JOSEPH STIGLITZ*: ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΕΥΡΩΠΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΤΕΙ ΤΟ ΕΥΡΩ
(Τετ. 17/8/16 – 22:40)
200 ΤΡΙΣ. ΕΥΡΩ ΟΙ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ!!!
Το παρακάτω κείμενο του Νομπελίστα οικονομολόγου Joseph Stiglitzστους Financial Times περιέχει ισχυρή τεκμηρίωση για το αδιέξοδοενός κοινού νομίσματος, συγκεκριμένα του ευρώ, σε μια καπιταλιστικήνομισματική αγοραία ζώνη 18 χωρών με άνισες οικονομίες και πολύδιαφορετικά και άνισα επίπεδα παραγωγικότητας.
Κοινό ή καλύτερα ενιαίο νόμισμα μπορεί να υπάρξει και να έχει προοπτική, μόνο εφόσον υπάρξει ένα ενιαίο πολιτικό κράτος και μάλιστα χωρίς μεγάλες περιφερειακές ανισότητες.
Κάτι τέτοιο, όμως, υπό καπιταλιστικό καθεστώς είναι ουτοπία στην Ευρώπη και αν συμβεί, θα συντελεστεί με απεριόριστη βία και ακύρωση κάθε ίχνους δημοκρατίας, ως ακραία αντίδραση.
Θεωρώ, όμως, ότι εξίσου ανέφικτη είναι και η πρόταση Stiglitz, που προτείνεται ως εναλλακτική στο ίδιο κείμενο, για ένα ευέλικτο «ευρωσύστημα» που θα συμπεριλαμβάνει, μετά από «συναινετικόδιαζύγιο», ένα «βόρειο» ευρώ και ένα «νότιο» ευρώ.
Και είναι ανέφικτη αυτή η πρόταση για τους ίδιους ακριβώς, αν όχι και για άλλους λόγους, που δεν είναι βιώσιμο το ευρώ στη ζώνη των «18».
Δεν ξέρω γιατί σώνει και καλά ψάχνουμε για κοινά νομίσματα και νομισματικές ζώνες στον ευρωπαϊκό χώρο.
Σε καμία άλλη περιοχή του κόσμου δεν πειραματίζονται σε αυτήν την αδιέξοδη νομισματική κατεύθυνση.
Το κοινό νόμισμα, το ευρώ, συνιστά μια κακότεχνη πρωτοτυπία των κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ, οι οποίοι πιστεύουν ίσως ότι το κοινό νόμισμα θα τους περισώσει από την πολιτική και οικονομικήπαρακμή, η οποία πραγματοποιείται αρκετά γρήγορα στο πλαίσιο της νέας παγκόσμιας οικονομίας.
Θα το πούμε ευθέως, κατ' αρχάς η ευρωζώνη αλλά και η ΕΕ οφείλουν γρήγορα να διαλυθούν.
Το κοινό νόμισμα δεν διασφαλίζει κατ' ανάγκη περισσότερη συνεργασία σε αυτούς που το συναπαρτίζουν, ενώ με σιγουριά προδιαγράφει μεγάλα αδιέξοδα και επομένως μείζονες διακρατικούςανταγωνισμούς και σφοδρές αντιπαραθέσεις.
Αυτό που πρώτα απ' όλα χρειάζονται οι ευρωπαϊκές οικονομίες είναι να ανακτήσουν τη νομισματική καιοικονομική κυριαρχία τους και επομένως την ικανότητα άσκησης ευέλικτης οικονομικής πολιτικής με βάση τις ιδιομορφίες τους και μάλιστα σε νέες ριζοσπαστικές κατευθύνσεις.
Μόνο σε μια τέτοια βάση μπορούν να αναπτυχθούν ευρύτατες συνέργειες, συνεργασίες και ειδικέςρυθμίσεις στον ευρωπαϊκό χώρο, που θα αποτρέπουν μεγάλες οικονομικές αποκλίσεις και μεγάλα εμπορικά ελλείμματα στις μεταξύ των χωρών συναλλαγές, ενώ θα υποβοηθούν όσο είναι δυνατόνσυγκλίσεις και προωθημένες οικονομικές σχέσεις.
Η ευρωζώνη και η ΕΕ, ως αγοραίες νεοφιλελεύθερες ενώσεις, αντί να εμποδίζουν, επιταχύνουν τον οικονομικό, κοινωνικό και αναπτυξιακό κατήφορο (μαζί και τις εσωτερικές ανισότητες) της Ευρώπηςως συνόλου, την συνεχή απώλεια εδάφους στο διεθνές οικονομικό γίγνεσθαι και την τελική παρακμή καιπεριθωριοποίηση της ηπείρου.
Ένα νέο ριζοσπαστικό ευρωπαϊκό σχέδιο, που θα πρέπει να συμπεριλάβει και τη Ρωσία, με ανοικτούς ορίζοντες στην ευρύτερη περιοχή μας και στον κόσμο, είναι η σύγχρονη πρόκληση για την Ευρώπη και τους ευρωπαϊκούς λαούς.
Στην επεξεργασία αυτού του σχεδιόυ οφείλουμε να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας και ναεμβαθύνουμε.
Ν.Ζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου