Καλό ταξίδι φίλε, αγωνιστή και καταξιωμένε, αδικοχαμένε από τον κορωνοϊό, δημοσιογράφε και Αιτωλοακαρνάνα Άρη Σκιαδόπουλε, με μία δήλωσή σου, το Μάη του 2019, που σχεδόν όλοι/ες έκαναν ότι ξέχασαν.
«1η φορά υποψήφιος. Ανέκαθεν υποστήριζα τις μειοψηφίες της Αριστεράς. Θεωρούσα και πιστεύω ακόμα ότι υπερτερούν στην αξιακή ιεραρχία της πολιτικής ουσίας και δράσης. Και έχουν μια ποιοτική πολιτική υπεροχή που τις διαφοροποιεί. Δεν στηρίζονται στις πλάτες κανενός προστάτη και δεν κρούουν θύρες έξωθεν κηδεμόνων. Είναι μαχόμενες και διεκδικούν με τον Λαό και υπέρ του Λαού. Δεν έχουν αυτοσκοπό την εξουσία αλλά την διαχείριση της εξουσίας υπέρ του συνόλου.
Μια Αριστερά κατά τεκμήριο διωκόμενη και αποσυνάγωγη από το Σύστημα. Ζόρικα πράγματα δηλαδή. Δεν είναι δημοφιλής και εμφανίζεται στον πάτο των δημοσκοπήσεων. Είναι στην πράξη αληθινή, ώστε να μην προτιμάται από τους πολλούς. Δεν υπόσχεται τριφηλή καθημερινότητα αλλά καθημερινό αγώνα. Δεν στέργει στα διαπλεκόμενα των Βρυξελλών, αλλά αγωνίζεται για μια Ευρώπη εν τοις πράγμασι των Λαών κι όχι των Τραπεζών.
Δεν ξέρω πόσο ουτοπικά φαντάζουν όλα αυτά. Όμως οι γενναίες πράξεις και οι μεγάλες στιγμές των Λαών οφείλονται σε ουτοπίες που ενσαρκώθηκαν από αγώνα.
Με αυτές τις σκέψεις αποδέχθηκα την πρόσκληση για μια θέση στο ψηφοδέλτιο της ΛΑΕ στις ευρωεκλογές του 2019».
Άρη, ψυχή βαθιά.
Συλλυπητήρια στους αγαπημένους σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου