεχος ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
π. Βουλευτής και Υπουργός
Αλληλεγγύη στους Τούρκους Δικηγόρους του Νομικού Γραφείου του Λαού
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αλληλεγγύη στους Τούρκους Δικηγόρους του Νομικού Γραφείου του Λαού
Η Λαϊκή Ενότητα εκφράζει την βαθειά
αλληλεγγύη της στους Τούρκους Δικηγόρους του Νομικού Γραφείου του
Λαού, Ebru Timtik και Aytaç Ünsal που πραγματοποιούν απεργία πείνας
στις τουρκικές φυλακές διεκδικώντας μια δίκαιη δίκη και κινδυνεύουν να
έχουν σύντομα την ίδια κατάληξη με τους μουσικούς του συγκροτήματος Grup
Yorum, Helin Bölek, İbrahim Gökçek και Mustafa Koçak, οι οποίοι
αφέθηκαν να πεθάνουν – στην πραγματικότητα δολοφονήθηκαν – από το
καθεστώς Ερντογάν και έπεσαν μάρτυρες στον αγώνα για το
στοιχειώδες δικαίωμα να τραγουδούν ελεύθεροι. Μαζί τους απεργούν και οι
πολιτικοί κρατούμενοι Didem Akman και Özgür Karakaya, συνεχίζοντας τον
αγώνα που ξεκίνησαν τα μέλη του Grup Yorum για τον τερματισμό των
πολιτικών διώξεων και δημοκρατικά δικαιώματα στην χώρα τους.
Οι δικηγόροι Ebru Timtik και Aytaç
Ünsal, των οποίων η υπόθεση εκκρεμεί στον τουρκικό Άρειο Πάγο,
κατηγορήθηκαν ως μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης με μόνο «τεκμήριο» τη
συμμετοχή τους στο Νομικό Γραφείο του Λαού. Εκτίουν πολυετείς ποινές
κάθειρξης επειδή μετέτρεψαν το επάγγελμα τους σε λειτούργημα και
στάθηκαν δίπλα στις αμέτρητες χιλιάδες διωκόμενους από το καθεστώς
Ερντογάν. Οι ποινές τους τούς επιβλήθηκαν αυθαίρετα, χωρίς στοιχεία, με
πλήρη παραβίαση των δικαιωμάτων τους ως κατηγορούμενοι.
Το καθεστώς Ερντογάν έχει εξαπολύσει ένα
πρωτοφανές κύμα διώξεων σε βάρος όλων των πολιτικών του αντιπάλων,
φυλακίζοντας αυθαίρετα ακόμα και επικεφαλής ή βουλευτές αριστερών
κοινοβουλευτικών κομμάτων, την ίδια ώρα που έχει εμπλακεί σε επιθετικούς
πολέμους και ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς σε βάρος των Κούρδων,
γειτονικών του λαών, αλλά και στην Λιβύη. Η αλληλεγγύη μας στους
απεργούς πείνας είναι ταυτόχρονα και αλληλεγγύη στον τουρκικό λαό που
αγωνίζεται ενάντια στις πολιτικές του καθεστώτος Ερντογάν.
Στηρίζουμε το κάλεσμα σε
συγκέντρωση διαμαρτυρίας στα Προπύλαια και πορεία προς την τουρκική
πρεσβεία που διοργανώνει η Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς
Κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν, την Τρίτη 26/5, 18.00 και
υιοθετούμε τα αιτήματα τους:
– Να αφεθούν ελεύθεροι οι Δικηγόροι του Λαού.
– Να σταματήσουν οι πολιτικές διώξεις
και να ακυρωθούν οι άδικες ποινές που επιβλήθηκαν ως αποτέλεσμα
πολιτικών σκοπιμοτήτων και εκδικητικών και εκφοβιστικών δικών. Να
τερματιστούν οι καταδίκες με επίκληση μυστικών μαρτύρων που ματαιώνουν
το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη.
– Να γίνουν άμεσα δεκτά τα αιτήματα του Grup Yorum.
Η Κυβέρνηση και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη είναι υπόλογοι για τη ζωή του Βασίλη
Με μία δραματική δήλωση της 24/5/2020, ο Βασίλης Δημάκης ανακοίνωσε ότι διακόπτει κάθε τροφή, νερό και επικοινωνία.
Αυτός ο νέος άνθρωπος δεν έχει πια
κανένα άλλο όπλο να παλέψει απέναντι στον εμπαιγμό του από την Πολιτεία
παρά το ύστατο, την ίδια του τη ζωή.
Ο Βασίλης Δημάκης, κρατούμενος φοιτητής
στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της Σχολής
Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ΕΚΠΑ, ξεκίνησε έναν γιγαντιαίο
αγώνα για το δικαίωμα του ίδιου, αλλά και όλων των κρατουμένων στην
εκπαίδευση, όταν τον Απρίλιο μετήχθη παράνομα, με προσωπική απόφαση της
Γενικής Γραμματέως Αντεγκληματικής Πολιτικής Σοφίας Νικολάου, από τις
φυλακές Κορυδαλλού στις φυλακές Γρεβενών. Η μεταγωγή του ήταν μια
εκδικητική κίνηση γιατί συμμετείχε ως εκπρόσωπος των κρατούμενων στις
ειρηνικές κινητοποιήσεις για την αποσυμφόρηση των φυλακών εν μέσω
πανδημίας COVID-19.
Από τις 8/5, όταν μετά από ένα μεγάλο
κύμα αλληλεγγύης χιλιάδων πολιτών και φορέων αποφασίστηκε η μεταγωγή του
πίσω στις φυλακές Κορυδαλλού, και μέχρι σήμερα, καμία από τις
δεσμεύσεις της Πολιτείας δεν έχει υλοποιηθεί. Αντίθετα συνεχίζεται ο
εμπαιγμός του Βασίλη. Αντί να οδηγηθεί στο κελί του στην Δ’ Πτέρυγα,
απομονώθηκε και οδηγήθηκε στην ειδική πτέρυγα των κρατούμενων για
τρομοκρατία στο υπόγειο των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού. Παρόλες τις
υποσχέσεις, ο Βασίλης παραμένει κλεισμένος στο υπόγειο των γυναικείων
φυλακών Κορυδαλλού ακόμη και μετά την λήξη της 14ήμερης καραντίνας,
χωρίς να του παρέχεται δυνατότητα συμμετοχής στην εκπαιδευτική
διαδικασία, χωρίς πρόσβαση σε υπολογιστή για τα μαθήματά του.
Η Λαϊκή Ενότητα δηλώνει την αμέριστη
συμπαράστασή της στον αγώνα του Βασίλη Δημάκη για το αναφαίρετο δικαίωμά
του στην εκπαίδευση και ενάντια στις εκδικητικές αυθαιρεσίες των
υπευθύνων της Γενικής Γραμματείας Αντεγκληματικής Πολιτικής και του
Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.
Ο Βασίλης, έχοντας ήδη έναν ιδιαίτερα
εξασθενημένο οργανισμό, δίνει τώρα την ύστατη μάχη για την αξιοπρέπεια
και τα δικαιώματά του.
Υπό την άμεση απειλή διάλυσης της Ένωσης, η Κομισιόν σπάει παραδοσιακά ταμπού, αλλά ο δρόμος παραμένει αβέβαιος
Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Το σχέδιο που παρουσίασε την Τετάρτη, 27
Μαίου, η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντε Λάιεν για την
αντιμετώπιση της τρομερής οικονομικής και κοινωνικής ύφεσης στις χώρες-
μέλη της ΕΕ λόγω κορωνοϊού συνιστά ένα φιλόδοξο, για τα μέχρι τώρα
δεδομένα της Ένωσης, εγχείρημα. Το συνολικό πακέτο, υπό τον τίτλο «Next
Generation EU», προβλέπει τη διάθεση 750 δισ ευρώ, εκ των οποίων τα 500
θα είναι επιχορηγήσεις και τα 250 δάνεια. Αν συνυπολογίσουμε τα
προγράμματα (SURE κ.α.) ύψους 540 δισ ευρώ που ανακοινώθηκαν στις 9
Απριλίου, η ΕΕ ρίχνει στο τραπέζι έκτακτη στήριξη 1,290 τρισ ευρώ, ποσό
που εξακολουθεί να υπολείπεται σημαντικά των ανάλογων προγραμμάτων ΗΠΑ
και Ιαπωνίας, αλλά δεν παύει να αποτελεί σημαντική ανάσα.
Πέραν της ποσοτικής πλευράς, η πρόταση
της Κομισιόν, η οποία στηρίζεται στην πρόσφατη συμφωνία Μακρόν- Μέρκελ,
σπάει δύο παραδοσιακά ταμπού. Για πρώτη φορά εισάγεται, έστω και ad hoc,
κοινός δανεισμός των 27 και επίσης για πρώτη φορά η Ένωση στηρίζεται σε
δαπάνες και επενδύσεις μέσω ελλειμμάτων (κάτι που μέχρι χθες θα
αποτελούσε ανάθεμα, μιας και στην υπαρκτή ΕΕ, όχι μόνο ο Μαρξ, αλλά και ο
Κέινς τελούν υπό παρανομία). Εν ολίγοις, σε αντίθεση με το γνωστό
σλόγκαν του κ. Μητσοτάκη, οι Ευρωπαίοι δέχονται, έστω και με κλειστή τη
μύτη, ότι τα περιφρονημένα λεφτόδεντρα κάποιες φορές είναι η μόνη λύση.
Τα 750 δισ του προγράμματος θα αντληθούν
από την Κομισιόν μέσω ομολόγων τα οποία θα εκδώσει η ίδια και θα έχουν
διάρκεια μέχρι και 30 χρόνια, ενώ η αποπληρωμή τους θα αρχίσει από το
2028 και τα επιτόκια θα είναι μικρά. Οι χώρες που κυρίως θα ωφεληθούν,
σύμφωνα με τα (όχι επίσημα και όχι επιβεβαιωμένα) στοιχεία που έχουν
διαρρεύσει είναι η Ιταλία (172,7 δισ), η Ισπανία (140,4) και η Πολωνία
(63,8). Στους ωφελημένους θα είναι και η Ελλάδα, καθώς αναμένεται να
εισπράξει 22,5 δισ σε επιχορηγήσεις και άλλα 9,4 σε δάνεια, ποσά που
αντιστοιχούν αθροιστικά στο ένα έκτο του ΑΕΠ του 2019 – πολύ περισσότερα
από όσα ήλπιζε η ελληνική κυβέρνηση. Μόνο τα δάνεια, και όχι οι
επιχορηγήσεις, θα βαρύνουν τους εθνικούς προϋπολογισμούς. Η αποπληρωμή
των δανείων της Κομισιόν θα γίνει μέσω του κοινοτικού προϋπολογισμού,
δηλαδή θα επιβαρύνει κυρίως τους καθαρούς χρηματοδότες της Ένωσης, με
πρώτη τη Γερμανία. Επομένως το πακέτο της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, αν
δεν σπάει, τουλάχιστον διαβρώνει και ένα άλλο, μεγάλο ταμπού, εκείνο της
Ένωσης μεταβίβασης πόρων (transfer union).
Είναι προφανές ότι οι κυρίαρχοι κύκλοι
της ΕΕ και των μεγάλων δυνάμεων που την στηρίζουν συνειδητοποίησαν, έστω
και καθυστερημένα, ότι η τραγικά ανεπαρκής απάντηση των πρώτων μηνών
στην κρίση του Covid- 19, εγκυμονούσε άμεσους κινδύνους διάσπασης ή και
διάλυσης της ΕΕ. Έχοντας ήδη ακρωτηριαστεί από το Brexit και απειλούμενη
να περιθωριοποιηθεί από το ανταγωνιστικό δίπολο ΗΠΑ – Κίνας, η Ευρώπη
των 27 ήταν αναγκασμένη να υιοθετήσει αντισυμβατικά μέτρα. Το πακέτο της
Κομισιόν είναι πάνω απ’ όλα και πριν απ’ όλα σχέδιο διάσωσης της ίδιας
της ΕΕ. Ανάγκα και θεοί πείθονται.
Ωστόσο οι ανακοινώσεις της Κομισιόν δεν
δικαιολογούν καθόλου τις θριαμβολογίες της ελληνικής κυβέρνησης και των
περισσότερων συστημικών ΜΜΕ. Πρώτα απ’όλα γιατί δεν είναι βέβαιο ότι το
εν λόγω πακέτο θα εφαρμοστεί στην έκταση και τη μορφή που έχει αυτή τη
στιγμή, ούτε είναι σαφές το πότε θα γίνουν διαθέσιμα τα κονδύλια.
Η διαδικασία έγκρισής του είναι
χρονοβόρα και αμφίβολη. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα εξετάσει το πακέτο της
Κομισιόν στις 16 Ιουνίου, ενώ η περίφημη «ομάδα των τεσσάρων»
(Ολλανδία, Αυστρία, Σουηδία, Φινλανδία) έχει ήδη τοποθετηθεί αρνητικά
και θα προσπαθήσει να το συρρικνώσει ή/και να επιβάλει Δρακόντειους
όρους (βλέπε Μνημόνια) στις χώρες που θα επωφεληθούν. Μέρκελ και φον
ντερ Λάιεν δήλωσαν, άλλωστε, ότι το σχέδιο που ανακοινώθηκε δεν είναι η
τελική λύση, αλλά η βάση εκκίνησης της διαπραγμάτευσης. Στη συνέχεια, το
σχέδιο στο οποίο θα καταλήξουν οι 27 πρέπει να εγκριθεί από όλα τα
εθνικά κοινοβούλια, όπως και από το ευρωπαϊκό.
Στο πιο αισιόδοξο σενάριο, ο βασικός
όγκος του προγράμματος θα αρχίσει να υλοποιείται από 1/1/2020 (μόνο 11
δισ θα είναι διαθέσιμα από τον Σεπτέμβριο), ενώ μέχρι τότε επιχειρήσεις
θα συνεχίσουν να κλείνουν και εργαζόμενοι να χάνουν τη δουλειά ή μεγάλο
μέρος του μισθού τους. Η ίδια η Κομισιόν προβλέπει ότι η Ελλάδα θα είναι
η χώρα που θα πληγεί σκληρότερα από όλες, λόγω του ειδικού βάρους των
μικρομεσαίων επιχειρήσεων και του τουρισμού, ο οποίος αναμένεται να
συρρικνωθεί κατά 70% στο δεύτερο τρίμηνο του χρόνου.
Επιπλέον, το σχέδιο «Next Generation EU»
έχει πολλές γκρίζες ζώνες – σοβαρά, αδιευκρίνιστα ζητήματα που θα
αποτελέσουν πεδίο σκληρής διαπραγμάτευσης και αντιπαράθεσης. Όπως μας
είχε προϊδεάσει η κοινή διακήρυξη Μακρόν – Μέρκελ, το σχέδιο της φον
ντερ Λάιεν αναφέρει ότι οι επιδοτήσεις και τα δάνεια θα προορίζονται για
«χώρες, περιφέρειες και τομείς της οικονομίας» που έχουν πληγεί κατ’
εξοχήν από την κρίση. Το πώς θα γίνει η διανομή των κονδυλίων δεν είναι
καθόλου σαφές. Σε ότι αφορά τους τομείς, ευρωπαϊκά μέσα αναφέρουν ότι θα
ενισχυθούν κυρίως η αεροπορική βιομηχανία, η αυτοκινητοβιομηχανία και ο
τουρισμός, κάτι που σημαίνει ότι θα ευνοηθούν κατ’ εξοχήν οι «εθνικοί
πρωταθλητές» Γερμανίας και Γαλλίας, αν και η Ελλάδα λόγω τουρισμού
επίσης έχει να ελπίζει.
Σε κάθε περίπτωση, τόσο οι επιχορηγήσεις
όσο και τα δάνεια δεν θα δίνονται στα εθνικά κράτη με την ελευθερία να
τα χρησιμοποιήσουν όπως τα ίδια θα αποφασίσουν. Ο κύριος πυλώνας του
προγράμματος είναι το Εργαλείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (RRF), το
οποίο προβλέπεται να διαθέσει 310 δισ σε επιχορηγήσεις και 250 σε
δάνεια. Για να ωφεληθεί ένα κράτος- μέλος από το RRF, θα πρέπει να
καταθέσει «συγκεκριμένα σχέδια δημοσίων επενδύσεων και συνοδευτικών
μεταρρυθμίσεων», οι οποίες θα εγγυώνται την «ανθεκτικότητα» της εθνικής
οικονομίας. Αυτά τα προγράμματα και αυτές οι «μεταρρυθμίσεις» θα πρέπει
να εγκριθούν ΚΑΙ από την Κομισιόν ΚΑΙ από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για να
εκταμιευθούν τα αντίστοιχα ποσά. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς πολύ
καχύποπτος για να υποθέσει ότι αυτή η διαδικασία θα χρησιμοποιηθεί για
την επιβολή αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων μνημονιακής κοπής στα πιο ευάλωτα
κράτη. Νέα φορολογικά βάρη απειλεί να φέρει και η άντληση νέων εσόδων
του κοινοτικού προϋπολογισμού ώστε να αποπληρωθούν τα δάνεια της
Κομισιόν. Οι ιδέες που έριξε στο τραπέζι η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν
(φορολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων της ψηφιακής σφαίρας, διεύρυνση της
εμπορίας άνθρακα, πράσινοι φόροι κλπ) είναι μια ακόμη, μεγάλη γκρίζα
ζώνη του σχεδίου της.
Εν ολίγοις, το σχέδιο της Κομισιόν είναι
μια φιλόδοξη, αλλά και αβέβαιη προσπάθεια διάσωσης της ίδιας της ΕΕ και
των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων της. Το αν, πότε και πόσο θα
ωφεληθούν οι εργαζόμενοι της Ελλάδας και των άλλων πληττόμενων χωρών, θα
αποτελέσει αντικείμενο σκληρής κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης.
Ας μην ξεχνάμε ότι και το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα SURE για την
αντιμετώπιση της ενδημικής, πλέον, ανεργίας ήδη χρησιμοποιείται ως
εργαλείο για την προώθηση της μερικής απασχόλησης και του ακρωτηριασμού
των μισθών.
Τις μέρες αυτές χιλιάδες συνταξιούχοι
είδαν μειώσεις στη σύνταξή τους. Τόσο η κυβέρνηση όσο και πολλοί άλλοι
απέδωσαν τη μείωση σε αυξημένη παρακράτηση φόρου, στην αναδρομική
καταβολή του 0,20 € το μήνα για τις συνταξιουχικές οργανώσεις και σε
παρακράτηση 5 € από προηγούμενες ρυθμίσεις που δεν είχαν εφαρμοστεί.
Όλα τα παραπάνω μπορεί να υπάρχουν. Ο βασικότερος όμως λόγος είναι άλλος και δεν αναδεικνύεται.
Η κυβέρνηση με τον τελευταίο ασφαλιστικό
νόμο κατάργησε τις αντισυνταγματικές ρυθμίσεις του νόμου Κατρούγκαλου
σε ότι αφορά τις μειώσεις στις συντάξεις εκείνες που το άθροισμα κύριας
και επικουρικής ήταν πάνω από 1.300 €. Η κυβέρνηση μιλάει για μέση
αύξηση 108 € στις επικουρικές συντάξεις σε περισσότερους από 250.000
συνταξιούχους και ότι θα υπάρξουν κάποιοι που θα δουν αυξήσεις μέχρι και
295 €.
Αυτό που αποκρύπτεται είναι ότι η
κυβέρνηση κατάργησε μεν την αντισυνταγματική ρύθμιση Κατρούγκαλου,
επανάφερε όμως τις συντάξεις κύριες και επικουρικές εκεί που ήταν στις
31/12/2014. Με τον τρόπο αυτό επανέφερε άλλες κρατήσεις σε κύριες και
επικουρικές συντάξεις που είχε βάλει η κυβέρνηση της ΝΔ το 2012 και
κρίθηκαν από το ΣτΕ αντισυνταγματικές το 2015. Έτσι από τη μια μεριά
δίνει αυξήσεις καταργώντας την αντισυνταγματική ρύθμιση Κατρούγκαλου και
από την άλλη επαναφέρει με άλλο τρόπο μειώσεις σε κύριες και
επικουρικές.
Η μόνη κατηγορία που θα δει μεγάλη
αύξηση στις επικουρικές συντάξεις είναι η κατηγορία εκείνη στην οποία το
2016 έγιναν αυθαίρετα και εκτός νομοθεσίας οριζόντιες μειώσεις ύψους
περίπου 47%.
*Ο Γιάννης Δούκας είναι μέλος της Π.Γ. της Λαϊκής Ενότητας
Η πανδημία επιταχύνει την τηλεργασία και την παρακολούθηση, θρέφοντας το αναδυόμενο στρατιωτικό- ψηφιακό σύμπλεγμα
Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
Το τελευταίο μου βιβλίο Άνθρωποι και Ρομπότ: Οι προκλήσεις της τεχνητής νοημοσύνης (Λιβάνης,
2020) είχε την ατυχία να κυκλοφορήσει μόλις τρεις εβδομάδες πριν από το
lockdown. Θέλω να πιστεύω, όμως, ότι τα θέματα που θίγει (τηλε-
εργασία, αυτοματοποίηση, καπιταλισμός της πλατφόρμας, τεχνητή νοημοσύνη
στην Ιατρική, γενικευμένη παρακολούθηση, σύγκρουση ΗΠΑ- Κίνας στο πεδίο
των νέων τεχνολογιών κ.α.) είναι ακόμη περισσότερο επίκαιρα σήμερα από
την προ- κορωνοϊού εποχή. Όπως συνέβη σε άλλους τομείς της οικονομίας,
της γεωπολιτικής και του πολιτισμού, η πανδημία δεν δημιούργησε μια νέα
πραγματικότητα εκ του μηδενός, αλλά έδρασε ως ισχυρός επιταχυντής τάσεων
ιστορικών διαστάσεων, οι οποίες ήδη βρίσκονταν σε εξέλιξη.
Καθώς τα περιοριστικά μέτρα για την
αντιμετώπιση της πανδημίας βύθιζαν την παγκόσμια οικονομία σε μια
τρομερή ύφεση, με απότομη εκτίναξη της ανεργίας και της φτώχειας, οι
γίγαντες του κυβερνοχώρου όχι μόνο δεν υφίσταντο ζημιές, αλλά αποκόμιζαν
εντυπωσιακά οφέλη, σε χρήμα και ισχύ. Ο Τζεφ Μπέζος, αφεντικό της
Amazon και πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο ήδη προ κορωνοϊού, είδε την
προσωπική του περιουσία να αυξάνεται κατά 24 δισ (δισ!) δολάρια στους
δύο πρώτους μήνες του lockdown. Κυρίαρχη στο διαδικτυακό εμπόριο (μαζί
με την κινεζική Alibaba), η Amazon διόγκωσε θεαματικά τον τζίρο της στις
συνθήκες του Μεγάλου Εγκλεισμού, σε σημείο που, για να καλύψει την
αυξημένη ζήτηση, προσέλαβε 178.000 εργάτες τη στιγμή που στην Αμερική
και σε διεθνή κλίμακα οι θέσεις εργασίας αποδεκατίζονταν κατά δεκάδες
εκατομμυρίων[1].
Στις 29 Απριλίου, η Ford ανακοίνωσε ότι
θα έκλεινε το δεύτερο τρίμηνο του χρόνου με αστρονομικές ζημιές πέντε
δισ δολαρίων, ενώ η Boeing αιμορραγούσε ακατάσχετα, χάνοντας 4,7 δισ
κάθε τρίμηνο. Την ίδια στιγμή, ο όμιλος Alphabet με ναυαρχίδα την Google
έκανε γνωστό ότι ο τζίρος αυξήθηκε κατά 13% σε σύγκριση με το πρώτο
τρίμηνο του 2019, ενώ τα κέρδη του έφτασαν τα επτά δισ δολάρια. Ακόμη
καλύτερα εξελίσσονταν τα πράγματα για τη Microsoft, καθώς τα κέρδη της
στο ίδιο τρίμηνο έφτασαν τα 10, 8 δισ. Συνολικά οι πέντε της GAFAM
(Google, Apple, Facebook, Amazon, Mircosoft) έφτασαν να αντιπροσωπεύουν
το 20% της αξίας των 500 μεγαλύτερων αμερικανικών επιχειρήσεων, που
περιλαμβάνονται στον χρηματιστηριακό δείκτη S&P 500[2].
Τεράστια ώθηση από τον κατ’ οίκον εγκλεισμό πήραν οι ψυχαγωγικές
πλατφόρμες streaming, όπως η Neflix, που απέκτησε 16 εκατομμύρια νέους
συνδρομητές στο πρώτο τρίμηνο, αλλά και οι πλατφόρμες τηλεδιασκέψεων,
σαν την νεοφυή Zoom.
Το νέο Σύμπλεγμα
Μια από τις σημαντικότερες εξελίξεις
στις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα ήταν η ανάδυση ενός
Στρατιωτικού- Ψηφιακού Συμπλέγματος (κατ’ αναλογία προς το Στρατιωτικό-
Βιομηχανικό Σύμπλεγμα επί Ψυχρού Πολέμου) μέσα από τη στενή διαπλοκή
κυβερνήσεων και ψηφιακών κολοσσών, με καταλύτες τον “πόλεμο κατά της
τρομοκρατίας” μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και την εμφάνιση των
smartphones, λίγα χρόνια αργότερα[3]. Η πανδημία του Covid- 19 επιτάχυνε αυτή την άκρως επικίνδυνη, για τις ελευθερίες και την αυτονομία των πολιτών, τάση.
Στις 6 Μαίου, ο Δημοκρατικός κυβερνήτης
Νέας Υόρκης Άντριου Κουόμο έδωσε συνέντευξη Τύπου έχοντας στο πλευρό του
τον Έρικ Σμιντ, πρώην εκτελεστικό διευθυντή της Google, ο οποίος
εξακολουθεί να κατέχει μετοχές αξίας 5,5 δισ δολαρίων στον όμιλο
Alphabet, ενώ ταυτόχρονα προεδρεύει επιτροπής του υπουργείου Άμυνας που
ασχολείται με τις πιο πρωτοποριακές τεχνολογικές έρευνες του Πενταγώνου.
Στη συνέντευξη Τύπου ανακοινώθηκε ότι ο Σμιντ θα τεθεί επικεφαλής
ομάδας εργασίας με αντικείμενο την ανάπλαση της Νέας Υόρκης στη μετά την
πανδημία εποχή, με βασικές προτεραιότητες την τηλε- ιατρική, την τηλε-
εκπαίδευση και τη βελτίωση των ευρυζωνικών δικτύων. Μία ημέρα νωρίτερα, ο
Κουόμο είχε κλείσει ανάλογη συμφωνία με το Ίδρυμα Γκέιτς, του αφεντικού
της Microsoft και της συζύγου του.
Με άρθρο της στη βρετανική εφημερίδα Guardian,
η γνωστή δημοσιογράφος, συγγραφέας και ακτιβίστρια Ναόμι Κλάιν εξέφραζε
τη ανησυχία της για το όραμα των “έξυπνων πόλεων με λιγότερους
καθηγητές, λιγότερους γιατρούς, λιγότερους οδηγούς”, όπου σχεδόν τα
πάντα θα διευθετούνται χωρίς φυσική επαφή των ανθρώπων, μέσα από το
διαδίκτυο. Η συγγραφέας του παγκόσμιου μπεστ σέλερ Το Δόγμα του Σοκ[4],
κάνει λόγο για “ένα καινούργιο δόγμα σοκ της πανδημίας” που οδηγεί σε
ένα “New Deal της Οθόνης” καθώς η έκτακτη συνθήκη του εγκλεισμού
αξιοποιείται ως ένα τεράστιο κοινωνικό εργαστήριο για ένα παντοτινό και
εξαιρετικά κερδοφόρο “ανέπαφο” μέλλον[5].
“Πρόκειται για ένα μέλλον στο οποίο τα σπίτια μας δεν θα είναι ποτέ
ξανά αποκλειστικά προσωπικοί χώροι, αλλά θα λειτουργούν παράλληλα, μέσω
της ψηφιακής διασύνδεσης υψηλής ταχύτητας, ως χώροι εργασίας, σχολεία,
ιατρεία, γυμναστήρια, ενδεχομένως και φυλακές… Ένα μέλλον όπου κάθε μας
κίνηση, κάθε μας λέξη και κάθε μας σχέση θα είναι ανιχνεύσιμη και
εκμεταλλεύσιμη ως πληροφορία από ένα σύστημα που θα έχει προκύψει από
μια άνευ προηγουμένου διαπλοκή ανάμεσα στο κράτος και στους γίγαντες της
ψηφιακής τεχνολογίας”[6].
Οι ελευθερίες σε αναστολή
«Γενικευμένος κατ’ οίκον περιορισμός,
απαγόρευση δημοσίων συναθροίσεων, drones πάνω από τα πάρκα. Ποτέ σε
καιρό ειρήνης οι δημοκρατίες δεν γνώρισαν παρόμοιες στρεβλώσεις στα
θεμέλιά τους: τις ελευθερίες των πολιτών. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί
πριν από λίγες εβδομάδες ότι η Ευρώπη θα βυθιζόταν σε μια ατμόσφαιρα
άξια ενός Τζορτζ Όργουελ και ότι, επιπλέον, αυτή η κατάσταση πραγμάτων
θα γινόταν σε μεγάλο βαθμό αποδεκτή;
(…) Οφείλουμε να αναρωτηθούμε τι κόσμος
μας περιμένει αύριο κι αν υπάρχει κίνδυνος να γίνουν στοιχεία της
καθημερινότητας τα μέτρα έκτακτης ανάγκης, τα οποία δεν μπορούν να
νομιμοποιηθούν παρά μόνο ως προσωρινά. Οι εμπειρίες του παρελθόντος
δικαιολογούν την ανησυχία. Από τη στιγμή που επιβάλλονται περιορισμοί,
δύσκολα ο νομοθέτης αποφασίζει να τους αναθεωρήσει προς όφελος πιο
φιλελεύθερων ρυθμίσεων»[7].
Τα παραπάνω αποσπάσματα δεν προέρχονται
από τοποθέτηση αριστερού κόμματος ή οργάνωσης για την προστασία των
πολιτικών ελευθεριών, αλλά από κύριο άρθρο της γαλλικής LeMonde, μιας
συστημικής εφημερίδας, η οποία δεν μπορεί να κατηγορηθεί για
αντικαπιταλιστικό μένος. Ο κίνδυνος να μονιμοποιηθούν πρακτικές
γενικευμένης παρακολούθησης των πολιτών σε πλανητική κλίμακα κάθε άλλο
παρά θεωρητικός αποδείχθηκε.
Στην Αυστραλία, κυβερνήτες απέκτησαν την
εξουσία να επιβάλουν ηλεκτρονικά βραχιόλια σε ανθρώπους που έχουν
τοποθετηθεί σε καραντίνα ως πιθανοί φορείς του ιού. Στην Πολωνία, άτομα
που βρίσκονταν σε καραντίνα υποχρεώνονταν να κατεβάσουν εφαρμογή κινητής
τηλεφωνίας και να στέλνουν ανά τακτά διαστήματα σέλφι στην αστυνομία
ώστε να επιβεβαιώνεται ότι τηρούν τον κατ’ οίκον περιορισμό τους. Η Νέα
Ζηλανδία εφοδίασε τους πολίτες με ανάλογη εφαρμογή, η οποία τους καλεί
να καταδίδουν στις αρχές συμπολίτες τους που παραβιάζουν τα περιοριστικά
μέτρα[8].
Στο Ισραήλ, μυστικές υπηρεσίες χρησιμοποιούν δεδομένα γεωεντοπισμού
πολιτών (τα οποία παραδοσιακά αξιοποιούνταν για τη δίωξη «τρομοκρατών»,
δηλαδή Παλαιστινίων) για να εντοπίσουν ανθρώπους που πιθανόν έχουν
μολυνθεί από τον ιό[9].
Καθώς η ανθρωπότητα συνειδητοποιεί ότι
θα αναγκαστεί να συνυπάρχει με τον Covid- 19 ή με άλλους φονικούς ιούς
για μεγάλο χρονικό διάστημα, το ενδεχόμενο να μονιμοποιηθούν παρόμοιες
πρακτικές ενισχύεται. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αναζητούν
εφαρμογές κινητής τηλεφωνίας όπως η γαλλική StopCovid, για την
ιχνηλάτηση και την απομόνωση των μελλοντικών κρουσμάτων. Και σε αυτό το
πεδίο, η σύμπραξη των κυβερνήσεων με τις GAFAM είναι καθοριστική.
Προσπαθώντας να εξασφαλίσουν διεθνές μονοπώλιο (και πάλι εκτός Κίνας, η
οποία είναι κάτι παραπάνω από αυτάρκης, μάλιστα πρωτοπορεί στην
παρακολούθηση πολιτών με λογισμικά τεχνητής νοημοσύνης) η Google και η
Apple, λυσσώδεις αντίπαλοι μέχρι χθες, ανακοίνωσαν στις 10 Απριλίου τη
σύμπραξή τους για τη δημιουργία λογισμικού ιχνηλάτησης κρουσμάτων μέσω
κινητής τηλεφωνίας[10].
Υπό την πίεση των αντιδράσεων, η ΕΕ και κυβερνήσεις ισχυρών κρατών-
μελών, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, υποσχέθηκαν ότι δεν θα κρατούν
προσωποποιημένα δεδομένα πολιτών και ότι θα απαγορεύσουν τη διαρροή
προσωπικών δεδομένων προς τρίτους (ασφαλιστικές ή διαφημιστικές
εταιρείες, κρατικές υπηρεσίες κλπ), αλλά το θέμα είναι ανοιχτό και η
διαμάχη συνεχίζεται.
Οι παγίδες της τηλεργασίας
Προ ημερών, ο εκτελεστικός διευθυντής
της Twitter Τζακ Ντόρσι ανακοίνωσε στους υπαλλήλους της εταιρείας ότι θα
μπορούν, στο σύνολό τους, να δουλεύουν από το σπίτι και μετά την πλήρη
άρση των περιοριστικών μέτρων[11].
Την Πέμπτη, 21 Μαίου, ο δημιουργός της Facebook, Μαρκ Ζάκερμπεργκ,
ανακοίνωσε το σταδιακό πέρασμα του ψηφιακού μεγαθηρίου στο καθεστώς της
τηλεργασίας: στο εξής, οι προσλήψεις θα γίνονται κυρίως για κατ’ οίκον
εργαζομένους, οι οποίοι προβλέπεται να αποτελούν την πλειοψηφία του
εργατικού δυναμικού μέσα στην επόμενη δεκαετία[12].
Η εξέλιξη αυτή αποτελεί πραγματική
ανατροπή για τις εταιρείες της Κοιλάδας του Πυριτίου, που είχαν χτίσει
την εργασιακή τους φιλοσοφία πάνω στο καθημερινό brainstorming
εργαζομένων υψηλής ειδίκευσης, που αναπνέουν στο ίδιο περιβάλλον,
ανταλλάσσουν ιδέες και σχέδια, ανεβάζοντας τη δημιουργικότητά τους και
την παραγωγικότητα της εταιρείας, προσφέροντας καινοτομίες υψηλής
ποιότητας. Αλλά η τάση δεν περιορίζεται εκεί. Ο εγκλεισμός στη διάρκεια
της πανδημίας έδωσε τεράστια ώθηση στην τηλεργασία, σε όλους τους
κλάδους που στηρίζονται στο χειρισμό δεδομένων- μέσα ενημέρωσης,
τράπεζες, υπηρεσίες του δημοσίου κ.α.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι
διαδικτυακές πλατφόρμες που επιτρέπουν την τηλεργασία έδωσαν το φιλί της
ζωής σε πολλές επιχειρήσεις που κινδύνευαν να κλείσουν λόγω των
περιοριστικών μέτρων, διασώζοντας πολλές θέσεις εργασίας. Ωστόσο η
άμετρη επέκταση και μονιμοποίηση της τηλεργασίας και στη μετά τον
κορωνοϊό εποχή ενέχει σοβαρούς κινδύνους τόσο για τους εργαζόμενους των
εν λόγω επιχειρήσεων, όσο και για το κοινωνικό σύνολο.
Ο εργαζόμενος που χθες δούλευε στο
γραφείο, με πλήρη μισθό και ασφάλιση, μπορεί να εγκλωβιστεί αύριο σε μια
χαμηλότερα αμειβόμενη, ίσως και ανασφάλιστη, επισφαλή απασχόληση. Η
κοινωνική συναναστροφή στον εργασιακό χώρο θα δώσει τη θέση της στην
απομόνωση στο σπίτι, ενώ η διάλυση των ορίων ανάμεσα στον εργασιακό βίο
και την προσωπική ζωή θα έχει για πολλούς αποσταθεροποιητικές
επιπτώσεις. Στο σύνολο της οικονομίας, η πτώση της παραγωγικότητας είναι
κάτι παραπάνω από πιθανή. Το κράτος μπορεί να γλιτώσει χρήματα, αλλά οι
μαθητές θα εισπράξουν χαμηλότερης ποιότητας εκπαίδευση και οι ασθενείς
χαμηλότερης ποιότητας ιατρική φροντίδα, καθώς οι εξ αποστάσεως υπηρεσίες
μπορούν να δράσουν μόνο συμπληρωματικά και σε καμία περίπτωση να
υποκαταστήσουν την άμεση αλληλεπίδραση με την καθηγήτρια ή τον γιατρό.
Ελπίδες και προκλήσεις
Οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν
δικαιολογούν μια ισοπεδωτικά αρνητική προκατάληψη έναντι των νέων
τεχνολογιών ή, ακόμη περισσότερο, απέναντι στην ίδια την επιστήμη- ένα
πολύ ανησυχητικό φαινόμενο της εποχής μας, όπου ανθούν κάθε είδους
ανορθολογισμοί, όπως μαρτυρούν οι οι παρανοϊκοί που πυρπολούν κεραίες
κινητής τηλεφωνίας 5G και οι θεωρίες συνωμοσίας περί κατασκευής του
Covid-19 σε ερευνητικά εργαστήρια.
Η ίδια η κρίση του κορωνοϊού μας
φανέρωσε τις νέες δυνατότητες που προσφέρουν οι ψηφιακές τεχνολογίες για
την αντιμετώπιση των υγειονομικών προκλήσεων. Στις ΗΠΑ και την Κίνα
αναπτύχθηκαν αλγόριθμοι τεχνητής νοημοσύνης με την τεχνολογία της
μηχανικής μάθησης, οι οποίοι μπορούν γρήγορα και με ικανοποιητική
ακρίβεια να εντοπίζουν γρήγορα όσους πάσχουν από Covid- 19 αναλύοντας
τομογραφίες πνευμόνων και κλινικά μητρώα ασθενών[13].
Άλλα προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης επιταχύνουν την έρευνα για τη
σύνθεση φαρμάκων, αποτελεσματικών στη θεραπεία της νόσου. Η τεχνολογία
της τρισδιάστατης εκτύπωσης (3D- printing) εφαρμόζεται κατά κόρον για τη
γρήγορη και φτηνή παραγωγή μασκών.
Ο κατάλογος θα μπορούσε να τραβήξει σε
μάκρος. Αν κάτι επιβεβαιώνει αυτή η δύσκολη εποχή της πανδημίας, από την
οποία πασχίζουμε να βγούμε ακέραιοι, είναι η ανάγκη κοινωνικού ελέγχου
και πολιτικών αποφάσεων ώστε τα ισχυρότατα τεχνολογικά μέσα που
διαθέτουμε να τεθούν στην υπηρεσία των πολλών, αντί να γίνουν εργαλεία
πιο εντατικής εκμετάλλευσης, καταπίεσης και χειραγώγησης, στα χέρια των
λίγων.
[1] Le Monde, Jeff Bezos, sujet incontournable en temps de crise, 16 avril 2020.
[2] The Economist, West- coast shuffle, May 2, 2020.
[3] Πέτρος Παπακωνσταντίνου, Άνθρωποι και Ρομπότ: Οι προκλήσεις της τεχνητής νοημοσύνης, Λιβάνης, 2020.
[4] Ναόμι Κλάιν, Το Δόγμα του Σοκ: η άνοδος του καπιταλισμού της καταστροφής”, Λιβάνης, 2010.
[5] Naomi Klein, How big tech plans to profit from the pandemic,. The Guardian, 13 May 2020.
Οι κίνδυνοι για τους Έλληνες εργαζόμενους από την ευρεία εφαρμογή της τηλεργασίας
Οι κίνδυνοι από την πανδημία του κορωνοϊού είναι γνωστοί και υπερτονισμένοι. Στην προσπάθεια για μείωση της εξάπλωσης του ιού, η τηλεργασία έχει προβάλλει ως μία ιδιότυπη πανάκεια στα εργασιακά δρώμενα. Οι
κίνδυνοι, ωστόσο, που υποκρύπτονται από μία γενικευμένη, ανοργάνωτη και
αιφνιδιαστική εφαρμογή της τηλεργασίας στο εργασιακό γίγνεσθαι της
χώρας ίσως να εξελιχθούν σε θανάσιμη εργασιακή απειλή για σημαντικό
αριθμό εργαζομένων, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι όλες οι εργασιακές
«μεταρρυθμίσεις» των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα έχουν ως προορισμό
την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, τη μείωση των μισθών, τη μείωση των
κοινωνικών παροχών, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, τη
μείωση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, την αύξηση των ορίων
συνταξιοδότησης με ταυτόχρονη μείωση των συντάξεων.
Την τελευταία δεκαετία, με βραχίονα
υλοποίησης τα μνημόνια και με επιτελείο προπαγάνδας τα συστημικά μέσα
μαζικής «ενημέρωσης», ο μισθός μετατράπηκε τουλάχιστον στο υποσυνείδητο
του μέσου πολίτη, από δίκαιη αμοιβή του εργαζόμενου για την απαραίτητη
συνεισφορά του στην παραγωγική διαδικασία, σε «κόστος» παραγωγής!
Η τηλεργασία εξυπηρετεί στο μέγιστο
βαθμό τις επιδιώξεις του ΣΕΒ, επειδή παρέχει μια σειρά σημαντικών
οικονομικών ωφελειών για τις επιχειρήσεις. Συγκεκριμένα, μειώνονται οι
δυνατότητες οργάνωσης απεργιών, διατηρείται ανεπηρέαστη η παραγωγική
δραστηριότητα από πιθανές στάσεις/απεργίες των μέσων μεταφοράς ή από
άσχημες καιρικές συνθήκες ή άλλες απρόβλεπτες καταστάσεις. Επιπροσθέτως,
συρρικνώνονται οι δαπάνες διοίκησης και το κόστος λειτουργίας
(ενέργεια, επικοινωνία κ.α.), μειώνεται το κόστος για real estate
(μίσθωση, ανακαίνιση, διαμόρφωση χώρων κλπ.) και ελαχιστοποιούνται οι
γενικές παροχές που απαιτούνται για την υγεία, την ασφάλεια αλλά και την
καθημερινή εργασία του προσωπικού. Το συνολικό προηγούμενο
κόστος μετακινείται στους τηλεργαζόμενους (π.χ. αυξημένα λειτουργικά
κόστη στο νοικοκυριό), οι οποίοι προβλέπεται από το νόμο να λάβουν
αποζημίωση για αυτήν την επιβάρυνση.
Επιπλέον, με την τηλεργασία η
επιχείρηση καταφέρνει να αποδυναμώσει τη διαπραγματευτική ισχύ των
εργαζόμενων σε μια σειρά από σημαντικούς τομείς, επειδή ακριβώς οι
εργαζόμενοι μετατρέπονται από συλλογικότητα σε επιμέρους μονάδες.
Τέτοιοι τομείς είναι, για παράδειγμα, το ποια είναι η «εύλογη» ποσότητα
παραγωγής και ποια η αντίστοιχη αμοιβή για την
εργασία/υπερωρία/υπερεργασία, ποιο το πραγματικό εργασιακό ωράριο και
ποια η διαθεσιμότητα του εργαζομένου, το εάν ο χρόνος αποκατάστασης των
τεχνικών βλαβών θα προσμετράται στον εργασιακό χρόνο, το κατά πόσο
μπορεί να εργαστεί ένας εργαζόμενος όταν είναι «λίγο» ασθενής κ.α. Αυτή η
κατάσταση τείνει να μεταβάλλει τον εργαζόμενο σε απασχολούμενο και δη σε αυτοαπασχολούμενο, καθεστώς που επιθυμούν και επιδιώκουν μετά μανίας οι εκφραστές των νεοφιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών.
Κατά την περίοδο της καραντίνας τα
συστημικά μέσα μαζικής «ενημέρωσης» υπερδιαφήμισαν τα θετικά της
τηλεργασίας, όπως τη μείωση του χρόνου/κόστους μετακίνησης, την
προφύλαξη από τον κορωνοϊό, την προστασία του περιβάλλοντος, την αύξηση
του χρόνου με την οικογένεια, την επίλυση προβλημάτων φύλαξης των
παιδιών, την εξυπηρέτηση ατόμων με κινητικά προβλήματα κλπ. Ωστόσο και
ειδικά στην ελληνική αγορά εργασίας, η υψηλή ανεργία, ο μεγάλος δείκτης μερικής απασχόλησης, το «κυνήγι» συνεχών μειώσεων των μισθών
για τους εργαζόμενους τείνει να εξαλείψει τη λογική της επένδυσης στο
ανθρώπινο δυναμικό και η τηλεργασία φαίνεται να δημιουργεί εξαιρετικούς
κινδύνους και σκοτεινό μέλλον για όσους εργαζόμενους την επιλέξουν.
Συγκεκριμένα, ο τηλεργαζόμενος δεν είναι πλέον “ορατός” για την επιχείρηση και τους συναδέλφους του, με αποτέλεσμα να μην προωθείται η καριέρα του, να περιορίζονται οι επαγγελματικές του ευκαιρίες και να διατρέχει μεγαλύτερο κίνδυνο να υποστεί αρνητικές συνέπειες (π.χ. απόλυση).
Η έλλειψη διακριτών διαχωρισμών στο χώρο και στο χρόνο, ο περιορισμός
του οικιακού χώρου, οδηγούν συχνά τον τηλεργαζόμενο σε ανεπιθύμητη
εμπλοκή του εργασιακού με τον ιδιωτικό του χωροχρόνο, γεγονός που
μπορεί να του δημιουργήσει ψυχολογικά αδιέξοδα και απογοητεύσεις.
Επίσης, η εργασιακή ένταση που συχνά απαιτείται δεν είναι πάντα εφικτό
να επιτευχθεί στο χώρο της οικιακής γαλήνης αλλά και εάν επιτευχθεί,
είναι πολύ πιθανόν να αποδειχθεί παράγοντας φθοράς και αποσταθεροποίησης του οικογενειακού περιβάλλοντος.
Η εργονομία του χώρου εργασίας στο
σπίτι, ο φωτισμός κλπ. δεν μπορεί να έχει την αρτιότητα των γραφειακών
χώρων που έχουν επιμεληθεί ειδικοί. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα τον πολλαπλασιασμό και την επιδείνωση των προβλημάτων υγείας που σχετίζονται με την εργασία (π.χ. μυοσκελετικές παθήσεις).
Το νομικό πλαίσιο για την τηλεργασία
στην Ελλάδα ψηφίστηκε το 2010 λίγο πριν τα μνημόνια, γεγονός που
αποδεικνύει την πολύ μικρή εμπειρία για την τηλεργασία στο εργασιακό μας
γίγνεσθαι. Η σημερινή κυβέρνηση με την πρόσφατη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένουγια την τηλεργασία
(Α’ 55/11.03.20) ενισχύει τους εργοδότες έναντι των τηλεργαζομένων.
Ούτως ή αλλιώς και με προηγούμενα δείγματα γραφής (όπως η κατάργηση του
βάσιμου λόγου απόλυσης, ο περιορισμός της επεκτασιμότητας και της
ευνοϊκότερης ρύθμισης στις ΣΣΕ, οι διαγραφές των οφειλών εργολάβων προς
τους εργαζόμενους κ.α.), έχει αποδείξει ότι η βασική της
προτεραιότητα είναι η περαιτέρω απορρύθμιση της αγοράς εργασίας κι όχι η
διασφάλιση του εισοδήματος των εργαζομένων.
Σε αυτή τη συγκυρία, ιδιαίτερα
καθοριστική θα είναι η στάση της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, των κλαδικών και άλλων
ομοσπονδιών, αλλά ακόμη και των πρωτοβάθμιων σωματείων. Τα
συνδικαλιστικά όργανα οφείλουν να αναδείξουν ότι όλα τα προηγούμενα
χρόνια οι εργαζόμενοι με το αποδεκατισμένο εισόδημά τους ήταν αυτοί που αποτέλεσαν το βασικό παράγοντα σταθερότηταςκαι φοροεισφορών στην Ελλάδα.
Οι μεγάλοι επιχειρηματίες είτε χρεοκόπησαν και μετέφεραν τα χρέη τους
στις τράπεζες, είτε «ταξίδεψαν» τα σωρευμένα κέρδη τους σε πιο
επικερδείς προορισμούς.
Ωστόσο, οι συνδικαλιστικοί φορείς στο σύνολό τους δείχνουν να έχουν αιφνιδιαστεί απολύτως.
Δεν διαβλέπουν τους κινδύνους για τους εργαζόμενους από μία ευρεία και
δίχως κόκκινες γραμμές εφαρμογή της τηλεργασίας και δεν κατανοούν ότι η
καθολική εφαρμογή της τηλεργασίας θα τους μετατρέψει σε ναούς δίχως
«πιστούς».
Με βάση τα προηγούμενα, προκύπτει ότι με πρωτοβουλία των συνδικαλιστικών οργάνων κατ’ ελάχιστον είναι απαραίτητο:
Η όποια συμμετοχή του εργαζόμενου στην τηλεργασία να είναι πραγματικά εθελούσια (δίχως καμία μορφή πίεσης από τη μεριά του εργοδότη)
Να συνοδεύεται αδιάρρηκτα με το δικαίωμα της ανάκλησης,
σε περίπτωση που ο εργαζόμενος διαπιστώσει οιαδήποτε στιγμή ότι τούτη η
επιλογή έγινε σε βάρος της προσωπικής του ισορροπίας, της εργασιακής ή
μισθολογικής του εξέλιξης, της υγείας ή της ασφάλειάς του.
Εκτός από την παροχή και συντήρηση του απαραίτητου υλικοτεχνικού εξοπλισμού, η εταιρία να δίνει τη νόμιμη αποζημίωση για την κάλυψη του επιπρόσθετου κόστους που επιβαρύνεται ο εργαζόμενος από την τηλεργασία (real estate, ενέργεια κλπ.).
Να υπάρχει η δυνατότητα πρόσβασης/ελέγχου σε software και hardware
από τους αρμόδιους ελεγκτικούς μηχανισμούς (π.χ. ΣΕΠΕ, ΕΦΚΑ),
προκειμένου να μπορούν να διαπιστώνουν ότι τηρούνται από τους εργοδότες
οι όροι εργασίας, το ωράριο και γενικά όσα προβλέπονται στις συλλογικές
συμβάσεις και στην εργατική νομοθεσία.
Ο εργαζόμενος κάποιες ημέρες το μήνα να εργάζεται υποχρεωτικά σε κτήρια της εταιρίας, όπου θα του διασφαλίζεται η δυνατότητα επαφής, επικοινωνίας και ανάδρασης με τους συναδέλφους του, καθώς και θα του δίνεται η ευχέρεια να διατυπώνει τα όποια αιτήματα στους εκπροσώπους του.
Ο εργαζόμενος να επιμορφωθεί για τη διαμόρφωση του περιβάλλοντος εργασίας του, για τις αλλαγές που θα επέλθουν στη ζωή του και τους κινδύνους που ενέχει η μετατροπή του σε τηλεργαζόμενο.
Τέλος, είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι
αν στη σύμβαση εργασίας του εργαζόμενου δεν περιέχεται συμφωνία για
«τηλε-ετοιμότητα», εκείνος νομιμοποιείται είτε να μην επιλέξει να
εργαστεί από απόσταση, είτε να το κάνει προσωρινά και για όσο χρονικό
διάστημα υπάρχουν έκτακτες συνθήκες (π.χ. πανδημία). Σε κάθε περίπτωση, ο εργαζόμενος θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικός στην αποδοχή οποιαδήποτε εγγράφου
(ιδιωτικό συμφωνητικό, email, ερωτηματολόγιο κλπ.) από τη μεριά του
εργοδότη και αν διακρίνει ότι χρειάζεται, να ζητήσει βοήθεια από τα
συνδικαλιστικά του όργανα ή και από δικηγόρους που εξειδικεύονται στο
εργατικό δίκαιο.
Το μέλλον των τηλεθερμάνσεων στους ενεργειακούς Δήμους, στη Δυτική Μακεδονία και την Μεγαλόπολη, είναι μείζον και απασχολεί τη δημόσια συζήτηση. Το ζήτημα αυτό είναι
στην επικαιρότητα λόγω της καταστροφικής επιλογής της βίαιης
απολιγνιτοποίησης που προωθεί η κυβέρνηση επιδιώκοντας την εξυπηρέτηση
ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων στην ηλεκτρική ενέργεια.
Η κυβέρνηση, το αρμόδιο Υπουργείο και η κυβερνητική Επιτροπή για την απολιγνιτοποίηση σχεδιάζουν για
την Μεγαλόπολη και τη Δυτική Μακεδονία το μέλλον των περιοχών αυτών
μετά τον ξαφνικό θάνατο που επιφέρει η βίαιη απολιγνιτοποιηση εν κρυπτό
και χωρίς έγκαιρη και στοιχειώδη ενημέρωση των φορέων και των πολιτών.
Προωθούν – με την συναίνεση και της διορισμένης Διοίκησης της ΔΕΗ – το κλείσιμο των τηλεθερμάνσεων στους ενεργειακούς Δήμους.
Πρώτη επιλογή τους
αποτελεί η ακύρωση των έργων κατασκευής της τηλεθέρμανσης στην Φλώρινα
και η παρασκηνιακή συζήτηση – διαπραγμάτευση ερήμην των τοπικών φορέων
και της κοινωνίας για κλείσιμο της τηλεθέρμανσης Μεγαλόπολης.
Η κυβέρνηση αντί της λειτουργίας των τηλεθερμάνσεων προχωρά στην κατασκευή δικτύων για παροχή φυσικού αερίου για θέρμανση και κάθε άλλη χρήση σε Φλώρινα και Μεγαλόπολη.
Η προμήθεια του φυσικού αερίου θα γίνεται από προμηθευτές που θα έχουν ελεύθερη πρόσβαση (ιδιώτες πάροχοι) στο δίκτυο φυσικού αερίου που θα αναπτυχθεί και το ίδιο θα γίνει και στο υφιστάμενο δίκτυο τηλεθέρμανσης κατά το μεταβατικό διάστημα μέχρι τη λειτουργία του δικτύου φυσικού αερίου.
Η νέα Δημοτική Αρχή συναινεί στο κλείσιμο της Τηλεθέρμανσης γιατί έχει αποδεχτεί και έχει ευθυγραμμιστεί με τις επιλογές κυβέρνησης – Υπουργείου και Διοίκησης της ΔΕΗ.
Ισχυρίζεται η Δημοτική
Αρχή Μεγαλόπολης ότι η Διοίκηση της ΔΕΗ δεν εγγυάται ότι οι μονάδες
παραγωγής ηλεκτρισμού στο Λεκανοπέδιο θα συμβάλουν στην απρόσκοπτη και
συνεχή λειτουργία της τηλεθέρμανσης Μεγαλόπολης και για αυτό επιλέγει τη συζήτηση και διαπραγμάτευση με το Υπουργείο για παροχή φυσικού αερίου για θέρμανση και για κάθε άλλη οικιακή χρήση.
Η αιτιολογία της διορισμένης Διοίκησης της ΔΕΗ είναι απαράδεκτη. Η άρνηση της για σύνδεση της Τηλεθέρμανσης με την 4η Μονάδα (λιγνιτική) και κυρίως με την 5η Μονάδα (συνδυασμένου κύκλου με Φ.Α.) δενυπονομεύει μόνο το Λεκανοπέδιο και τους πολίτες της Μεγαλόπολης αλλά λειτουργεί και σε βάρος των συμφερόντων της αφήνοντας ευνοϊκό έδαφος στους ανταγωνιστές της.
Φέρουν ακέραια ευθύνη οι διορισμένοι Πρόεδροι των Διοικήσεων της ΔΕΗ και της Λιγνιτικής Μεγαλόπολης για αυτό και είναι απολύτως υπόλογοι στους πολίτες του Λεκανοπεδίου.
Πρόσφατα η κυβέρνηση απέρριψε το αίτημα
του Δικτύου των Ενεργειακών Δήμων που ζήτησε να υπάρξει νομοθετική
παρέμβαση για την διασφάλιση τροφοδοσίας των τηλεθερμάνσεων παροχής
θερμότητας από τις λιγνιτικές μονάδες.
Η σύνδεση της τηλεθέρμανσης με την 5η μονάδα της Μεγαλόπολης για παροχή θερμότητας δίνει τη δυνατότητα να χαρακτηριστεί ως μονάδα ΣΗΘΥΑ και βεβαίως αυτό πρέπει να αποτελεί επιδίωξη της ΔΕΗ και αίτημα των τοπικών φορέων κάτι που θα διασφαλίσει και τα συμφέροντα της ΔΕΗ και των πολιτών του Λεκανοπεδίου.
Με τον τρόπο αυτό θα γίνει δυνατή
η συνεχής και απρόσκοπτη λειτουργία της Μονάδας και η παροχή θερμότητας
στην Μεγαλόπολη. Αντίστοιχη περίπτωση έχει χαρακτηριστεί ως ΣΗΘΥΑ
μονάδα γνωστού παραγωγού και προμηθευτή ηλεκτρικής ενέργειας,
ανταγωνιστή της ΔΕΗ με σκανδαλώδεις νομοθετικές ρυθμίσεις από τρεις
διαφορετικές κυβερνήσεις το διάστημα 2008 – 2011.
Η αποδοχή από την Δημοτική Αρχή των επιλογών κυβέρνησης και Διοίκησης της ΔΕΗ και μάλιστα χωρίς καμιά ουσιαστική οικονομοτεχνική μελέτη δεν συνάδει
με τις αποφάσεις των τοπικών κοινωνικών φορέων ενάντια στο κλείσιμο των
λιγνιτικών μονάδων και της παράταση του χρόνου της απολιγνιτοποίησης.
Δεν συνάδει επίσης με τις διακηρύξεις για συνέχιση λειτουργίας του Ενεργειακού Κέντρου της Μεγαλόπολης.
Η επιλογή για σύνδεση με φυσικό αέριο σε κάθε σπίτι οδηγεί να χαθούν τα λεφτά που διατέθηκαν στην τηλεθέρμανση μέχρι τώρα και να ακυρωθεί
η ένταξη ολοκλήρωσης της (αν δεν έχει ήδη ακυρωθεί) σε πρόγραμμα του
ΕΣΠΑ και να χαθεί το σχετικό ποσό και σε λίγα χρόνια να συζητάμε για την
επόμενη λύση.
Η τάση της εποχής είναι να μην
χρησιμοποιείται το φυσικό αέριο για θέρμανση και αρκετές Ευρωπαϊκές
χώρες έχουν προχωρήσει σε επενδύσεις τηλεθερμάνσεων.
Όπου υπάρχει τηλεθέρμανση σε λειτουργία όπως στην περίπτωση της Μεγαλόπολης που μπορεί να δουλέψει και με άλλα θερμικά φορτία πλην της ενέργειας που παράγεται από τον λιγνίτη η κατάργηση της εξυπηρετεί μόνο συγκεκριμένες σκοπιμότητες.
Αποτελεί εγκληματική επιλογή το κλείσιμο της Τηλεθέρμανσης όταν υπάρχει παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από βιομηχανική εγκατάσταση (5η μονάδα) στην Μεγαλόπολη.
Είναι φανερό μέσω αυτών των επιλογών εξυπηρετούνται ιδιωτικά συμφέροντα εταιρειών προμήθειας φυσικού αερίου βάζοντας ταφόπλακα στην λειτουργία της Τηλεθέρμανσης.
Ταυτόχρονα με την αποτροπή της βίαιης απολιγνιτοποίησης και το πρόωρο κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων η συνέχιση λειτουργίας της Τηλεθέρμανσης αποτελεί κυρίαρχο ζήτημα.
Στον σχεδιασμό ανάπτυξης του
Λεκανοπεδίου της Μεγαλόπολης η ένταξη στο δίκτυο του φυσικού αέριου από
τη δημόσια ΔΕΔΑ και μόνο από δημόσιο φορέα είναι πολύ σημαντική διότι θα
δώσει οικονομική ανάσα στα νοικοκυριά και στις επιχειρήσεις και γι’
αυτό αποτελούσε και αποτελεί πάγιο αίτημα των κατοίκων και των φορέων
της Πελοποννήσου και δεν μπορεί εξυπηρετώντας σκοπιμότητες να συνδέεται
με την παύση λειτουργίας της τηλεθέρμανσης.
Αλεξανδρής Σαράντος
Πρώην Περιφερειακός Σύμβουλος Πελοποννήσου
Τα μέτρα
στήριξης της κυβέρνησης είναι ψίχουλα που δίνονται για μικρό χρονικό
διάστημα, ενώ η θεσμοθέτηση αντεργατικών μέτρων προωθείται για το μέλλον
Τα μέτρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη για
την αντιμετώπιση της κρίσης αποτελούν μια επικοινωνιακή φούσκα, αλλά και
άλλοθι για εφαρμογή αντεργατικών μέτρων μείωσης μισθών και
ελαστικοποίησης εργασιακών σχέσεων
Συγκεκριμένα:
Οι δαπάνες των 24 δις είναι πολύ φουσκωμένες για προπαγανδιστικούς
λόγους και πολύ μικρότερες από αντίστοιχες άλλων χωρών της Ευρώπης, όχι
μόνο της Γερμανίας που αποτελούν το 60% του ΑΕΠ, αλλά και της
Πορτογαλίας που είναι καθαρά 28 δις.
Δεν περιλαμβάνουν κανένα αναπτυξιακό – επενδυτικό σχέδιο για την
χώρα, που σήμερα αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη ύφεση και οι επενδύσεις
έχουν μειωθεί πάνω από 30%.
Το κόστος της κρίσης επιβαρύνει αποκλειστικά τον κόσμο της εργασίας
και τις μικρές επιχειρήσεις, αφού μειώνεται ο μισθός τουλάχιστον 20% σε
εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα που θα μπουν στο
πρόγραμμα εκ περιτροπής εργασίας
Μένουν για άλλη μια φορά εκτός οικονομικής ενίσχυσης η συντριπτική
πλειοψηφία των μακροχρόνια ανέργων, των αγροτών, των καλλιτεχνών, των
μικρομεσαίων και των αυτοαπασχολούμενων επιστημόνων, ενώ δεν
αντιμετωπίζεται η έκρηξη της ήδη καταγεγραμμένης ανεργίας (με στοιχεία
του ΟΑΕΔ 25,57% το μήνα Απρίλιο).
Τα μέτρα συνοδεύονται από την δήλωση της κυβέρνησης για ανάληψη των
ασφαλιστικών εισφορών των εποχιακά απασχολούμενων, που όμως διαψεύδεται
από το γεγονός ότι δεν έχουν δοθεί ούτε τα χρήματα της προηγούμενης
περιόδου, με αποτέλεσμα η μείωση των εσόδων των Ταμείων τον μήνα Απρίλιο
να φτάνει το 30%.
Τέλος οι δηλώσεις για προστασία της πρώτης κατοικίας είναι αόριστες
με πολύ αυστηρές προϋποθέσεις για τους δανειολήπτες με αποτέλεσμα
χιλιάδες πολίτες να κινδυνεύσουν το επόμενο διάστημα να χάσουν την πρώτη
κατοικία ή να μείνουν χωρίς βασικές παροχές (φως, νερό, τηλέφωνο)
Η ύφεση για την Ελλάδα (σύμφωνα με τα
στοιχεία της Κομισιόν) θα ξεπεράσει το 10% και δεν αντιμετωπίζεται με
ψίχουλα, ούτε με μέτρα που θα μειώσουν ακόμα περισσότερο το εισόδημα των
εργαζομένων.
Απαιτείται ένα πρόγραμμα παραγωγικής
ανασυγκρότησης και ανάπτυξης, που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες της
κοινωνίας, θα στηρίζει τους μισθούς, τις συντάξεις, τα λαϊκά εισοδήματα,
τις θέσεις εργασίας, την δημόσια υγεία, την παιδεία, την πρόνοια. Ένα
πρόγραμμα που δεν μπορεί να καθοριστεί από τις επιλογές των ευρωπαϊκών
θεσμών και της ΕΕ, η εφαρμογή όμως του οποίου είναι αναγκαία για την
σωτηρία της χώρας και του Ελληνικού Λαού.
