ΟΡΙΣΜΟΣ
Φιλοσοφική και ηθική στάση που δίνει έμφαση στην αξία και στην επίδραση του ανθρώπου ως όντος, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. Με επίκεντρο την ανθρώπινη δράση επιλέγει το κριτικό πνεύμα και την λογική, παρά τα καθεστηκυία δόγματα και τη θρησκεία και βασίζεται κυρίως στην επιστήμη για να αντιληφθεί και να κατανοήσει τον κόσμο.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Ο όρος Ανθρωπισμός ή Ουμανισμός προέρχεται από τη λέξη humanitas και έγινε ευρέως γνωστός από τον Κικέρωνα (106-43 π.χ.) που συχνά την χρησιμοποιούσε και με τις δύο έννοιες της, δηλαδή της φιλανθρωπίας και της μελέτης των κλασσικών κειμένων κυρίως της αρχαιοελληνικής γραμματείας. Ο Κικέρωνας πίστευε ότι ό λόγος είναι αυτός που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα ζώα και είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την λογική, η οποία μπορεί και πρέπει να επιλύει διενέξεις, έτσι ώστε όλοι να ζουν σε αρμονία και ομόνοια κάτω από τους κανόνες του Νόμου.
Ο Αύλος Γέλλιος (125-180) γνωστός γιατί έγραψε τις << Αττικές Νύκτες>> χρησιμοποιεί τη λέξη humanitas για να υποδηλώσει την παιδεία και την καλλιέργεια των λεγόμενων <<ελεύθερων τεχνών>>.
Με ρίζες στον κινέζικο πολιτισμό και τις ιστορίες του Κίτρινου Αυτοκράτορα, την Μεσοποταμία με τον νεοσουμερικό κώδικα του Ουρ-Ναμμού και του κώδικα του Χαμουραμπί, την Περσική Ασβέστα, το Βεντιντάντ της και τα Γκάτας του Ζαρατούστρα καθώς και στον κύλινδρο του Κύρου, προβάλλεται στον Ιουδαϊσμό και στον Βουδισμό, για να εμφανιστεί στους Προσωκρατικούς και να επηρεάσει πολιτικά τον Περικλή.
Από τα Ήδικτα του αυτοκράτορα Ασόκα, τον Μένανδρο , τους Ρωμαίους και τα λατινικά γράμματα, τελειοποιείται με τον χριστιανισμό και εφαρμόζεται στην πράξη από τον Μέγα Βασίλειο στο Βυζάντιο.
Κτήμα της μεσαιωνικής ισλαμικής φιλολογίας ήδη από το σύνταγμα τις Μεδίνας, αποτελεί το κίνητρο πίσω από την Magna Carta, εμπλουτίζει τις ιδέες του Ιανού Λάσκαρι και του Θεόδωρου Γαζή, ενώ την ίδια σχεδόν εποχή, στο λυκαυγές του Μεσαίωνα, ο Πετράρχης και ο Βοκκάκιος τον επαναφέρουν στο προσκήνιο για να αποτελέσει με την διδασκαλία του Πλήθωνα Γεμιστού το κύριο πολιτιστικό ρεύμα της Αναγέννησης.
Μετά τον Πάπα Νικόλαο τον Πέμπτο, τον Έρασμο τους Πολωνούς Brethren, τον John Locke και την Αγγλική Χάρτα Δικαιωμάτων, γίνεται ο πυρήνας σκέψης του Ευρωπαϊκού και Σκωτικού Διαφωτισμού, του Κάντ και του Adam Smith, της Αμερικανικής και Γαλλικής Επανάστασης του Μοντεσκιέ και του Ρουσσώ, με συνδετικό τους κρίκο τις διακηρύξεις του Thomas Payne, άλλοτε εξαρτημένος και άλλοτε ανεξάρτητος από τον Χριστιανισμό. Τον επόμενο αιώνα εξαπλώνεται στην Γερμανία ως φιλοσοφικό ρεύμα όχι μόνο από τον Hegel, αλλά κυρίως από τους μαθητές του, τους λεγόμενους << Νέους Αριστερούς Εγελιανούς>> , σαν προσάναμμα τις φλόγας που συνεπήρε την κεντροδυτική Ευρώπη και την Ιταλία με την Επανάσταση του 1848.
Ο David Strauss, ο Bruno Bauer, ο Ludwig Feuerbach, ο Carl Nauwerk, o Arnold Ruge, αλλά και ο Καρλ Μαρξ και ο Friedrich Engels στη νεότητα τους, ανέπτυξαν την ανθρωπιστική φιλοσοφία ως εργαλείο πίεσης προς το Πρωσικό κράτος για περισσότερες πολιτικές ελευθερίες.
Την ίδια εποχή ο Proudhon, ο πρώτος ίσως αναρχικός και αυτός που έγραψε ότι <<η ιδιοκτησία είναι κλεψιά>>, ή ότι << Αναρχία είναι τάξη χωρίς δύναμη>>, διατύπωσε επίσης ότι << ο ουμανισμός είναι η λατρεία και η θρησκεία της ανθρωπότητας>>.
Προς το τέλος του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα ο ουμανισμός εμφανίζεται ως φιλοσοφικό κίνημα κυρίως από κληρικούς και λαϊκούς της νεοαρειανικής εκκλησίας για να βρει γόνιμο έδαφος στις αίθουσες των πανεπιστημίων και στις έδρες της φιλοσοφίας απομακρυνόμενος σιγά-σιγά από την θρησκεία.
Επίκεντρο το Σικάγο, όμως στη Νέα Υόρκη το 1929 ο Charles Francis Potter (κληρικός ο ίδιος) ιδρύει την πρώτη Ουμανιστική Εταιρεία με συμβούλιο που περιελάμβανε εκτός των άλλων, τους John Dewey, Julian Huxley, Albert Einstein και Thomas Mann.
Είναι όμως ο John Dewey που ως πιο φημισμένος και έγκριτος φιλόσοφος και παιδαγωγός δίνει με το κύρος του την ώθηση για την εξάπλωση της ανθρωπιστικής φιλοσοφίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ στην Ευρώπη ο Αλμπέρ Καμύ με τον <<Επαναστατημένο Άνθρωπο>> και οι υπαρξιστές φιλόσοφοι του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα συμπληρώνουν και μορφοποιούν την ανθρωπιστική σκέψη ως ενιαία και πλήρη φιλοσοφική θεώρηση.
Σήμερα υπάρχει ο Αναγεννησιακός Ουμανισμός επηρεασμένος από το έργο του Rabelais και του Έρασμου, ο θρησκευτικός ουμανισμός με έδρα το Λονδίνο του 1853 όπου ιδρύθηκε η πρώτη Ουμανιστική Θρησκευτική Ένωση και περιγράφεται ως ηθικός πολιτισμός, ενώ είκοσι χρόνια αργότερα ο Felix Adler ιδρύει στη Νέα Υόρκη το κίνημα του ηθικού πολιτισμού.
Όμως πιο αντιπροσωπευτικός, επίκαιρος και αντικειμενικός εμφανίζεται κυρίως μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου ο <<λαϊκός ανθρωπισμός>> (secular ή ορθότερα populist humanism) με ιδεολογία βασισμένη στις αρχές του δεύτερου ανθρωπιστικού μανιφέστου. (1973)
Στις μέρες μας ακόμη στερείται έμπρακτης πολιτικής έκφρασης ως ιδεολογική πλατφόρμα ενός κόμματος παρ΄ ότι αποσπασματικά πολλές από τις διακηρύξεις του έχουν χρησιμοποιηθεί ως φρασεολογία του πολυκομματικού σοσιαλισμού.
Αν δεχτούμε ότι η πολιτική οφείλει να εφαρμόζει συγκεκριμένη ιδεολογία διαπιστώνουμε ότι στο διάβα της ιστορίας η ιδεολογία ήταν απλώς το άλλοθι πολιτικών πράξεων.
Αποτέλεσμα η σημερινή παγκόσμια κατάσταση στην οποία η πολιτική χρησιμοποιεί μια γλώσσα είτε χιλιοειπωμένη, είτε επιτηδευμένα συγκεχυμένη, αόριστη, ή παραπλανητική με στόχο όχι μόνο τη χειραγώγηση της ατομικής ψήφου αλλά και τη διαστρέβλωση της κατά το δοκούν.
Απαραίτητα εργαλεία για την ολοκλήρωση αυτού του στόχου είναι η κοινωνική απομόνωση και ο φόβος. Ο απομονωμένος άνθρωπος και ο φοβισμένος άνθρωπος είναι εύκολα υποχείρια κάθε μορφής ολοκληρωτισμού.
Αν και δεν είναι υπερβολή η διατύπωση << όλα έχουν ήδη γραφτεί, όλα έχουν ήδη ειπωθεί>> εν τούτοις ο σημερινός άνθρωπος μπορεί να οικειοποιηθεί την αλήθεια διαβάζοντας και ακούγοντας μηνύματα που θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν αυτός ο πομπός τους και όχι συνεχώς ο δέκτης τους.
Σε κάποιο σημείο θα έφτανε εκούσια και αβίαστα στο συμπέρασμα ότι τον 21ο αιώνα ανθρωπισμός και αριστερά δεν είναι μόνο συνώνυμες πολιτικές έννοιες αλλά ομοούσιες.
Για τους παραπάνω λόγους ίσως να είναι πιο επίκαιρο από ποτέ ο << λαϊκός ανθρωπισμός >> ( Populist Humanism) με το δεύτερο ανθρωπιστικό μανιφέστο να αποτελέσει την ιδεολογική βάση πάνω στην οποία θα στηριχτούν οι πολιτικές λύσεις που απαιτούν οι καιροί μας.
ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΙΙ
Η θρησκεία είναι απαραίτητη όταν προϋποθέτει αφοσίωση στα ύψιστα ηθικά ιδανικά και όταν μέσω αυτής η καλλιέργεια της ηθικής και της παραγωγικής φαντασίας γίνονται έκφραση μιας ευγενούς πνευματικής εμπειρίας και έμπνευσης.
Κάθε παράμετρος της φύσης πρέπει να υπόκειται στην επιστημονική έρευνα. Χωρίς προσχώρηση στην αθεΐα (ούτε καταδίκη της) θεωρείται ότι αρχή της σκέψης είναι ο Άνθρωπος και όχι ο Θεός, η Φύση και όχι το Θείο.
Αναγνωρίζεται η ανάγκη διατήρησης των καλύτερων ηθικών διδαγμάτων που προέρχονται από τα θρησκεύματα, αλλά απορρίπτεται ό,τι παραδοσιακά ηθικό αρνείται στον άνθρωπο μια καθολική αναγνώριση των δυνατοτήτων του.
Η ανθρωπότητα είναι υπεύθυνη για ό,τι είναι και ό,τι απογίνει. Η μελλοντική της σωτηρία πρέπει να προέλθει από τον άνθρωπο και όχι από το θείο.
Η ανθρώπινη προσωπικότητα είναι μια λειτουργία ενός βιολογικά καθορισμένου οργανισμού που διαδράττει σε ένα κοινωνικό, πολιτισμικό και πολιτικό περιβάλλον.
Ο άνθρωπος εξακολουθεί να υπάρχει με βάση το γονιδίωμα του και με τρόπο που η ζωή του επηρεάζει τη ζωή των άλλων στη διαχρονική πολιτισμική εξέλιξη.
Εμπόδια στην ανθρώπινη πρόοδο δεν είναι μόνο οι δοξασίες. Είδη πολιτικών δογμάτων που θυσιάζουν το άτομο στο ενδεχόμενο μιας ουτοπικής υπόσχεσης, μονοσήμαντες οικονομικές ή πολιτικές θεωρήσεις είναι επίσης εμπόδια.
Αν και χωρίς αμφιβολία ο άνθρωπος χρειάζεται πολιτικούς και οικονομικούς στόχους, το ίδιο αναμφίβολα έχει ανάγκη από δημιουργικές αξίες που να καθοδηγούν τη ζωή του.
Οι ηθικές αξίες πηγάζουν από την ανθρώπινη εμπειρία και διαμορφώνονται αυτόνομα από τις ανθρώπινες ανάγκες και ενδιαφέροντα.
Η ανθρώπινη ζωή έχει νόημα και σημασία μόνο αν ο άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει και να εξελίξει το μέλλον του.
Η ευτυχία και η έμπρακτη αναγνώριση των ατομικών αναγκών και επιθυμιών σε μια συνολική ευδαιμονία είναι διαρκής επιδίωξη. Διεκδικείται μια καλή ζωή στο παρόντα τόπο και χρόνο.
Ο εμπλουτισμός και η αναβάθμιση της καθημερινότητας είναι διαρκής στόχος, ενάντια σε κάθε μορφής βία, εμπορευματοποίηση και απανθρωπιά.
Η λογική και η διανόηση είναι τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία του ανθρώπου. Προαπαιτούμενο είναι η μετριοφροσύνη καθώς ουδείς κατέχει το μονοπώλιο της σοφίας και της αρετής.
Δεν υπάρχει εγγύηση ότι όλα τα προβλήματα θα λυθούν και όλα τα ερωτήματα θα απαντηθούν. Όμως η κριτική διανόηση μαζί με ένα πνεύμα έγνοιας για τον συνάνθρωπο είναι η καλύτερη μέθοδος που έχει στη διάθεση της η ανθρωπότητα για να επιλύει προβλήματα.
Η λογική πρέπει να συμπαθεί και να συμπάσχει. Έτσι η επιστήμη δεν λειτουργεί ανεξάρτητα από το συναίσθημα και ενώ τα όρια του αγνώστου υποχωρούν η ανθρώπινη αναζήτηση ανανεώνεται και οι καλές τέχνες βρίσκουν τη θέση τους μαζί με την θρησκεία και την ηθική.
Η πολυτιμότητα και η αξιοπρέπεια του ατόμου είναι αξαγόραστη κεντρική ανθρωπιστική ιδέα.
Το άτομο πρέπει να ενθαρρύνεται στο να ανακαλύπτει τα δημιουργικά του ταλέντα και τις επιθυμίες του.
Όλοι οι θρησκευτικοί, ηθικοί, ιδεολογικοί και πολιτικοί κώδικες που αδιαφοροποιούν τον άνθρωπο, μειώνουν την ελευθερία, υποτιμούν τη νοημοσύνη και αποκτηνώνουν τη προσωπικότητα απορρίπτονται.
Ακόμα και η μέγιστη ατομική αυτονομία οφείλει να διέπεται από την έννοια της κοινωνικής ευθύνης.
Αν και η επιστήμη είναι υπεύθυνη για τη μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς και των αιτίων που τη διαμορφώνουν, η ατομική ελευθερία επιλογών ενυπάρχει στη ζωή και πρέπει να ενθαρρύνεται.
Χωρίς επιδοκιμαστική αδιάκριτη αποδεκτικότητα ή αχαλίνωτη ακολασία, η κοινωνία οφείλει να είναι ανεκτική.
Χωρίς εξαναγκασμό, εξώθηση ή βλάβη, η διαφορετικότητα είναι αποδεκτή και το άτομο δικαιούται να προσδοκά τη βίωση της καθημερινότητας του όπως επιθυμεί.
Ο άνθρωπος δεν είναι αντικείμενο και η διακριτικότητα, η ευαισθησία, ο αλληλοσεβασμός και η εντιμότητα πρέπει να διέπουν τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Περισσότερη ελευθερία και περισσότερη αξιοπρέπεια σημαίνουν ότι ο άνθρωπος δικαιούται να βιώσει όλη την κλίμακα των πολιτικών ελευθεριών σε όλες τις κοινωνίες. Η ελευθερία του λόγου, η ελευθεροτυπία, η πολιτική δημοκρατία, η ισότιμη δικαιοσύνη, ο αντιπολιτευτικός λόγος, η ανεξιθρησκία, η ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, η καλλιτεχνική, επιστημονική και πολιτιστική ελευθερία είναι προαπαιτούμενα.
Η καταπάτηση της ιδιωτικότητας με οποιοδήποτε μέσο, σε δημοκρατικά ή ολοκληρωτικά καθεστώτα είναι μη αποδεκτή.
Η ανθρωπιστική φιλοσοφία όπως διαμορφώθηκε από τους παλαιούς πολιτισμούς μέχρι σήμερα διαφυλάσσεται, εμπλουτίζεται και πραγματώνεται.
Αφοσίωση σε μια ανοικτή και δημοκρατική κοινωνία που η συμμετοχική δημοκρατία εξαπλώνεται στην οικονομία, στη δουλειά, στην οικογένεια, στο σχολείο και στις εθελοντικές οργανώσεις.
Αποκέντρωση αποφάσεων που εκπορεύονται από όλο και περισσότερους ανθρώπους σε όλα τα επίπεδα – κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό.
Κάθε άτομο πρέπει να έχει γνώμη, άποψη και δυνατότητα προσδιορισμού των αξιών που καθορίζουν τη ζωή του. Ό,τι αντίθετο πρέπει να αναπροσαρμοστεί ή να καταργηθεί με περιορισμό των γραφειοκρατικών διαδικασιών στο απολύτως απαραίτητο.
Οι άνθρωποι είναι πολυτιμότεροι από τα μανιφέστα, τους κανόνες, τις προγραφές, τις απαγορεύσεις και τους κανονισμούς.
Ο διαχωρισμός κράτους – εκκλησίας και κράτους – ιδεολογίας είναι θεμελιώδης και η αποδοχή της μειοψηφικής ή μειονοτικής οντότητας υποχρεωτική.
Τα οικονομικά συστήματα είναι εργαλεία και όχι αυτοσκοπός. Δεν κρίνονται βάσει ιδεολογικών ή ρητορικών κριτηρίων, αλλά βάσει της ικανότητας τους να ελαχιστοποιούν τη φτώχεια και την σκληρή εργασία, να αυξάνουν το μέγεθος της ανθρώπινης ικανοποίησης και να βελτιώνουν τη ποιότητα ζωής ώστε να ευπορούν άτομα και ομάδες. Εναλλακτικά μοντέλα που εξυπηρετούν αυτούς τους στόχους είναι ευπρόσδεκτα. Η οικονομία οφείλει να εκδημοκρατισθεί και να κρίνεται από τις δυνατότητες της να εξυπηρετεί τις ανθρώπινες ανάγκες με γνώμονα τα αποτελέσματα που διαμορφώνει σύμφωνα με τους όρους της κοινής ωφέλειας.
Ηθικά η ισότητα εξαπλώνεται μέσω της κατάργησης όλων των διακρίσεων ανάλογα θρησκείας, φυλής, φύλου, ηλικίας, ή εθνότητας και μέσω της εφαρμογής ίσων ευκαιριών και αναγνώρισης προτερημάτων και δεξιοτήτων.
Τα άτομα προτρέπονται να αποσκοπούν στη βελτίωση της ζωής τους. Αν είναι αδύναμα τότε η κοινωνία υποχρεούται να εφαρμόσει μέτρα που ικανοποιούν τις βασικές τους ανάγκες στο εισόδημα, στην υγεία και στο πολιτισμό.
Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα πρέπει να είναι προσιτό σε όλους και χωρίς χρονοτριβή πρέπει να καθοριστεί το μέγιστο επιτρεπτό ατομικό εισόδημα.
Η παιδεία είναι αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα. Καθένας δικαιούται μέσω πολιτισμικής ευκαιρίας να ολοκληρώσει τις προσωπικές του δυνατότητες και δεξιότητες.
Η ενεργητικότητα και ο ιδεαλισμός της νεότητας πρέπει να διοχετεύεται στη δημιουργικότητα.
Φυλετικοί, θρησκευτικοί, εθνικοί ή ταξικοί διαχωρισμοί είναι καταδικαστέοι.
Η πολιτισμική διαφορετικότητα όπως επίσης η φυλετική και εθνική τιμή είναι αποδεκτές, όμως απορρίπτεται κάθε διαχωρισμός που μεγαλώνει την εχθρότητα μεταξύ συνανθρώπων ατομικά ή συλλογικά.
Όραμα είναι μια ολοκληρωμένη κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι θα μεγιστοποιούν τις ευκαιρίες για ελεύθερο και εθελοντικό συνεταιρισμό.
Καταδικάζεται ο διαχωρισμός της οικουμένης σε εθνικιστική βάση.
Η παγκοσμιοποίηση αντανακλά την ύπαρξη μιας παγκόσμιας κοινωνίας στην οποία όλοι οι τομείς της ανθρώπινης οικογένειας μπορούν να συμμετέχουν.
Το μέλλον της πολιτικής κατευθύνεται προς την εφαρμογή παγκοσμίου δικαίου και τάξης βασισμένων σε μια διεθνιστική δημοκρατική διακυβέρνηση που θα αποδέχεται τον πολιτισμικό πλουραλισμό και διαφορετικότητα, την εθνική τιμή, αυτονομία και επιτεύγματα, προωθώντας τη λύση τοπικών προβλημάτων σε τοπικό επίπεδο.
Είναι πλέον αδύνατο η πρόοδος να εστιασθεί σε κομμάτι μόνο της γήινης γεωγραφίας. Για πρώτη φορά στην ιστορία ο άνθρωπος είναι αδύνατο να απομονωθεί από τον συνάνθρωπο του. Το ατομικό μέλλον είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το συνολικό.
Η παγκόσμια κοινότητα πρέπει να αποκηρύξει με έργα τη βία και τη δύναμη των όπλων ως μέσων επίλυσης διεθνών διαφορών. Μόνος τρόπος είναι η προσήλωση στο διεθνές δίκαιο και η πίστη στην αποτελεσματικότητα της διαπραγμάτευσης και του συμβιβασμού.
Ο πόλεμος είναι απηρχαιωμένος και μουσειακό είδος. Το ίδιο η χρήση χημικών, βιολογικών, ή ραδιενεργών όπλων καθώς και οι δαπάνες σε πολεμικό υλικό και όπλα.
Η παγκόσμια κοινότητα πρέπει να συνεργαστεί για την προστασία των επαπειλούμενων πηγών της. Η γη είναι ένα και μοναδικό οικοσύστημα. Η καταστροφή του περιβάλλοντος, η οικολογική απειλή και ο υπερπληθυσμός πρέπει να αντιμετωπισθούν με παγκόσμια συνεργασία. Το εμπράγματο ενδιαφέρον για την συντήρηση της Φύσης είναι ηθική αξία.
Ο άνθρωπος είναι αναπόσπαστο από τη φύση όν. Ο κόσμος πρέπει να απαλλαγεί από την άσκοπη μόλυνση του περιβάλλοντος, δημιουργώντας υπεύθυνα φυσικό και ατομικό πλούτο.
Η εξάντληση των φυσικών αποθεμάτων σε καθεστώς κοινωνικής ασυνειδησίας πρέπει να σταματήσει.
Τα προβλήματα της οικονομικής ανάπτυξης και της ευημερίας δεν μπορούν να επιλυθούν από ένα ή μέσα σε ένα κράτος.
Τα αναπτυγμένα οικονομικά κράτη έχουν την ηθική υποχρέωση να παράσχουν μαζική τεχνική, γεωργική, ιατρική και οικονομική βοήθεια στα αναπτυσσόμενα.
Η καταπολέμηση της φτώχειας πρέπει να ενδυναμώνεται και οι τεράστιες οικονομικές ανισότητες στο κόσμο σε πλούτο, εισόδημα και ανάπτυξη πρέπει να μικραίνουν.
Η τεχνολογία είναι βασικό κλειδί προόδου και ανάπτυξης. Καταδικάζεται κάθε νεορομαντική προσπάθεια αδιάκριτης ενοχοποίησης της τεχνολογίας και της επιστήμης, όπως και κάθε σύσταση περί υποχώρησης από την παραπέρα επέκταση και χρήση τους για το καλό της ανθρωπότητας.
Καταδικάζεται κάθε κίνηση ελέγχου της βασικής επιστημονικής έρευνας με πρόφαση πολιτικούς, κοινωνικούς, ή ηθικούς λόγους. Ωστόσο η τεχνολογία πρέπει να κρίνεται από τις επιπτώσεις της χρήσης της. Καταστροφικές ή έστω βλαβερές αλλαγές πρέπει να προλαμβάνονται και να αποφεύγονται.
Είναι απαράδεκτο και ιδιαίτερα ανησυχητικό το φαινόμενο στο οποίο η τεχνολογική και γραφειοκρατική επιβολή χειραγωγούν ή προσδιορίζουν τα ανθρώπινα όντα χωρίς την συγκατάθεση τους.
Το τεχνολογικά ευκταίο δεν υποδηλώνει ταυτόχρονα το κοινωνικά ή πολιτισμικά επιθυμητό.
Η διασυνοριακή επέκταση των επικοινωνιών και των μεταφορών είναι αναγκαία. Κάθε περιορισμός στο ταξίδι πρέπει να σταματήσει. Ο κόσμος οφείλει να είναι ένας ανοικτός χώρος σε ποικίλες πολιτικές, ιδεολογικές και ηθικές απόψεις με λειτουργία κοινωνικών μέσων μαζικής επικοινωνίας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Οι άνθρωποι ή θα ζήσουν όλοι μαζί ως είδος ή όλοι μαζί θα παρακμάσουν και θα χαθούν.
Ο κόσμος κουράστηκε να περιμένει μια παγκόσμια επαναδιαπραγμάτευση ανταγωνιστικών πολιτικών και οικονομικών συστημάτων για να λύσει τα προβλήματα του.
Είναι η ώρα των ανθρώπων της καλής θέλησης να αναλάβουν το χτίσιμο ενός ειρηνικού και ακμαίου κόσμου. Η προτροπή είναι έντονη ούτως ώστε στενοκέφαλα ή τοπικιστικά πιστεύω να αποκαθηλωθούν ή να ξεπεραστούν μαζί με κάθε θρησκευτική ή ηθική ιδεολογία που στερείται ραδινόνητας.
Έχουμε ακέραια την ευθύνη για ό,τι είμαστε και ό,τι θα γίνουμε.
Ας εργαστούμε μαζί για ένα ουμανιστικό κόσμο που είναι ανάλογος προς τα όρια του ανθρωπισμού.
Επιβίωση και ευημερία είναι δυνατές μόνο με την υιοθέτηση κοινών ανθρωπιστικών αξιών.
Η ανθρωπότητα έχει ανάγκη νέων κατευθύνσεων. Μακροχρόνιες διαμάχες και εχθρότητες μπορούν να παραγκωνιστούν και να αντικατασταθούν από ευρείες συναινετικές προσπάθειες.
Η πίστη στην ανεκτικότητα, στην κατανόηση και στην ειρηνική διαπραγμάτευση δεν συνεπάγεται φραγμό σε ανανεωτικές ριζοσπαστικές δυνάμεις, ούτε συναίνεση και συγκατάθεση στα status quo.
Η αληθινή επανάσταση εμφανίζεται και διαρκεί με αναρίθμητες μη βίαιες ρυθμίσεις και προσαρμογές. Όμως αυτό απαιτεί θέληση για προσχώρηση σε νέους και ανοικτούς ορίζοντες.
Στη παρούσα φάση η πίστη στον άνθρωπο αποτελεί τη πιο ισχυρή δέσμευση μας.
Σκοπός της ανθρωπότητας είναι το άτομο να καταστεί παγκόσμιος πολίτης.
Paul Kurtz και Edwin Wilson 1973
Μετάφραση: Αργύρης Μπιρμπίλης
Σημείωση μεταφραστή: Η μετάφραση από το πρωτότυπο κείμενο είναι ακριβής εκτός από τη φράση <<……χωρίς χρονοτριβή πρέπει να καθοριστεί το μέγιστο επιτρεπτό ατομικό εισόδημα>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου