ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ και ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ στο ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΕΣΕΩΝ &
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΩΝ και στο ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
ΤΣΑΝΗΣ ΝΙΚΟΣ: μέλος ΛΑΕ Μαγνησίας, Δημοτικός σύμβουλος Αλμυρού.
Τμήμα Α- ΣΚΕΨΕΙΣ και ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ στο ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΕΣΕΩΝ
Αγαπητοί σύντροφοι
το κείμενο των θέσεων και προγραμματικών κατευθύνσεων της ΛΑΕ για την ιδρυτική συνδιάσκεψη σίγουρα αποτελεί μια σοβαρή καινοτόμα προσπάθεια συμβολής στο διάλογο που διεξάγεται με διάφορες μορφές στους κόλπους της ριζοσπαστικής αριστεράς και ιδιαίτερα της αντικαπιταλιστικής, κομμουνιστικής αριστεράς. Ως κείμενο προερχόμενο από ανθρώπους που ανήκουν σε διαφορετικούς αλλά συγγενείς πολιτικούς χώρους, πιθανόν εμπεριέχει συμβιβασμούς, παραλείψεις, ορισμένες αδυναμίες και κάποιες αλληλοαναιρέσεις που σε καμία περίπτωση όμως δεν αναιρούν την σοβαρότητα της συμβολής του κειμένου στο συγκεκριμένο διάλογο.
Έχω κάποιες απορίες – αμφιβολίες αν το κείμενο αυτό στο σύνολο του μπορεί να είναι η προεργασία για το πρόγραμμα ενός λαϊκού, δημοκρατικού, πατριωτικού, ριζοσπαστικού, αντιμνημονιακού, αριστερού μετώπου (ενώ περιλαμβάνει τους στόχους του προγράμματος ως τμήμα του).
Η ιδρυτική διακήρυξη της ΛΑΕ στις 2/9/2015 ανέφερε:
«ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ »ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ. Για όλους αυτούς τους λόγους κατέστη επείγουσα ανάγκη η συγκρότηση της Λαϊκής Ενότητας, ενός πολιτικού και κοινωνικού μετώπου ανατροπής των Μνημονίων και της εξοντωτικής λιτότητας, της αντιδημοκρατικής εκτροπής και της μετατροπής της Ελλάδας σε ευρωαποικία με μοχλό το χρέος.Χρειαζόμαστε ένα μεγάλο λαϊκό, πατριωτικό μέτωπο αξιοπιστίας, συνέπειας και ανιδιοτέλειας που θα αναστυλώσει τις προδομένες ελπίδες, θα νικήσει τον φόβο και θα δώσει αέρα νίκης στο μεγάλο, λαϊκό και νεανικό ρεύμα του «ΟΧΙ» της 5ης Ιουλίου.»
Ακολούθησε η διακήρυξη της ΛΑΕ με τίτλο ״Ανατροπή τώρα ״ στις 25/2/2016 ανέφερε:
«Για ένα μεγάλο μέτωπο ανατροπής. Αγωνιζόμαστε για ένα ευρύτατο μέτωπο όλων των ανυπότακτων δημοκρατικών, αντιιμπεριαλιστικών, πατριωτικών, αντιμνημονιακών δυνάμεων, πρώτα απ’ όλα στο κοινωνικό, αλλά και στο πολιτικό πεδίο, με τη συμμετοχή όλων των φορέων, ρευμάτων και συλλογικοτήτων, που υπάρχουν σήμερα ή θα δημιουργηθούν αύριο. Ιδιαίτερα απευθυνόμαστε στις δυνάμεις της αντιμνημονιακής, αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς. Τίποτα δεν θα μας δικαιολογήσει απέναντι στην Ιστορία, αν καθηλωθούμε σε άγονες διαμάχες, στον πλειστηριασμό της μεγάλης φράσης, στην αναζήτηση δικαίωσης όχι μέσα από τη μεγάλη λαϊκή νίκη, αλλά μέσα από τον μικρό, ενδοαριστερό εμφύλιο. ….»
Στον επίλογο του κειμένου θέσεων και προγραμματικών κατευθύνσεων 5/2016 αναφέρεται :
«Η ΛΑΕ συγκροτείται ως μετωπικός πολιτικός φορέας της ριζοσπαστικής αντιμνημονιακής αριστεράς. Ανοίγει τις πόρτες της στη νεολαία, στους αγωνιστές των κινημάτων. Απευθύνει κάλεσμα να συσπειρωθούν σε μια εντελώς αναγκαία αγωνιστική προσπάθεια να υψώσουμε τη χώρα και το λαό μας έξω από το τέλμα και την υποτέλεια, τη σκληρή ταξική εκμετάλλευση, την καταρράκωση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.»
Πιθανόν υπάρχει μια μετατόπιση όσο αφορά τον χαρακτήρα της ΛΑΕ που διαπερνά το κείμενο όλων των θέσεων και αναφέρεται στην συγκρότηση ενός μετωπικού πολιτικού φορέα της ριζοσπαστικής, αντιμνημονιακής αριστεράς και αβίαστα, με βάση την δική μου αντίληψη, θα συμπλήρωνα αντικαπιταλιστικής και ίσως και κομμουνιστικής. Σ’ αυτή την κατεύθυνση σίγουρα αποτελεί πολύ σοβαρή και καινοτόμα προσπάθεια.
Το ερώτημα είναι αν αυτές οι επεξεργασίες αποτελούν προγραμματική βάση ενός Ενωτικού Πολιτικού Μετώπου ή πολιτικού κόμματος (πχ ΚΚΕ) ή πολιτικής οργάνωσης (πχ Αριστερό Ρεύμα) ή μιας συμπαράταξης κομμουνιστικών οργανώσεων (πχ ΑΝΤΑΡΣΥΑ);
Προχωρώντας σε επί μέρους παρατηρήσεις στο κείμενο των θέσεων, γνωρίζοντας ότι οι σ/φοι που διατύπωσαν τα κείμενα έχουν υψηλή ιδεολογική και πολιτική επάρκεια και σίγουρα με διάθεση συντροφικότητας, θα ήθελα να διατυπώσω, κυρίως ως απορίες και ερωτήματα, τα εξής:
Η αναλυτική κριτική σε Κ.Κ.Ε.-ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε συνδυασμό με την ιδιαίτερα ελλιπή κριτική στις δυνάμεις που αποσπάστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον τρόπο που εμπεριέχονται στην διαμόρφωση των θέσεων, μάλλον δεν βοηθά και επί πλέον τροφοδοτεί την αντιπαράθεση για την μοιρασιά του οικοπέδου της αριστεράς, αναιρώντας την απόρριψη αυτής της τακτικής που σαφέστατα αναφέρεται σε άλλα σημεία των θέσεων.
Άλλωστε οι θέσεις κρίνουν τα πράγματα από θετική πολιτική κατεύθυνση για το αύριο που είναι η ουσία για την ανάπτυξη της πολιτικής πάλης στο άμεσο μέλλον (παρ.2.25)
Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι η ώρα αυτομαστίγωσης της ριζοσπαστικής αριστεράς αλλά όταν γίνεται αυτοκριτική πρέπει να είναι βαθιά και ορθολογική ώστε να αποτελεί προωθητική δύναμη για το παρόν και το μέλλον και να προηγείται της κριτικής συγγενών δυνάμεων για να αποτελεί βάση ενωτικής πολιτικής.
Είναι δεδομένο ότι, η ΛΑΕ είναι ίσως η μοναδική συγκροτημένη αριστερή, αντιμνημονιακή δύναμη που προτείνει την αναγκαία πολιτική συνεργασία και συμπόρευση των συγκροτημένων και των ανέντακτων δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς αρκεί βέβαια η πολιτική της πρακτική και τακτική να προωθεί κάθε φορά αυτό τον στρατηγικό στόχο.
3.Στις παραγράφους 3.7-3.8 αναφέρεται ως ζητούμενο ο πολιτικός στόχος για την ανάδειξη μιας «αριστερής κυβέρνησης, στηριγμένης στη δύναμη του αγωνιζόμενου λαού με βάση το μεταβατικό πρόγραμμα».
Κατά την γνώμη μου ο όρος «κυβέρνηση της αριστεράς» έχει ήδη απαξιωθεί στα μάτια του ελληνικού λαού από τον ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά, δεν μπορεί η κυβέρνηση να είναι το ζητούμενο σ’ αυτή την φάση του λαϊκού κινήματος.
Το ζητούμενο ίσως πρέπει να είναι η δημιουργία του πολιτικού και κοινωνικού μετώπου της ανατροπής το οποίο πρέπει να αναδείξει και να στηρίξει μια «λαϊκή, δημοκρατική, πατριωτική κυβέρνηση» ως μοχλό ανατροπής της μνημονιακής κατάστασης και δρομολόγησης ριζοσπαστικών φιλολαϊκών αλλαγών.
Άλλωστε η παράγραφος 3.9 αναφέρεται αρκετά αναλυτικά στο στόχο που περιγράφω, όπως και άλλα σημεία των θέσεων.
4.Στην παράγραφο 3.13 αναφέρεται ως πρόταση η Συντακτική Εθνοσυνέλευση χωρίς να αναφέρεται ποια τάξη θα έχει την εξουσία. Είναι ρεαλιστικός στόχος η Συντακτική Εθνοσυνέλευση όταν δεν υπάρχει λαϊκή εξουσία; Είναι ορθό να αναφέρεται ως πρόταση η Συντακτική Εθνοσυνέλευση ξεκομμένη από το ζήτημα της εξουσίας όχι μόνο της κυβερνητικής; Κατά την γνώμη μου, αν υπάρχει λαϊκή εξουσία η Συντακτική Εθνοσυνέλευση είναι αυτονόητη.
Πιθανόν θα ήταν ορθότερο κατά την γνώμη μου, η παράγραφος να βάζει τα ίδια θέματα της ταξικής πάλης παραλείποντας την προϋπόθεση του δημοψηφίσματος ως εξής:
«… Δεν μπορούμε να γίνουμε προφήτες και να προεξοφλήσουμε με ποιους ρυθμούς θα προχωρήσει αυτή η διαδικασία στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Όταν όμως μια κυβέρνηση της μαχόμενης Αριστεράς στην Ελλάδα βρεθεί αντιμέτωπη με τον ωμό εκβιασμό ολόκληρης της Ε.Ε.- κάτι που με τα σημερινά δεδομένα είναι βέβαιο ότι θα συμβεί- τότε ασφαλώς και δεν πρέπει να ταλαντευτεί. Οφείλει να έχει προετοιμάσει τον ελληνικό λαό για την επιμονή στην υλοποίηση του ριζοσπαστικού προγράμματος που έχει ο ίδιος επιλέξει, και την έξοδο από μια Ε.Ε.- λάκκο των λεόντων, που αποκλείει οποιαδήποτε προοπτική προοδευτικής αλλαγής. Όχι για να κλειστεί στο καβούκι της εθνικής απομόνωσης, αλλά για να γίνει καταλύτης προοδευτικών εξελίξεων, που θα φέρουν πιο κοντά την προοπτική μιας άλλης Ευρώπης, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της συνεργασίας ανεξάρτητων και ισότιμων εθνών, με κατεύθυνση το σοσιαλισμό.»
Τμήμα Β – ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ και ΣΚΕΨΕΙΣ για το ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ του ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ.
Αγαπητοί σύντροφοι
Το προσχέδιο κανονισμού λειτουργίας στην επικεφαλίδα αναφέρει :
«Η Λαϊκή Ενότητα είναι μετωπικός φορέας αγωνιστών/τριων, πολιτικών-κοινωνικών ρευμάτων και συλλογικοτήτων, που συμφωνούν με την προγραμματική της διακήρυξη.»
Αναλύοντας την επικεφαλίδα αλλά και όλα τα πολιτικά κείμενα της ΛΑΕ από την ιδρυτική διακήρυξη στις 2/9/2015 μέχρι σήμερα πιστεύω ότι επιδίωξη όλων είναι η δημιουργία ενός Ενωτικού Πολιτικού Μετώπου πολιτικών-κοινωνικών ρευμάτων και συλλογικοτήτων το οποίο θα είναι ανοικτό, θα ριζώσει στις λαϊκές μάζες και στις οργανωτικές προτεραιότητες του είναι να εντάξει στις γραμμές του κυρίως ανθρώπους που μέχρι σήμερα δεν συμμετέχουν σε καμιά από τις οργανώσεις που ήδη συμμετέχουν στη ΛΑΕ.
Άλλωστε το ζητούμενο της μετωπικής ενωτικής δράσης είναι αυτή να επιδρά και στην οργανωτική ανάπτυξη πολλαπλασιαστικά και όχι μόνο αθροιστικά.
Σε αυτή την κατεύθυνση ο κανονισμός λειτουργίας του μετωπικού φορέα πρέπει εκτός των άλλων να εξασφαλίζει την δημοκρατική λειτουργία, την ισοτιμία των μελών και την δυνατόν πλατύτερη συμμετοχή τους στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων, την προώθηση της αυτενέργειας των Π.Ε. και των Ν.Ε. στα πλαίσια της συνδιαμορφωμένης πολιτικής γραμμής και τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάδειξη και την ανανέωση των στελεχών. Σήμερα είναι αναγκαίο να ξεπεραστούν γραφειοκρατικές διαδικασίες του παρελθόντος που έχουν αναπτυχθεί στους κόλπους της αριστεράς, η λογική της επετηρίδας στην ανάδειξη των στελεχών και οι λογικές αντιπαράθεσης μηχανισμών οι οποίες είναι αποκρουστικές σε όλους και ιδιαίτερα στην νεολαία.
Επίσης, το πλαίσιο λειτουργίας πρέπει να διασφαλίζει ότι καμία ηγετική ομάδα δεν θα έχει την δυνατότητα μηχανιστικά να ελέγχει όλα τα κρίσιμα πολικά όργανα του μετωπικού φορέα, όπως για παράδειγμα η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ τις κρίσιμες στιγμές. Η τελική κατάληξη και η ραγδαία μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή αλλά πρέπει από τώρα να διασφαλιστεί ότι δεν θα επαναληφθεί σε καμία περίπτωση προκρίνοντας βαθιά δημοκρατικές διαδικασίες. (πχ συμμετοχή όλων των μελών στην λήψη κρίσιμων αποφάσεων με την διενέργεια καθολικών ψηφοφοριών όταν είναι αναγκαίο, πλατφόρμα διαδικτυακής συμμετοχής των μελών στην απάντηση κρίσιμων ερωτημάτων κ.α.)
Διαβάζοντας το προσχέδιο του κανονισμού λειτουργίας αποκομίζω την εντύπωση ότι προσπαθεί να διασφαλίσει την δημοκρατική συν-λειτουργία πολιτικών οργανώσεων και τάσεων υποβαθμίζοντας τον ρόλο των ανέντακτων αγωνιστών που δεν συμμετέχουν σε κάποια από αυτές. Με βάση το προσχέδιο του κανονισμού λειτουργίας, δεν βρίσκω ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα «γιατί κάποιος αγωνιστής θα ενταχθεί στη ΛΑΕ χωρίς να συμμετέχει πρώτα ή ταυτόχρονα σε κάποια από τις πολιτικές οργανώσεις ή τάσεις που συμμετέχουν σε αυτή;». Ιδιαίτερα η ανάδειξη στελεχών από ανέντακτους αγωνιστές ίσως θα αποτελεί την εξαίρεση που θα επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Βέβαια, ανεξάρτητα από τις παρατηρήσεις και την διαβούλευση στο πλαίσιο λειτουργίας, τον μεγαλύτερο ρόλο στην ορθή εσωμετωπική λειτουργία παίζει η πολιτική πρακτική. Αυτή πρέπει να αποφεύγει την στείρα μηχανιστική μεταφορά των αποφάσεων από πάνω προς τα κάτω χωρίς την απαραίτητη πολιτική ενημέρωση, την αναγκαία πολιτική ζύμωση και την αξιοποίηση της πολιτικής εμπειρίας που αποκτούν οι ΠΕ από την επαφή τους με την κοινωνία, στο βαθμό που αυτά είναι εφικτά.
Ακολουθούν, χωρισμένες σε 4 ενότητες, παρατηρήσεις, με την έννοια επιφυλάξεων, αποριών και ερωτημάτων και αναφέρομαι σε προτάσεις οι οποίες δεν είναι πλήρως διαμορφωμένες γιατί αυτό πρέπει να αποτελέσει προϊόν συλλογικής διαβούλευσης.
α) Άρθρο 2 . Π2. «Η ένταξη στη ΛΑ.Ε. …Σε περίπτωση που η αίτηση απορριφθεί με αιτιολογημένη απόφαση της ΠΕ, ο ενδιαφερόμενος/η μπορεί να προσφύγει στην οικεία ΝΕ ή στο ΠΣ της ΛΑΕ.» Π9. «Αναστολή της ιδιότητας μέλους:… Το μέλος μπορεί να ζητήσει την επανεξέταση της απόφασης από το ΠΣ, το οποίο παίρνει την τελική απόφαση εφόσον υπάρχει και πλειοψηφία 2/3 των παρόντων μελών.». Π10. «Απώλεια της ιδιότητας μέλους:… Ο ενδιαφερόμενος/η μπορεί να προσφύγει στο Πολιτικό Συμβούλιο της ΛΑΕ το οποίο και λαμβάνει την τελική απόφαση με απαρτία και πλειοψηφία 2/3 των παρόντων μελών. Αφαίρεση ιδιότητας μέλους που έχει εκλεγεί σε ανώτερα όργανα λαμβάνεται από το ανώτερο όργανο στο οποίο έχει εκλεγεί, με τη διαδικασία που προαναφέρθηκε.»
Για πιο λόγο προβλέπεται και ποιο σκοπό εξυπηρετεί στην ένταξη, στην αναστολή και διαγραφή μέλους ότι τον τελικό λόγο πρέπει να έχει το ΠΣ και όχι η ΠΕ;
Μήπως θα ήταν ορθότερο για ένα στέλεχος αν κριθεί απαραίτητο να καθαιρείται από το όργανο που συμμετέχει, αλλά η ιδιότητα του μέλους να αφαιρείται ή όχι από την βασική ΠΕ που συμμετέχει ;
Μήπως με αυτά υπονομεύεται το άρθρο 3 (Οι Πολιτικές Επιτροπές, θεμέλιο συγκρότησης της Λαϊκής Ενότητας); και ενισχύεται ο συγκεντρωτισμός;
β) Άρθρο 10. Π1. «…Τις λοιπές υποψηφιότητες για το εθνικό κοινοβούλιο προτείνουν οι οικείες ΠΕ και ΝΕ της αντίστοιχης εκλογικής περιφέρειας και εγκρίνει το ΠΣ, το οποίο μπορεί να κάνει αιτιολογημένες αλλαγές , διασφαλίζοντας την πλουραλιστική εκπροσώπηση του μετώπου.»
Πιθανόν η δημοκρατικότερη διαδικασία θα ήταν οι λοιπές υποψηφιότητες για το εθνικό κοινοβούλιο να προτείνονται από τις οικείες ΠΕ της αντίστοιχης εκλογικής περιφέρειας μετά από καθολική ψηφοφορία των μελών τους και να τις εγκρίνει το ΠΣ, το οποίο μπορεί να κάνει αιτιολογημένες αλλαγές που δεν θα ξεπερνούν το 1/3 της πρότασης, διασφαλίζοντας την πλουραλιστική εκπροσώπηση του μετώπου.
Για κάθε σημείο, παραθέτω στην αρχή, ορισμένα σημεία του προσχέδιου κανονισμού λειτουργίας.
α) Άρθρο 3. Π7 . «Κάθε ΠΕ ορίζει με συναίνεση ή εκλέγει Συντονιστική Επιτροπή, με επιδίωξη να υπάρχει πλουραλιστική εκπροσώπηση σε αυτή. Η Συντονιστική Επιτροπή σε συνεδρίασή της εκλέγει ή ορίζει με συναίνεση, συντονιστή/στρια. …»
Η ορθότερη διαδικασία πιθανόν θα ήταν ο συντονιστής/στρια της ΠΕ να εκλέγεται ή να ορίζεται με συναίνεση από διαδικασία συνέλευσης όλων των μελών και όχι από την ΣΕ. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται η εκλογή συντονιστή/στριας της ΠΕ να είναι υπόθεση δημοκρατικής διαδικασίας και συλλογικής αποδοχής και όχι ισορροπίας συσχετισμών. Επίσης διασφαλίζεται δημοκρατικά η αναγκαία ανανέωση των στελεχών
β) Άρθρο 4. Π2. «Το ΠΣ αποφασίζει ανάλογα με τις ανάγκες αλλά και τη δύναμη των ΠΕ σε κάθε νομό, αν η ΝΕ θα συγκροτηθεί από αντιπροσώπους των ΣΕ των ΠΕ ή αν θα εκλεγεί από διαδικασία συνέλευσης όλων των μελών των οικείων ΠΕ ή αντιπροσώπων αυτών.» Π3. «Η ΝΕ ορίζει ή εκλέγει Συντονιστική επιτροπή, η οποία κατανέμει αρμοδιότητες στα μέλη της και ορίζει ή εκλέγει συντονιστή/στρια και αναπληρωτή/τρια του. Η θητεία της ΣΕ είναι ετήσια.»
Γιατί δεν επιλέγεται ως μοναδική επιλογή ότι η ΝΕ θα εκλέγεται από διαδικασία συνέλευσης όλων των μελών των οικείων ΠΕ ή αντιπροσώπων αυτών;
Η δημοκρατικότερη διαδικασία πιθανόν θα ήταν ο συντονιστής/στρια της ΝΕ να εκλέγεται από διαδικασία συνέλευσης όλων των μελών των οικείων ΠΕ ή αντιπροσώπων αυτών και όχι από την ΝΕ. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται η εκλογή συντονιστή/στριας της ΝΕ να είναι υπόθεση δημοκρατικής διαδικασίας και συλλογικής αποδοχής και όχι ισορροπία συσχετισμών. Επίσης διασφαλίζεται δημοκρατικά η αναγκαία ανανέωση των στελεχών. Στην περίπτωση αυτή, η κατάθεση υποψηφιότητας για την θέση του συντονιστή/στριας της ΝΕ ίσως πρέπει να απαιτεί την υποστήριξη από το 1/5 των μελών του σώματος εκλογής.
γ) Άρθρο 6. Π3. «Το ΠΣ εκλέγει την Πολιτική Γραμματεία, τον Γραμματέα, καθώς και όποιες επιτροπές θεωρεί αναγκαίες.»
Μήπως θα ήταν αναγκαίο ο Γραμματέας να εκλέγεται από την συνδιάσκεψη ώστε η εκλογή να είναι υπόθεση δημοκρατικής διαδικασίας και συλλογικής αποδοχής και όχι ισορροπίας συσχετισμών; Ταυτόχρονα θα έχει δεδομένη την απαραίτητη αποδοχή ώστε να μην αμφισβητείται από κανένα. Οι υπόλοιπες διατυπώσεις διασφαλίζουν την συλλογική ηγεσία και αποκλείουν την μορφή αρχηγικού μετώπου. Στην περίπτωση αυτή, η κατάθεση υποψηφιότητας για την θέση του Γραμματέα του ΠΣ ίσως πρέπει να απαιτεί την υποστήριξη από το 1/5 των μελών της συνδιάσκεψης.
Άρθρο 7. Π1..Η διαδικασία εκλογής των οργάνων και των αντιπροσώπων γίνεται είτε με ενιαίο ψηφοδέλτιο, είτε με λίστες. Π2. Σε περίπτωση κατά την οποία δεν κατατεθούν λίστες, οι εκλογές διενεργούνται με ενιαίο ψηφοδέλτιο. Κάθε μέλος …. Π3. Οργανώσεις και τάσεις της ΛΑΕ έχουν δικαίωμα να συγκροτούν λίστα για την εκλογή του οργάνου ή των αντιπροσώπων της ΠΕ στη βάση κατατεθειμένων πολιτικών απόψεων. Μέλη που επιθυμούν να είναι υποψήφιοι και δεν συμμετέχουν σε κατατεθειμένη λίστα οργάνωσης ή τάσης καταγράφονται σε ανοικτό ψηφοδέλτιο, το οποίο επίσης συμμετέχει στην εκλογική διαδικασία ως λίστα. Κάθε μέλος της ΛΑΕ μπορεί να ψηφίσει μία μόνο από τις κατατεθειμένες λίστες και μπορεί να επιλέξει για σταυροδοσία από την λίστα που υποστηρίζει έναν αριθμό υποψηφίων που μπορεί το ανώτερο να περιλαμβάνει 1/3 των συνολικά εκλεγόμενων για κάθε όργανο. ….»
Πιθανόν η διαδικασία που εξασφαλίζει την ισοτιμία όλων των μελών είτε ανήκουν σε πολιτική οργάνωση ή τάση είτε είναι ανέντακτοι θα ήταν: « τα όργανα και οι αντιπρόσωποι να εκλέγονται μόνο από ενιαίο ψηφοδέλτιο κατά 70%. Για την διασφάλιση της πλουραλιστικής έκφρασης των πολιτικών οργανώσεων και των τάσεων αυτές να καθορίζουν το 30% των μελών των οργάνων και των αντιπροσώπων κατανεμημένα μεταξύ τους αναλογικά με την δύναμη που διαθέτουν διεξάγοντας δικές τους εσωτερικές διαδικασίες που αφορούν μόνο την κάθε μία από αυτές. Υποψήφιος στην ενιαία λίστα έχει δικαίωμα να είναι ισότιμα κάθε μέλος του σώματος ανεξάρτητα αν συμμετέχει σε πολιτική οργάνωση – τάση ή είναι ανέντακτος. Αν στο σώμα που θα εκλέξει όργανο ή αντιπροσώπους δεν εκφράζονται τουλάχιστον δύο πολιτικές οργανώσεις ή τάσεις τότε η εκλογή θα γίνεται μόνο με ενιαίο ψηφοδέλτιο για το 100% του οργάνου ή των αντιπροσώπων.»
Με συντροφική εκτίμηση
ΤΣΑΝΗΣ ΝΚΟΣ
tsanis_n@yahoo.gr
ΤΣΑΝΗΣ ΝΙΚΟΣ: μέλος ΛΑΕ Μαγνησίας, Δημοτικός σύμβουλος Αλμυρού.
Τμήμα Α- ΣΚΕΨΕΙΣ και ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ στο ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΕΣΕΩΝ
Αγαπητοί σύντροφοι
το κείμενο των θέσεων και προγραμματικών κατευθύνσεων της ΛΑΕ για την ιδρυτική συνδιάσκεψη σίγουρα αποτελεί μια σοβαρή καινοτόμα προσπάθεια συμβολής στο διάλογο που διεξάγεται με διάφορες μορφές στους κόλπους της ριζοσπαστικής αριστεράς και ιδιαίτερα της αντικαπιταλιστικής, κομμουνιστικής αριστεράς. Ως κείμενο προερχόμενο από ανθρώπους που ανήκουν σε διαφορετικούς αλλά συγγενείς πολιτικούς χώρους, πιθανόν εμπεριέχει συμβιβασμούς, παραλείψεις, ορισμένες αδυναμίες και κάποιες αλληλοαναιρέσεις που σε καμία περίπτωση όμως δεν αναιρούν την σοβαρότητα της συμβολής του κειμένου στο συγκεκριμένο διάλογο.
Έχω κάποιες απορίες – αμφιβολίες αν το κείμενο αυτό στο σύνολο του μπορεί να είναι η προεργασία για το πρόγραμμα ενός λαϊκού, δημοκρατικού, πατριωτικού, ριζοσπαστικού, αντιμνημονιακού, αριστερού μετώπου (ενώ περιλαμβάνει τους στόχους του προγράμματος ως τμήμα του).
Η ιδρυτική διακήρυξη της ΛΑΕ στις 2/9/2015 ανέφερε:
«ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ »ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ. Για όλους αυτούς τους λόγους κατέστη επείγουσα ανάγκη η συγκρότηση της Λαϊκής Ενότητας, ενός πολιτικού και κοινωνικού μετώπου ανατροπής των Μνημονίων και της εξοντωτικής λιτότητας, της αντιδημοκρατικής εκτροπής και της μετατροπής της Ελλάδας σε ευρωαποικία με μοχλό το χρέος.Χρειαζόμαστε ένα μεγάλο λαϊκό, πατριωτικό μέτωπο αξιοπιστίας, συνέπειας και ανιδιοτέλειας που θα αναστυλώσει τις προδομένες ελπίδες, θα νικήσει τον φόβο και θα δώσει αέρα νίκης στο μεγάλο, λαϊκό και νεανικό ρεύμα του «ΟΧΙ» της 5ης Ιουλίου.»
Ακολούθησε η διακήρυξη της ΛΑΕ με τίτλο ״Ανατροπή τώρα ״ στις 25/2/2016 ανέφερε:
«Για ένα μεγάλο μέτωπο ανατροπής. Αγωνιζόμαστε για ένα ευρύτατο μέτωπο όλων των ανυπότακτων δημοκρατικών, αντιιμπεριαλιστικών, πατριωτικών, αντιμνημονιακών δυνάμεων, πρώτα απ’ όλα στο κοινωνικό, αλλά και στο πολιτικό πεδίο, με τη συμμετοχή όλων των φορέων, ρευμάτων και συλλογικοτήτων, που υπάρχουν σήμερα ή θα δημιουργηθούν αύριο. Ιδιαίτερα απευθυνόμαστε στις δυνάμεις της αντιμνημονιακής, αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς. Τίποτα δεν θα μας δικαιολογήσει απέναντι στην Ιστορία, αν καθηλωθούμε σε άγονες διαμάχες, στον πλειστηριασμό της μεγάλης φράσης, στην αναζήτηση δικαίωσης όχι μέσα από τη μεγάλη λαϊκή νίκη, αλλά μέσα από τον μικρό, ενδοαριστερό εμφύλιο. ….»
Στον επίλογο του κειμένου θέσεων και προγραμματικών κατευθύνσεων 5/2016 αναφέρεται :
«Η ΛΑΕ συγκροτείται ως μετωπικός πολιτικός φορέας της ριζοσπαστικής αντιμνημονιακής αριστεράς. Ανοίγει τις πόρτες της στη νεολαία, στους αγωνιστές των κινημάτων. Απευθύνει κάλεσμα να συσπειρωθούν σε μια εντελώς αναγκαία αγωνιστική προσπάθεια να υψώσουμε τη χώρα και το λαό μας έξω από το τέλμα και την υποτέλεια, τη σκληρή ταξική εκμετάλλευση, την καταρράκωση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.»
Πιθανόν υπάρχει μια μετατόπιση όσο αφορά τον χαρακτήρα της ΛΑΕ που διαπερνά το κείμενο όλων των θέσεων και αναφέρεται στην συγκρότηση ενός μετωπικού πολιτικού φορέα της ριζοσπαστικής, αντιμνημονιακής αριστεράς και αβίαστα, με βάση την δική μου αντίληψη, θα συμπλήρωνα αντικαπιταλιστικής και ίσως και κομμουνιστικής. Σ’ αυτή την κατεύθυνση σίγουρα αποτελεί πολύ σοβαρή και καινοτόμα προσπάθεια.
Το ερώτημα είναι αν αυτές οι επεξεργασίες αποτελούν προγραμματική βάση ενός Ενωτικού Πολιτικού Μετώπου ή πολιτικού κόμματος (πχ ΚΚΕ) ή πολιτικής οργάνωσης (πχ Αριστερό Ρεύμα) ή μιας συμπαράταξης κομμουνιστικών οργανώσεων (πχ ΑΝΤΑΡΣΥΑ);
Προχωρώντας σε επί μέρους παρατηρήσεις στο κείμενο των θέσεων, γνωρίζοντας ότι οι σ/φοι που διατύπωσαν τα κείμενα έχουν υψηλή ιδεολογική και πολιτική επάρκεια και σίγουρα με διάθεση συντροφικότητας, θα ήθελα να διατυπώσω, κυρίως ως απορίες και ερωτήματα, τα εξής:
- Ενώ αναφέρεται η προδιαγεγραμμένη πορεία υποχώρησης και οδυνηρού συμβιβασμού της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ (παρ. 2.17-λογική της κοινοβουλευτικής αναμονής & 2.18-2.19-μετά την ριζοσπαστική νίκη στις 25 Γενάρη) που είχε ξεκινήσει από το 2012 και εντάθηκε με ραγδαίους ρυθμούς μετά την ανάδειξη στην κυβερνητική εξουσία, κατά την γνώμη μου, δεν γίνεται επαρκής αναφορά στις σοβαρές αδυναμίες προγραμματικών επεξεργασιών και κυρίως πολιτικής πρακτικής της ριζοσπαστικής αριστεράς εντός του ΣΥΡΙΖΑ. (πχ σχεδόν σιωπηρή αποδοχή στην πράξη της τακτικής της κυβερνητικής αναμονής, συντεταγμένη στήριξη Παυλόπουλου, διατήρηση στελεχών σε υπουργεία μετά την συμφωνία στις 20 Φλεβάρη, παραμονή στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ μετά το ξεπούλημα του δημοψηφίσματος στις 12 Ιούλη με πιθανές αυταπάτες ότι θα κερδηθεί η πλειοψηφία στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ…) Το αναφέρω σε συνδυασμό με την πολιτική κριτική που γίνεται σε Κ.Κ.Ε.-ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την αναφορά κάποιων αδυναμιών των δυνάμεων που αποσπάστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ (παρ. 2.23, 2.24).
Η αναλυτική κριτική σε Κ.Κ.Ε.-ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε συνδυασμό με την ιδιαίτερα ελλιπή κριτική στις δυνάμεις που αποσπάστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον τρόπο που εμπεριέχονται στην διαμόρφωση των θέσεων, μάλλον δεν βοηθά και επί πλέον τροφοδοτεί την αντιπαράθεση για την μοιρασιά του οικοπέδου της αριστεράς, αναιρώντας την απόρριψη αυτής της τακτικής που σαφέστατα αναφέρεται σε άλλα σημεία των θέσεων.
Άλλωστε οι θέσεις κρίνουν τα πράγματα από θετική πολιτική κατεύθυνση για το αύριο που είναι η ουσία για την ανάπτυξη της πολιτικής πάλης στο άμεσο μέλλον (παρ.2.25)
Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι η ώρα αυτομαστίγωσης της ριζοσπαστικής αριστεράς αλλά όταν γίνεται αυτοκριτική πρέπει να είναι βαθιά και ορθολογική ώστε να αποτελεί προωθητική δύναμη για το παρόν και το μέλλον και να προηγείται της κριτικής συγγενών δυνάμεων για να αποτελεί βάση ενωτικής πολιτικής.
Είναι δεδομένο ότι, η ΛΑΕ είναι ίσως η μοναδική συγκροτημένη αριστερή, αντιμνημονιακή δύναμη που προτείνει την αναγκαία πολιτική συνεργασία και συμπόρευση των συγκροτημένων και των ανέντακτων δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς αρκεί βέβαια η πολιτική της πρακτική και τακτική να προωθεί κάθε φορά αυτό τον στρατηγικό στόχο.
- Ορθώς αναφέρονται, αρκετά αναλυτικά, οι άξονες της αποτυχίας στρατηγικής στους κόλπους της αριστεράς (παρ. 2.22), κατά την γνώμη μου όμως ίσως λείπει η σημαντικότερη που είναι: «η θεωρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης των λαών και η Ευρωκομμουνιστική αντίληψη και πολιτική πρακτική όπως υλοποιούνταν στους κόλπους της αριστεράς στην χώρα μας», και αποτελεί το ιδεολόγημα και το αριστερό άλλοθι για όλες τις υπόλοιπες αυταπάτες.
3.Στις παραγράφους 3.7-3.8 αναφέρεται ως ζητούμενο ο πολιτικός στόχος για την ανάδειξη μιας «αριστερής κυβέρνησης, στηριγμένης στη δύναμη του αγωνιζόμενου λαού με βάση το μεταβατικό πρόγραμμα».
Κατά την γνώμη μου ο όρος «κυβέρνηση της αριστεράς» έχει ήδη απαξιωθεί στα μάτια του ελληνικού λαού από τον ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά, δεν μπορεί η κυβέρνηση να είναι το ζητούμενο σ’ αυτή την φάση του λαϊκού κινήματος.
Το ζητούμενο ίσως πρέπει να είναι η δημιουργία του πολιτικού και κοινωνικού μετώπου της ανατροπής το οποίο πρέπει να αναδείξει και να στηρίξει μια «λαϊκή, δημοκρατική, πατριωτική κυβέρνηση» ως μοχλό ανατροπής της μνημονιακής κατάστασης και δρομολόγησης ριζοσπαστικών φιλολαϊκών αλλαγών.
Άλλωστε η παράγραφος 3.9 αναφέρεται αρκετά αναλυτικά στο στόχο που περιγράφω, όπως και άλλα σημεία των θέσεων.
4.Στην παράγραφο 3.13 αναφέρεται ως πρόταση η Συντακτική Εθνοσυνέλευση χωρίς να αναφέρεται ποια τάξη θα έχει την εξουσία. Είναι ρεαλιστικός στόχος η Συντακτική Εθνοσυνέλευση όταν δεν υπάρχει λαϊκή εξουσία; Είναι ορθό να αναφέρεται ως πρόταση η Συντακτική Εθνοσυνέλευση ξεκομμένη από το ζήτημα της εξουσίας όχι μόνο της κυβερνητικής; Κατά την γνώμη μου, αν υπάρχει λαϊκή εξουσία η Συντακτική Εθνοσυνέλευση είναι αυτονόητη.
- Στην παράγραφο 4.10 αναφέρεται το ζήτημα της αποχώρησης από την ευρωζώνη και της σύγκρουσης με τις πολιτικές και τους αντιδραστικούς θεσμούς της Ε-Ε. Ενώ η παράγραφος εμβαθύνει στο θέμα για την πορεία της ταξικής πάλης, της σύγκρουσης και της αποδέσμευσης από την Ε.Ε., θέτει ως προϋπόθεση αποχώρησης δημοψήφισμα του λαού δίνοντας δημοκρατική επίφαση στην τελική απόφαση, αλλά πιθανόν ταυτόχρονα και δυνατότητες στην αστική τάξη να χρησιμοποιήσει όσες δυνάμεις θα διαθέτει για νέα επίθεση στο λαϊκό κίνημα.
Πιθανόν θα ήταν ορθότερο κατά την γνώμη μου, η παράγραφος να βάζει τα ίδια θέματα της ταξικής πάλης παραλείποντας την προϋπόθεση του δημοψηφίσματος ως εξής:
«… Δεν μπορούμε να γίνουμε προφήτες και να προεξοφλήσουμε με ποιους ρυθμούς θα προχωρήσει αυτή η διαδικασία στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Όταν όμως μια κυβέρνηση της μαχόμενης Αριστεράς στην Ελλάδα βρεθεί αντιμέτωπη με τον ωμό εκβιασμό ολόκληρης της Ε.Ε.- κάτι που με τα σημερινά δεδομένα είναι βέβαιο ότι θα συμβεί- τότε ασφαλώς και δεν πρέπει να ταλαντευτεί. Οφείλει να έχει προετοιμάσει τον ελληνικό λαό για την επιμονή στην υλοποίηση του ριζοσπαστικού προγράμματος που έχει ο ίδιος επιλέξει, και την έξοδο από μια Ε.Ε.- λάκκο των λεόντων, που αποκλείει οποιαδήποτε προοπτική προοδευτικής αλλαγής. Όχι για να κλειστεί στο καβούκι της εθνικής απομόνωσης, αλλά για να γίνει καταλύτης προοδευτικών εξελίξεων, που θα φέρουν πιο κοντά την προοπτική μιας άλλης Ευρώπης, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της συνεργασίας ανεξάρτητων και ισότιμων εθνών, με κατεύθυνση το σοσιαλισμό.»
Τμήμα Β – ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ και ΣΚΕΨΕΙΣ για το ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ του ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ.
Αγαπητοί σύντροφοι
Το προσχέδιο κανονισμού λειτουργίας στην επικεφαλίδα αναφέρει :
«Η Λαϊκή Ενότητα είναι μετωπικός φορέας αγωνιστών/τριων, πολιτικών-κοινωνικών ρευμάτων και συλλογικοτήτων, που συμφωνούν με την προγραμματική της διακήρυξη.»
Αναλύοντας την επικεφαλίδα αλλά και όλα τα πολιτικά κείμενα της ΛΑΕ από την ιδρυτική διακήρυξη στις 2/9/2015 μέχρι σήμερα πιστεύω ότι επιδίωξη όλων είναι η δημιουργία ενός Ενωτικού Πολιτικού Μετώπου πολιτικών-κοινωνικών ρευμάτων και συλλογικοτήτων το οποίο θα είναι ανοικτό, θα ριζώσει στις λαϊκές μάζες και στις οργανωτικές προτεραιότητες του είναι να εντάξει στις γραμμές του κυρίως ανθρώπους που μέχρι σήμερα δεν συμμετέχουν σε καμιά από τις οργανώσεις που ήδη συμμετέχουν στη ΛΑΕ.
Άλλωστε το ζητούμενο της μετωπικής ενωτικής δράσης είναι αυτή να επιδρά και στην οργανωτική ανάπτυξη πολλαπλασιαστικά και όχι μόνο αθροιστικά.
Σε αυτή την κατεύθυνση ο κανονισμός λειτουργίας του μετωπικού φορέα πρέπει εκτός των άλλων να εξασφαλίζει την δημοκρατική λειτουργία, την ισοτιμία των μελών και την δυνατόν πλατύτερη συμμετοχή τους στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων, την προώθηση της αυτενέργειας των Π.Ε. και των Ν.Ε. στα πλαίσια της συνδιαμορφωμένης πολιτικής γραμμής και τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάδειξη και την ανανέωση των στελεχών. Σήμερα είναι αναγκαίο να ξεπεραστούν γραφειοκρατικές διαδικασίες του παρελθόντος που έχουν αναπτυχθεί στους κόλπους της αριστεράς, η λογική της επετηρίδας στην ανάδειξη των στελεχών και οι λογικές αντιπαράθεσης μηχανισμών οι οποίες είναι αποκρουστικές σε όλους και ιδιαίτερα στην νεολαία.
Επίσης, το πλαίσιο λειτουργίας πρέπει να διασφαλίζει ότι καμία ηγετική ομάδα δεν θα έχει την δυνατότητα μηχανιστικά να ελέγχει όλα τα κρίσιμα πολικά όργανα του μετωπικού φορέα, όπως για παράδειγμα η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ τις κρίσιμες στιγμές. Η τελική κατάληξη και η ραγδαία μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή αλλά πρέπει από τώρα να διασφαλιστεί ότι δεν θα επαναληφθεί σε καμία περίπτωση προκρίνοντας βαθιά δημοκρατικές διαδικασίες. (πχ συμμετοχή όλων των μελών στην λήψη κρίσιμων αποφάσεων με την διενέργεια καθολικών ψηφοφοριών όταν είναι αναγκαίο, πλατφόρμα διαδικτυακής συμμετοχής των μελών στην απάντηση κρίσιμων ερωτημάτων κ.α.)
Διαβάζοντας το προσχέδιο του κανονισμού λειτουργίας αποκομίζω την εντύπωση ότι προσπαθεί να διασφαλίσει την δημοκρατική συν-λειτουργία πολιτικών οργανώσεων και τάσεων υποβαθμίζοντας τον ρόλο των ανέντακτων αγωνιστών που δεν συμμετέχουν σε κάποια από αυτές. Με βάση το προσχέδιο του κανονισμού λειτουργίας, δεν βρίσκω ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα «γιατί κάποιος αγωνιστής θα ενταχθεί στη ΛΑΕ χωρίς να συμμετέχει πρώτα ή ταυτόχρονα σε κάποια από τις πολιτικές οργανώσεις ή τάσεις που συμμετέχουν σε αυτή;». Ιδιαίτερα η ανάδειξη στελεχών από ανέντακτους αγωνιστές ίσως θα αποτελεί την εξαίρεση που θα επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Βέβαια, ανεξάρτητα από τις παρατηρήσεις και την διαβούλευση στο πλαίσιο λειτουργίας, τον μεγαλύτερο ρόλο στην ορθή εσωμετωπική λειτουργία παίζει η πολιτική πρακτική. Αυτή πρέπει να αποφεύγει την στείρα μηχανιστική μεταφορά των αποφάσεων από πάνω προς τα κάτω χωρίς την απαραίτητη πολιτική ενημέρωση, την αναγκαία πολιτική ζύμωση και την αξιοποίηση της πολιτικής εμπειρίας που αποκτούν οι ΠΕ από την επαφή τους με την κοινωνία, στο βαθμό που αυτά είναι εφικτά.
Ακολουθούν, χωρισμένες σε 4 ενότητες, παρατηρήσεις, με την έννοια επιφυλάξεων, αποριών και ερωτημάτων και αναφέρομαι σε προτάσεις οι οποίες δεν είναι πλήρως διαμορφωμένες γιατί αυτό πρέπει να αποτελέσει προϊόν συλλογικής διαβούλευσης.
- Ενίσχυση και προώθηση της αυτενέργειας των Π.Ε. και δημοκρατικής λειτουργίας από τα κάτω .
α) Άρθρο 2 . Π2. «Η ένταξη στη ΛΑ.Ε. …Σε περίπτωση που η αίτηση απορριφθεί με αιτιολογημένη απόφαση της ΠΕ, ο ενδιαφερόμενος/η μπορεί να προσφύγει στην οικεία ΝΕ ή στο ΠΣ της ΛΑΕ.» Π9. «Αναστολή της ιδιότητας μέλους:… Το μέλος μπορεί να ζητήσει την επανεξέταση της απόφασης από το ΠΣ, το οποίο παίρνει την τελική απόφαση εφόσον υπάρχει και πλειοψηφία 2/3 των παρόντων μελών.». Π10. «Απώλεια της ιδιότητας μέλους:… Ο ενδιαφερόμενος/η μπορεί να προσφύγει στο Πολιτικό Συμβούλιο της ΛΑΕ το οποίο και λαμβάνει την τελική απόφαση με απαρτία και πλειοψηφία 2/3 των παρόντων μελών. Αφαίρεση ιδιότητας μέλους που έχει εκλεγεί σε ανώτερα όργανα λαμβάνεται από το ανώτερο όργανο στο οποίο έχει εκλεγεί, με τη διαδικασία που προαναφέρθηκε.»
Για πιο λόγο προβλέπεται και ποιο σκοπό εξυπηρετεί στην ένταξη, στην αναστολή και διαγραφή μέλους ότι τον τελικό λόγο πρέπει να έχει το ΠΣ και όχι η ΠΕ;
Μήπως θα ήταν ορθότερο για ένα στέλεχος αν κριθεί απαραίτητο να καθαιρείται από το όργανο που συμμετέχει, αλλά η ιδιότητα του μέλους να αφαιρείται ή όχι από την βασική ΠΕ που συμμετέχει ;
Μήπως με αυτά υπονομεύεται το άρθρο 3 (Οι Πολιτικές Επιτροπές, θεμέλιο συγκρότησης της Λαϊκής Ενότητας); και ενισχύεται ο συγκεντρωτισμός;
β) Άρθρο 10. Π1. «…Τις λοιπές υποψηφιότητες για το εθνικό κοινοβούλιο προτείνουν οι οικείες ΠΕ και ΝΕ της αντίστοιχης εκλογικής περιφέρειας και εγκρίνει το ΠΣ, το οποίο μπορεί να κάνει αιτιολογημένες αλλαγές , διασφαλίζοντας την πλουραλιστική εκπροσώπηση του μετώπου.»
Πιθανόν η δημοκρατικότερη διαδικασία θα ήταν οι λοιπές υποψηφιότητες για το εθνικό κοινοβούλιο να προτείνονται από τις οικείες ΠΕ της αντίστοιχης εκλογικής περιφέρειας μετά από καθολική ψηφοφορία των μελών τους και να τις εγκρίνει το ΠΣ, το οποίο μπορεί να κάνει αιτιολογημένες αλλαγές που δεν θα ξεπερνούν το 1/3 της πρότασης, διασφαλίζοντας την πλουραλιστική εκπροσώπηση του μετώπου.
- Ενίσχυση της δημοκρατίας και δρομολόγηση ανανέωσης στον τρόπο ανάδειξης στελεχών
Για κάθε σημείο, παραθέτω στην αρχή, ορισμένα σημεία του προσχέδιου κανονισμού λειτουργίας.
α) Άρθρο 3. Π7 . «Κάθε ΠΕ ορίζει με συναίνεση ή εκλέγει Συντονιστική Επιτροπή, με επιδίωξη να υπάρχει πλουραλιστική εκπροσώπηση σε αυτή. Η Συντονιστική Επιτροπή σε συνεδρίασή της εκλέγει ή ορίζει με συναίνεση, συντονιστή/στρια. …»
Η ορθότερη διαδικασία πιθανόν θα ήταν ο συντονιστής/στρια της ΠΕ να εκλέγεται ή να ορίζεται με συναίνεση από διαδικασία συνέλευσης όλων των μελών και όχι από την ΣΕ. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται η εκλογή συντονιστή/στριας της ΠΕ να είναι υπόθεση δημοκρατικής διαδικασίας και συλλογικής αποδοχής και όχι ισορροπίας συσχετισμών. Επίσης διασφαλίζεται δημοκρατικά η αναγκαία ανανέωση των στελεχών
β) Άρθρο 4. Π2. «Το ΠΣ αποφασίζει ανάλογα με τις ανάγκες αλλά και τη δύναμη των ΠΕ σε κάθε νομό, αν η ΝΕ θα συγκροτηθεί από αντιπροσώπους των ΣΕ των ΠΕ ή αν θα εκλεγεί από διαδικασία συνέλευσης όλων των μελών των οικείων ΠΕ ή αντιπροσώπων αυτών.» Π3. «Η ΝΕ ορίζει ή εκλέγει Συντονιστική επιτροπή, η οποία κατανέμει αρμοδιότητες στα μέλη της και ορίζει ή εκλέγει συντονιστή/στρια και αναπληρωτή/τρια του. Η θητεία της ΣΕ είναι ετήσια.»
Γιατί δεν επιλέγεται ως μοναδική επιλογή ότι η ΝΕ θα εκλέγεται από διαδικασία συνέλευσης όλων των μελών των οικείων ΠΕ ή αντιπροσώπων αυτών;
Η δημοκρατικότερη διαδικασία πιθανόν θα ήταν ο συντονιστής/στρια της ΝΕ να εκλέγεται από διαδικασία συνέλευσης όλων των μελών των οικείων ΠΕ ή αντιπροσώπων αυτών και όχι από την ΝΕ. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται η εκλογή συντονιστή/στριας της ΝΕ να είναι υπόθεση δημοκρατικής διαδικασίας και συλλογικής αποδοχής και όχι ισορροπία συσχετισμών. Επίσης διασφαλίζεται δημοκρατικά η αναγκαία ανανέωση των στελεχών. Στην περίπτωση αυτή, η κατάθεση υποψηφιότητας για την θέση του συντονιστή/στριας της ΝΕ ίσως πρέπει να απαιτεί την υποστήριξη από το 1/5 των μελών του σώματος εκλογής.
γ) Άρθρο 6. Π3. «Το ΠΣ εκλέγει την Πολιτική Γραμματεία, τον Γραμματέα, καθώς και όποιες επιτροπές θεωρεί αναγκαίες.»
Μήπως θα ήταν αναγκαίο ο Γραμματέας να εκλέγεται από την συνδιάσκεψη ώστε η εκλογή να είναι υπόθεση δημοκρατικής διαδικασίας και συλλογικής αποδοχής και όχι ισορροπίας συσχετισμών; Ταυτόχρονα θα έχει δεδομένη την απαραίτητη αποδοχή ώστε να μην αμφισβητείται από κανένα. Οι υπόλοιπες διατυπώσεις διασφαλίζουν την συλλογική ηγεσία και αποκλείουν την μορφή αρχηγικού μετώπου. Στην περίπτωση αυτή, η κατάθεση υποψηφιότητας για την θέση του Γραμματέα του ΠΣ ίσως πρέπει να απαιτεί την υποστήριξη από το 1/5 των μελών της συνδιάσκεψης.
- Ενίσχυση δημοκρατίας, ισοτιμία στην ανάδειξη και ανανέωση στελεχών, αποφυγή σύγκρουσης μηχανιστικών λογικών και αποκλεισμών.
Άρθρο 7. Π1..Η διαδικασία εκλογής των οργάνων και των αντιπροσώπων γίνεται είτε με ενιαίο ψηφοδέλτιο, είτε με λίστες. Π2. Σε περίπτωση κατά την οποία δεν κατατεθούν λίστες, οι εκλογές διενεργούνται με ενιαίο ψηφοδέλτιο. Κάθε μέλος …. Π3. Οργανώσεις και τάσεις της ΛΑΕ έχουν δικαίωμα να συγκροτούν λίστα για την εκλογή του οργάνου ή των αντιπροσώπων της ΠΕ στη βάση κατατεθειμένων πολιτικών απόψεων. Μέλη που επιθυμούν να είναι υποψήφιοι και δεν συμμετέχουν σε κατατεθειμένη λίστα οργάνωσης ή τάσης καταγράφονται σε ανοικτό ψηφοδέλτιο, το οποίο επίσης συμμετέχει στην εκλογική διαδικασία ως λίστα. Κάθε μέλος της ΛΑΕ μπορεί να ψηφίσει μία μόνο από τις κατατεθειμένες λίστες και μπορεί να επιλέξει για σταυροδοσία από την λίστα που υποστηρίζει έναν αριθμό υποψηφίων που μπορεί το ανώτερο να περιλαμβάνει 1/3 των συνολικά εκλεγόμενων για κάθε όργανο. ….»
Πιθανόν η διαδικασία που εξασφαλίζει την ισοτιμία όλων των μελών είτε ανήκουν σε πολιτική οργάνωση ή τάση είτε είναι ανέντακτοι θα ήταν: « τα όργανα και οι αντιπρόσωποι να εκλέγονται μόνο από ενιαίο ψηφοδέλτιο κατά 70%. Για την διασφάλιση της πλουραλιστικής έκφρασης των πολιτικών οργανώσεων και των τάσεων αυτές να καθορίζουν το 30% των μελών των οργάνων και των αντιπροσώπων κατανεμημένα μεταξύ τους αναλογικά με την δύναμη που διαθέτουν διεξάγοντας δικές τους εσωτερικές διαδικασίες που αφορούν μόνο την κάθε μία από αυτές. Υποψήφιος στην ενιαία λίστα έχει δικαίωμα να είναι ισότιμα κάθε μέλος του σώματος ανεξάρτητα αν συμμετέχει σε πολιτική οργάνωση – τάση ή είναι ανέντακτος. Αν στο σώμα που θα εκλέξει όργανο ή αντιπροσώπους δεν εκφράζονται τουλάχιστον δύο πολιτικές οργανώσεις ή τάσεις τότε η εκλογή θα γίνεται μόνο με ενιαίο ψηφοδέλτιο για το 100% του οργάνου ή των αντιπροσώπων.»
- Συντονισμός πολιτικής και οργανωτικής δράσης σε επίπεδο περιφερειακών ενοτήτων (πχ ΘΕΣΣΑΛΙΑ, ΗΠΕΙΡΟΣ κλπ)
Με συντροφική εκτίμηση
ΤΣΑΝΗΣ ΝΚΟΣ
tsanis_n@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου