Η ΦΑΡΣΟΚΩΜΩΔΙΑ ΤΟ ΧΡΟΝΟΝΤΟΥΛΑΠΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΕ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
(Τρι. 19/7/16 – 12:00)
Του ΓΙΑΝΝΗ ΔΟΥΚΑ*
Το μεγάλο πλεονέκτημα της Αριστεράς απέναντι στις άλλες δυνάμεις ήταν η ηθική της και το ήθος των στελεχών της. Αυτό ήταν το σημείο που κατέστρεψε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με την πλήρη ανατροπή προεκλογικών συνθημάτων και υποσχέσεων.
Πρώτο βασικό σύνθημα που χτύπησε τόσο στην ουσία όσο και στο συναίσθημα ήταν το «Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ». Η κατάληξη ήταν η μεγάλη απογοήτευση του ελληνικού Λαού απέναντι σ’ αυτό που πίστεψε. Τρανή απόδειξη η μεγάλη αποχή στις εκλογές του Σεπτέμβρη αλλά και η μεγάλη δυσκολία με την οποία κάποιος βγαίνει στο δρόμο για να διαδηλώσει παρά το ότι αυτά που συμβαίνουν είναι πράγματα που σε άλλες εποχές θα ταρακουνούσαν και πέτρες. Η κυβέρνηση φαντασιώνεται πως η κοινωνία αποδέχεται την πολιτική της, η πραγματικότητα όμως έχει να κάνει με το ότι οι συνθήκες για την όποια κινητοποίησηείναι πιο δύσκολες γιατί εκτός από τους άλλους παράγοντες έχει καταρρακωθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών προς στην Αριστερά, έχει χτυπηθεί η Αριστερά στο πιο δυνατό της σημείο που ήταν η αξιοπιστία και η ηθική της. Αυτό θα συνοδεύει για πάντα το ΣΥΡΙΖΑ και ιδίως την ηγεσία του.
Το δεύτερο είχε να κάνει με κείνο που έλεγε «ανατροπή στην Ελλάδα, μήνυμα στην Ευρώπη». Την ανατροπή όχι μόνο δεν την είδαμε αλλά μιλάμε πλέον για χειρότερες καταστάσεις, όσο για το μήνυμα στην Ευρώπη αυτό δόθηκε, μόνο που ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο με τις προεκλογικές δεσμεύσεις. Υποτίθεται ότι το μήνυμα στην Ευρώπη σήμαινε αντίδραση, αντίσταση και ανατροπή τωννεοφιλελεύθερων πολιτικών που έφεραν στη χώρα ο δικομματισμός και οι εκπρόσωποι της τρόικας. Το μήνυμα όμως που τελικά έφυγε ήταν το τέλος της πολιτικής, το τέλος των προεκλογικών προγραμμάτων με τα οποία μια δύναμη κατεβαίνει στις εκλογές και η πλήρης υποταγή στους μεγαλύτερους Παγκόσμιους και Ευρωπαϊκούς νεοφιλελεύθερους μηχανισμούς.
Τέλος είχε τη σημασία του κι’ εκείνο που έλεγε ξεμπερδεύουμε με το παλιό. Προφανώς εννοούσαν ότι ξεμπερδεύουμε με το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς και το ήθος των στελεχών της. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ερμηνεύσει κανείς τα εύσημα των ΗΠΑ προς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που κατάφερε και «καθάρισε» τους σκληρούς δηλαδή όλους αυτούς που έμειναν πιστοί σε ότι έλεγαν και παραιτήθηκαν από Υπουργικούς θώκους, Βουλευτικές έδρες και κυβερνητικές θέσεις. Γιατί το άλλο το παλιό δηλαδή τα κόμματα του δικομματισμού και οι δορυφόροι τους και το άλλα λέμε προεκλογικά και άλλα κάνουμε μετά αναβαφτίστηκαν. Λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Το ξεμπερδεύουμε με το παλιό είναι μια καρικατούρα του χρονοντούλαπου της ιστορίας στο οποίο το ΠΑΣΟΚ το 1981 θα έκλεινε μια για πάντα τη ΝΔ.
Αυτά όμως ανήκουν στο χθες και το θέμα είναι το τι γίνεται σήμερα.
Η κυβέρνηση εκμεταλλευόμενη τη δυσπιστία που η ίδια έσπειρε σε μεγάλα τμήματα του Λαού, εκμεταλλευόμενη την πολιτική ανηθικότητα που επίσης η ίδια καλλιέργησε υλοποιεί πολιτικές εκ διαμέτρου αντίθετες με τα προεκλογικά της προγράμματα, πολιτικές που ούτε στον ύπνο τους δεν μπορούσαν να διανοηθούν οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του νεοφιλελευθερισμού ότι θα μπορούσαν να περάσουν. Πρόσφατα παραδείγματα η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά, ο τεμαχισμός και η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ η λεγόμενη ασφαλιστική μεταρρύθμιση όπου αντί να υλοποιηθεί η υπόσχεση για δέκατη τρίτη σύνταξη μερικά από τα μέτρα ήταν το κόψιμο του ΕΚΑΣ, η μείωση κύριων και επικουρικών συντάξεων και η θεσμοθέτηση του συστήματος των τριών πυλώνων το οποίο για δεκαετίες αντιπάλευε η Αριστερά στο σύνολό της όπως και όλα τα πολιτικά ή συνδικαλιστικά στελέχη και νυν Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Επόμενος μεγάλος σταθμός, όπως όλα δείχνουν, θα είναι οι εργασιακές σχέσεις όπου άρχισαν ήδη να ακούγονται σενάρια για νέα προς το χειρότερο παρέμβαση στις ομαδικές απολύσεις, στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, στον κατώτατο μισθό, στις τριετίες, στα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, στο επίδομα κανονικής άδειας, στο δικαίωμα της συλλογικής δράσης, στις συνδικαλιστικές ελευθερίες, στο δικαίωμα της απεργίας, στην εργοδοτική αυθαιρεσία, στην καθιέρωση του lock out (ανταπεργία).
Τα θέματα αυτά σε άλλες εποχές θα ήταν αδιανόητο να τα ακουμπήσει κανείς. Σε κάποιες άλλες πιο πρόσφατες εποχές λέγαμε ότι η πολιτική αυτή μπορεί με πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες ναανατραπεί.
Αυτό το τελευταίο πιστεύουμε ότι χρειάζεται μαζί όμως με μια προσθήκη. Οι πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες προκειμένου να είναι μαζικοί και αποτελεσματικοί θα πρέπει να υπάρξει μια προοπτική, έναόραμα, μια ελπίδα. Εδώ είναι το στοίχημα της Αριστεράς η οποία οφείλει σήμερα περισσότερο από άλλες εποχές να κερδίσει το χαμένο έδαφος, να ξανακερδίσει τη χαμένη αξιοπιστία που τόσο εύκολα ποδοπάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, να ξανακερδίσει τη χαμένη εμπιστοσύνη των Λαϊκών στρωμάτων, να δώσει εν τέλει μια προοπτική, μια νέα ελπίδα σε όλους αυτούς που πλήττονται αλλά που δύσκολα πλέον πιστεύουν οτιδήποτε και ακόμη πιο δύσκολα βγαίνουν στο δρόμο.
Η Λαϊκή Ενότητα μπορεί σήμερα να παίξει αυτό το ρόλο. Μπορεί γιατί είναι η δύναμη εκείνη που δεν συμβιβάστηκε, που δεν ενέδωσε στις πιέσεις, που δεν πρόδωσε τις υποσχέσεις που ο πάλαι ποτέ ΣΥΡΙΖΑ έδωσε στο Λαό. Μπορεί γιατί τα στελέχη της ήταν αυτά που κράτησαν ψηλά το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς και πέταξαν στα σκουπίδια Υπουργικούς θώκους, Βουλευτικές έδρες κυβερνητικά αξιώματα και υψηλούς μισθούς. Μπορεί και οφείλει να παίξει αυτό το ρόλο αφήνοντας πίσω την εσωστρέφεια που μεσολάβησε από τις τελευταίες εκλογές μέχρι την Πανελλαδική της Συνδιάσκεψη.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα η κοινωνία είναι μια Αριστερά που να πατάει γερά στα πόδια της, μια Αριστερά με επεξεργασίες θέσεις και προτάσεις, μια Αριστερά που να απαντάει πειστικά στα προβλήματα και στην καθημερινότητα, μια Αριστερά που θα αντιμάχεται στο σύνολό της το μνημονιακό τόξο, τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τους εμπνευστές και τους εντολοδόχους αυτών των πολιτικών, μια Αριστερά που να μπορεί με τις θέσεις και προτάσεις της να πείσει, να εμπνεύσει και να κινητοποιήσειτα πλατιά Λαϊκά στρώματα.
* Ο Γιάννης Δούκας είναι πρώην Υποδιοικητή του ΙΚΑ και μέλος της Π.Γ. της ΛΑΕ
Τρίτη 19 Ιουλίου 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου