Δ. Στρατούλης: Για την έξοδο από την υγειονομική και κοινωνική κρίση προς όφελος των εργαζομένων και του λαού

Δημήτρης Στρατούλης

Στέλεχος ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ

και της ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

 Για την έξοδο από την υγειονομική και κοινωνική κρίση προς όφελος των εργαζομένων και του λαού*.

1. Η Εργατική Τάξη και οι λαοί όλου του κόσμου δοκιμάζονται από την πανδημία του κορωνοϊού. Οι εργαζόμενοι έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων, γιατί εκτίθενται καθημερινά στον κίνδυνο, λόγω των συνθηκών εργασίας, μεταφοράς τους με τα ΜΜΕ, έλλειψης μέτρων προστασίας στους χώρους εργασίας, αλλά και γιατί μεγάλα τμήματά τους (υγειονομικοί, αλυσίδες διατροφής) βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή αυτής της μάχης, και μάλιστα για ένα μεγάλο διάστημα χωρίς τα κατάλληλα μέσα και τον επαρκή εξοπλισμό.

Εκατοντάδες εκατομμύρια εργαζόμενοι σ’ όλο τον κόσμο έμειναν άνεργοι ή ημιαπασχολούμενοι μετά το αναγκαστικό κλείσιμο των επιχειρήσεων ή και ολόκληρων κλάδων, ενώ η ΔΟΕ προβλέπει ότι στη συνεπακόλουθη οικονομική κρίση οι άνεργοι μόνο του άτυπου τομέα της οικονομίας θα ξεπεράσουν το 1,5 δις.

2. Η περίοδος της πανδημίας αξιοποιήθηκε από τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις – και από την κυβέρνηση Μητσοτάκη – για να λαμβάνονται – εκτός από αναγκαία μέτρα περιορισμού διάδοσης της πανδημίας – και αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα.

Έτσι και στη χώρα μας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ρίχνοντας το βάρος κυρίως στα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας και στην «ατομική ευθύνη», πήρε στην αρχή κάποια αποσπασματικά μέτρα παρέμβασης του δημοσίου, χωρίς όμως να βάλει σε αμφισβήτηση τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της. Ταυτόχρονα αξιοποίησε την πανδημία για μία νέα επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και για χαριστικές ρυθμίσεις σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα με μέτρα όπως:

• επέκταση με μονομερή απόφαση της εργοδοσίας της εκ περιτροπής εργασίας, δηλαδή τη μερικής απασχόλησης, με μείωση 50% μισθών,
• μονομερής επιβολή από την εργοδοσία της τηλεργασίας, αλλά και του δανεισμού εργαζομένων από επιχείρηση σε επιχείρηση.
• επέκταση ελαστικών ωραρίων και αποδέσμευση του ωραρίου λειτουργίας των επιχειρήσεων από το νόμιμο ή συμβατικό ωράριο των εργαζομένων,
• αναστολή συμβάσεων εργασίας με επιδόματα χαμηλότερα και από τον κατώτατο μισθό,
• μη λειτουργία των δημόσιων ελεγκτικών μηχανισμών για την τήρηση της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας,
• απουσία ελέγχου εφαρμογής υγειονομικών μέτρων προστασίας από την πανδημία στις επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα ακόμα και ιδιωτικές κλινικές να γίνουν εστίες μετάδοσης του κορωνοϊού,
• αναστολή λειτουργίας του ΕΡΓΑΝΗ, ενισχύοντας έτσι την εργοδοτική ασυδοσία και αυθαιρεσία σε σχέση με την τήρηση των ωραρίων κλπ,
• αναστολή της απαγόρευσης επίταξης υπηρεσιών και πολιτικής επιστράτευσης για την αντιμετώπιση απεργιών,
• αύξηση για τις ΜΕΘ και άλλες υπηρεσίες τους,
• επιδίωξη σύνδεσης της επιδότησης αυτοαπασχολουμένων επιστημόνων με κερδοσκοπία ιδιωτικών ΚΕΚ.
• Προώθηση προς ψήφιση στη βουλή ενός αντιεκπαιδευτικού και ενός αντιπεριβαλλοντικού νομοσχεδίου.

3. 3. Από τις αρχές του Μάη, παρότι αρκετά αναπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη βρέθηκαν στο επίκεντρο της υγειονομικής κρίσης, οι κυβερνήσεις τους, χωρίς να έχει ανακοπεί δραστικά η πανδημία, έθεσαν ως προτεραιότητα τους την οικονομία και τα καπιταλιστικά κέρδη έναντι της προστασίας της δημόσιας υγείας και της ανθρώπινης ζωής και άρχισαν να αποσύρουν τα μέτρα περιορισμού διάδοσης της πανδημίας.

Η κυβέρνηση της ΝΔ αποφάσισε την σταδιακή άρση των μέτρων περιορισμού διάδοσης της πανδημίας, ενώ δεν έχει κάνει μαζική επέκταση των tests διαγνωστικών ελέγχων και δεν έχει αξιοποιήσει το χρόνο της καραντίνας για ουσιαστική στήριξη και ενίσχυση του ΕΣΥ. Δημιούργησε λίγες ΜΕΘ κι από αυτές τις μισές με δωρεές ιδιωτών, έκανε λίγες προσλήψεις και από αυτές πολύ λίγες μόνιμου προσωπικού και διέθεσε πολύ λίγα από τον κρατικό προϋπολογισμό για την ενίσχυση της έτσι κι αλλιώς πενιχρής χρηματοδότησης του δημόσιου τομέα υγείας.

Η επιλογή των κυβερνήσεων και των δυνάμεων του κεφαλαίου στην Ελλάδα και διεθνώς είναι να φορτώσουν το λογαριασμό της πανδημίας και της πρωτοφανούς ύφεσης και οικονομικής κρίσης, που ακολουθεί, για άλλη μια φορά στις πλάτες των εργαζομένων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ασκεί αποσπασματική κριτική σε δευτερεύουσες πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής, χωρίς να αμφισβητεί το περιεχόμενο και την κατεύθυνση της και αποσιωπά τις δικές του ευθύνες, ως κυβέρνηση, για την αποδυνάμωση του δημόσιου τομέα της υγείας.

Η Αριστερά, παρά τις προσπάθειές της, λόγω του κατακερματισμού της και της αναξιοπιστίας της λόγω της μνημονιακής συνθηκολόγησης της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί  να συγκροτήσει ισχυρό λαϊκό ρεύμα σε προοδευτική κατεύθυνση, ενώ οι κοινωνικοί αγώνες είναι στα σπάργανα. Ουσιαστικά αυτή τη στιγμή η Κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχει απέναντι στη νεοφιλελεύθερη οικονομική ατζέντα της καμία πραγματική και αποτελεσματική πολιτική και κοινωνική αντιπολίτευση.

4. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πήρε μέτρα περιορισμού εργασιακών – δημοκρατικών δικαιωμάτων και μισθών, με στόχο να παραμείνουν και μετά την καραντίνα.

Οι απολύσεις, η ανεργία και η εργοδοτική αυθαιρεσία έχουν αυξηθεί, η ελαστική εργασία έχει γενικευτεί. Από την άλλη μεριά όλα δείχνουν ότι η επόμενη μέρα θα είναι εφιαλτική για τον κόσμο της εργασίας.

Η κυβέρνηση είχε δεσμευθεί αρχικά ότι όσοι/ες εργαζόμενοι/ εργαζόμενες τεθούν σε αναστολή εργασιακών σχέσεων λόγω κλεισίματος επιχειρήσεων ή μείωσης του τζίρου τους εξαιτίας της καραντίνας, θα επαναπροσληφθούν με τις ίδιες εργασιακές σχέσεις, χωρίς να επιτραπούν απολύσεις, τουλάχιστον για τόσο χρόνο, μετά την άρση των μέτρων, όσο παρέμειναν σε αναστολή εργασίας.

Αυτά είναι λόγια του αέρα.

Οι επιχειρήσεις μπορούν πλέον να ανοίγουν σταδιακά από 4 Μαΐου. Αρκετές, όμως, δεν πρόκειται να ανοίξουν καθόλου, με συνέπεια να μείνουν άνεργοι οι εργαζόμενοι σ’ αυτές. Αλλά και από εκείνες που θ’ ανοίξουν, αρκετές, επικαλούμενες τους περιορισμούς κοινωνικής απόστασης στη λειτουργία τους, θα επαναπροσλάβουν μόνο ένα μέρος των εργαζομένων και πολλούς από αυτούς με μερική και όχι πλήρη απασχόληση.

Επομένως, η άρση της καραντίνας θα συνοδευτεί από μία μεγάλη καταιγίδα απολύσεων, περικοπής μισθών και ελαστικής απασχόλησης, πρωτοφανή για τη χώρα μας, ακόμα και με μέτρο σύγκρισης τα πιο σκληρά μνημονιακά χρόνια. Οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί προβλέπουν ότι η ύφεση θα φτάσει στην Ελλάδα στο 12%, η επίσημη ανεργία στο 30%, ενώ οι μισθοί θα οδηγηθούν σε κατάρρευση.

Η ζοφερή αυτή κατάσταση των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας θα συμπαρασύρει σε μειώσεις μισθών και τον δημόσιο τομέα, θα μειώσει δραστικά τα έσοδα του δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων, ενώ η παραγωγική βάση της χώρας θα δεχτεί κι άλλα πλήγματα, μετά από αυτά των μνημονίων.

Η περίοδος μετά την πανδημία του κορωνοϊού, εάν δεν συντελεστεί στη χώρα μας και στον κόσμο μία μεγάλη αντινεοφιλελεύθερη προοδευτική ανατροπή, μπορεί να είναι χειρότερη κι από αυτή που βίωσαν οι λαοί στη μεγάλη ύφεση και κρίση του προηγούμενου αιώνα, το 1929.

5. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα τα ιδεολογήματα του νεοφιλελευθερισμού και της ελεύθερης αγοράς, που μπορεί να ρυθμίζει τα πάντα, του άκρατου ατομισμού, αφού ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει κοινωνία αλλά ένα άθροισμα ατόμων με ανταγωνιστικά μεταξύ τους συμφέροντα, του περιορισμού του κράτους και των ιδιωτικοποιήσεων, της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης στα πλαίσια της ΕΕ δέχτηκαν ισχυρά πλήγματα και μεγάλη αμφισβήτηση στη συνείδηση των ανθρώπων

Η αναγκαιότητα της ύπαρξης και της ενίσχυσης του δημόσιου τομέα στη υγεία και στα άλλα δημόσια κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες, οι αρχές της συλλογικότητας και κοινωνικής αλληλεγγύης αναδείχτηκαν όσο ποτέ τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο ο νεοφιλελευθερισμός δεν ανατράπηκε, γιατί αυτό δεν μπορεί να το κάνει ένας ιός, αλλά μόνο οι λαοί, όταν βέβαια αγωνίζονται γι αυτό το σκοπό και όταν υπάρχουν πολιτικές πρωτοπορίες και πλατειά κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα, που αναλαμβάνουν να προωθήσουν ένα τέτοιο σχέδιο.

6. Η μορφή και η κατεύθυνση, που ο κόσμος θα πάρει μετά την πανδημία, δεν εξαρτάται μόνο από τη δύναμη και τη βούληση των κυρίαρχων δυνάμεων του κεφαλαίου, που είναι δεδομένη, δηλαδή να φορτώσουν τα βάρη και της νέας κρίσης στις δυνάμεις της εργασίας. Θα κριθεί, τελικά, και από το τι θα κάνουν και οι δυνάμεις της εργασίας, το εργατικό συνδικαλιστικό και το λαϊκό κίνημα και η Αριστερά, Η ιδεολογική, πολιτική και κινηματική αντιπαράθεση έχει ήδη ξεκινήσει – ακόμα και μέσα στις δύσκολες συνθήκες της καραντίνας – με όλες τις δυνατές εναλλακτικές μορφές, που επέτρεπαν οι πρωτόγνωρα δύσκολες συνθήκες.

Οι δυνάμεις της Αριστεράς μπορούν να βοηθήσουν το λαό σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, εάν κατανοήσουν τις πραγματικές ανάγκες του και αγωνιστούν πρώτα από όλα για την οικονομική ανακούφιση και ίδια την επιβίωσή του εν μέσω υγειονομικής κρίσης και επερχόμενης οικονομικής καταστροφής, συνδυάζοντας τη διεκδίκηση άμεσων μέτρων ανακούφισής του με την προβολή μίας εναλλακτικής πρότασης θετικής διεξόδου.

7. Επομένως, αυτή τη στιγμή προέχει ο αγώνας για μέτρα άμεσης ανακούφισης και επιβίωσης του λαού, όπως:

• Να ενισχυθεί το ΕΣΥ με άμεσες προσλήψεις του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού, με ΜΕΘ, εξοπλισμό, προστατευτικά μέσα και υγειονομικό υλικό. Να προωθηθεί μαζική διενέργεια tests διάγνωσης του κορωνοϊού. Να στηριχτούν οι δομές της Πρωτοβάθμιας Υγείας. Να επιταχτεί ο ιδιωτικός τομέας υγείας και να ενταχτεί στο δημόσιο σχεδιασμό αντιμετώπισης της πανδημίας.
• Να παταχτεί η αισχροκέρδεια και η ακρίβεια σε είδη διατροφής, φάρμακα και μέσα υγειονομικής προστασίας. Να τιμωρηθούν αυστηρά οι σύγχρονοι μαυραγορίτες. Κατάργηση του ΦΠΑ και διατίμηση στις μάσκες καθώς και χορήγησή τους δωρεάν στις ευπαθείς ομάδες και στους εργαζόμενους, αλλιώς το μέτρο του προστίμου θα είναι ακραία ταξικό σε βάρος των οικονομικά αδυνάμων. Μονοψήφιοι έως και μηδενικοί συντελεστές ΦΠΑ σε αγαθά λαϊκής κατανάλωσης, μέσα υγειονομικής προστασίας και φάρμακα.
• Να ενταχθούν όλοι οι άνεργοι, όλοι/ες όσων το εισόδημα, με βάση τη  φορολογική τους δήλωση, είναι κάτω από τα επίσημα όρια της φτώχειας και όλες οι κατηγορίες των εργαζομένων που τελούν σε μερική ή ολική αναστολή εργασίας, των μικροεπαγγελματιών, των καλλιτεχνών, των αγροτών και των ανεξάρτητα απασχολούμενων επιστημόνων στην οικονομική ενίσχυση, η οποία μηνιαίως τουλάχιστον να μην υπολείπεται από τον κατώτερο μισθό.
• Στους εργαζόμενους εκείνους, στους οποίους εφαρμόστηκε η εκ περιτροπής εργασία, πρέπει να καταβληθεί το σύνολο του μισθού τους και η διαφορά, όπως και οι αναλογούσες ασφαλιστικές εισφορές, να καταβληθεί τις ίδιες τις επιχειρήσεις, εάν είναι μεγάλες και κερδοφόρες, και από τον κρατικό προϋπολογισμό για τις υπόλοιπες. Για όσες από τις μεγάλες και κερδοφόρες επιχειρήσεις δεν το κάνουν, να καταβάλει τους μισθούς το κράτος, με αντίστοιχη συμμετοχή του στο μετοχικό κεφάλαιό τους. Η απάνθρωπη αυτή μορφή αυτή εργασίας θα πρέπει, ταυτόχρονα με την άρση των μέτρων απαγόρευσης κυκλοφορίας και επαναλειτουργίας των επιχειρήσεων, να καταργηθεί.
• Να υπάρξει πραγματική απαγόρευση των απολύσεων.
• Η πρόσθετη οικονομική αμοιβή, που δόθηκε στους εργαζόμενους στη δημόσια υγεία, πρέπει να επεκταθεί και σε άλλες ομάδες εργαζομένων που βρέθηκαν αυτή την περίοδο στην πρώτη γραμμή.
• Να ενεργοποιηθούν επιτέλους οι δημόσιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί για να σταματήσει η εργοδοτική αυθαιρεσία, η οποία εκμεταλλευόμενη τις ιδιαίτερες συνθήκες οργιάζει.
• Να υπάρξει πλήρης μέριμνα για τα ΑμεΑ, που δεν μπορούν να ανανεώσουν τη σύνταξη ή το επίδομα αναπηρίας λόγω της μη λειτουργίας των κέντρων πιστοποίησης αναπηρίας (ΚΕΠΑ) και να ληφθεί μέριμνα για τις νέες αιτήσεις σύνταξης αναπηρίας οι οποίες επίσης δεν εξυπηρετούνται για τον ίδιο λόγο (φάρμακα στο σπίτι, μέσα προστασίας κλπ).
• Να σταματήσουν οι κατασχέσεις και πλειστηριασμοί λαϊκής κατοικίας και περιουσίας και να προωθηθεί σεισάχθεια για όσους αδυνατούν και λόγω συγκυρίας να αποπληρώσουν τα δάνειά τους.
• Να μειωθούν τα τιμολόγια υπηρεσιών πρώτης ανάγκης (ενέργεια, νερό, τηλεπικοινωνίες) μέσω μείωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης. Να διακοπεί η πληρωμή λογαριασμών των ανέργων και όλων όσων τελούν σε μερική ή ολική αναστολή της εργασίας τους. Να σταματήσουν οι αποκοπές ηλεκτρικού ρεύματος και νερού και να αποκατασταθούν οι συνδέσεις όσων διακόπηκαν.
• Εξασφάλιση στοιχειώδους αυτάρκειας της χώρας σε φάρμακα, υγειονομικό εξοπλισμό και τρόφιμα, με ικανά αποθέματα για καταστάσεις πανδημίας.
• Ανάταξη αγροτικής οικονομίας και μεταποίησης με υιοθέτηση επιλεκτικού εμπορικού προστατευτισμού, ενίσχυση της τοπικής παραγωγής κλπ.
• Αντιμετώπιση της πανδημίας της ανεργίας με μεγάλες δημόσιες επενδύσεις, κυρίως στις δημόσιες υποδομές, αλλά και με μείωση του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση μισθών και στην Ελλάδα και διεθνώς.
• Δραστική φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων και των μη επενδυόμενων κερδών.
• Υπεράσπιση των εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.
• Αλληλεγγύη με τους όσους/ες χάνουν τις δουλειές τους, η ημιαπασχολούνται, στις ευπαθείς ομάδες, τους άστεγους και τα ΑμεΑ, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
• Διακοπή αποπληρωμής δημοσίου χρέους. Αποτροπή νέου δανεισμού της χώρας από τον ESM και των μνημονίων που τον συνοδεύουν, αλλά και από τις αγορές, που αυτή την περίοδο δανείζουν τις χώρες με υψηλά επιτόκια, για να αποφύγουμε νέα υπερχρέωση. Αξιοποίηση εγχώριων πόρων. Διαγραφή δημοσίων χρεών προς την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Δημόσιο έλεγχο και εθνικοποίηση τραπεζών για να χρηματοδοτήσουν τα μέτρα διάσωσης. Διεκδίκηση από κοινού με άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου από την ΕΕ, για όσο η Ελλάδα παραμένει – με ευθύνη της κυβέρνησης και του μνημονιακού κατεστημένου – σε αυτή, δωρεάν επιχορηγήσεων, δηλαδή με εκτύπωση ευρώ από την ΕΚΤ και όχι χορήγηση δανείων. Κάνοντας χρήση του εκδοτικού της προνομίου και δημιουργώντας όσο νέο χρήμα  απαιτείται για να καλυφθεί το κενό ρευστότητας, που δημιούργησε η αναγκαστική αργία ολόκληρων κλάδων της οικονομίας.

8. Το μέγεθος, όμως, της ύφεσης και της νέας οικονομικής κρίσης που έρχεται δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με μέτρα άμεσης ανακούφισης, ουσιαστικά κεϊνσιανής κατεύθυνσης, όπως τα παραπάνω. Εξάλλου τα περισσότερα από αυτά ούτε τα θέλει ούτε μπορεί να τα πάρει η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά ούτε και τα επιτρέπει η νεοφιλελεύθερη ευρωζώνη και ΕΕ.

Επομένως, ο αγώνας μας για την επιβίωση του λαού και της νεολαίας θα πρέπει να συνδυάζεται με τον αγώνα για ανατροπή του νεοφιλελεύθερου πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου στη χώρα μας και για την προώθηση μίας εναλλακτικής στη λιτότητα και τον ευρωμονόδρομο πρότασης εξόδου από την πανδημία και την κρίση, για ένα νέο οικονομικό, παραγωγικό και κοινωνικό πρότυπο, ριζικά διαφορετικό από αυτό, το νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, που γεννά τις κρίσεις και γιγαντώνει την εκμετάλλευση και τις κοινωνικές αδικίες.

Ενός φιλολαϊκού, ριζοσπαστικού αλλά και ρεαλιστικού και εφαρμόσιμου προγράμματος παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης, που θα στηρίζει τους μισθούς, τις συντάξεις, τα λαϊκά εισοδήματα, τις θέσεις εργασίας, τη δημόσια υγεία, παιδεία, πρόνοια, που στο επίκεντρό του θα έχει την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.

Στην καρδιά αυτού του προγράμματος είναι ο παραγωγικός και οικολογικός μετασχηματισμός της οικονομίας. Με επικέντρωση στον πρωτογενή τομέα και στη μεταποίηση. Με σχέδιο και χρηματοδότηση. Για να ενισχυθεί η παραγωγική βάση της χώρας είτε στους κλάδους και τομείς που η Ελλάδα και ο λαός της έχουν άμεσα ανάγκη (αγροτοδιατροφικός τομέας, φάρμακο) είτε σε κλάδους και τομείς που διαθέτουν διαχρονικά συγκριτικά πλεονεκτήματα (ναυτιλία, τουρισμός, μικρές επιχειρήσεις νέας τεχνολογίας, μεταποίηση κλπ). Με εργαλεία τον δημόσιο τομέα, τον κοινωνικό τομέα, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και με μια δημοκρατική και αποτελεσματική δημόσια διοίκηση.

Για να γίνει αυτό, απαιτείται ένα διπλάσιο, τουλάχιστον, παραγωγικά επανασχεδιασμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, στήριξης της αγροτιάς και αναβάθμισης της πρωτογενούς παραγωγής, μαζί με στήριξη  των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, στο βαθμό που  στοχεύουν την παραγωγική και τεχνολογική αναβάθμιση της χώρας, την αύξηση των θέσεων εργασίας, την στήριξη των εργατικών κατακτήσεων και την προστασία του περιβάλλοντος.

Επίσης βασικοί άξονες αυτού του προγράμματος είναι: ο τερματισμός της λιτότητας, η πλήρης επαναφορά των εργασιακών κατακτήσεων. Η αύξηση της ζήτησης με ενίσχυση μισθών – συντάξεων. Η αμφισβήτηση και διακοπή αποπληρωμής του δημόσιου χρέους, μαζί με τη διαγραφή και γενναία ρύθμιση των ιδιωτικών χρεών, κυρίως των πιο αδύνατων κοινωνικών στρωμάτων. Η εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών και ένας νέος αναπτυξιακός, παραγωγικός και κοινωνικός ρόλος τους. Ο τερματισμός των ιδιωτικοποιήσεων, η εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση και ανασυγκρότηση των στρατηγικών δημόσιων επιχειρήσεων. Η δημοκρατική μεταρρύθμιση του δημοσίου, ώστε να λειτουργεί αποτελεσματικά προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Ένα απλό, δίκαιο και φιλολαϊκό φορολογικό σύστημα. Η διεύρυνση της δημοκρατίας με μορφές άμεσης δημοκρατικής συμμετοχής, εργατικού και κοινωνικού ελέγχου. Η αναβάθμιση της έρευνας, της κοινωνικής προστασίας, ενός δημόσιου, καθολικού και δωρεάν συστήματος υγείας και μιας δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης. Η ποιοτική ανάπτυξη πολιτισμού κι αθλητισμού. Μία πολυδιάστατη ανεξάρτητη, φιλειρηνική και αντιιμπεριαλιστική εξωτερική πολιτική.

9. Η εφαρμογή μίας τέτοιας εναλλακτικής πρότασης θετικής διεξόδου από την υγειονομική και οικονομική κρίση – και στην ουσία του ενός μεταβατικού προς βαθύτερες αλλαγές και το σοσιαλισμό προγράμματος στη χώρα μας – προϋποθέτει ρήξη με τους σιδερένιους κανόνες της ευρωζώνης που θα το εμποδίσουν, έξοδο από αυτή και εκτύπωση εθνικού νομίσματος, πρώτα απ΄ όλα για τη χρηματοδότησή του.

Μια κυβέρνηση που θα προωθεί ένα τέτοιο πρόγραμμα θα έρθει αναπόφευκτα σε σύγκρουση και ρήξη με τις πολιτικές και τους θεσμούς της υπαρκτής, νεοφιλελεύθερης και απολυταρχικής Ε.Ε., η οποία για άλλη μία φορά με τις αποφάσεις που πήρε – πολύ αργά, πολύ πίσω από τις ανάγκες – για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού,  απέδειξε ότι δεν μεταρρυθμίζεται παρά μόνο ανατρέπεται.

Χρειάζεται, επίσης, από τις δυνάμεις της Αριστεράς στην Ευρώπη ένα σχέδιο για μια άλλη Ευρώπη των κυρίαρχων δημοκρατικών χωρών και λαών στη βάση ισότιμης πολιτικής και οικονομικής συνεργασίας, μακριά και απέναντι από ηγεμονισμούς και τα ευρωατλαντικά σχέδια της ΕΕ, και του ΝΑΤΟ.

10. Όμως, για να μπορέσουμε να προστατεύσουμε πραγματικά τον κόσμο της εργασίας και για να προωθήσουμε μια εναλλακτική λύση θετικής για αυτόν διεξόδου από την κρίση χρειάζεται να ενταθούν οι αγώνες του εργατικού και λαϊκού κινήματος και ο συντονισμός των αγωνιστικών δυνάμεων τους και ιδιαίτερα των πρωτοβάθμιων σωματείων, όπου μπορεί και πρέπει να οικοδομηθεί μία νέα εργατική ταξική ενότητα στη βάση των κοινών προβλημάτων.

Επίσης, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να οικοδομηθεί ένα ευρύτατο μέτωπο υπεράσπισης των εργατικών και λαϊκών συμφερθέντων από αριστερές και προοδευτικές, δημοκρατικές αντισυστημικές δυνάμεις και πρώτα απ΄ όλα η κοινή δράση, συμπαράταξη και συνεργασία όλων χωρίς εξαίρεση των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Στην κατεύθυνση αυτή η ΛΑΕ με αίσθημα ευθύνης απέναντι στον λαό, αλληλεγγύης προς τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς και ιστορικότητας των στιγμών είχε και έχει πάρει συγκεκριμένες πολιτικές πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση χώρου διαλόγου και κοινής δράσης των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και θα επιμείνει σε αυτή την κατεύθυνση.

Ο διάλογος μεταξύ αρκετών από τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει ανοίξει, θετικά βήματα έχουν γίνει, αλλά είμαστε ακόμα πολύ πίσω από της ανάγκες της συγκυρίας. Δεν υπάρχει χρόνος για καθυστέρηση ούτε μία μέρα ούτε μία νύχτα, γιατί η έκταση της επερχόμενης νέας οικονομικής κρίσης και η δύναμη ισχύος της επίθεσης στον κόσμο της εργασίας του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και στη χώρα μας και στον κόσμο, που θα είναι πρωτοφανής, θα προκαλέσει κοινωνικές αντιστάσεις και εκρήξεις, που δεν θα πρέπει ν’ αφήσουμε  να αξιοποιήσουν πολιτικά ανορθολογικές, ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις.

Στηριγμένοι στις αγωνιστικές και ενωτικές παραδώσεις του ΕΑΜ, του αντιδικτατορικού κινήματος και των αντιμνημονιακών αγώνων του 2010 – 12, οι δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς μπορούμε να βαδίσουμε μαζί αυτό το δρόμο, που έπαθλό του θα είναι μία Ελλάδα της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, της ελευθερίας, της εργασίας για όλους/ες, της ειρήνης, της αξιοπρέπειας και της εθνικής ανεξαρτησίας.

*Από την ομιλία μου στη διαδικτυακή συζήτηση της ΛΑΕ για τα εργασιακά