ΟΙ “ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΕΣ” ΒΥΘΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ
(Δευτ. 6/6/16 – 13:30)
ΡΑΠΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΕΝΤΣΙ ΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ, ΑΝΟΔΟΣ PODEMOS-IU, ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΚΛΟΙΟ ΤΟ EURO 2016
Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Μόλις την περασμένη Παρασκευή, ο Γερούν Ντάισελμπλουμέπλεκε το εγκώμιο του Ματέο Ρέντσι και του Αλέξη Τσίπρα, χαρακτηρίζοντάς τους “πραγματικούς μεταρρυθμιστές”, που “τολμούν” να περάσουν επώδυνα μέτρα, αλλά καταφέρνουν, παρόλα αυτά, να κερδίζουν τις εκλογές. Να όμως που προτού αλέκτορα φωνήσαι, το φωτοστέφανο του επικεφαλής τουEurogroup αποδείχθηκε ακάνθινο για τον έναν εκ των δύο ευνοουμένων του στην πρώτη δοκιμασία της κάλπης.
Το Δημοκρατικό Κόμμα (PD) του Ματέο Ρέντσι υπέστη οδυνηρόπλήγμα στις χθεσινές δημοτικές εκλογές της Ιταλίας. Στη Ρώμη, η υποψήφια του αντιπολιτευόμενου Κινήματος των Πέντε Αστέρων (MSS) Βιρτζίνια Ράτζι κατέλαβε την πρώτη θέση με ποσοστό γύρω στο 35,6%, πολύ μπροστά από τον υποψήφιο του PD Ρομπέρτο Τζακέτι, ο οποίος περιορίστηκε στο 24,7%. Με αυτά τα δεδομένα, είναι πολύ πιθανό ότι το MSS του Μπέπε Γκρίλο θα αλώσει την ιταλική πρωτεύουσα στο δεύτερο γύρο της αναμέτρησης. Ακόμη βαρύτερο ήταν το πλήγμα στη Νάπολη, όπου ο υποψήφιος του PD έμεινε έξω από τον δεύτερο γύρο, ενώ ο νυν δήμαρχος, Λουίτζι ντε Ματζίστρις ήρθε πρώτος με 42,2%, έναντι 24% του Κεντροδεξιού υποψηφίου. Πρώην δικαστικός που κυνήγησε τη Μαφία και συμμάχησε με την Κομμουνιστική Επανίδρυση, τους Ιταλούς Κομμουνιστές και Πράσινους, ο ντε Ματζίστρις είχε ανακηρύξει τη Νάπολη “ζώνη χωρίς Ρέντσι”, καυτηριάζοντας την αντιλαϊκή πολιτική του.
Συνολικά, οι δημοτικές εκλογές στην Ιταλία κατέγραψαν τη συρρίκνωση της εκλογικής επιρροής του PD, κάτι που προσπάθησε να διασκεδάσει ο Ρέντσι, δηλώνοντας ότι επρόκειτο για αναμέτρηση “τοπικού χαρακτήρα”. Αστεία δικαιολογία για μια χώρα σαν την Ιταλία, όπου η Τοπική Αυτοδιοίκηση είχε πάντα ιδιαίτερο πολιτικό βάρος- άλλωστε, ο ίδιος ο Ρέντσι συσσώρευσε πολιτικό κεφάλαιο ως δήμαρχος τηςΦλωρεντίας. Ο Ιταλός πρωθυπουργός έχει ισχυρούς λόγους να ανησυχεί για το δημοψήφισμα του ερχόμενου Οκτωβρίου γύρω από τη συνταγματική μεταρρύθμιση που προωθεί, καθώς έχει δηλώσει ότι αν το χάσει, θα παραιτηθεί από το αξίωμά του. Αλλά ούτε η Κεντροδεξιά έμεινε αλώβητη από το γενικότερο ρεύμα αποσάθρωσης του κατεστημένου, διπολικού πολιτικού συστήματος- όπου διασώθηκε, το κατάφερε μόνο γιατί είχε συμμαχήσει με την ακροδεξιά Λίγκα του Βορρά.
Σοβαρά ενισχυμένο, έναντι των προηγούμενων δημοτικών εκλογών, βγήκε σε πανεθνική κλίμακα τοMSS, κάνοντας άλλο ένα βήμα για την εδραίωσή του στο ρόλο της δεύτερης πολιτικής δύναμης της χώρας, ύστερα από τις βουλευτικές εκλογές του 2013 (25,6%) και τις ευρωεκλογές του 2014 (21,2%). Ασφαλώς, δεν πρόκειται για αριστερή, αντισυστημική δύναμη. Η ηγεσία του MSS τοποθετεί το “Κίνημα” υπεράνω της διαχωριστικής γραμμής Δεξιάς- Αριστεράς, στο νεφέλωμα “πολιτικές ελίτ- λαός”, κάτι που με διαφορετικό τρόπο κάνουν και οι Ισπανοί Podemos. Οι κοινωνικές- ταξικές αναφορές της είναι εξαιρετικά ασαφείς, καθώς η αιχμή της ρητορείας της στρέφεται κυρίως σε θέματα διαφθοράς, ενώ δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι οι ευρωβουλευτές της συμμετέχουν στην ίδια ομάδα με το συντηρητικό, ξενοφοβικό UKIP του Βρετανού Νάιτζελ Φάρατζ.
Είναι γεγονός, όμως, ότι η μεγάλη πλειονότητα της βάσης του MSS, που έχει ιδιαίτερη δυναμική στη νεολαία, τοποθετείται σαφώς αριστερότερα της ηγεσίας του, όπως δείχνουν οι μαζικές, ανοιχτές συγκεντρώσεις και τα εσωτερικά δημοψηφίσματα, μέσω Διαδικτύου, του Κινήματος. Τη διείσδυσή του σε αυτά τα στρώματα βοηθούν οι θέσεις του υπέρ της άμεσης δημοκρατίας, εναντίον των ιμπεριαλιστικών πολέμων και υπέρ δημοψηφίσματος για την αποχώρηση της Ιταλίας από την ευρωζώνη. Ας σημειωθεί ότι υπέρ της “ελεγχόμενης διάλυσης της ευρωζώνης” τάσσεται και η Sinistra Italiana (Ιταλική Αριστερά). Το εν λόγω μόρφωμα, που ακολουθεί σοασιαλδημοκρατικέ, Κεϋνσιανές θέσεις, σχηματίστηκε από βουλευτές που αποσπάστηκαν από το PD, το MSS και τους Πράσινους, υπό τον Στέφανο Φασίνα, ο οποίος κατέβηκε στις δημοτικές εκλογές της Ρώμης και πήρε γύρω στο 4%.
Ανάλογα φαινόμενα αποσάθρωσης του κατεστημένου διπολισμού καταγράφονται στην Ισπανία, ενώ απομένουν λιγότερο από τρεις εβδομάδες για τις βουλευτικές εκλογές της 26ης Ιουνίου, τις πιο κρίσιμες από την πτώση του φρανκικού καθεστώτος. Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της El Pais, το δεξιό Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) του Ραχόι περιορίζεται στο 28,5% ενώ ο δεύτερος πυλώνας του δικομματισμού, το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE) του Σάντσεθ, μένει στην τρίτη θέση με 20,5%, πολύ πίσω από τη συμμαχία Podemos- Ενωμένης Αριστεράς, που τοποθείται στο 25,6%, με ανοδική τροχιά και εδραιωμένο στη δεύτερη θέση. Αρκετοί αναλυτές, μάλιστα, θεωρούν ότι δεν αποκλείεται η συμμαχία των δύο προοδευτικών κομμάτων να “χτυπήσει” και την πρώτη θέση. Αν και έχουμε εκφράσει κατ' επανάληψη από αυτές τις στήλες τις επιφυλάξεις μας για τις προγραμματικές ασάφειες και υποχωρήσεις, σε καίρια θέματα, του συνασπισμού “Unidos Podemos”, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αποσάθρωση του παραδοσιακού δικομματισμού και η μετατόπιση μεγάλης μερίδας πολιτών, ιδίως νέων, προς τα αριστερά έχει μεγάλη σημασία όχι μόνο για την Ισπανία, αλλά για όλη την Ευρώπη.
Η εικόνα πολιορκίας των “μεταρρυθμιστών” στο μεσογειακό Νότο συμπληρώνεται από τη συνέχιση της κοινωνικής αναταραχής στη Γαλλία εναντίον του νόμου για τα εργασιακά. Το Euro 2016 θα ανοίξει την αυλαία του, αυτή τη βδομάδα, υπό απεργιακό κλοιό, σε πείσμα της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης και της εντεινόμενης καταστολής. Στο μετξαύ, συνελεύσεις ορισμένων κατειλημμένων Πλατειών έχουν αναλάβει πρωτοβουλία για έναν αποτελεσματικότερο συντονισμό των αγώνων της μισθωτής εργασίας και του νεανικού “πρεκαριάτου” (από τη γαλλική λέξη που παραπέμπει στην επισφαλή απασχόληση) σε πανεθνική κλίμακα.
Πέρυσι τέτοιο καιρό, πάνω- κάτω, η Ελλάδα βρισκόταν “στα κάγκελα” και οι συμπάσχοντες λαοί των γειτονικών, μεσογειακών χωρών παρακολουθούσαν με ελπίδα, που τη διαδέχθηκε η ματαίωση. Φέτος, οι ρόλοι φαίνεται να αντιστρέφονται. Ας ελπίσουμε, όχι για πολύ και όχι με το ίδιο τέλος.
Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου