Ώρα ευθύνης
Αυτό το «θα τους σκοτώσουμε» πού τόλμησε να εκστομίσει ο αστυνομικός, δεν είναι μια τυχαία έκφραση που ακούγεται από κάποιον εν θερμώ. Είναι η έκφραση μιας συνολικής αντίληψης που έχει καλλιεργηθεί επιμελώς, χρόνια πολλά και μεταδίδεται σε κάθε νέο προσλαμβανόμενο αστυνομικό. Είναι η αντίληψη ότι κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στην εξουσία και την αυθαιρεσία της αστυνομίας, που υπηρετεί το κράτος. Είναι η αντίληψη του «εσείς είσθε το κράτος» του πατέρα Μητσοτάκη, που κληρονόμησε, σαν αντίληψη, ο υιός Μητσοτάκης. Είναι η αντίληψη που καλλιεργείται μέσα και στις σχολές της αστυνομίας, όπου ο καλυμμένος φασισμός εμφανίζεται μέσα από τα μαθήματα και τις συμπεριφορές. Είναι ο εχθρός λαός που πρέπει να αντιμετωπισθεί.
Γιατί πως αλλιώς να εξηγηθεί το μένος που δείχνουν ορισμένοι, ασκώντας με υπερβάλλοντα ζήλο τα καθήκοντα τους. Μόνο με τον τρόπο διαμόρφωσης της αυταρχικής συνείδησης, σε νέα παιδιά που βρίσκουν επαγγελματική διέξοδο στα σώματα ασφαλείας. Η δημιουργία πραιτοριανών. Ή πάλι με την διαμόρφωση τέτοιας ψυχοσύνθεσης που βρίσκει χαραμάδες σε υπαρκτά προβλήματα προσωπικής επιβεβαίωσης του εκπαιδευόμενου. Τέτοια παραδείγματα συναντάμε σε όλα τα αυταρχικά καθεστώτα και στη δική μας εμπειρία της χούντας.
Αν αναλογισθούμε τη διαδρομή μας σαν χώρα, ιδιαίτερα μετά την μεταπολίτευση και την ανάγκη των δυνάμεων που ανέλαβαν στην ευθύνη της χώρας τότε, διαμόρφωσης ενός αστικού δημοκρατικού πολιτικού συστήματος που θα σέβεται τους στοιχειώδης κανόνες προστασίας των ατομικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, τότε πρέπει να αναρωτηθούμε τι έκανε η πολιτική ελίτ μέχρι τώρα για να αποβάλλει από τα σώματα ασφαλείας την αυταρχική και ολοκληρωτική αντίληψη. Τίποτα, μέχρι ελάχιστα. Αντίθετα αποδείχθηκε ότι χρησιμοποιήθηκε για την εξυπηρέτηση των επιλογών της. Αμέτρητα τα παραδείγματα. Δεν ξέφυγε ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Τεσσεράμισι χρόνια τι έκανε στις σχολές της αστυνομίας; Πως διαχειρίστηκε την αντίδραση του λαού; Ποιες μεθόδους χρησιμοποίησε; Ακριβώς τις ίδιες με την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Αυτό που περιόριζε πριν λίγα χρόνια την άκρατη αυθαιρεσία του κράτους, ήταν η ύπαρξη ενός κινήματος εκδημοκρατισμού που αναπτύχθηκε μετά τη πτώση της χούντας και ανάγκασε το πολιτικό σύστημα να κρατάει μια μετριοπαθή στάση. Σήμερα, ιδιαίτερα μετά τη προδοσία του Σύριζα που απογοήτευσε το κόσμο, την συνέχιση της οικονομικής κρίσης, την πανδημία τώρα, οι αντιδραστικές δυνάμεις βρήκαν ευκαιρία για τη ρεβάνς. Δεν περιορίζονται μόνο στο αυταρχισμό και τη καταστολή, αλλά προχωρούν στη προσπάθεια αναθεώρησης της ιστορίας και των αγώνων του Ελληνικού λαού. Εδώ λοιπόν, μπροστά σε αυτή τη κατάσταση και μπροστά στη απειλή εγκαθίδρυσης ενός αυταρχικού, ημικοινοβουλευτικού καθεστώτος, η ολιγωρία σημαίνει συνευθύνη, σημαίνει ότι θα ξυπνήσουμε μια μέρα και δεν θα αναγνωρίζουμε το κόσμο που θα δούμε. Τώρα είναι η μεγάλη ευθύνη της αριστεράς. Στη δημιουργία ενός πλατιού κινήματος υπεράσπισης της δημοκρατίας και των ατομικών ελευθεριών, που θα συσπειρώνει όλους, αριστερούς, προοδευτικούς, δημοκράτες, σωματεία και κοινωνικούς φορείς, τις υγιείς και δημοκρατικές δυνάμεις που βρίσκονται και μέσα στα σώματα ασφαλείας. Οι καιροί ου μενετοί!!!!!
Παπαδέας Χρήστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου