Η ρατσιστική αντιρωσική υστερία βλάπτει σοβαρά…. τον πολιτισμό, την ενημέρωση και τη δημοκρατία

Η ρατσιστική αντιρωσική υστερία βλάπτει σοβαρά…. τον πολιτισμό, την ενημέρωση και τη δημοκρατία

Της Δέσποινας Σπανού

Προπαγάνδα βιώνουμε συνεχώς και μάλιστα ορισμένες φορές με ιδιαίτερη ένταση. Αυτό όμως που συμβαίνει τους τελευταίους μήνες ξεπερνάει κάθε όριο και ουσιαστικά εγκαινιάζει μία νέα εποχή. Μία εποχή απαγορεύσεων, άρσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων, διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, δαιμονοποίησης της αντίθετης άποψης και διαχωρισμού των ανθρώπων με βάση αυθαίρετα διλήμματα.

Ο πόλεμος είναι πάντα πόλεμος και έχει θύματα. Ο πόλεμος όμως στην Ουκρανία παρουσιάζεται στα ΜΜΕ με τρόπο, που να θεωρείται η Ρωσία ως η μόνη υπεύθυνη για την πρόκλησή του και για όσα τραγικά διαδραματίζονται στα πεδία των μαχών.

Το γεγονός ότι οι Ρωσικές αρχές αμφισβητούν καταγγελίες, επιρρίπτοντας ευθύνες στα τάγματα Αζόφ, ουδόλως αναφέρεται και φτάνουν μάλιστα στο σημείο οι δημοσιογράφοι παρουσιαστές των ΜΜΕ, να εμποδίζουν να μιλήσουν ακόμα και ανταποκριτές τους, που παρουσιάζουν ρεπορτάζ, για τα οποία είναι εντεταλμένοι.

Η ελευθερία της γνώμης ανήκει μόνο σε όσους συμφωνούν με την κυρίαρχη άποψη. Όποιος προβάλλει διαφορετική περιθωριοποιείται ή διασύρεται.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όποιος αναφέρει πώς και πότε ξεκίνησε ο πόλεμος, ποιες και ποιών είναι οι ευθύνες, πόσοι από τους κατοίκους του Ντομπάς έχουν δολοφονηθεί τα τελευταία οχτώ χρόνια, πόσες επεμβάσεις έχουν γίνει από τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ τις τελευταίες δεκαετίες (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Συρία, Λιβύη κ.α.), καταγγέλεται αμέσως, ως υποστηριχτής του Πούτιν.

Αναδεικνύονται νέα ερωτήματα και νέοι διαχωρισμοί, με αποτέλεσμα οι όροι «αντιδημοκρατικό» ή «φασισμός» να παίρνουν διαφορετική διάσταση, υπερβαίνοντας ακόμα και τις μέχρι τώρα αστικές αντιλήψεις. Π.χ. ο πρόεδρος της Βουλής προλόγισε το Ζελένσκι στη διαδικτυακή παρέμβασή του ως «ο νόμιμος εκλεγμένος πρόεδρος», σε αντιπαράθεση προφανώς, με κάποιους άλλους. Όμως και ο Γιανουκόβιτς που ανετράπη, νόμιμος πρόεδρος ήταν και άλλοι, που θεωρούνται δικτάτορες (π.χ. Πούτιν, Ερντογάν, Μαδούρο), δημοκρατικά έχουν εκλεγεί.

Ο Ζελένσκι όμως, ο οποίος  παρουσιάζεται, ως έκφραση της δημοκρατίας απέναντι στον αυταρχισμό του Πούτιν, έχει απαγορεύσει όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, έχει φυλακίσει και απειλεί με θάνατο ηγέτες της αριστεράς και απαγορεύει κάθε αντίθετη άποψη. Παράλληλα, προβάλλει τους ναζιστές, τους οποίους παρουσίασε και στην Ελληνική Βουλή, ως υπερασπιστές της πατρίδος, ενώ η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση, εκτός ΚΚΕ και Ελληνικής Λύσης, παρακολούθησαν χωρίς αντιδράσεις (!)..

Κάποτε η αντιπαράθεση και η δίωξη του αντιπάλου γινόταν με βάση την ιδεολογία, όπως στην Ελλάδα μετά τον εμφύλιο και στην Αμερική ιδιαίτερα την περίοδο του Μακαρθισμού. Σήμερα οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Η Ρωσία είναι μία καπιταλιστική χώρα, αλλά το διακύβευμα είναι διαφορετικό: είναι οι αλλαγές στο γεωπολιτικό χώρο.

Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, οι ΗΠΑ έμειναν ο μοναδικός κυρίαρχος του κόσμου, ο άρχοντας που επιβάλλει τη θέλησή του και οι άλλοι ακολουθούν, είτε έμμεσα, είτε άμεσα, όπως είδαμε στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη, στη Λατινική Αμερική και αλλού.

Τα τελευταία χρόνια όμως, η πλανητική κυριαρχία του άρχοντα αμφισβητείται. Η ανάδειξη της Κίνας σε μεγάλη οικονομική και εμπορική δύναμη και της Ρωσίας σε μεγάλη στρατιωτική, κλονίζουν την παντοκρατορία του.

Δημιουργείται ένας άλλος πολυπολικός κόσμος, στον οποίο και άλλοι διεκδικούν θέση και ρόλο, ρόλο που μέχρι τώρα είχαν μόνο οι ΗΠΑ και οι ακόλουθοί τους. Στη σύγκρουση αυτή δεν υπάρχουν όρια. Για αυτό ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει πάρει τέτοια διάσταση. Κυριαρχεί η θέση «όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου». Οι συγκρούσεις μεταφέρονται στις συναλλαγές και στον έλεγχο των ενεργειακών δρόμων και γίνονται με μεγάλη οξύτητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο χαρακτηρισμός του προέδρου της Γερμανίας Σταϊνμάιερ, ως ανεπιθύμητο πρόσωπο στην Ουκρανία από τον πρόεδρο Ζελένσκι, κατ’ εντολήν των Αμερικανών φυσικά, μόνο και μόνο διότι ο Σταϊνμάιερ, μαζί με τη Μέρκελ, είχαν πρωτοστατήσει για τη δημιουργία του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2. Το έργο αυτό σχεδιάστηκε για να διπλασιάσει τη ροή φυσικού αερίου απευθείας στη Γερμανία, το οποίο όμως ακυρώθηκε μετά το ξέσπασμα του πολέμου.

Ο Ζελένσκι είναι ένας ηγέτης, ο οποίος πριν τον πόλεμο ήταν πλήρως απαξιωμένος, κατηγορούμενος για διαφθορά και παράνομο πλουτισμό και τώρα απαγορεύει την είσοδο στον πρόεδρο της μεγαλύτερης Ευρωπαϊκής χώρας, μόνο και μόνο διότι προέβη σε μία πράξη, που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Γερμανίας. Και όλο αυτό καλύπτεται ως λογικό από τα ΜΜΕ !!!

Στο παρελθόν η αντιπαράθεση είχε σαφή ιδεολογική βάση και έτσι προσπαθούσε να συσπειρώσει, τώρα προβάλλονται νέα διλήμματα, με τα οποία προσπαθούν να παραπλανήσουν και να φανατίσουν τον κόσμο:

Δημοκρατία ή Αυταρχισμός

Ή

Πολιτισμός ή Βαρβαρότητα

Διλήμματα τελείως ψευδή, διότι και τα δύο δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Απλώς έτσι προβάλλονται από το κυρίαρχο σύστημα, παρότι έλλειμα δημοκρατίας υπάρχει παντού.

Πώς είναι δυνατόν ο Ζελένσκι, που κυβερνά μαζί με τους ναζιστές να θεωρείται έκφραση της δημοκρατίας;;;  Διότι έτσι τον παρουσιάζουν τα κυρίαρχα δίκτυα επικοινωνίας, τα οποία ελέγχονται από συγκεκριμένα συμφέροντα.

Τα δίκτυα επικοινωνίας γίνονται ο μοχλός, με τη βοήθεια του οποίου συμφέροντα και αξίες μετατρέπονται σε κατευθυντήριες αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς, παρουσιάζουν την πραγματικότητα όπως θέλουν και επιβάλλονται στη συνείδηση.

Σήμερα δε χρειάζονται οι παραδοσιακές δυνάμεις καταστολής (υπάρχουν και αυτές), παράλληλα όμως με τα μεγάλα δίκτυα επικοινωνίας, που κυριολεκτικά φθείρουν συνειδήσεις.

Το άλλο βέβαια δίλημμα «Πολιτισμός ή Βαρβαρότητα», που με τον όρο «Πολιτισμός» προβάλλουν τη δική τους αντίληψη, είναι εξωφρενικό και άκρως επικίνδυνο.

Με βάση αυτό το δίλημμα, θεωρείται απορριπτέο, ό,τι έχει σχέση με το Ρώσικο πολιτισμό, ανεξάρτητα από προσωπικότητες και καλλιτεχνικές αξίες. Έργα του Τσαϊκόφσκι απαγορεύονται στην Ελλάδα, μεγάλοι καλλιτέχνες όπως ο κορυφαίος μαέστρος Βαλέρι Γκεργκίεφ και η διάσημη σοπράνο Άννα Νετρέμπκο, οι μεγαλύτεροι της εποχής μας, απολύονται και διακόπτεται η συνεργασία τους με τα μεγαλύτερα μουσικά θέατρα και μουσικές ορχήστρες του κόσμου (Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης, Μονάχου, Σκάλα του Μιλάνου κ.α.). Η αντιρωσική υστερία φθάνει σε σημεία γελοιότητας και ακραίου φανατισμού.  Όπως αυτή της Εθνικής Πινακοθήκης του Λονδίνου, που μετονόμασε τον πίνακα του Ντεγκά από «Ρωσίδες χορεύτριες» σε «Ουκρανές χορεύτριες». Σημειωτέον ότι ο πίνακας δημιουργήθηκε το 1895 και ο ζωγράφος έχει ήδη πεθάνει από το 1917…! Ακραίος φανατισμός είναι και αυτό που κάνουν από την άλλη και οι Ουκρανικές αρχές, που κατεβάζουν όλα τα μνημεία των μεγάλων Ρώσων ποιητών και λογοτεχνών (Πούσκιν, Ντοστογιέφσκι, Τσαϊκόφσκι κ.α.) και τα αντικαθιστούν με Ουκρανούς ναζί, όπως του ναζί τραγουδιστή Βασίλι Σλίπακ, αντί του Τσαϊκόφσκι.

Ο φασισμός σήμερα παίρνει νέα διάσταση για αυτό είναι πιο επικίνδυνος.

Υποχρέωση όλων των πραγματικά δημοκρατικών ανθρώπων είναι να αντισταθούμε με το μυαλό και την καρδιά μας.

Να μην αφήσουμε να περάσει ο νέος φασισμός.

 

Η Δέσποινα Σπανού είναι πρώην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ και στέλεχος της ΛΑΕ