Ανακοίνωση της οικογένειας Μανώλη Γλέζου

Ο αγαπημένος μας σύζυγος, πατέρας και παππούς, o αγωνιστής Μανώλης Γλέζος έφυγε σήμερα Δευτέρα 30 Μάρτη από την ζωή. Η οικογένειά του ευχαριστεί θερμά τη Διοίκηση, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου ΝΙΜΤΣ, στο οποίο είχε νοσηλευτεί πολλές φορές στο παρελθόν, καθώς και τη Διοίκηση, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου ΕΡΡΙΚΟΣ ΝΤΥΝΑΝ, για τις άοκνες προσπάθειές τους, τις τελευταίες μέρες της ζωής του.

Η κηδεία του Μανώλη Γλέζου, λόγω των περιορισμών που ισχύουν, θα γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο. Γνωρίζουμε ότι οι σκέψεις των ανθρώπων που τον γνώρισαν στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό, των φίλων του, των συναγωνιστών του, των συγγενών του και των συγχωριανών του, τον συντροφεύουν.

Η οικογένεια παρακαλεί αντί στεφάνου να γίνει δωρεά στη Βιβλιοθήκη Νίκου Ν. Γλέζου στ’ Απεράθου
(Τράπεζα Εurobank, Αρ. Λογαριασμού: 0026-0244-12-0201196948 IBAN GR6202602440000120201196948).

Ανακοίνωση του Διεθνούς Αραβικού Φόρουμ για την Δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη για το θάνατο του Μανώλη Γλέζου.

Ανακοίνωση του Διεθνούς Αραβικού Φόρουμ για την Δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη για το θάνατο του Μανώλη Γλέζου.

Την ημέρα της Γης, το Αραβικό Διεθνές Φόρουμ για τη Δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη, ανακοινώνει με λύπη την απώλεια του ιστορικού ηγέτη Μανώλη Γλέζου.
Μεγάλος Φίλος της Παλαιστίνης και της Παλαιστινιακής αντίστασης. Σύμβολο της ελληνικής αντίστασης κατά του Ναζισμού.
Συμμετείχε σε πορείες στην κατεχόμενη Παλαιστίνη ενάντια στο σιωνιστικό καθεστώς, κατά της κατοχής και της διχοτόμησης της Παλαιστίνης.
Ιστορική πράξη γενναιότητας αποτελεί η αφαίρεση της Ναζιστικής σημαίας, από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης την περίοδο της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα
Ο Μανώλης Γλέζος μέχρι την τελευταία του πνοή, αντιστεκόταν ενάντια στην αδικία και στον φασισμό
NABIL HALLAK
Συντονιστής του Διεθνούς Φόρουμ για τη Δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη

Δ. Στρατούλης: Να ενισχυθεί ο Δημόσιος τομέας Υγείας, να επιταχθεί ο ιδιωτικός για να νικήσει η ζωή

Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας πειθάρχησε στα μέτρα για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορωνοϊού, ακόμα και στο πιο αυστηρό, στην απαγόρευση κυκλοφορίας, επιδεικνύοντας όχι μόνο ατομική αλλά κυρίως κοινωνική ευθύνη και αλληλεγγύη.

Η αναγκαία ατομική ευθύνη για την προστασία της υγείας μας δεν αναιρεί την τεράστια ευθύνη και την υποχρέωση της κυβέρνησης, να παίρνει τα αναγκαία μέτρα για την στήριξη και ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και των εργαζομένων σ’ αυτό, καθώς και για την ανακούφιση των ευπαθών ομάδων, των λαϊκών στρωμάτων και της πραγματικής οικονομίας.

Ο τομέας της δημόσιας Υγείας και το προσωπικό του σηκώνει αποκλειστικά το βάρος της μάχης ενάντια στον κορωνοϊό, παρότι την τελευταία δεκαετία συρρικνώθηκε και αποδυναμώθηκε από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις, που έχουν μεγάλες πολιτικές ευθύνες για την υποχρηματόδοτηση και υποστελέχωσή του για να στηριχτούν οι τράπεζες και να εξυπηρετηθεί το αβίωτο και επαχθές δημόσιο χρέος.

Η κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε προσλήψεις του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού στο δημόσιο τομέα υγείας, να τον ενισχύσει με εξοπλισμό, προστατευτικά μέσα και υγειονομικό υλικό, ανοίγοντας νέες μονάδες εντατικής θεραπείας και προωθώντας την μαζική διενέργεια tests διάγνωσης του κορωνοϊού. Η εθελοντική προσφορά χιλιάδων γιατρών και φοιτητών ιατρικών και νοσηλευτικών σχολών είναι κορυφαία πράξη κοινωνικής αλληλεγγύης, αλλά δεν αρκεί για να καλύψει τις μόνιμες και διαρκείς ανάγκες των δημόσιων νοσοκομείων και δεν υποκαθιστά την υποχρέωση της κυβέρνησης για προσλήψεις μόνιμου υγειονομικού προσωπικού.

Η αντιμετώπιση της πανδημίας δεν μπορεί να αποτελεί υποχρέωση μόνο του δημόσιου τομέα της Υγείας και ο ιδιωτικός τομέας ουσιαστικά να αξιοποιεί τις συνθήκες ως ευκαιρία πρόσθετης κερδοφορίας. Ακόμη και την κρίσιμη αυτή ώρα, η κυβέρνηση της ΝΔ επιδοτεί χαριστικά τον ιδιωτικό τομέα της υγείας με 30 εκατ. ευρώ για να μπορούν να κάνουν το τεστ διάγνωσης όσοι έχουν να πληρώσουν και επιπλέον προσφέρει διπλάσια αποζημίωση από την ισχύουσα τιμή του ΕΟΠΠΥ στους κλινικάρχες, που διαθέτουν ΜΕΘ εμμένοντας στις νεοφιλελεύθερες ιδεολογικές απόψεις και προτεραιότητές της.

 Η κυβέρνηση πρέπει να πάρει πίσω το “δώρο” αυτό στους κλινικάρχες και να προχωρήσει στην γενική επίταξη του ιδιωτικού τομέα υγείας (νοσηλευτικές κλίνες, χειρουργεία, εργαστήρια, όλες οι ΜΕΘ και οι μεγάλες διαγνωστικές μονάδες, μαζί με το προσωπικό τους) και να τον εντάξει στον εθνικό δημόσιο σχεδιασμό για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Εξάλλου κάτι τέτοιο δεν είναι εξωπραγματικό, το έχουν κάνει ήδη άλλες χώρες αλλά και το προβλέπει για τέτοιες κρίσιμες περιστάσεις και το Σύνταγμα της χώρας μας.

Στους χώρους εργασίας, παρά την απαγόρευση της κυκλοφορίας, συνεχίζουν να απασχολούνται χιλιάδες εργαζόμενοι ο ένας δίπλα στον άλλο, , με κοινόχρηστα μέσα εργασίας, χωρίς τα αναγκαία μέτρα προστασίας. Πολλές επιχειρήσεις, έχοντας αποθρασυνθεί και από τα κυβερνητικά μέτρα για μειώσεις μισθών, αναστολή συμβάσεων εργασίας, επέκταση της μερικής απασχόλησης και της εκ περιτροπής εργασίας, καθυστέρηση χορήγησης του δώρου Πάσχα κλπ, αξιοποιούν την ευκαιρία, προχωρούν σε μαζικές απολύσεις και παραβιάζουν συστηματικά την εργατική νομοθεσία. Οι εργαζόμενοι σε σουπερ μάρκετ και φαρμακεία οδηγούνται σε εξάντληση. Συνολικά οι εργαζόμενοι φαίνεται ότι «πληρώνουν το βαρκάρη» της υγειονομικής και της συνεπακόλουθης οικονομικής κρίσης, χάνοντας εργασιακά δικαιώματα, εισοδήματα, θέσεις εργασίας.

Η κυβέρνηση καλείται να πάρει ΤΩΡΑ όλα τα αναγκαία μέτρα, ώστε να διασφαλιστούν η τήρηση της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας, η προστασία των εργαζομένων από την πανδημία και η υγεία και ασφάλεια τους στους χώρους εργασίας στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα. Εμείς οφείλουμε να επαγρυπνούμε σε κάθε προσπάθεια κυβέρνησης – εργοδοσίας να επιφέρουν μόνιμα χτυπήματα στα εργασιακά δικαιώματα και στις δημοκρατικές ελευθερίες.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να στηριχτούν με εισοδηματικές ενισχύσεις και κοινωνικές πολιτικές οι ευπαθείς ομάδες (ΑμεΑ, άνεργοι, άστεγοι, χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι, ηλικιωμένοι, πρόσφυγες, μετανάστες κλπ). Επίσης, να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί λαϊκής κατοικίας και περιουσίας και οι αποκοπές νερού και ηλεκτρικού ρεύματος φτωχοποιημένων συμπολιτών μας και, όπου έγιναν, να αποκατασταθούν άμεσα οι συνδέσεις τους.

Εμείς ως πολίτες, εκτός από την αυτονόητη υποχρέωση μας να τηρούμε τις οδηγίες των αρμοδίων δημόσιων φορέων για την προστασία της υγείας μας και της υγείας των άλλων, μπορούμε και πρέπει να αναπτύξουμε όλες τις μορφές κοινωνικής αλληλεγγύης, έστω και από απόσταση, ώστε να μην μείνει κανείς/μιά μόνος/η κι αβοήθητος/η απέναντι στην πανδημία και στις δραματικές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειές της.

Οι συναθροίσεις απαγορεύονται, μπορούμε, όμως, και πρέπει με άλλους τρόπους, αξιοποιώντας κυρίως το διαδίκτυο, να μην σιωπούμε αποσβολωμένοι από φόβο, αλλά να διεκδικούμε τα αναγκαία για να βγούμε με υγεία και αξιοπρέπεια από αυτή την κρίση. Η διαδικτυακή καμπάνια που πραγματοποιήθηκε για να μην ανοίγουν τα super markets, τις Κυριακές, που είχε αποτελέσματα αφού αυτό το μέτρο αποσύρθηκε, μας δείχνει το δρόμο για το πώς πρέπει να δρούμε ακόμα και σε τέτοιες συνθήκες.

Κατά τα άλλα, η ανθρωπότητα και μαζί της και η χώρα μας με τη βοήθεια της ιατρικής επιστήμης και εφόσον διαθέσουν τους αναγκαίους πόρους θα νικήσουν την πανδημία. Το ζήτημα, όμως, είναι μαζί με το ιό να νικηθούν και ο νεοφιλελευθερισμός, οι πολιτικές λιτότητας, η θεοποίηση της αγοράς και ο μονόπλευρος ευρωατλαντικός προσανατολισμός της χώρας μας, που σε αυτή την κρίση αποδείχτηκαν όχι μόνο ανεπαρκή αλλά κυρίως επικίνδυνα εργαλεία, που όχι μόνο δεν μπόρεσαν να προλάβουν το κακό, αλλά με τη διάλυση της δημόσιας υγείας, στην οποία είχαν επιδοθεί, συνέβαλαν στη ευρεία διάδοσή του.

Επομένως, προστατεύουμε τώρα την υγεία μας και την υγεία των άλλων, αλλά δεν βάζουμε σε καραντίνα και το μυαλό μας, για να μπορούμε μετά, υγιείς και ζωντανοί,  να συνεχίσουμε τους αγώνες μας για να κάνουμε καλύτερη τη ζωή μας και τον κόσμο.

Για το Μανώλη, του Χρήστου Παπαδόπουλου

Ο Μανώλης έφυγε και η Ελλάδα γίνεται φτωχότερη.
Λίγα χρόνια μετά το σύντροφό του Λάκη.
Ο Λάκης Σάντας έφυγε στις 30 Απριλίου 2011 και ο Μανώλης Γλέζος στις 30 Μαρτίου 2020, μέσα στην άνοιξη και οι δύο.
Οι δύο πρώτοι παρτιζάνοι της Ευρώπης.
Ο Μανώλης και ο Λάκης.
Από την Απείρανθο της Νάξου ο ένας, από τους Πηγαδισάνους Λευκάδας ο άλλος.
Οι δύο νησιώτες που έβαλαν στο νου τους να κατεβάσουν τη ναζιστική σβάστικα από την Ακρόπολη, όταν οι Ναζιστές νικούσαν σε όλη την Ευρώπη.
Και το πραγματοποίησαν τη νύχτα της 30ής προς 31 Μαΐου 1941.
Με ανυπότακτο πνεύμα.
Που ήταν ριψοκίνδυνοι αλλά μελέτησαν το έργο τους: στην Εθνική βιβλιοθήκη, ψάχνοντας για μέρες, στα ιστορικά και αρχαιολογικά βιβλία, τρόπο να ανεβούν στην Ακρόπολη χωρίς να τους δουν και το πέτυχαν.
Επειδή η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς, γλύτωσαν γιατί εκείνο το βράδυ η Γερμανική φρουρά ήταν χαλαρή γιορτάζοντας την κατάληψη της Κρήτης.
Που χόρεψαν πάνω στη Γερμανική σημαία που κατέβασαν. Που πήραν μαζί τους στον κόρφο τους κομμάτια της, γιατί ήταν μεγάλη και αφού τύλιξαν την υπόλοιπη, την πέταξαν σε μια από τις σπηλιές της Ακροπόλεως που ίσως βρίσκεται ακόμα.
Που, αντί να τιμηθούν, κυνηγήθηκαν, φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν από το μετεμφυλιακό κράτος.
Είμαστε τυχεροί όσοι τους γνωρίσαμε. ¨Όσοι συμπορευτήκαμε μαζί τους.
¨Όσοι συνεχίσαμε τον αντιμνημονιακό αγώνα, μαζί με τον ανυπότακτο για άλλη μια φορά, Μανώλη μετά την παράδοση της χώρας στους δανειστές και το τρίτο μνημόνιο τον Αύγουστο του 2015.
Που συνέχισε μέχρι το τέλος της ζωής του τον αγώνα, για τις Γερμανικές αποζημιώσεις και την ανεξαρτησία της χώρα μας.
Ο Μανώλης Γλέζος παίρνει τη θέση του στη στρατιά των αθανάτων ηρώων μας.
Θα τον τιμήσουμε δημόσια, όταν αρθούν τα μέτρα και οι περιορισμοί της υγειονομικής πανδημίας.
Τον τιμούμε σήμερα στην καρδιά μας όλοι οι σύντροφοι και συναγωνιστές του, όλοι οι ¨Έλληνες.
Ο ήρωας της Εθνικής Αντίστασης και αγωνιστής της Αριστεράς, που ήταν προσιτός σε όλους, ανιδιοτελής, πεισματάρης, μαχητικός, ανυπότακτος, νέος στο πνεύμα μέχρι το τέλος.
«Δεν θα γλυτώσετε από μένα» έλεγε.
Δεν θα γλυτώσουμε Μανώλη, γιατί είσαι η φωνή των ανυπότακτων όπου γης, η φωνή της συνείδησής μας, η συνείδηση της κοινωνίας.
Ισχύει και σήμερα ο λόγος που συνήθιζες να λες: «στεκόμαστε στις μύτες», διηγούμενος την ιστορία του πιτσιρικά που οι Γερμανοί εκτέλεσαν στη Καισαριανή μαζί με άλλους αντιστασιακούς και επειδή τα πολυβόλα ήταν πακτωμένα στο τσιμέντο στεκόταν στις μύτες, για να έχει την ίδια τύχη με τους συντρόφους του.
Στην Καισαριανή που εκτελέστηκε ο αδελφός σου ο Νίκος.
Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ                                      30/3/2020

Ανακοίνωση του Ιβάν Γκιλ, Υφυπουργού Εξωτερικών της Βενεζουέλας για τον Μανώλη Γλέζο

Έφυγε για την αιωνιότητα ο Σύντροφος Μανώλης Γλέζος, ήρωας της Ελλάδας, ακούραστος αγωνιστής κατά του φασισμού!Η κληρονομιά του Μανώλη είναι ανεκτίμητη για την ανθρωπότητα.
Οι συνεισφορές του αποτελούν υποχρεωτική αναφορά όσων αγωνιζόμαστε για ένα δίκαιο κόσμο.
Τιμή και Δόξα!

Επιστολή – Πρόταση της Π.Γ. της ΛΑ.Ε: Για να αποτίσει η πατρίδα μας ελάχιστο φόρο τιμής στο Μανώλη Γλέζο

ΕΠΙΣΤΟΛΗ – ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ  Π.Γ. ΤΗΣ  ΛΑ.Ε.

ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΙΣΕΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ  ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ  ΣΤΟ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟ

Προς την αξιότιμο  κ. Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας
Προς τον κ. Πρωθυπουργό της Ελλάδος
Προς τον κ. Πρόεδρο  της Βουλής των Ελλήνων
Προς τον κ. Υπουργό των Εσωτερικών
Προς την κ. Πρόεδρο και τους κ.  Προέδρους των κομμάτων του Ελληνικού  Κοινοβουλίου
Αξιότιμες και αξιότιμοι  κυρίες και κύριοι
Θέλουμε κατ αρχάς να εκφράσουμε την ικανοποίηση μας, για την απόφαση της Βουλής και της κυβέρνησης να γίνει η κηδεία του Μανώλη Γλέζου, αυτού  του Μεγάλου Έλληνα, του μεγάλου αγωνιστή, πρώην Βουλευτή και Ευρωβουλευτή  και συντρόφου μας, Δημοσία Δαπάνη.
Έχουμε τη γνώμη όμως ότι για τον Πρώτο Παρτιζάνο της χώρας μας, για τον Άνθρωπο που 19 ετών κατέβασε τη σβάστικα από την Ακρόπολη μαζί με τον Λάκη Σάντα και συνέχισε να αγωνίζεται μέχρι τη τελευταία στιγμή για την Ελευθερία, την Εθνική Ανεξαρτησία, τη Δημοκρατία  και τη Διεκδίκηση των Γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα, πρέπει η Ελληνική Πολιτεία να τον τιμήσει  όπως του αξίζει.
Με δεδομένη τη μεγάλη υγειονομική απειλή που ζούμε, επιβάλλεται  ως ελάχιστος φόρος τιμής στον Μανώλη Γλέζο  :
Να κηρυχτεί αύριο εθνικό πένθος και να δώσουμε όλοι όρκο τιμής ότι θα συνεχίσουμε και θα εντείνουμε τον αγώνα του για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών επανορθώσεων και οφειλών προς τη χώρα  μας 

Με εκτίμηση
Η  Π.Γ. της Λαϊκής Ενότητας
Αθήνα  31-3-2020

Επιστολή της Πρεσβείας της Κούβας στην οικογένεια του Μανώλη Γλέζου

Αθήνα, 30 Μαρτίου 2020

Αγαπητή Τζόρτζια: 

Παρακολουθήσαμε στενά, χάρη στον κοινό φίλο μας Κώστα Ήσυχο , την εξέλιξη και τον ατυχές θάνατο του Μανώλη. Λυπούμαστε βαθιά για αυτή την ανεπανόρθωτη απώλεια για εσάς, την οικογένειά σας και το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα.

Άνδρες σαν τον Μανώλη  είναι αυτό που χρειάζεται ο κόσμος. Ο Martí το είπε

«Υπάρχουν άνδρες που ζουν ευτυχισμένοι ακόμα κι αν ζουν χωρίς ντροπή. Υπάρχουν άλλοι που υποφέρουν, όπως σε αγωνία, όταν βλέπουν ότι οι άντρες ζουν χωρίς ντροπή γύρω τους. Πρέπει να υπάρξει μια ορισμένη ποσότητα του κόσμου στον κόσμο, ακριβώς όπως πρέπει να υπάρχει ένα ορισμένο ποσό φωτός. Όταν υπάρχουν πολλοί άντρες χωρίς αθάνατη ψυχή , υπάρχουν πάντα άλλοι που έχουν μέσα τους τη διάθεση πολλών αντρών. Αυτοί είναι εκείνοι που επαναστατούν με τρομερή δύναμη ενάντια σε εκείνους που ληστεύουν τους λαούς από την ελευθερία τους, η οποία είναι σαν να κλέβουν, σαν να τους ληστεύουν από τα πιο πολύτιμα ψυχικά τους  αγαθά.

Σε αυτούς τους άνδρες φτάνει ο θαυμασμός άλλων  χιλιάδων  ανθρώπων, μια ολόκληρη πόλη, χώρα, λαοί  τους συνοδεύουν. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια πηγαίνει μαζί τους .

Αυτοί οι άνθρωποι είναι ιεροί. »

Ο Μανώλης ήταν μέρος αυτού του φωτός και έφερε μέσα του τον πλούτο πολλών ανδρών και γυναικών στον αγώνα για ελευθερία και δικαιοσύνη.

Οι Κουβανοί δεν ξεχνούν τους ήρωες τους, ούτε ξεχνούν τους φίλους τους.

Θα θυμόμαστε πάντα στις καρδιές μας τη βαθιά συντροφική φιλία του Μανώλη Γλέζου με την Κούβα. Αιώνια δόξα γι ‘αυτόν.

Με όλη μας την αγάπη.
Zelmys María Domínguez Cortina
Πρέσβης της Κούβας στην Ελλάδα

Ο Μανώλης Γλέζος παίρνει την θέση του στην στρατιά των αθανάτων ηρώων μας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Μανώλης Γλέζος παίρνει  την θέση του στην στρατιά των αθανάτων ηρώων μας

1922-2020 

Ο Μανώλης δεν είναι πια μαζί μας. Έδωσε την ύστατη μάχη στο νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν όπου είχε εισαχθεί την Δευτέρα 16 Μάρτη με οξεία γαστρεντερίτιδα, ουρολοίμωξη και πυρετό. 

Ο έφηβος αντάρτης μας, έφυγε όρθιος όπως ο ίδιος ήθελε, δίπλα στην αγαπημένη του Τζόρτζια, τα παιδιά του, τα εγγόνια του, τους  οικείους του. 

Ένας σπάνιος σύντροφος, ακαταπόνητος αγωνιστής και εργάτης των γραμμάτων,  αφιέρωσε όλη του τη ζωή στους αγώνες του Ελληνικού λαού και των άλλων λαών. Συνάντησε τους “μεγάλους” του 20ου αιώνα, τον Φιντέλ Κάστρο, τον Γιάσερ Αραφάτ, τον Τσε Γκεβαρα, τον Ούγκο Τσάβεζ, τους Σοβιετικούς ηγέτες,  τον Μάο Τσε Τουνγκ, τον Πάμπλο Πικάσο. Ατελείωτη  η λίστα των  πολιτικών, διανοουμένων , καλλιτεχνών, ανθρώπων  των γραμμάτων και  των τεχνών . 

βραβεύτηκε με το βραβείο Λένιν. Βραβεύτηκε  με  ανώτατες τιμές από δεκάδες χώρες, πανεπιστήμια , ιδρύματα. Επίτιμος διδάκτορας σε πανεπιστήμια των πέντε ηπείρων, Από το Βιετνάμ, την Γαλλία,  την Νικαράγουα, την Αργεντινή, την Χιλή, την νότια Αφρική .

Δεκάδες  πανεπιστήμια τον έχρισαν επίτιμο διδάκτορα Γεωλογίας . Στα χρόνια της εξορίας και της απομόνωσης διάβασε και έγραψε  αμέτρητα άρθρα γύρω από την επιστήμη της γεωλογίας . 

Έγινε επίσημος πολίτης των Πολισάριο στη Δυτική Σαχάρα, επίτιμος πολίτης  της Παλαιστίνης , συνάντησε ηγέτες  από την Ευρώπη , Αφρική, Ασία, την κεντρική και Λατινική Αμερική. Το ταξίδι της ζωής του, γεμάτο εμπειρίες που λίγοι άνθρωποι κατάφεραν να γευτούν. 

Όσοι τον γνωρίσαμε, ξέρουμε ότι ο χαρακτήρας του ήταν προσιτός  σε όλους και όλες. Ένας ανθρώπους  της δρακογενιάς των ανταρτών, με πείσμα στις ιδέες του σοσιαλισμού, αγωνιστής των ασυμβίβαστων, εκείνων που δεν γονάτισαν, που δεν εξαγοράστηκαν, που είχαν βλέμμα καθαρό, καρδιά ανοιχτή, ζεστή, δυνατή και ιδέες   ξάστερες σαν τον ουρανό της Απείραθου. 

Σύντομο βιογραφικό του . 

Έλληνας  ήρωας της αντίστασης και πολιτικός, με διαδρομή στα κοινά που ξεκινά από τα χρόνια της μεταξικής δικτατορίας και φθάνει μέχρι το σήμερα. Τη νύχτα της 30ης προς 31η Μαΐου 1941 μαζί με τον Απόστολο Σάντα κατέβασε από την Ακρόπολη τη σβάστικα, κερδίζοντας τον παγκόσμιο θαυμασμό. Ηγετική προσωπικότητα της Αριστεράς, διώχθηκε επανειλημμένα για την πολιτική του δραστηριότητα και παρέμεινε κρατούμενος (φυλακή και εξορία) 16 χρόνια σε όλη τη ζωή του.

Ο Μανώλης Γλέζος γεννήθηκε στην Απείρανθο (στ’ Απεράθου, σύμφωνα με τη ντοπιολαλιά της περιοχής) της Νάξου στις 9 Σεπτεμβρίου 1922. Ο πατέρας του Νικόλαος Γλέζος (1892-1924) ήταν δημόσιος υπάλληλος και δημοσιογράφος, ενώ η μητέρα του Ανδρομάχη Ναυπλιώτου (1894-1967) καταγόταν από την Πάρο. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στο χωριό του, όπου τελείωσε το δημοτικό σχολείο. Το 1935 ήλθε στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά του και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές, δουλεύοντας παράλληλα ως φαρμακοϋπάλληλος. Το 1940 πέτυχε στην ΑΣΟΕΕ 

Μαθητής γυμνασίου δημιούργησε αντιφασιστική ομάδα το 1939 για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου από τους Ιταλούς και την αποτίναξη της δικτατορίας του Μεταξά. Μόλις ξέσπασε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος στις 28 Οκτωβρίου 1940 ζήτησε να καταταχτεί ως εθελοντής, αλλά λόγω του νεαρού της ηλικίας του δεν του επετράπη. Εργάστηκε, όμως, εθελοντικά στο Υπουργείο Οικονομικών (Γ' Ταμείο Εισπράξεων Αθηνών).

Την περίοδο της ναζιστικής κατοχής (1941-1944) ανέπτυξε έντονη απελευθερωτική δράση μέσα από τις γραμμές της ΟΚΝΕ, του ΕΑΜ Νέων και της ΕΠΟΝ, με αποτέλεσμα να υποστεί φυλακίσεις και διώξεις. Τη νύχτα της 30ης προς την 31η Μαΐου 1941 μαζί με τον Απόστολο Σάντα κατέβασε από την Ακρόπολη τη σβάστικα και καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Στις 24 Μαρτίου 1942 συνελήφθη μαζί με τον Απόστολο Σάντα από τα γερμανικά στρατεύματα και φυλακίστηκε ένα μήνα στις φυλακές Αβέρωφ, όπου βασανίστηκε απάνθρωπα, με αποτέλεσμα να προσβληθεί από φυματίωση βαρύτατης μορφής. Στις 21 Απριλίου 1943 συνελήφθη από τα ιταλικά στρατεύματα κατοχής και παρέμεινε φυλακισμένος τρεις μήνες. Στις 7 Φεβρουαρίου 1944 συνελήφθη από συνεργάτες των αρχών κατοχής και παρέμεινε στις φυλακές επτάμηνη μήνες, απ' όπου δραπέτευσε στις 21 Σεπτεμβρίου 1944. Κατά τη διάρκεια της κατοχής δούλεψε ως υπάλληλος στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό (1941-1943) και τον Δήμο Αθηναίων (1943-1945).

Μετά την απελευθέρωση δούλεψε στην εφημερίδα Ριζοσπάστης ως συντάκτης και από τις 10 Αυγούστου 1947 έως το κλείσιμό της ανέλαβε αρχισυντάκτης, εκδότης και διευθυντής. Στις 3 Μαρτίου 1948 συνελήφθη και παραπέμφθηκε συνολικά σε 28 δίκες για αδικήματα Τύπου. Καταδικάστηκε σε διάφορες ποινές, από τις οποίες μία φορά σε θάνατο, τον Οκτώβριο του 1948. Άλλη μία φορά καταδικάστηκε σε θάνατο, στις 21 Μαρτίου 1949 για παράβαση του Γ' Ψηφίσματος. Οι θανατικές καταδίκες δεν πραγματοποιήθηκαν, ύστερα από έντονες διαμαρτυρίες της ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης. Το 1950 οι θανατικές ποινές μετατράπηκαν σε ισόβια και τελικά αποφυλακίστηκε στις 16 Ιουλίου 1954.

Στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951, αν και φυλακισμένος, εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών με την ΕΔΑ. Τότε κήρυξε απεργία πείνας, με αίτημα την αποφυλάκιση των δέκα εκλεγέντων βουλευτών της ΕΔΑ που ήταν εξορία και φυλακή. Σταμάτησε την απεργία πείνας τη 12η ημέρα, όταν έφεραν από την εξορία τους επτά εξόριστους βουλευτές. Μετά την αποφυλάκισή του εκλέχτηκε μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της ΕΔΑ και ανέλαβε οργανωτικός γραμματέας της. Τον Δεκέμβριο του 1956 ανέλαβε τη διεύθυνση της εφημερίδας «Η Αυγή». Στις 5 Δεκεμβρίου 1958 συνελήφθη με την κατηγορία της κατασκοπίας και καταδικάστηκε. Αποφυλακίστηκε στις 15 Δεκεμβρίου 1962, ύστερα από τις έντονες αντιδράσεις της ελληνικής και της διεθνούς κοινή γνώμης. Στις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961 εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών με την ΕΔΑ, παρά το γεγονός ότι βρισκόταν στη φυλακή. Ο Μανώλης Γλέζος βραβεύτηκε το 1962 από την ΕΣΣΔ με το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Λένιν. Ο Σαρλ ντε Γκωλ, την περίοδο των πρώτων δικαστικών του περιπετειών, τον χαρακτήρισε ως τον «πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης». Η αναγνώριση του δεν γνώριζε πολιτικά όρια μεταξύ φίλων και πολιτικών αντιπάλων.

Αμέσως μετά  με το στρατιωτικού πραξικόπημα  της 21ης Απριλίου συνελήφθη μαζί με άλλους πολιτικούς ηγέτες και κρατήθηκε στου Γουδή, στο Πικέρμι, στη Γενική Ασφάλεια, στη Γυάρο, στο Παρθένι Λέρου και τέλος στον Ωρωπό, απ' όπου αποφυλακίστηκε το 1971. Συνολικά, ο Μανώλης Γλέζος καταδικάστηκε 28 φορές για την πολιτική του δραστηριότητα, από τις οποίες τρεις φορές σε θάνατο και παρέμεινε στις φυλακές 11 χρόνια και 5 μήνες και άλλα 4 χρόνια και έξι μήνες. Παρέμεινε, δηλαδή, κρατούμενος (φυλακή και εξορία) 16 χρόνια σε όλη τη ζωή του. 

Μετά τη Μεταπολίτευση εργάστηκε για την ανασυγκρότηση της ΕΔΑ, της οποίας διετέλεσε γραμματέας ως το 1985 και πρόεδρος από το 1985 έως το 1989. Παράλληλα, συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Το 1981 εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών, το 1984 ευρωβουλευτής και το 1985 βουλευτής Β' Πειραιά. 

Στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές του 1986 εξελέγη κοινοτάρχης Απειράνθου, του χωριού όπου γεννήθηκε, και εισήγαγε τον θεσμό της Άμεσης Δημοκρατίας στη λήψη και την εκτέλεση των αποφάσεων. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2002 κατήλθε επικεφαλής του συνδυασμού «Ενεργοί Πολίτες» για τη διευρυμένη Νομαρχία Αθηνών-Πειραιώς, που υποστηρίχθηκε από τον Συνασπισμό και εξελέγη νομαρχιακός σύμβουλος, ενώ ο συνδυασμός του συγκέντρωσε το 11% των ψήφων. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Πάρου, επικεφαλής του συνδυασμού «Κίνηση Ενεργών Πολιτών Πάρου».

Επανήλθε στην κεντρική πολιτική σκηνή το 2012, όταν στις διπλές εκλογές της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου εκλέχτηκε βουλευτής Επικρατείας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Με το ίδιο κόμμα εξελέγη ευρωβουλευτής στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου 2014, για να κάνει γνωστό στην Ευρώπη και τον κόσμο το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων

Τελευταία φορά κατέβηκε στις βουλευτικές  εκλογές τον Σεπτέμβρη του 2015 , πρώτος στο ψηφοδέλτιο επικράτειας με την ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ.

Μέχρι τέλος, έγραφε, συνομιλούσε, συζητούσε, έδινε συμβουλές σε φίλους και συντρόφους. Πριν λίγες μέρες είχε δεχθεί τον Πρέσβη της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Αθήνα, Αντρέι Μασλόφ , που του παρέδωσε το ανώτατο μετάλλιο «  ήρωα  της Ρωσίας» για την προσφορά του στον αντιφασιστικό αγώνα, όπου στις 9 ΜΑΗ η ανθρωπότητα γιορτάζει τα 75 χρόνια νίκης ενάντια στον φασισμό και ναζισμό. 

Σε ευχαριστούμε Μανώλη που ήσουν εκεί ,  συνταξιδιώτης και καπετάνιος,   στους  αγώνες  για λευτεριά, κοινωνική πρόοδο και τον σοσιαλισμό! 

Γραφείο Τύπου Λαϊκής Ενότητας

30/3/2020

Πέτρος Παπακωνσταντίνου: Ποιοι θα σωθούν και ποιοι όχι

Το αστρονομικό πακέτο οικονομικής στήριξης που ψήφισε το αμερικανικό Κογκρέσο δεν είναι ευλογία για όλους

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Την περασμένη Παρασκευή, ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επικύρωσε το πακέτο μέτρων έκτακτης ανάγκης για την αντιμετώπιση της υγειονομικής και της οικονομικής κρίσης του κορωνοϊού, το οποίο είχε ψηφιστεί σχεδόν ομόφωνα και από τα δύο σώματα του Κογκρέσου, σε μια σπάνια στιγμή διακομματικής συναίνεσης.

Πρόκειται για ένα πρόγραμμα αστρονομικών διαστάσεων- 2,2 τρισ δολάρια, δηλαδή 11,2% του αμερικανικού ΑΕΠ- και χωρίς προηγούμενο στην αμερικανική Ιστορία. Το γεγονός ότι στη Μέκκα του νεοφιλελευθερισμού η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αναγκάζεται να σπεύσει για μια τόσο εκτεταμένη παρέμβαση, καταδεικνύει τη δραματικότητα των στιγμών. Χωρίς την άμεση κινητοποίηση του διασώστη τελευταίας καταφυγής, του κράτους, η οικονομία όδευε προς μια συρρίκνωση εφιαλτικών διαστάσεων.

Η πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ έχει κάθε λόγο να ανησυχεί και για τις κοινωνικές επιπτώσεις της επαπειλούμενης καταστροφής. Η ανεργία εκτοξεύεται στα ουράνια: όπως ανέφερε ο Πολ Κρούγκμαν στους New York Times, αν στη μεγάλη κρίση του 2007-8 σωρεύονταν κατά μέσον όρο 800.000 νέοι άνεργοι κάθε μήνα, αυτή τη φορά είχαμε 3,3 εκατομμύρια ανέργους μέσα σε μία μόνο εβδομάδα. Ενδεικτικά, το προηγούμενο ρεκόρ ήταν από το 1982, στο ζενίθ του Ριγκανικού σοκ, όταν 700.000 απολύθηκαν σε μία εβδομάδα. Μαζί με τη δουλειά τους, εκατομμύρια Αμερικανών χάνουν και την ασφάλιση που τους παρέχεται από την επιχείρηση. Αυτή η επιταχυνόμενη πορεία προς την Κόλαση εγκυμονούσε την πλήρη διάλυση του κοινωνικού ιστού και γενικευμένα φαινόμενα πλιάτσικου και τυφλής βίας, που θα έβγαζαν στους δρόμους πολλών πόλεων το στρατό και την Εθνοφρουρά, όπως έγινε στη Νέα Ορλεάνη μετά τον φονικό τυφώνα Κατρίνα, το 2005.

Ο κίνδυνος να βιώσουν οι Αμερικανοί παρόμοιες σκηνές, βγαλμένες θάλεγε κανείς από δυστοπικές ταινίες του Χόλιγουντ, δεν έχει παρέλθει. Αν η υγειονομική κρίση του Covid-19 και τα περιοριστικά μέτρα για την αναχαίτισή της παραταθούν και το καλοκαίρι, ακόμη και αυτά τα τεράστια ποσά που σήμερα διοχετεύονται θα εξανεμιστούν. Σε χοντρές γραμμές, η κυβέρνηση και το Κογκρέσο αγόρασαν πάρα πολύ ακριβά τρεις- τέσσερις μήνες στη διάρκεια των οποίων θα προσπαθήσουν να σταθεροποιήσουν μια έκρυθμη κατάσταση, προσευχόμενοι να αποδειχθεί ο ιός εποχιακός και να υποχωρήσει με τις ζέστες. Στο μεταξύ, το ήδη δυσθεώρητο χρέος των ΗΠΑ (γύρω στα 24 τρισ, δηλαδή 109% του ΑΕΠ) θα εξακοντιστεί σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα, επιδεινώνοντας την ευάλωτη θέση της αμερικανικής οικονομίας και την εξάρτησή της από τους Ασιάτες (κυρίως Κινέζους) κατόχους ομολόγων.

Τι περιλαμβάνει, όμως, το πακέτο του Κογκρέσου; Το πιο θεαματικό, και χωρίς προηγούμενο, στοιχείο του είναι η απευθείας προσφορά χρήματος στην πλειονότητα των Αμερικανών πολιτών, που ήδη δοκιμάζονται σκληρά από την κρίση. Κάθε Αμερικανός, ανεξαρτήτως επαγγέλματος, με ετήσιο ατομικό εισόδημα μικρότερο των 75.000 δολαρίων, θα πάρει ένα τσεκ των 1.200 δολαρίων (ένα ζευγάρι με δύο εργαζόμενους, θα πάρει 2.400 δολάρια συν 500 ακόμη δολάρια για κάθε ανήλικο παιδί), ενώ κλιμακωτά μικρότερα ποσά θα πάρουν όσοι έχουν εισοδήματα από 75.000 μέχρι 100.000 δολάρια. Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται για πρώτη φορά και όσοι απασχολούνται στην άτυπη οικονομία του διαμοιρασμού, όπως οι οδηγοί της Uber και της τηλε- εργασίας με το κομμάτι, αλλά και οι αυτοαπασχολούμενοι.

Επιπλέον, οι άνεργοι θα λαμβάνουν από το ομοσπονδιακό κράτος επίδομα 600 δολαρίων τη βδομάδα επί τέσσερις μήνες. Το ποσό αυτό θα προστεθεί στο επίδομα που ήδη παίρνουν από την Πολιτεία τους ώστε να διατηρήσουν χονδρικά το προ κορωνοϊού επίπεδο των απολαβών τους. Η αποπληρωμή φοιτητικών δανείων (μια τεράστια μάστιγα για πάρα πολλούς) αναστέλλεται μέχρι τον Σεπτέμβριο. Σημαντικά ποσά διατίθενται για την κατεπείγουσα ενίσχυση του συστήματος Υγείας και των Πολιτειών. Γύρω στα 500 δισ θα διατεθούν για τη διάσωση μεγάλων επιχειρήσεων που κινδυνεύουν να βάλουν λουκέτο, ενώ προσφέρονται περίπου 400 δισ υπό μορφή ευνοϊκών, κρατικά εγγυημένων δανείων στις μικρές επιχειρήσεις.

Εξίσου σημαντικό είναι το τι δεν περιλαμβάνει το εν λόγω πακέτο. Σε διαμετρική αντίθεση με το πρώτο και κυρίως το δεύτερο New Deal του Φράνκλιν Ντέλανο Ρούζβελτ για την αντιμετώπιση της Μεγάλης Ύφεσης, τη δεκαετία του 1930, το πακέτο του Κογκρέσου δεν περιλαμβάνει κανένα απολύτως δομικό μέτρο, που θα άλλαζε τη διάρθρωση της αμερικανικής οικονομίας και τους ταξικούς συσχετισμούς υπέρ των εργαζομένων. Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για μεγάλες κρατικές επενδύσεις στις υποδομές και άλλους τομείς οικονομικής δραστηριότητας, κάτι που αποτελεί τον μοναδικό τρόπο για δημιουργία θέσεων εργασίας υπό τις σημερινές συνθήκες όπου καμία ιδιωτική επιχείρηση- με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως το φάρμακο και η παραγωγή ιατρικού υλικού- δεν θα κάνει επενδύσεις και προσλήψεις. Δεν προβλέπεται εθνικοποίηση των μεγάλων εταιρειών που κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν (σήμερα των αεροπορικών, αύριο ίσως και των τραπεζικών) παρά μόνο το σύνηθες bailout, δηλαδή η διάσωσή τους με λεφτά των φορολογούμενων.

Πολύ περισσότερο δεν προβλέπεται απαγόρευση των απολύσεων στις επιχειρήσεις που συνεχίζουν να λειτουργούν, εργατικός έλεγχος, αποκατάσταση των εργατικών δικαιωμάτων και της θέσης των συνδικάτων. Τέλος δεν τίθεται καν υπό συζήτηση το μοίρασμα του οικονομικού κόστους από την κρίση με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης μέσω επιθετικής φορολογίας εισοδήματος. Ο Ρούζβελτ επέβαλε φόρο 75% στην ανώτατη εισοδηματική κλίμακα με το New Deal και τον ανέβασε σε 94% στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (μάλιστα ήθελε να το κάνει 100%, αλλά δεν τον άφηνε το Κογκρέσο). Ούτε ο Τραμπ, ούτε οι Δημοκρατικοί, που ψήφισαν μαζί με τους Ρεπουμπλικανούς τα μέτρα, διανοήθηκαν κάτι παρόμοιο.

Ουσιαστικά το πακέτο του Κογκρέσου βοηθά τους εργαζόμενους και τους ανέργους μόνο τόσο όσο χρειάζεται ώστε να σωθούν οι επιχειρήσεις, χωρίς να αλλάζει σε τίποτα την υποτελή τους θέση. Τους προσφέρει ρευστό ώστε να συντηρηθεί σε ανεκτά για τις επιχειρήσεις επίπεδα η κατανάλωση και να συνεχίσουν να αποπληρώνουν (οι εργαζόμενοι) τα δάνειά τους έτσι που να μην κινδυνεύσουν άμεσα οι τράπεζες και οι ασφαλιστικές εταιρείες.

Παράλληλα, ο Τραμπ αδημονεί να ξαναστείλει τους εργαζόμενους στις δουλειές τους, αναστέλλοντας τα περιοριστικά μέτρα τουλάχιστον στις περιοχές που δεν έχουν ακόμη πληγεί σοβαρά από την πανδημία- μάλιστα έθεσε ως στόχο να γίνει αυτό πριν το Πάσχα, δηλαδή πριν τις 12 Απριλίου. Και αυτό τη στιγμή που η Αμερική εξελίσσεται στο νέο επίκεντρο της πανδημίας. Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ήταν ήδη μακράν πρώτη σε κρούσματα χώρα του κόσμου, ενώ οι νεκροί είχαν ξεπεράσει τους 2.300 και η Νέα Υόρκη βρισκόταν σε τροχιά Γουχάν και Λομβαρδίας. Με δυο λόγια, εκβιάζει τους εργαζόμενους να επιλέξουν αν θα πάνε να νοσήσουν από τον Covid- 19 ή αν θα απολυθούν.

Πολλοί στις ΗΠΑ και διεθνώς καυτηριάζουν τον Τραμπ, υποστηρίζοντας ότι βάζει με περίσσεια κυνισμού την υγεία των επιχειρήσεων και της προεκλογικής εκστρατείας για την επανεκλογή του πάνω από την υγεία των πολιτών. Ασφαλώς έχουν δίκιο. Ωστόσο, εκείνο που δεν λένε οι περισσότεροι είναι ότι ο Τραμπ δεν αποτελεί μοναχική φωνή. Μεγαλόσχημοι επιχειρηματίες όπως ο εκτελεστικός διευθυντής της Golman Sachs Λόιντ Μπλανκφάιν, ή και αρθρογράφοι των New York Times όπως ο Τόμας Φρίντμαν (αμφότεροι υποστηρικτές της Χίλαρι Κλίντον το 2016) τάσσονται υπέρ της έστω μερικής και επιλεκτικής χαλάρωσης των μέτρων για να διασωθεί η αμερικανική οικονομία.

Οι φόβοι τους ασφαλώς δεν στερούνται βάσης. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, κάθε μήνας με περιοριστικά μέτρα θα οδηγήσει, κατά μέσον όρο, σε μείωση του ΑΕΠ κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες στις αναπτυγμένες χώρες (στην Ελλάδα, με το δυσανάλογα μεγάλο βάρος του τουρισμού και της εστίασης, το κόστος ενδεχομένως θα είναι ακόμη βαρύτερο). Υποπτευόμαστε, όμως, ότι ακόμη ισχυρότερες πρέπει να είναι οι ανησυχίες τους για την πολιτική δυναμική των πραγμάτων αν παραταθεί το αναγκαστικό καθεστώς «πολεμικού καπιταλισμού». Ήδη ο Τραμπ, ένας μεγιστάνας που ευεργέτησε όσο κανείς μετά τον Ρίγκαν την οικονομική ολιγαρχία με τις σκανδαλώδεις μειώσεις φόρων, αναγκάστηκε να επιτάξει το μεγαθήριο της General Motors για τη μαζική κατασκευή αναπνευστήρων, κάνοντας χρήση των εκτάκτων εξουσιών που χάριζε στον πρόεδρο ένας νόμος από την εποχή του πολέμου της Κορέας. Κι ακόμη δεν βρισκόμαστε παρά στην αρχή αυτής της τόσο δραματικής και τόσο απρόβλεπτης περιπέτειας.

• αναδημοσίευση από την προσωπική ιστοσελίδα του Πέτρου Παπακωνσταντίνου