ΜΕ ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΛΑΕ

ΜΕ ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΛΑΕ

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ

(Τετ. 1/6/16 – 11:05)

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΑΡΑΦΙΑΝΟΥ*

Η πολιτική συγκυρία χαρακτηρίζεται από την ταχύτατη επιβολήμνημονιακών μέτρων και την πιο βίαιη αναίρεση λαϊκών κατακτήσεων που καμία κυβέρνηση δεν είχε τολμήσει μέχρι σήμερα.

Παρά τα κι­νή­μα­τα που ανα­πτύ­χθη­καν στις αρχές του 2016, οι αντι­δρά­σεις απέ­να­ντι σε αυτά τα μέτρα είναι του­λά­χι­στον υπο­το­νι­κές. Είναι σαφές ότι χτυ­πά­ει το κα­μπα­νά­κι του κιν­δύ­νου να εμπε­δω­θεί μια λο­γι­κή μο­νό­δρο­μου και αδυ­να­μί­ας αντί­δρα­σης.

Μέσα στα πλαί­σια αυτά η ιδρυ­τι­κή συν­διά­σκε­ψη της ΛΑΕ απο­κτά ιδιαί­τε­ρη ση­μα­σία. Κα­ταρ­χήν η ίδια η συ­γκρό­τη­ση της ΛΑΕ απο­τε­λεί μια εξαι­ρε­τι­κά ση­μα­ντι­κή στιγ­μή της τα­ξι­κής συ­γκυ­ρί­ας στην Ελ­λά­δα, καθώς για πρώτη φορά μετά την επι­βο­λή των μνη­μο­νί­ων δη­μιουρ­γεί­ται ένας πο­λι­τι­κός πόλος που εκ­φρά­ζει με κα­θα­ρό­τη­τα την ανά­γκη να συ­σπει­ρω­θεί ένα ενιαίο κοι­νω­νι­κό και πο­λι­τι­κό μέ­τω­πο φι­λο­λαϊ­κής διε­ξό­δου από την κρίση πάνω στους άξο­νες του με­τα­βα­τι­κού προ­γράμ­μα­τος: κα­τάρ­γη­ση των μνη­μο­νί­ων, της λι­τό­τη­τας και της επι­τρο­πεί­ας, στάση πλη­ρω­μών-δια­γρα­φή του χρέ­ους, εθνι­κο­ποι­ή­σεις και πα­ρα­γω­γι­κός με­τα­σχη­μα­τι­σμός, έξο­δος από την ΟΝΕ –σύ­γκρου­ση με την ΕΕ.

Οι θέ­σεις της ΛΑΕ κά­νουν από­λυ­τα διαυ­γή αυτή την κα­τεύ­θυν­ση και είναι ένα ση­μα­ντι­κό βήμα προς τη σωστή κα­τεύ­θυν­ση.

Πα­ρα­πέ­ρα, οι θέ­σεις θέ­τουν στο επί­κε­ντρο της συ­γκρό­τη­σης του προ­γράμ­μα­τος την έξοδο από τηνΟΝΕ. Η πα­ρα­μο­νή της χώρας στο ευρώ απο­τε­λεί το κομ­βι­κό ση­μείο όπου συ­μπυ­κνώ­νε­ται η στρα­τη­γι­κή όλων των με­ρί­δων της αστι­κής τάξης στην Ελ­λά­δα και ταυ­τό­χρο­να το ση­μείο που συ­μπυ­κνώ­νει όλες τις αντι­φά­σεις αυτής της στρα­τη­γι­κής. Η έξο­δος από την ΟΝΕ είναι αναμ­φί­βο­λα μια αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή στρα­τη­γι­κή και μά­λι­στα η μόνη πραγ­μα­τι­κά αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή στρα­τη­γι­κή, αφού όσο κα­νείς απο­μα­κρύ­νε­ται από τον κόμβο της τα­ξι­κής πάλης, τόσο πιο ακίν­δυ­νος γί­νε­ται για το σύ­στη­μα.

Οι θέ­σεις ξε­κα­θα­ρί­ζουν επί­σης για το πώς μπο­ρεί βρα­χυ­με­σο­πρό­θε­σμα να εξα­σφα­λι­σθούν οι ανα­γκαί­ες επάρ­κειες λαϊ­κών αγα­θών στην πε­ρί­πτω­ση εφαρ­μο­γής του με­τα­βα­τι­κού προ­γράμ­μα­τος: από την υιο­θέ­τη­ση εθνι­κού νο­μί­σμα­τος και την υπο­τί­μη­σή του, καθώς και από την παύση πλη­ρω­μών του δη­μο­σί­ου χρέ­ους, χωρίς συ­μπί­ε­ση των μι­σθών και των συ­ντά­ξε­ων. Ξε­κα­θα­ρί­ζε­ται συ­νε­πώς ότι η εφαρ­μο­γή του προ­γράμ­μα­τος δεν έχει ως προ­ϋ­πό­θε­ση ούτε κον­δύ­λια της ΕΕ, ούτε δά­νεια από τρί­τες χώρες, ούτε την ενί­σχυ­ση συ­γκε­κρι­μέ­νων κε­φα­λαιου­χι­κών κλά­δων.

Τέλος οι θέ­σεις με σα­φή­νεια απο­τυ­πώ­νουν ότι ένα τέ­τοιο πρό­γραμ­μα συ­γκρο­τεί μια ευ­ρεία κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία των λαϊ­κών στρω­μά­των της χώρας μας με ερ­γα­τι­κή ηγε­μο­νία και ξε­κα­θα­ρί­ζουν ότι η ΛΑΕείναι ένας με­τω­πι­κός φο­ρέ­ας που απο­σκο­πεί στην επα­νί­δρυ­ση της Αρι­στε­ράς. Δεν είναι, ούτε θέλει να υπο­κα­τα­στή­σει το ανα­γκαίο σή­με­ρα μέ­τω­πο φι­λο­λαϊ­κής διε­ξό­δου. Αντί­θε­τα θέλει να συμ­βάλ­λει απο­φα­σι­στι­κά στη συ­γκρό­τη­σή του.

Εξί­σου σαφής είναι και η θέση για την ΕΕ. Η εφαρ­μο­γή του προ­γράμ­μα­τος θα μας φέρει σε σύ­γκρου­ση με τις πο­λι­τι­κές και τους θε­σμούς της ΕΕ (χωρίς ίσως και αν). Μπρο­στά σ’ αυτή τη σύ­γκρου­ση θα απαι­τη­θεί η ορ­γά­νω­ση του λαού για την εφαρ­μο­γή μέχρι τέ­λους του με­τα­βα­τι­κού προ­γράμ­μα­τος και τηρήξη με την ΕΕ –και αυτός είναι ο ρόλος του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος.

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση πά­ντως, τα θε­τι­κά στοι­χεία των κει­μέ­νων, που έχουν εκ­δο­θεί, δεν ολο­κλη­ρώ­νουντη δια­δι­κα­σία της συν­διά­σκε­ψης. Η συν­διά­σκε­ψη πρέ­πει να είναι μια δια­δι­κα­σία δη­μό­σιου πο­λι­τι­κού δια­λό­γου για την προ­ώ­θη­ση αυτών των προ­γραμ­μα­τι­κών κα­τευ­θύν­σε­ων στην Αρι­στε­ρά και στα λαϊκά στρώ­μα­τα και κυ­ρί­ως πρέ­πει να είναι μια δια­δι­κα­σία που θα κα­τα­λή­ξει σε συ­γκε­κρι­μέ­νες πο­λι­τι­κές απο­φά­σεις.

Όπως σωστά ανα­φέ­ρε­ται στις θέ­σεις, σή­με­ρα δεν εμ­φα­νί­ζε­ται ως άμεσα ρε­α­λι­στι­κή η δυ­να­τό­τη­τα για προ­ώ­θη­ση εναλ­λα­κτι­κής λύσης και στο κυ­βερ­νη­τι­κό επί­πε­δο. Υπάρ­χει μεν φθορά στις κοι­νω­νι­κές εκ­προ­σω­πή­σεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλλά αυτό δεν πρέ­πει ούτε να οδη­γεί σε λο­γι­κές ώρι­μων φρού­των, ούτε και στη λο­γι­κή ότι τυχόν απο­στα­θε­ρο­ποί­η­ση του κυ­βερ­νη­τι­κού κέ­ντρου (που δεν φαί­νε­ται στον ορί­ζο­ντα) θα οδη­γού­σε μα­θη­μα­τι­κά σε αρι­στε­ρές με­τα­το­πί­σεις. Αντί­θε­τα αυτό που απαι­τεί­ται είναι να χα­ρα­χθεί με σα­φή­νεια μια τα­κτι­κή οι­κο­δό­μη­σης αυτού του πο­λι­τι­κού και κοι­νω­νι­κού μπλοκ αντι­πο­λί­τευ­σης στη βάση των αξό­νων του με­τα­βα­τι­κού προ­γράμ­μα­τος σε κάθε κοι­νω­νι­κό χώρο και κε­ντρι­κά πο­λι­τι­κά, άν­θρω­πο τον άν­θρω­πο, συλ­λο­γι­κό­τη­τα τη συλ­λο­γι­κό­τη­τα, προ­κει­μέ­νου να χτι­σθούν οι όροι για τη γι­γά­ντω­ση του λαϊ­κού κι­νή­μα­τος.

Προς αυτή την κα­τεύ­θυν­ση θα πρέ­πει να λη­φθούν πρω­το­βου­λί­ες δια­λό­γου και κοι­νής δρά­σης που θα απευ­θύ­νο­νται σε όλες τις δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς και ιδίως σε ορ­γα­νώ­σεις, συλ­λο­γι­κό­τη­τες, δί­κτυα που απο­χώ­ρη­σαν από το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, με άξο­νες την ενιαιο­με­τω­πι­κή λο­γι­κή στη βάση του προ­γράμ­μα­τος, τη γραμ­μή μαζών, τη ρήξη με τον γρα­φειο­κρα­τι­κο­ποι­η­μέ­νο και κυ­βερ­νη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό.

Είναι σαφές ότι πρέ­πει κα­νείς να κερ­δί­σει τον κόσμο που είχε αυ­τα­πά­τες για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Για τουςμη­χα­νι­σμούς όμως του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν πρέ­πει να έχει πλέον κα­νείς καμιά αυ­τα­πά­τη. Η συ­μπα­γής δια­τή­ρη­ση της πλειο­ψη­φί­ας στην ψη­φο­φο­ρία για το ασφα­λι­στι­κό έδει­ξε όχι μόνο ότι δεν ανα­μέ­νο­νται άμεσα πο­λι­τι­κοί κλυ­δω­νι­σμοί, αλλά και ότι όποιος πάει να εμπλα­κεί με αυ­τούς τους μη­χα­νι­σμούς σε οποιο­δή­πο­τε επί­πε­δο θα βγει λε­ρω­μέ­νος. Σε κάθε επί­πε­δο, συν­δι­κα­λι­στι­κό, γει­το­νιάς, αυ­το­διοί­κη­σης, η σχέση μας με τους μη­χα­νι­σμούς του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ οφεί­λουν να είναι αντι­πα­ρα­θε­τι­κές.

*Πηγή: rproject.gr

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016